Ο έρωτας δεν είναι παρά η θέληση να ερωτευτείς… κι εγώ είχα πάντα αρκετή... Οι πληγές του ανέμουήταν για μένα μια ευχάριστη θεατρική έκπληξη. Το κείμενο του Juan Carlos Rubio (Ισπανός συγγραφέας, πολύ αγαπητός στη χώρα μας αφού έργα του ανεβαίνουν κάθε χρόνο και περισσότερα) υμνεί τον έρωτα, μέσα από την ιστορία του Δαβίδ και του Χουάν. Ο νεαρός Δαβίδ, μετά το θάνατο του πατέρα του -με τον οποίο δεν ήταν ποτέ πολύ κοντά, ώστε να τον γνωρίσει καλύτερα- τακτοποιεί τα πράγματά του και ανακαλύπτει ερωτικά γράμματα, που τα υπογράφει ένας άλλος άντρας. Η αποκάλυψη αυτή, θα τον οδηγήσει σε εκείνον τον άντρα και θα προσπαθήσει να μάθει ποια ακριβώς ήταν η σχέση του με τον πατέρα του. Αυτή η γνωριμία, θα φέρει τους δύο άντρες αντιμέτωπους με την αλήθεια, οι χαρακτήρες τους θα ξεδιπλωθούν και στο τέλος, ο ένας θα πρέπει να κάνει πολλές αλλαγές και ο δεύτερος να δεχτεί κάποιες άλλες… Η αλήθεια, θα σηκώσει ένα δυνατό άνεμο που θα γίνει πληγή…
Μέχρι το τελευταίο λεπτό, οι ανατροπές στην ιστορία και το φινάλε, θα σας συναρπάσουν. Μια παράσταση η οποία, με πρόσχημα την ερωτική ιστορία δύο αντρών, απευθύνεται σε όλους, ανεξάρτητα από ηλικία και φύλο. Διότι ο έρωτας, το πάθος, τα ανομολόγητα πάθη, η μοναξιά, υπάρχουν πάντα στους ανθρώπους. Μέσα από τις Πληγές του ανέμου, διαπιστώνει κανείς ότι όσο και να έχεις ζήσει μαζί με κάποιον άνθρωπο, μπορεί τελικά να μην τον έχεις γνωρίσει καθόλου…
Η παράσταση έχει μια ποιητική και ταυτόχρονα υποβλητική ατμόσφαιρα, χωρίς υπερβολές και μελοδραματισμούς. Οι δύο ηθοποιοί, ο Θοδωρής Ανθόπουλος και ο Κωνσταντίνος Ρόδης -που υπογράφει και τη σκηνοθεσία- απολαμβάνουν τους ρόλους τους και φτάνουν σε πολύ ψηλά επίπεδα, πετυχαίνοντας εξαιρετικές ερμηνείες. Ο Θοδωρής Ανθόπουλος επιπλέον, διαθέτει μία έντονη θεατρική φωνή, με εξαίσιο χρωματικό ηχόχρωμα που σε καθηλώνει από τα πρώτα λεπτά. Ο Κωνσταντίνος Ρόδης με τη σκηνοθεσία του, κινείται σε ρεαλιστικές βάσεις, προσεγγίζοντας το λαβύρινθο της έξαρσης του ερωτικού πάθους και της σκοτεινής ψυχολογίας των ηρώων.
Η πρωτότυπη μουσική που έγραψε ο Φώτης Ματζαρίδης, θα σας μείνει χαραγμένη στο μυαλό, ενώ το τραγούδι που ακούγεται στο φινάλε από την Νέλλη Γκίνη, είναι το κερασάκι στην τούρτα. Νομίζω πρώτη φορά η Νέλλη Γκίνη ερμηνεύει τέτοιο τραγούδι και το ερμηνεύει εκπληκτικά. Μεγάλο συν στην παράσταση οι αριστουργηματικοί φωτισμοί από την Κατερίνα Μαραγκουδάκη, η ενδυματολογία από την συνεχώς ανερχόμενη Βασιλική Σύρμα και το σκηνικό της Μαρίας Φιλίππου με την τεράστια επιστολή να δεσπόζει στη σκηνή του θεάτρου. Ηχογραφημένος γκεστ, ο Δάνης Κατρανίδης, στο ρόλο του πατέρα (ακόμη μία έκπληξη της παράστασης)
Το Θέατρο Σταθμός, διαμορφώνει εδώ και δύο χρόνια, μια θεατρική ταυτότητα με ρεπερτόριο που είναι άκρως επιτυχημένο καλλιτεχνικά. Δείτε τις Πληγές του ανέμου, ο τίτλος μπορεί να μην ενθουσιάζει, η παράσταση όμως θα σας ενθουσιάσει και αξίζει την προσοχή σας.
