Αχ βρε Γιάννη μου, πώς έπαψε αυτό το χαμόγελο να φωτίζει τούτο τον κόσμο… πώς το ηχηρό σου γέλιο έγινε σιωπή… σταύρωση χωρίς ανάσταση ο χαμός σου… εσύ που χάριζες μόνο γέλια, είναι η πρώτη φορά που μας δίνεις δάκρυα…Όχι αφιέρωμα για σένα, μόνο φωτογραφίες με το χαμόγελό σου, το γέλιο, τις ωραίες στιγμές που ξεκαρδιστήκαμε όταν συναντιόμαστε…. πονάει ο αόριστος… Ο Γιάννης Αγγελάκης είναι πια άγγελος…
Σχόλια για αυτό το άρθρο