Η «Μικρά Αγγλία» η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη βρίσκεται μακριά απο την εικονοκλαστικά ωραιοποιημένη σύγχρονή αρρωστημένη αντίληψη για το τί συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία και κατ’επέκταση στην ψυχολογία του σύγχρονου Έλληνα μέσα από μια σειρά Ελληνικών ταινιών τα τελευταία χρόνια, στις οποίες δεν υπάρχει ούτε καρέ αισιοδοξίας και ίχνος φωτός και ελπίδος. Μια Ελληνική ταινία η οποία στο σκοτάδι της κινηματογραφικής αίθουσας μου υπενθύμησε τη διαδρομή που ακολουθούσαμε μέχρι πριν κάποια χρόνια για να φτάσουμε στο κέντρο της καρδιάς μας και ενεργοποιώντας το να γεμίσουμε με τα πιο ζωογόνα συναισθήματα ακούγοντας τους ηθοποιούς να μιλάνε στη γλώσσα μας και βλέποντας το Ελληνικό τοπίο φωτογραφημένο με τόση δύναμη, έτσι ώστε να μου θυμήσει τουλάχιστον αυτά τα δύο Νόμπελ Λογοτεχνίας που κέρδισαν κάποτε ο Σεφέρης και ο Ελύτης. Ο Βούλγαρης, και αυτός ανάμεσα σε άλλους σκηνοθέτες μόνιμος κάτοικος της Ελλάδας, τουλάχιστον δεν τα ξέχασε…
Μια ταινία που μίλησε κατευθείαν στο κέντρο της ψυχής μου και με έκανε να αισθανθώ στο δέρμα μου πόσο γήινος και πόσο τυχερός είμαι που μπορώ ακόμα να νιώθω έτσι με ευγνωμοσύνη. Τα τελευταία χρόνια μας έφαγαν τα «δόγματα», τα trends, τα βραβεία, οι υποψηφιότητες, οι συμπαραγωγές, τα weird και τα queer εδώ στο κινηματογραφικό Ελλαδιστάν και χάσαμε τον μπούσουλα σε συνδυασμό με τις απανωτές τροικανοσφαλιάρες… Πολλές ταινίες, αλλά ποιός τις είδε; Γιατί σε περιόδους κρίσης η απόλυτη ταύτιση της κινηματογραφικής παραγωγής με τη δυσάρεστη πραγματικότητα συντελεί στη παγωμάρα εξαφανίζοντας με αυτό τον τρόπο το οποιοδήποτε ευγενικό συναίσθημα – σύμμαχο στη καταπολέμιση των αντιξοοτήτων της ανθρώπινης ύπαρξης και της αξιοπρέπεια της. Άρα το γεγονός και μόνο της άδειας τσέπης ας μη μας φτάνει στο σημείο να αδειάζουμε και από Ψυχή και απο αγάπη για το καλαίσθητο και το όμορφο. Η έλλειψη του χρήματος ας μη μας κάνει να φοβόμαστε απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή αγάπης, για δύο λογους, αρχικά γιατί το «πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» και στη συνέχεια γιατί ο φόβος διώχνει την αγάπη.
Δείτε την «Μικρά Αγγλία» και αφήστε τον εαυτό σας να περιηγηθεί στα μονοπάτια των συναισθημάτων που ανοίγουν με τα μοναδικά τους ταλέντα όλοι οι καταπληκτικοί ηθοποιοί. Το casting είναι άψογο. Οι ηθοποιοί είναι το λιγότερο που μπορείς να πείς εξαιρετικοί. Όλοι τους. Αυτά τα δύο κορίτσια που ερμηνεύουν τις δυο αδερφές η Πηνελόπη Τσιλίκα και η Σοφία Κόκαλη είναι αποκάλυψη και ο Αντρέας Κωνσταντίνου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απο οποιονδήποτε ηθοποιό της γενιάς του στον διεθνή κινηματογραφικό στίβο. Η βαρύτητα της ερμηνείας της Ανέζας Παπαδοπούλου μου έφερε στο νου σπουδαίες γυναικείες ερμηνείες της κλασικής εποχής του κινηματογράφου. Η φωτογραφία είναι ένα ποίημα και πολλά μπράβο του Σίμου Σαρκετζή για το αποτέλεσμα. Ακόμα κι αν είναι κάπως μεγάλης διάρκειας σαν ταινία, αξίζει πολλά.
(Κύριε Βούλγαρη σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με κάνατε να συγκινηθώ… )
Σχόλια για αυτό το άρθρο