Ζωίτσα για πάντα….

Η Ζωή Λάσκαρη είναι η Ζωίτσα μας…. Από την εμφάνισή της στην πασαρέλα μέχρι το θρίαμβο στις ταινίες και την καταξίωση στο θέατρο, παραμένει παντοτινά η Ζωίτσα μας για όλους όσοι την γνωρίσαμε καλύτερα και για τους πολυάριθμους θαυμαστές της που την λάτρεψαν μέσα από τη μεγάλη οθόνη και το θέατρο.

 Από τα καλλιστεία στον κινηματογράφο και από την ερημιά της παιδικής ηλικίας στην ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Το ξανθό κορίτσι με το γλυκό πρόσωπο που πρωτογνωρίσαμε στον Κατήφορο της Φίνος Φιλμ, εξελίχθηκε σε μια ηθοποιό με έντονη προσωπικότητα και εκφραστική ωριμότητα που αγαπήσαμε μέσα από τις ταινίες και τις θεατρικές της ερμηνείες. Η Ζωή Λάσκαρη ήταν σταρ χωρίς να το προγραμματίσει. Όμως, ήταν γραφτό να γίνει και να γράψει τη δική της πορεία στη μεγάλη οθόνη και στη θεατρική σκηνή.

Από βεντέτα του τεχνικολόρ και πρωταγωνίστρια των αστικών δραμάτων της Φίνος Φιλμ, η Ζωή Λάσκαρη ανέβαινε τα σκαλοπάτια σιγά σιγά, ένα ένα.. Με αυτάρκεια, αποφασιστικότητα και πολύ μεράκι για το θέατρο, αγωνιζόταν με αξιοπρέπεια για καλές παραστάσεις.

Η ζωή της ήταν σαν μυθιστόρημα.. Ένα “μυθιστόρημα” που όμως ήταν αληθινό. Με περιπέτειες, δράση, απρόοπτα, δόξα, δράμα, ευτυχία, ταξίδια, έρωτες, συγκίνηση…  Ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας τον τίτλο της «Σταρ Ελλάς», το 1959. Το πραγματικό της ονοματεπώνυμο ήταν Ζωή Κουρούκλη, ίδιο με της ξαδέλφης της Zωής Kουρούκλη, γνωστής τότε τραγουδίστριας. Υπήρξε μία από τις εμπορικότερες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου με ταινίες που άφησαν εποχή.

 

Το 1966 έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα Μιας πεντάρας νιάτα των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, Η παγίδα του Pομπέρ Τομά και το Βαθιά γαλάζια θάλασσατου Τέρενς Ράττιγκαν. Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίστηκε το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη Μαριχουάνα Στοπ και ακολούθησαν η μεγάλη θεατρική επιτυχία Εραστές του ονείρου, πάλι Δαλιανίδη, μαζί με τον Tόλη Bοσκόπουλο (1972). Στη συνέχεια, Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο, Πως να κερδίσετε τον άντρα σας, Ξυπόλητη στο πάρκο, Η κυρία του Μαξίμ, Φρύνη η εταίρα,  Παντρεύομαι τον άντρα μου, Εγώ, εσύ και ο άλλος, Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές, Μις Πέπσι, Η Ντόρις και ο γυαλάκιας κ.α.

Ακολουθούν τα έργα: Καινούρια σελίδα, Ορφέας στον Άδη, Τρελοί για έρωτα του Σαμ Σέπαρντ, Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ, Τρεις ψηλές γυναίκες, Τρωάδες, Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα, Η συνάντηση, Σκηνές γάμου, Ευαίσθητη ισορροπία, Διαμάντια και μπλουζ,  Άλμα Μάλερ, Ρόουζ, Ωραία χρόνια. Η τελευταία θεατρική της εμφάνιση ήταν με την κωμωδία του Νίκου Μουτσινά, Νύφη κουράγιο

Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί –κυρίως αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο τη δεκαετία του ΄70. Παντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη με τον Πέτρο Κουτουμάνο με τον οποίο απέκτησε την Μάρθα και το 1976 παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο με τον οποίο έζησαν μαζί 41 χρόνια και απέκτησαν μία κόρη, την Μαρία – Ελένη.

Η Ζωή Λάσκαρη ήταν γενναιόδωρη, έδινε απλόχερα την αγάπη της, προστάτευε την οικογένειά της, τους φίλους της και στήριζε και υποστήριζε με κάθε τρόπο τις επιλογές της. Οι συζητήσεις μαζί της ήταν εμπειρία, μπορούσε να φιλοσοφήσει για πολλές ώρες αλλά και να αστειευτεί για το παραμικρό μέχρι το πιο σημαντικό πράγμα. Όσοι την γνωρίσαμε, την βάλαμε στις καρδιές μας… Κι από εκεί, δεν θα την βγάλουμε ποτέ…

Διαφήμιση σε περιοδικό της εποχής

Με τον Ντίνο Ηλιόπουλο στην ταινία Ο ατσίδας

Από τα πρώτα της εξώφυλλα το 1964

Στα γυρίσματα της ταινίας Αγάπη για πάντα

Mε τον Πέτρο Κουτουμάνο στη βάφτιση της κόρης τους Μάρθας

Με την κόρη της Μαρία Ελένη Λυκουρέζου

Με την εγγονή της Ζένια Μπονάτσου

Σκηνή από την τηλεοπτική σειρά Μαρία Πάρνη

Όταν η γυμναστική αερόμπικ γίνεται μόδα και στην Ελλάδα, η Ζωή Λάσκαρη κυκλοφορεί δίσκο με ασκήσεις αεροβικής γυμναστικής

Με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τον Κώστα Βουτσά στην επιθέωρηση Για ψήφου πήδημα

Κάτια Δανδουλάκη, Ζωή Λάσκαρη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Άννα Βίσση, Νόρα Βαλσάμη

Ελένη Ανουσάκη, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Άννα Καλουτά, Μάρω Κοντού, Άννα Φόνσου, Ζωή Λάσκαρη, Σταύρος Παράβας, Νόρα Κατσέλη (δημοσιεύεται για πρώτη φορά)

Τρωάδες