Ο Θοδωρής Ανθόπουλος και στην κορνίζα, ο “εραστής” του Δάνης Κατρανίδης
Κωνσταντίνος Ρόδης
Μια μικρή γεύση της παράστασης, στο βίντεο:
Κείμενο: Juan Carlos Rubio
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ρόδης
Πρωτότυπη Μουσική: Φώτης Ματζαρίδης
Ενορχηστρώση: Χρήστος Μπάκης
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Φωτισμός: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Ενδυματολογία: Βασιλική Σύρμα
Φωτογραφίες – Αφίσα – Trailer: Γιώργος Χρας
Μακιγιάζ: Χριστόφορος Τρούσας
Βοηθός σκηνοθέτη/ παραγωγής: Έφη Εγγλεζάκη
Δημόσιες σχέσεις: Χρήστος Πετρίδης
Παραγωγή: Dominus Productions
Υπεύθυνος παραγωγής: Γιάννης Παπαθανασίου
Παίζουν: Θοδωρής Ανθόπουλος, Κωνσταντίνος Ρόδης
Στη φωνή του πατέρα ακούγεται ο Δάνης Κατρανίδης
Το τραγούδι της παράστασης ερμηνεύει η Νέλλη Γκίνη
"Ό,τι βλέπεις είναι αληθινό, ό,τι ακούς μπορεί να μην είναι"
...Γεννήθηκα στα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο και μεγάλωσα σε θεατρικές σκηνές και στα τηλεοπτικά πλατό. Από μικρός έκανα παρέα με όλες τις προσωπικότητες του πολιτισμού μας. Μαζί με τους δικούς μου ανθρώπους, με στηρίζουν συνεχώς, κυρίως με το έργο τους. Ωραία ιστορία, έτσι; Κρίμα που δεν είναι αληθινή! Πάντα μου άρεσε αυτή η εκδοχή. Χρειάζεται ένας μύθος να συντηρεί την πραγματικότητα. Οι δικοί μου μύθοι είναι έγχρωμοι, σινεμασκόπ και εξώφυλλο. Και συνεχίζουν να ζουν στο cosmopoliti…
Τα αρχαιότερα δέντρα του κόσμου 2019/06/30 Τα φυτά είναι η πρώτη εξελιγμένη μορφή ζωής που αναπτύχθηκε στην αρχαία Παγγαία, πολύ πριν από τα ζώα (που μετοίκησαν…
Δελφίνι δελφινάκι 2019/05/23 Τα δελφίνια συμβολίζουν την ελευθερία, τη χαρά, τη δύναμη, το μεγαλείο της φύσης, την αρμονία και τον αλτρουισμό. Είναι πλάσματα που…
24 Ιουλίου γιορτάζει η Αγία Χριστίνα 2019/07/24 Δεν το ξέρουν πολλοί, αλλά υπάρχει Αγία Χριστίνα, η οποία βασανίστηκε φριχτά, αποφάσισε μόνη της να ονομάζεται Χριστίνα, μέχρι που…
Η ιστορία της Παναγίας των Παρισίων 2019/04/16 Όλος ο πλανήτης παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα, την πυρκαγιά να κατασπαράζει ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα, ένα ναό σύμβολο της Γαλλικής…
Pingback: Οι πληγές του ανέμου, ένα θεατρικό διαμαντάκι που αξίζει να ανακαλύψετε – Solo Teatro