Ζεις με Κάρμα ή με Ντάρμα;

Παρότι η λέξη Κάρμα, που συναντάμε στον Ινδουισμό και Βουδισμό, δεν είναι τελείως άγνωστη στο δυτικό πολιτισμό, το “Ντάρμα” που είναι και το “αντίδοτο” της δεν είναι ευρέως γνωστή έννοια στους δυτικούς. Περίεργο; Η λέξη κάρμα είναι σανσκριτική και σημαίνει γενικά “δράση”.

Σύμφωνα με την παραδοχή αυτή, το κάρμα ακολουθεί τον άνθρωπο κατά τις επίγειες ενσαρκώσεις του, κι από αυτό μπορεί σιγά σιγά να απαλλαγεί μέσω της πνευματικής του εξέλιξης. Όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται τόσο λιγότερο εξαρτάται από τα δεσμά του κάρμα, ώσπου να καταστεί ο ίδιος συνειδητός δημιουργός των συνθηκών της ζωής του.

ΣχετικάΆρθρα

Η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται

4 Ιουνίου 2025

Tο διάβασμα καταπολεμά την αϋπνία

2 Ιουνίου 2025

Είσαι σε μια σχέση δυστυχισμένη;

19 Μαΐου 2025

Η λέξη κάρμα, έχει λαθεμένα στο δυτικό κόσμο ταυτιστεί πάντα με κάτι κακό, κάτι σαν τιμωρία. Θα μπορούσε κανείς καλύτερα να το δει ως ένα ‘πακέτο εκκρεμοτήτων’ που θα πρέπει να τακτοποιηθούν για την υπάρξει πνευματική ολοκλήρωση. Και αυτές οι εκκρεμότητες είναι προϊόν του παρόντος, του παρελθόντος, αλλά και του οικογενειακού κύκλου ή ακόμα και ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Μην ξεχνάμε, ότι αυτές οι θρησκείες που αναγνωρίζουν το κάρμα -άρα και την μετενσάρκωση- πιστεύουν επίσης ότι οι ψυχές επιλέγουν το πότε και το που θα ξαναγεννηθούν, ποια θα είναι η οικογένεια τους. Η επιλογή πάντα γίνεται με γνώμονα με την πνευματική εξέλιξη και ποιες συνθήκες είναι οι πλέον κατάλληλες για ένα ξεκαθάρισμα εκκρεμοτήτων ή… δημιουργία νέων, υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο.

Πώς διαμορφώνεται το κάρμα;

Σκέψεις, λόγια, πράξεις -όλα παράγουν μια ενέργεια. Ενέργεια συχνοτήτων. Οι συχνότητες αυτές δεν μπορούν παρά να αφομοιωθούν με τις συχνότητες του σύμπαντος, του Όλου.

Οι αρνητικές συχνότητες έχουν την τάση να “χτυπούν” πάνω στις θετικές και να “εναρμονίζονται” με τις υπόλοιπες αρνητικές.  Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι που έχουν μονίμως μια αρνητικότητα, διώχνουν άθελα τους όσους δεν είναι όπως οι ίδιοι, αλλά τους περιβάλλει και μια μόνιμη “γκαντεμιά”. Αρνητικά συναισθήματα, όπως θυμός, μίσος, ζήλια, μνησικακία είναι η ανάκλαση του κόσμου του που θα είναι μαύρη, άσχημη προσελκύοντας άτομα με ανάλογα συναισθήματα. Οι πράξεις του, θα φέρουν αντίδραση ίδιων πράξεων. Αυτό είναι ο νόμος του Κάρμα στην τωρινή ζωή.

Ο ίδιος νόμος ισχύει και για τις παλαιότερης, ως νόμος της ανταπόδοσης. Το κάρμα των προηγούμενων ζωών μας είναι άγνωστο, αλλά ένας αναζητητής μπορεί να το κατανοήσει με τον καιρό, βλέποντας τις αδυναμίες και τα προβλήματα του στο σήμερα. Η συνειδητοποίηση δεν πρέπει να συνοδεύεται με ενοχές, αλλά να αντιμετωπίζεται με ψυχραιμία και διάθεση για αλλαγή. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός πολλές φορές ελαφρύνουν τη διαδικασία, φτάνει να μην προσδώσουν ένα χαρακτήρα αποδοχής και διαιώνισης.

