ΤΩΡΑ |
Ο μύθος του παραμένει ζωντανός μέχρι σήμερα. O Elvis Presley, o Βασιλιάς του Rock and Roll κυκλοφόρησε 75 άλμπουμ από το 1956 ως το 1977. Υπολογίζεται πως μέχρι σήμερα έχουν πουληθεί πάνω από 1 δισεκατομμύριο αντίτυπα, περισσότερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη. Πολλά από αυτά έγιναν χρυσά ή πλατινένια, ακόμη και περισσότερες από μια φορές. Εκτός αυτών, τιμήθηκε με 14 υποψηφιότητες για βραβείο Γκράμι, εκ των οποίων τρεις φορές ήταν νικητής. Στην ηλικία των 36 ετών τιμήθηκε με το Grammy Lifetime Achievement Award για το σύνολο της καριέρας του.
Ο Έλβις γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1935. Ο δίδυμος αδερφός του πέθανε κατά τη γέννα, αφήνοντας έτσι τον Έλβις να ζήσει ως μοναχοπαίδι. Ο Έλβις, στη μνήμη του πρόωρα χαμένου αδελφού του, χρησιμοποιούσε ως μεσαίο όνομα το Άρον αντί του Ααρόν που ήταν και το κανονικό.
Το 1945 ο Έλβις αποκτά την πρώτη του κιθάρα η οποία ήταν μεταχειρισμένη. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του το 1953, ο Πρίσλεϊ έκανε διάφορες δουλειές όπως οδηγός φορτηγού, ενώ δούλεψε και σε συνεργείο. Στις 18 Ιουλίου 1953, πληρώνει για να ηχογραφήσει ένα δίσκο στη Sun Studios με τα τραγούδια My Happiness και That’s When Your Heartaches Begin. Επέστρεψε στη Sun Studios στις 4 Ιανουαρίου 1954 και πλήρωσε για να ηχογραφήσει ένα δεύτερο δίσκο με τα τραγούδια I’ll Never Stand in Your Way και It Wouldn’t Be the Same Without You. Ο ιδρυτής του μικρού στούντιο ηχογραφήσεων, Σαμ Φίλιπς, έψαχνε για έναν λευκό με νέγρικο ήχο και συναίσθημα. Ο Πρίσλεϊ εμφανίστηκε στην κατάλληλη χρονική στιγμή, οπότε στις 26 Ιουνίου 1954 αυτός και η συνεργάτης του, Μάριον Κέιστερ, τον καλούν στο στούντιο για ένα δοκιμαστικό.
Αρχικά το δοκιμαστικό κρίθηκε αποτυχημένο. Κατά τη διάρκεια μιας πρόβας όμως πάνω στο τραγούδι That’s All Right, ο Φίλιπς έκρινε το αποτέλεσμα ικανοποιητικό και στις 19 Ιουλίου 1954 το έδωσε στην κυκλοφορία. Ο δίσκος έγινε επιτυχία και η φήμη του Πρίσλεϊ άρχισε να εξαπλώνεται, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες υπήρξαν γύρω από τη μουσική του. Το δεύτερο σινγκλ του με τα Good Rockin’ Tonight και I Don’t Care if the Sun Don’t Shine κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου 1954. Η καριέρα του αρχίζει να παίρνει εθνικές διαστάσεις, όταν στις 28 Ιανουαρίου 1956 μαζί με τους Μουρ, Μπλακ και D.J. Fontana έκαναν την πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή Stage Show, σε μια σειρά οκτώ παραστάσεων.
Ιστορική στιγμή για την καριέρα και την πορεία του Έλβις στάθηκε η γνωριμία του με τον Τομ Πάρκερ (γνωστό και ως “συνταγματάρχη Colonel”), ο οποίος πήρε και τον πλήρη έλεγχο της καριέρας του. Ο Πάρκερ ήταν ένας από τους καλύτερους στη δουλειά του και έκανε τα πάντα για να προωθήσει ακόμη περισσότερο τον Πρίσλεϊ, κλείνοντας μια σειρά από τηλεοπτικές εμφανίσεις. Ακόμη, έκλεισε στον Έλβις επταετές συμβόλαιο με κινηματογραφικό στούντιο, κάτι που οδήγησε στην παραμέληση της μουσικής καριέρας του για συμμετοχή σε ταινίες
Εκτός από την καριέρα του στη μουσική, ο Πρίσλεϊ εμφανίστηκε και σε 33 κινηματογραφικές ταινίες. Αν και δεν είχαν καλή υποδοχή από τους κριτικούς, ήταν ιδιαίτερα κερδοφόρες. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα με την ταινία Love Me Tender ενώ κάποιες από τις καλύτερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε θεωρούνται τα Jailhouse Rock και King Creole. Ακόμη, ιστορικές έχουν μείνει οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του και τα ειδικά αφιερώματα.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1957 λαμβάνει το φύλλο πορείας του για την υποχρεωτική θητεία του στον αμερικανικό στρατό. Στις 24 Μαρτίου του 1958 παρουσιάστηκε κανονικά στη μονάδα του στο Φρίεντμπεργκ της Γερμανίας. Κατά την παραμονή του στα γερμανικά εδάφη γνώρισε την 14χρονη Πρισίλα Μπολιέ, την κοπέλα που αργότερα θα παντρευόταν.
