Η Kαρυοφυλιά Καραμπέτη σήμερα έχει πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στο περιοδικό Γυναίκα, αποκαλύπτεται στη Χριστίνα Πολίτη, σε μια συνέντευξη που μιλά για όλα – την καριέρα, τους ρόλους, την προσωπική ζωή, τη μητρότητα.

 

Είναι μία κατηγορία από μόνη της. Έχει αφιερωθεί με πάθος και στρατιωτική πειθαρχία στη δουλειά της χωρίς να κάνει εκπτώσεις. Είναι έντιμη και εξίσου πειθαρχημένη στη ζωή της. Λιτή και απέριττη. Θα την αποκαλούσα «αντράκι» που ξεχειλίζει θηλυκότητα και ευαισθησίες, τις οποίες εκφράζει μέσα από τους ρόλους της. Εντελώς ασφαλής, έχει διεκδικήσει την ευτυχία και ζει τη ζωή που δεν ονειρεύτηκε ποτέ. Όπως το βότανο Καρυοφύλλι, νομίζω πως η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Γιατί είναι ανακουφιστικό να μιλάς με γυναίκες που ξέρουν τι θέλουν.

–Από τα projects με τα οποία καταπιάνεσαι φέτος, ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Ο «Γλάρος» του Τσέχοφ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, «Βάκχες» του Ευριπίδη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη. Δύο μεγάλα έργα, δύο εξαιρετικές παραγωγές. Πώς να επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δύο; Είμαι ευγνώμων και για τις δύο ευκαιρίες. Επίσης, θα συνεχιστούν οι παραστάσεις του αφιερώματος «Ο Γκάτσος» που αγάπησα στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, μια εμπειρία διαφορετική και πρωτόγνωρη για μένα. Κι αυτή υπεράνω συγκρίσεων.

–Πώς αισθάνθηκες που το αφιέρωμα αυτό σε έφερε να τραγουδήσεις στο Ηρώδειο;
Όταν στήθηκε η παράσταση πέρυσι για την αίθουσα «Παρνασσός», μου ζητήθηκε να πω στο πλαίσιο της εκδήλωσης και κάποια τραγούδια του Γκάτσου που έχουμε ακούσει και αγαπήσει από μεγάλες γυναικείες φωνές, εφόσον δεν υπήρχε στο σχήμα άλλη γυναίκα για να καλύψει αυτό το μέρος. Ήταν κάτι που με γέμισε με πολύ άγχος, γιατί δεν ήταν το αντικείμενό μου. Η ανταπόκριση, όμως, του κόσμου μάς έφερε μέχρι το Ηρώδειο. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, την αγωνία μου μπροστά στο μέγεθος της ευθύνης. Ήταν για μένα μια πολύ τιμητική και συγκινητική στιγμή να είμαι δίπλα στον Μανώλη Μητσιά σε ένα γεμάτο Ηρώδειο και να τραγουδάμε όλοι μαζί αυτά τα τραγούδια που έχουν σημαδέψει τις ψυχές και την ιστορία μας.

–Πώς βρεθήκατε με τον Μητσιά;
Μας γνώρισε μια κοινή μας φίλη, με την οποία είχε έρθει ο Μανώλης στην «Όπερα της πεντάρας» στο Παλλάς πριν από δύο χρόνια. Στις συναντήσεις που ακολούθησαν και κυρίως κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας, διαπίστωσα την ευγένεια, το ήθος και τη σεμνότητά του, που βέβαια συνάδουν με την απόλυτα συνεπή πορεία του στον χώρο της καλής μουσικής. Δική του ιδέα και πρόταση ήταν το αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο.

Φόρεμα, Erdem x H&M.

–Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεσαι σχεδόν αποκλειστικά στο θέατρο με τον Γιάννη Χουβαρδά. Τι σας δένει; Τι θαυμάζεις σε εκείνον και τι εκείνος σ’ εσένα;
Με τον Γιάννη Χουβαρδά γνωριζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Από τη δεκαετία του ’80 παρακολουθώ ανελλιπώς τις παραστάσεις του, με γοητεύει πάντα η ιδιαίτερη ματιά του και οι αναγνώσεις του στα έργα που ανεβάζει. Θαυμάζω την ευφυΐα, την τόλμη, την αισθητική του, το γεγονός ότι ανήκε πάντα στους πρωτοπόρους του θεάτρου μας. Η αγάπη για το καινούριο και το μη αναμενόμενο είναι, νομίζω, το πιο κοινό μας στοιχείο. Μου αρέσει επίσης πολύ η οργανωτική του ικανότητα, η εμμονή του στη λεπτομέρεια, ο τρόπος που καθοδηγεί τους συνεργάτες του. Ακολουθεί μια διαδικασία που μέρα με τη μέρα μετουσιώνει την πρόβα σε ποιητική δημιουργία. Δεν ξέρω αν θαυμάζει κάτι εκείνος σ’ εμένα. Ξέρω, όμως, ότι του αρέσει να δουλεύει με ηθοποιούς με τους οποίους αισθάνεται ότι έχει αναπτύξει έναν κοινό κώδικα συνεργασίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης.
–Ποιες ηρωίδες θα υποδυθείς φέτος;
Στον «Γλάρο» παίζω την Αρκάντινα, μια εγωκεντρική ηθοποιό, μητέρα και ερωμένη, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με τον χρόνο που φεύγει και χάνεται, με τον συγγραφέα εραστή της, που την εγκαταλείπει για μια νεότερη γυναίκα, με τον γιο της, που μέσα από τη δυσλειτουργική τους σχέση και τις μάταιες αναζητήσεις του στην τέχνη οδηγείται στην αυτοκτονία. Είναι ένας υπέροχος ρόλος, βγαλμένος από την πένα του πιο αισθαντικού συγγραφέα, του Τσέχοφ. Στις «Βάκχες» θα παίξω την Αγαύη, έναν από τους δυσκολότερους ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου.
–Ποιος είναι ο ρόλος που αγάπησες και ποιος αυτός που αντιπάθησες πιο πολύ στην καριέρα σου;
Πολύ δύσκολη ερώτηση. Όταν έχεις παίξει κάποιους από τους σπουδαιότερους ρόλους που έχουν γραφτεί ποτέ, πώς να ξεχωρίσεις έναν; Πώς να διαλέξεις ανάμεσα στις Αντιγόνες, τις Ηλέκτρες, τις Κλυταιμνήστρες, την Άτοσσα, τη Μεγάρα, τον Άμλετ, τη Λαίδη Μάκβεθ, τον Άριελ, τη Μάσα των Τριών αδελφών, τη Λούλου, την Τσούνγκα, την Πέτρα φον Καντ, την Αναμπέλα του Κρίμα που είναι πόρνη, τη Δούκισσα του Μάλφι, το Σκράικερ, την κυρία Τσίτελ της «Πλατείας Ηρώων», την Κριστίν Μάννον από Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα; Όλες είναι κομμάτια της ζωής μου, μαζί τους μεγάλωσα, ερωτεύτηκα, έζησα τη μαγεία αλλά και τη μοναξιά, έκλαψα, έμαθα… Με τη Μήδεια, όμως, γύρισα τον κόσμο. Και ήταν η πιο συγκλονιστική συνταξιδιώτισσα. Όσο γι’ αυτήν που αντιπάθησα, αλλά και λυπήθηκα περισσότερο, γιατί είναι δυστυχία να ’ναι κανείς κακός, ήταν η Ασπασία στη σειρά «Η αγάπη άργησε μια μέρα».