Ως “Καρμικές σχέσεις” θεωρούνται οι επανασυνδέσεις στην τωρινή ζωή με άτομα που σε παλαιότερες δημιουργήθηκαν εκατέρωθεν εκκρεμότητες και συνήθως είναι και αρκετά βεβαρημένες. Οι σχέσεις αυτές στην τωρινή ζωή, δεν εξυπακούεται ότι θα έχουν πάντα και καλή κατάληξη. Το ζητούμενο δεν είναι ένα “Happy end” αλλά ένα “μάθημα” αυτογνωσίας και επιδιόρθωσης μιας αδυναμίας.

Η επανασύνδεση δυο εραστών που η σχέση του παλιά έληξε άσχημα, μπορεί και πάλι να λήξει ‘άδοξα’, όμως το ζητούμενο είναι να λήξουν όλα τα αρνητικά συναισθήματα και πράξεις, να επικρατήσει η συγχώρεση και η αγάπη. Αλλιώς, η ‘εκκρεμότητα’ μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο μελλοντικό ραντεβού.

Το ίδιο αλλά σε μεγαλύτερης αξίας βαθμό, ισχύει με τα μέλη της οικογένειας, της οικογένειας που δεν διαλέξαμε καθόλου τυχαία. Και καθόλου τυχαίο δεν είναι το ‘τίμα τον πατέρα και την μητέρα’. Όποιοι και να είναι, ό,τι και να έχουν κάνει, όπως και να μας έχουν συμπεριφερθεί, όσα λάθη κι αν έχουν κάνει σε βάρος μας, είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας. Αν δεν μπορούμε να το αγαπήσουμε και συγχωρήσουμε, είναι αδύνατον να αγαπήσουμε, ούτε τον εαυτό μας, αλλά ούτε και τους άλλους. Αγαπάμε μονάχα (ή νομίζουμε ότι αγαπάμε) αυτούς που μας δίνουν δίκιο και απαλύνουν την ίσως κουραστική, πολλές φορές και οδυνηρή, διαδικασία αυτογνωσίας. Όμως οι εκκρεμότητες όσο διαιωνίζονται, στο τέλος καταντούν πολύ πιο κουραστικές και προβληματικές από την face to face αντιμετώπιση κάποιου προβλήματος στις σχέσεις μας μαζί τους.

Αυτογνωσία και Ντάρμα οι μόνες “θεραπείες” για το Κάρμα

Η λέξη αυτογνωσία είναι ίσως λίγο -έως πολύ- παρεξηγημένη. Στην κυριολεξία της σημαίνει η γνωριμία του εαυτού μας. Αλλά λίγοι γνωρίζουν ίσως ότι το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ αφορά στον Εαυτό και όχι στον εαυτό. Με κεφαλαίο εννοούμε το Πνεύμα, την πνευματική μας υπόσταση, με μικρό το άτομο μας, κοινώς εαυτούλης. Μην ξεχνάμε, ότι οι Αρχαίοι έγραφαν με κεφαλαία, αλλά κάποιοι ίσως συνειδητά έχουν αφήσει να δημιουργηθεί αυτή η “μικρή” παρεξήγηση. Παράλληλα, όμως με την Αυτογνωσία, τη γνωριμία με το Πνεύμα, χρειάζεται και το Ντάρμα. Κι εδώ η λέξη για τους δυτικούς είναι άγνωστη.

Ο όρος Ντάρμα σημαίνει Φυσικός Νόμος και αναφέρεται στην υφιστάμενη τάξη της Φύσης και του Σύμπαντος και της εναρμόνισης της ανθρώπινης ζωής σε αυτό το Νόμο. Η Ορθότητα θα μπορούσε να είναι μια κοντινή μετάφραση της λέξης. Μαζί με το “ευοίωνο”, αυτό που είναι αγαπητό από το Θεό.