Ο Έλβις Πρίσλεϊ επέστρεψε στις Η.Π.Α. για να αποστρατευθεί. Προσγειώθηκε στις 2 Μαρτίου του 1960 στο Νιου Τζέρσεϊ και μερικές μέρες αργότερα του απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του λοχία. Ο μάνατζέρ του δήλωσε ότι ο τραγουδιστής υπολογίζεται να εισπράξει, στο τρέχον έτος, 850.000 δολάρια για εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και την τηλεόραση
Το άστρο του Πρίσλεϊ είχε αρχίσει να τρεμοσβήνει την εποχή που ο ίδιος αφιερωνόταν εξ ολοκλήρου στην κινηματογραφική του καριέρα και η βρετανική “επιδρομή” στις Η.Π.Α. ήταν πλέον γεγονός, με τους Beatles να ηγούνται αυτής. Έως και τα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο Πρίσλεϊ συμμετείχε σε μια σειρά ταινιών οι οποίες, αν και κερδοφόρες, δεν είχαν κάτι ιδιαίτερο να επιδείξουν όσον αφορά τη μουσική τους. Ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένος από την πορεία που είχε πάρει η καριέρα του. Αυτό οδήγησε σε ένα μαγνητοσκοπημένο κονσέρτο που αργότερα ονομάστηκε “’68 Comeback Special”, μεταδόθηκε από το NBC στις 3 Δεκεμβρίου 1968 και αργότερα κυκλοφόρησε σε άλμπουμ από την RCA. Ο Πρίσλεϊ είχε να δώσει ζωντανή παράσταση από το 1961 στο Περλ Χάρμπορ.
Η επιστροφή του 1968 ακολουθήθηκε από ζωντανές συναυλίες το 1969, αρχικά στο Λας Βέγκας και έπειτα σε ολόκληρη την έκταση των ΗΠΑ, με αριθμό-ρεκόρ θεατών στις περισσότερες από αυτές. Παρ όλη την επιτυχία αυτών, ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για τον Έλβις, κατά την οποία απομακρύνθηκε από τα “ρεύματα” που εκείνη την εποχή είχαν παγιωθεί από τους Beatles και Rolling Stones. Πολλοί ήταν αυτοί που άσκησαν κριτική σε αυτήν την απομάκρυνση από τις ρίζες του.
Μετά από εφτά χρόνια μακριά από τα τσαρτς, το τραγούδι του Πρίσλεϊ “Suspicious Minds” έφτασε στο νούμερο 1 του Αμερικανικού Billboard στις 1 Νοεμβρίου 1969. Από το 1969 έως το 1971 θα κυριαρχήσει στις πωλήσεις δίσκων σε πολλές χώρες, με 20 συνεχόμενες επιτυχίες. Μετά από μια δεκαετία κινηματογραφικών ταινιών, η δεκαετία του ’70 σηματοδότησε την επιστροφή του καλλιτέχνη σε μια καθαρά μουσική καριέρα. Η αρχή έγινε με το σινγκλ “Kentucky Rain” το οποίο μόνο στις ΗΠΑ πούλησε πάνω από 500.000 αντίτυπα. Ακολούθησε μια σειρά επιτυχημένων δίσκων και παραστάσεων, όπως τα “Elvis Country”, “Love Letters”, “That’s The Way It Is” κ.α. Το 1973, η χρονιά ξεκίνησε με δύο παραστάσεις στη Χαβάη, μια από τις οποίες μεταδόθηκε ζωντανά σε όλο τον κόσμο μέσω δορυφόρου και την παρακολούθησαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο τηλεθεατές. Κυκλοφόρησε και σε άλμπουμ με την ονομασία “Aloha from Hawaii via Satellite”.
Παρά τις επιτυχίες και ιδιαίτερα μετά το διαζύγιο του το 1973, ο Πρίσλεϊ άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα απόμακρος και να παίρνει συνεχώς βάρος, ενώ μάχονταν και μια εξάρτηση στα φάρμακα με συνταγή, τα οποία είχαν μεγάλο αντίκτυπο στην εμφάνιση του αλλά και στην απόδοση του πάνω στη μουσική. Παρά τα όποια προβλήματα, ο Πρίσλεϊ συνέχισε τις συναυλίες και τα νέα άλμπουμ για τα επόμενα χρόνια. To 1976 το όνομά του συζητιέται για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο δραματικό μιούζικαλ “Α star is born” δίπλα στην Barbra Streisand. Με την εμφάνισή του αυτή, ο Έλβις θα έκανε τη μεγάλη ταινία που ήθελε από την αρχή της καριέρας του. Τελικά ο ρόλος δόθηκε στον Kris Kristofferson.
