Τόλης Βοσκόπουλος ανεπανάληπτος!

 

 

Όλα έχουν γραφτεί για τον Τόλη Βοσκόπουλο, όλα έχουν ειπωθεί. Η ζωή του και η καριέρα του ήταν πάντα ένα ανοιχτό βιβλίο. Ένα βιβλίο με πολλά κεφάλαια, που στις σελίδες του κυριαρχούσαν το τραγούδι, το θέατρο, ο κινηματογράφος, η μουσική και οι γυναίκες της ζωής του

Ο κόσμος σε κάθε εκδήλωση, όρθιος, τον επευφημούσε, τον χειροκροτούσε αδιάκοπα και του ζητούσε να ακούσει τα τραγούδια μιας ολόκληρης ζωής. Ήταν ο ευγενής του λαϊκού τραγουδιού, ο πρίγκιπας, η φωνή, ένας πραγματικός σταρ. Και όχι ο τελευταίος σταρ όπως λένε αρκετοί, αλλά ο πρώτος!

Το 2018, σε συνέντευξη τύπου, είχε πει: «Η καταγωγή μου εκτός των μικρασιατών γονιών μου που ήρθαν πρόσφυγες μετά τον διωγμό  είναι η γειτονιά μου. Εκεί όπου μεγάλωσα με αρχές. Είδα την Αθήνα στα 13 μου. Μέχρι τότε ήμουν στη λαχαναγορά, στα λεμονάδικα εκεί όπου ο πατέρας μου κατάφερε να γίνει αφεντικό με ταμπέλα στο μαγαζί του. Έβλεπε το όνομα του τα βράδια  όταν έσβηναν τα φώτα και καμάρωνε. Ήθελε να βάλει εκεί και το γιο του . Άρχισε να κάνει παιδιά. Ήταν όλα κορίτσια. Ο 20ος ήμουν εγώ. Είμαι ταμένος στον Αγ. Απόστολο το νέο στο Βόλο.  Εκεί με έταξε και ο Άγιος έκανε το θαύμα του. Όλοι με ήξεραν Τόλιο τότε. Όταν βγήκα όμως στο θέατρο το άλλαξα μόνος μου. Από Αποστόλης, έγινα  Τόλης. Όταν γεννήθηκα ο πατέρας μου την ίδια μέρα έφτιαξε κάρτες για το μαγαζί του Χαρ. Ι. Βοσκόπουλος και Υιός. Αυτός ήμουν εγώ, δέκα ημερών παιδί. Έφτιαξε και νέα ταμπέλα για το μαγαζί. Μεγαλώνοντας με έπαιρνε μαζί του στη λαχαναγορά αλλά και στην επαρχία για να μάθω τη δουλειά. Φρόντισε να με στείλει στο καλύτερο σχολείο στο Saint Paul στον Πειραιά. Στα 15 μου κατάλαβα ότι δεν ήθελα αυτή τη δουλειά. Είχα δει μια παράσταση μαζί με τους γονείς μου, τα γνωστά μπουλούκια της εποχής και τρελάθηκα. «Θεέ μου αυτή τη δουλειά θέλω να κάνω » είπα. Φαντάζεστε τι σημαίνει για έναν λαχαναγορίτη να του πει ο γιος του ότι θέλει να γίνει θεατρίνος; Πίστευα ότι θα με σφάξει. Αντίθετα εκείνος μου ζήτησε να βάλω τα καλά μου ρούχα και με πήγε – χωρίς να το ξέρω – να γραφτώ στη δραματική σχολή. Στο Ωδείο Μανώλη Καλομοίρη. Εκεί πήγε και η Κάλλας. Επιστρέφοντας μου είπε: Για να μην πεις κάποια μέρα ότι δεν σε άφησα να κάνεις αυτό που ήθελες. Σας ορκίζομαι ότι ακόμη και τώρα που είμαι πια 80 χρόνων κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή του λέω: κοίτα τώρα!”

Η ζωή του Τόλη σε αμέτρητα εξώφυλλα

 

Ανεπανάληπτες στιγμές στα κέντρα που τραγούδησε

O Tόλης στον κινηματογράφο

Κάτι να καίει (1963)

Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του (1964) με τον Γιάννη Γκιωνάκη

Συντρίμμια τα όνειρά μας (1967) με την Δούκισσα

Αγωνία (1969)

“Αγωνία” με την Ελένη Ανουσάκη

Αναστενάζουν οι πενιές (1970)

Το όνειρο της Κυριακής (1970)

Με την Νίκη Τριανταφυλλίδη στο “Όνειρο της Κυριακής”

Αδέλφια μου αλήτες πουλιά (1971)

Μαριχουάνα στοπ (1971) Ζωή Λάσκαρη, Μάρθα Καραγιάννη, Τόλης Βοσκόπουλος, Χρόνης Εξαρχάκος

Με την Ελένη Ερήμου στην ταινία “Μια γυναίκα, μια αγάπη, μια ζωή” (1971)

Σε σινερομάντσο με τον τίτλο “Μίσος κι αγάπη”

 

Με την Νόρα Βαλσάμη στην ταινία “Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας”

“Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας” σε σινερομάντσο, με τον πρώτο τίτλο “Λάθος δρόμο πήραμε”

Τόλης Βοσκόπουλος, Νόρα Βαλσάμη

Τόλης Βοσκόπουλος και Γιάννης Βογιατζής όταν τους ένωσε το “Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά”

Μαρινέλλα, Τόλης, Αλίκη

Λευτέρης Πανταζής, Τόλης Βοσκόπουλος

Τόλης, Ρένα Βλαχοπούλου

 

Το στιλ του Τόλη

Με την πρώτη του σύζυγο, Στέλλα Στρατηγού. Μαζί τους η Σπεράντζα Βρανά και ο Κώστας Χατζηχρήστος

Τόλης Βοσκόπουλος, Δούκισσα

Τόλης και Ζωή

Τόλης και Μαρινέλλα

Από το γάμο του με την Τζούλια Παπαδημητρίου

Με την τέταρτη σύζυγό του, την γυναίκα της ζωής του, Άντζελα Γκερέκου

Ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές με την Άντζελα και την μονάκριβή τους κόρη Μαρία

Αξέχαστη στιγμή: Ο Τόλης Βοσκόπουλος με την κόρη του Μαρία μαζί στη σκηνή

Την αγάπη μια ζωή, μια ζωή βράδυ πρωί,
τραγουδώ, τραγουδώ, τραγουδώ,
το χαμόγελο στα χείλη και το δάκρυ στο μαντήλι,
τραγουδώ, τραγουδώ, τραγουδώ.

Τραγούδα θεατρίνε, μι’ ανάσα ο κόσμος είναι
μι’ ανάσα που σαν όνειρο, σαν όνειρο περνά,
η αγάπη σαν λουλούδι ανθίζει στο τραγούδι
τραγούδα τη, τραγούδα τη, τραγούδα τη ξανά…. Τόλη!