ΤΩΡΑ |
– Ως πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Κεντρικής Περιφέρειας μίλησε μου για το σοβαρό και ευαίσθητο έργο που σου ανατέθηκε.
Από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε ανέλαβα τα καθήκοντα της Προέδρου του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, παρότι είχα ήδη πολύ ανεπτυγμένη ευαισθησία, ενδιαφέρον και συμμετοχή σε δράσεις για τη στήριξη ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, ομολογώ ότι ήρθα αντιμέτωπη με μία νέα πραγματικότητα.
Καταρχάς, γνώρισα έναν προς έναν και μία προς μία, περιθαλπόμενους και εργαζόμενους, γιατί μόνον, έτσι, μπορείς να έχεις άποψη για την πραγματική κατάσταση και μόνον, έτσι, μπορείς να αντιμετωπίσεις και να λύσεις ζητήματα, που μπορεί να διαιωνίζονται εις βάρος τόσο των περιθαλπόμενων όσο και των εργαζομένων.
Όλοι αυτοί, είναι η νέα μεγάλη μου οικογένεια, τους αισθάνομαι όλους δικούς μου ανθρώπους, έχω τις αγωνίες τους και δίνω για αυτούς έναν καθημερινό και αδιάκοπο αγώνα με μοναδικό στόχο την εκπλήρωση του σκοπού του κέντρου.
Δηλαδή, να παρέχουμε υπηρεσίες φροντίδας ανοιχτής και κλειστής περίθαλψης σε άτομα με κινητική αναπηρία και με νοητική στέρηση, ενώ δίνοντας πολύ μεγάλη βαρύτητα στην επόμενη μέρα των περιθαλπόμενων, εργαζόμαστε, ώστε να αποκτήσουν λειτουργική, κοινωνική και επαγγελματική κατάρτιση και αποκατάσταση, ενισχύοντας ταυτόχρονα την λειτουργία εξω-ιδρυματικών δομών, όπως ξενώνες αποκατάστασης και στέγες ημιαυτόνομης διαβίωσης μέσα στη κοινότητα, μέσα στην ίδια την κοινωνία. Η από-ιδρυματοποίηση έχει γίνει σκοπός μου.
Ταυτόχρονα, υλοποιούμε προγράμματα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης θεραπευτικά και εκπαιδευτικά, άθλησης και ψυχαγωγίας, εθελοντισμού, έρευνας και συμβουλευτικής ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, αλλά και προγραμμάτων ημερησίας φροντίδας και βραχύχρονης φιλοξενίας για άτομα με αναπηρία που διαβιούν με τις οικογένειες τους, καθώς πιστεύουμε ακράδαντα ότι την ίδια στήριξη που χρειάζονται τα ίδια τα άτομα, την έχουν ανάγκη και οι οικογένειές τους.
Ειδικά μετά την ενοποίηση των Μονάδων Πρόνοιας της Κεντρικής Μακεδονίας και παρότι διέπεται από την αρχή διατήρησης του χαρακτήρα και της ιδιαιτερότητας του κάθε Φορέα, αξιοποιούμε τις καλές πρακτικές και την ανταλλαγή τεχνογνωσίας προς όφελος όλων.
Επιπλέον, διευρύνεται ο ρόλος του Κέντρου και υλοποιούμε το σημαντικό πρόγραμμα υποκατάστασης της γονεϊκής φροντίδας μέσα από το θεσμό της Αναδοχής και Υιοθεσίας.
1) Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς…
Χωρίς αγάπη και πίστη, δεν μπορεί ο άνθρωπος να κάνει πολλά βήματα στη ζωή.
2) Πού ξοδεύεις τα χρήματά σου;
Στα βιβλία, σε θεάματα, σε ταξίδια, που επιτέλους μπορούμε να κάνουμε και στο καλό φαγητό με φίλους.
3) Ποια είναι η χειρότερη συνήθειά σου;
Να λέω την αλήθεια! Επίσης, πολλές φορές με κρίνω για την ανεκτικότητά μου αλλά και τις πολλές ευκαιρίες που δίνω στους άλλους.
4) Ποια είναι η συνήθεια που απεχθάνεσαι στους άλλους;
Παρότι διακρίνομαι για την αποδοχή της μοναδικότητας του καθενός, εκτιμώ ότι και σε αυτό υπάρχουν όρια. Κάπως έτσι, θεωρώ ότι ο αγενής, ο ψεύτης και ο αχάριστος άνθρωπος, δεν έχουν θέση στη δική μου καθημερινότητα.
5) Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Οι περισσότεροι σκεφτόμαστε τη σύγχρονη ζωή και από αυτή προσπαθούμε να αντλήσουμε σοφία. Εμένα μου αρέσει να ταξιδεύω στο παρελθόν και να αναμοχλεύω μνήμες, οι οποίες μου δείχνουν στην πράξη την δύναμη που κρύβει ο άνθρωπος ειδικά μπροστά στις δυσκολίες. Έτσι, κρατώ πάντα ως παράδειγμα και όχι ως συμβουλή, τη φράση της γιαγιάς μου, που έμεινε χήρα με 4 παιδιά μέσα στην κατοχή «Πήρα το τίποτα και το έκανα ελπίδα».
6) Ποια θεωρείς την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;
Πιστεύω ότι οι πραγματικές αρετές δεν μπαίνουν στη ζυγαριά. Εκείνο που μπορώ, όμως, να πω με βεβαιότητα είναι ότι έχουμε «μπερδέψει» μερικές έννοιες, όπως το θάρρος το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα στιγμιαίο θράσος. Αντίθετα η γενναιότητα είναι για εμένα μια αληθινή αρετή.
7) Τι κάνεις για να χαλαρώσεις;
Διαβάζω βιβλία κυρίως ιστορικά, βλέπω κλασικό ελληνικό κινηματογράφο και περπατώ στην παραλία και σε γραφικά σοκάκια της Θεσσαλονίκης με καλή παρέα.
8) Τι θα άλλαζες στη Θεσσαλονίκη;
Η Θεσσαλονίκη υπήρξε Πρωτεύουσα πόλη, σε όλη την ιστορία της. Μια πόλη που αγκάλιασε τους ανθρώπους ανεξάρτητα από χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα. Μια πόλη μάνα των φτωχών. Μια πόλη μάνα των προσφύγων. Μια πόλη που της αξίζει να αποτελεί κοιτίδα όχι μόνο των Βαλκανίων αλλά και της Ευρώπης. Μια πόλη που πρέπει να βρει το προσωπικό της brand name που θα ακουμπά στον πολιτισμό, στον τουρισμό, στην καινοτομία και σε όλα τα συστατικά που διατρέχουν την ιστορία της. Επιπλέον, η Θεσσαλονίκη μας, δυστυχώς, έχει μείνει πολύ πίσω σε υποδομές, σε σύγχρονο σχεδιασμό πόλης, στο αστικό δίκτυο μεταφορών κλπ, γεγονός που δυσχεραίνει την καθημερινότητα των πολιτών της και την απομακρύνει από την έννοια της βιώσιμης πόλης.
9) Ποιο είναι το motto σου στη ζωή;
Μηδένα προ του τέλους μακάριζε…
10) Τρία πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένη
Να υπηρετώ την πατρίδα, να σέβομαι την ιστορία, τις ρίζες μου και να συνυπάρχω με τους ανθρώπους. Τίποτα από αυτά δεν γίνεται από μόνο του, ο συνδυασμός τους εκπληρώνει την «αποστολή» μου στη ζωή.
Σχόλια για αυτό το άρθρο