Το 1977 βρήκε τον Πρίσλεϊ να μάχεται με τον εαυτό του, καθώς είχε μετατραπεί σε μια καρικατούρα αυτού που ήταν πριν μερικά χρόνια. Πολλές συναυλίες δεν δόθηκαν καθόλου ενώ δεν ήταν λίγες αυτές στις οποίες το ηχητικό αποτέλεσμα ήταν κάτω του μετρίου. Αντιμέτωπος με την πολύ κακή του υγεία, έκανε την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση στις 26 Ιουνίου 1977.
Στις 16 Αυγούστου 1977 στο Μέμφις του Τενεσί, ο Πρίσλεϊ βρέθηκε ξαπλωμένος στο πάτωμα στη βίλα του στο Μέμφις του Τενεσί. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Baptist Memorial όπου και στις 3:30 μ.μ. ανακοινώθηκε ο θάνατος του. Ο Πρίσλεϊ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών. Σε μια συνέντευξη τύπου που δόθηκε αργότερα, οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο θάνατος επήλθε από καρδιακή αρρυθμία η οποία προκλήθηκε από μεγάλη δόση χαπιών. (Το 2018, η Πρισίλα θα πει σε συνέντευξή της ότι «ο καταθλιπτικός Έλβις έβαλε τέλος στη ζωή του επειδή ένιωθε ανασφάλεια).
Η κηδεία του Πρίσλεϊ ήταν εθνικό γεγονός, ενώ την παρακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του, θαυμαστές και δημοσιογράφοι. Η ταφή του Πρίσλεϊ αρχικά έγινε στο νεκροταφείο του Φόρεστ Χιλ στο Μέμφις, δίπλα από την μητέρα του, αλλά για λόγους ασφαλείας οι σωροί μεταφέρθηκαν στην Graceland. Μετά το θάνατο του άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες φημολογίες, από τον τρόπο με τον οποίο πέθανε μέχρι και το αν βρίσκεται ακόμη στη ζωή.
Το 1957 ο Έλβις ήταν ο πιο διάσημος καλλιτέχνης σε όλο τον κόσμο. Αυτό ενέπνευσε τραγουδιστές από πολλά μέρη του κόσμου να φτιάξουν τα δικά τους τραγούδια βασισμένα στη μουσική του Πρίσλεϊ. Την εποχή που άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους και οι πρώτες ταινίες του, πολλοί ήταν αυτοί που μιμήθηκαν τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν στη σκηνή ενώ όλο και περισσότεροι έφηβοι άρχισαν να υιοθετούν τον τρόπο με τον οποίο χτενιζόταν. Ένα μεγάλο κεφάλαιο έκανε την εμφάνιση του μετά το θάνατο του το 1977 και αυτό δεν ήταν άλλο από τους μίμους, τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να τον μιμηθούν στα πάντα, από τη φωνή μέχρι την εμφάνιση του
Ο Πρίσλεϊ ήταν βαρύτονος με φωνή με πολυποίκιλα ηχοχρώματα. Κάλυπτε 2,3 οκτάβες, με πιο ιδανική για τον Πρίσλεϊ τη μεσαία οκτάβα. Η φωνή του θύμιζε σε πολλά αυτή των τραγουδιστών ρυθμικής μπλουζ και γκόσπελ, τα μουσικά βήματα των οποίων άλλωστε ακολούθησε και ο ίδιος
Ο Έλβις, πέρα από τις σχέσεις που κατά καιρούς διατηρούσε, παντρεύτηκε την Πρισίλα Μπολιέ την 1 Μαΐου 1967. Ο Πρίσλεϊ γνωρίστηκε με την Πρισίλα κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του στη Γερμανία. Εννιά μήνες μετά το γάμο τους, ήρθε στον κόσμο η μοναχοκόρη τους, Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ (1 Φεβρουαρίου 1968). Χώρισαν στις 23 Φεβρουαρίου 1972 και συμφώνησαν σε από κοινού επιμέλεια της κόρης τους. Έξι μήνες μετά το χωρισμό τους, ο Έλβις γνώρισε τη βασίλισσα της ομορφιάς Λίντα Τόμσον αλλά η σχέση τους θα χαρακτηρίζονταν περισσότερο σαρκική παρά οτιδήποτε άλλο. Τελευταία σύντροφος του Πρίσλεϊ ήταν η Τζίντζερ Όλτεν η οποία έμελλε να είναι και αυτή που θα τον έβρισκε να έχει αφήσει την τελευταία του πνοή το 1977.
Σχόλια για αυτό το άρθρο