Από την/τον Βασίλης Νάτσιος | 19 Μαΐου 2019
Ο 64ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της μόλις ολοκληρώθηκε. Μεγάλη νικήτρια με 492 βαθμούς η Ολλανδία με το τραγούδι Arcade που ερμηνεύει ο Duncan Laurence. Ακολουθούν:
2. Ιταλία
3. Ρωσία
4. Ελβετία
5. Νορβηγία
6. Σουηδία
7. Αζερμπαϊτζάν
8. Βόρεια Μακεδονία
9. Αυστραλία
10. Ισλανδία
Με πέντε νίκες, η Ολλανδία κατατάσσεται στην κορυφή 10 πιο επιτυχημένες χώρες της Eurovision. Οι δύο πρώτες νίκες της χώρας ήταν τη δεκαετία του 1950, με την Κόρι Μπρόκεν το 1957 και με την Teddy Scholten το 1959. Το 1960 ήταν ως επί το πλείστον αποτυχημένη δεκαετία για τη χώρα, με εξαίρεση ήταν το 1969, όταν η Lenny Kuhr κέρδισε τον τρίτο τίτλο για τους Ολλανδούς με το τραγούδι “De Troubadour”, κερδίζοντας σε μια ισοπαλία με τέσσερις νικητές, συμπεριλαμβανομένων η Γαλλία, η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι Sandra & Andres τερμάτισαν τέταρτοι το 1972 και οι Mouth & MacNeal τερμάτισαν τρίτοι το 1974, πριν από το συγκροτημα Teach-In πετύχει την τέταρτη νίκη το 1975 με το τραγούδι Ding-A-Dong. Το καλύτερο αποτέλεσμα της Ολλανδίας στη δεκαετία του 1980 ήταν η πέμπτη θέση, από τη Maggie MacNeal το 1980 και το 1987 με την Marcha. Στη δεκαετία του 1990, η Ruth Jacott τερμάτισε στην έκτη θέση το 1993 και η Edsilia Rombley τερμάτισε στην τέταρτη θέση το 1998, όπου ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα της Ολλανδίας στη δεκαετία. Η Ολλανδία έχει τερματίσει τελευταία τέσσερις φορές, το 1958, το 1962, το 1963 και 1968. Επίσης, τερμάτισε τελευταία στον ημιτελικό το 2011.
Η Ολλανδία έχει φιλοξενήσει το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision τέσσερις φορές: το 1958, το 1970, το 1976 και το 1980. Οι πρώτες τρεις φορές ήταν μετά τη νίκη της χώρας το προηγούμενο έτος, ενώ ο διαγωνισμός του 1980 ανέβηκε στην Ολλανδία, μετά το Ισραήλ (που είχε κερδίσει το 1979) αρνήθηκε να διοργανώσει την εκδήλωση για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Ομοίως, στην Ολλανδία είχε μειωθεί το δικαίωμα να οργανώσει το διαγωνισμό του 1960, όπως είχε φιλοξένησε την εκδήλωση μόλις δύο χρόνια νωρίτερα.
Βασίλης Νάτσιος
"Ό,τι βλέπεις είναι αληθινό, ό,τι ακούς μπορεί να μην είναι"
...Γεννήθηκα στα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο και μεγάλωσα σε θεατρικές σκηνές και στα τηλεοπτικά πλατό. Από μικρός έκανα παρέα με όλες τις προσωπικότητες του πολιτισμού μας. Μαζί με τους δικούς μου ανθρώπους, με στηρίζουν συνεχώς, κυρίως με το έργο τους. Ωραία ιστορία, έτσι; Κρίμα που δεν είναι αληθινή! Πάντα μου άρεσε αυτή η εκδοχή. Χρειάζεται ένας μύθος να συντηρεί την πραγματικότητα. Οι δικοί μου μύθοι είναι έγχρωμοι, σινεμασκόπ και εξώφυλλο. Και συνεχίζουν να ζουν στο cosmopoliti…
betty
2019/05/19 στις 21:28
Προσωπικά βρήκα το τραγούδι αδιάφορο. Υπήρχαν πιο ωραία όπως της Νορβηγίας, του Αζερμπαϊτζάν, της Λευκορωσίας, ακόμα και το δικό μας!