Μπορεί οι κοινωνίες να φτιάχνουν νόμους για να μπορούν να κρατούν τις ισορροπίες τους, αλλά το ίδιο κάνει και το σύμπαν. Και το έχει κάνει πριν από μας. Τα παλιά χρόνια, πριν οι κατέχοντες την επιστήμη και υψηλή τεχνολογία των ημερών μας αποφασίσουν να το παίξουν Θεοί, το σύμπαν αποφάσιζε για ένα σεισμό ή φυσική καταστροφή. Πολλές φορές όταν οι κοινωνίες έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια τους νόμους τους, αλλά περισσότερο εκείνους που ήθελαν οι Θεοί, το Σύμπαν, η Φύση, όλοι αυτή η αρνητική ενέργεια γύριζε πίσω με μια “φυσική μανία”.

Μέσα μας υπάρχει καταγεγραμμένο από τη μέρα που γεννιόμαστε όλο το Θεϊκό Δίκαιο. Δεν χρειάζεται να μας πει ένας δικαστής ότι δεν πρέπει να σκοτώσουμε. Μεγαλώνοντας όμως σε ένα μη ακόμα εξελιγμένο πνευματικά περιβάλλον, αυτή η Γνώση ολοένα και γίνεται πιο δύσκολη να περάσει στο συνειδητό, ενώ ταυτόχρονα το κάρμα μας δημιουργεί τα ‘θέματα’ που αποζητούν λύσεις.

Το να ζει κανείς “σύμφωνα με το Ντάρμα” σημαίνει ότι ζει σύμφωνα με τους Θεϊκούς Νόμους. Ζει σε αρμονία με τον εαυτό του, με τους γύρω του, αλλά κύρια με τον Εαυτόν. Νιώθει πότε πρέπει να κάνει ή πει κάτι, αλλά και πως. Νιώθει μεν τη βαρύτητα των πράξεων, σκέψεων και συναισθημάτων του, χωρίς όμως να του είναι βάρος. Είναι καλά “τακτοποιημένος” μέσα σε αυτούς τους νόμους, το αντίθετο είναι του δημιουργεί οδύνη. Όσο δε προχωράει τη ζωή του νταρμικά, τόσο πιο κοντά βρίσκεται στην ολοκλήρωση.

Αν κάποιος δεν είναι ακόμα “εκεί”, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ζήσει νταρμικά. Μπορεί να παρακολουθεί τον εαυτό του και να διορθώνει. Και πάλι χωρίς ενοχές και άγχος, γιατί είναι κακοί οδηγοί. Πρέπει να αναπτύξει την ικανότητα του ‘παρατηρητή’, χωρίς να εμπλέκεται συναισθηματικά με τον εντοπισμό και τη διόρθωση κάποιας απόκλισης από τους νταρμικούς νόμους. Απλά να διορθώνει. Μπορεί να αναρωτηθεί κανείς γιατί τόση απλή γνώση είναι απομακρυσμένη, έως και καλά κρυμμένη από το ευρύ κοινό; Γιατί ο δυτικός άνθρωπος να μην γνωρίζει -απλά- ότι πρέπει να είναι Amadeus -δηλαδή αγαπητός στον Θεό και όλα γίνονται πολύπλοκα με ενοχές και τιμωρίες και ανούσιες εξομολογήσεις που θα δώσουν αφορμή για επανάληψη σφαλμάτων;

Πολύ απλά -συγχωρούμε τους άλλους και τον εαυτό μας και πάμε… παρακάτω, θα ήταν η δόκιμη λέξη, αλλά παραπάνω είναι η σωστή, αφού μιλάμε για πνευματική άνοδο. Ανεβαίνοντας πνευματικά, το τωρινό και παλιό κάρμα καίγεται. Έτσι βοηθάμε ως μονάδα να “καεί” και το κάρμα του μικρού ή μεγαλύτερου συνόλου στο οποίο ανήκουμε. Έτσι, το απλό “μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θα ήθελες να σου κάνουν”, μπορεί να γίνει ακόμα πιο αξιόλογο, χωρίς το μην, “κάνε αυτό που θα κάνει το σύμπαν να χαμογελάσει μαζί σου”!

Το διαβάσαμε εδώ