–Θα έπαιζες σε μια ξεκαρδιστική κωμωδία ή προτιμάς τους δραματικούς ρόλους;
Λόγω της υποκριτικής μου ιδιοσυγκρασίας, μου προτείνουν συνήθως δραματικούς ρόλους. Θα μου άρεσε για την εμπειρία να παίξω σε μια καλή κωμωδία, υπό τον όρο όμως να έχει ως έργο κάτι να πει. Θα χρειαζόμουν βέβαια γερή καθοδήγηση, γιατί δεν γνωρίζω το είδος.
–Μεσουράνησες στην τηλεόραση και στον ελληνικό κινηματογράφο και ως σύμβολο του σεξ. Πώς βλέπεις την Καρυοφυλλιά του τότε;
Κατ’ αρχάς, δεν μου αρέσει αυτός ο όρος. Οι ηρωίδες για τις οποίες μια μερίδα του τύπου μού είχε δώσει τότε αυτόν τον τίτλο, όπως η Μάρθα στα Βαμμένα κόκκινα μαλλιά του Κώστα Μουρσελά, ή η Μαρία Πετροπούλου στον Κίτρινο φάκελο του Καραγάτση, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από απλώς σέξι γυναίκες. Ήταν δυνατές, αλλά και ευαίσθητες γυναίκες, που βίωναν απελπισμένους έρωτες – θύματα των πολιτικών και κοινωνικών προκαταλήψεων της εποχής τους. Και ήταν οι εποχές και των δύο από τις πιο ταραγμένες της Ελλάδας, μετεμφυλιακή περίοδος, χούντα και μεταπολίτευση για τη μια, δεκαετία του ’30 και δεύτερος παγκόσμιος για την άλλη. Ο όρος τις αδικεί. Όσο για την Καρυοφυλλιά του τότε, ξέρω ότι ήταν απόλυτα συνεπής και συνειδητή ως προς τις καλλιτεχνικές της επιλογές.

Πουκάμισο, σακάκι και παντελόνι, όλα Brooks Brothers, Attica. Παπούτσια, H&M. Δαχτυλίδια, Katerina Ioannidis. 

–Πώς συνδύασες την «ποιοτική» και τη «σέξι» γυναίκα; Γιατί συνήθως οι ποιοτικές έχουν ενοχές με το γκλάμουρ.
Δεν προσπάθησα να συνδυάσω τίποτε. Ήμουν απλώς ο εαυτός μου. Αγαπούσα εξίσου την τέχνη και τη θηλυκότητά μου και τα βίωνα και τα δύο με πάθος. Χωρίς κανένα γκλάμουρ. Η ζωή μου ήταν πάντα λιτή και απέριττη.

–Γιατί απέχεις από την τηλεόραση;
Γιατί δεν γίνεται τίποτε που να με ενδιαφέρει καλλιτεχνικά. Ζηλεύω τις εξαιρετικές σειρές που γίνονται τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό, αλλά ξέρω ότι τέτοιες δουλειές δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν στην Ελλάδα. Και δεν θα πρόδιδα ποτέ μια συνεπή πορεία χρόνων για να πάω να παίξω σε μια σειρά αμφιβόλου ποιότητας και αισθητικής, μόνο και μόνο για να βγάλω κάποια χρήματα

–Όταν συζητούσαμε για τη φωτογράφιση χάρηκες με το concept και μου είπες πως το ανδρόγυνο στυλ σού πάει. Ποιο το αγαπημένο σου στυλ;
Δεν εννοούσα κάτι το ιδιαίτερο όταν σχολίασα την ιδέα της φωτογράφισης. Δεν μιλούσα μεταφορικά, αλλά πρακτικά. Είμαι μια σκληρά εργαζόμενη σύγχρονη γυναίκα που τρέχει όλη τη μέρα στη δουλειά και σε χιλιάδες υποχρεώσεις, και το παντελόνι είναι η πιο άνετη επιλογή. Αγαπώ τις απλές, μινιμαλιστικές γραμμές και τα σκούρα χρώματα. Νιώθω καλύτερα με ένα τέτοιο ρούχο, παρά με κάτι εκκεντρικό και εξεζητημένο, που θα ήταν πια, άλλωστε, εκτός τόπου και χρόνου.
–Τι ρόλο έπαιξαν οι άντρες, οι σχέσεις στη ζωή σου;
Είχα πάντοτε ανάγκη από έναν άνθρωπο που να είναι δίπλα μου και να μοιραζόμαστε την ομορφιά της ζωής, τη χαρά και τον έρωτα, αλλά και τις δύσκολες στιγμές, παρηγοριά και στήριγμα ο ένας του άλλου. Άλλοτε τα είχα όλ’ αυτά και αισθανόμουν πλήρης, ενώ άλλοτε βίωνα την οδύνη της απώλειας. Το θέμα είναι να παίρνεις τα μαθήματά σου και να προχωράς με ελπίδα και αισιοδοξία για τα ωραία που έρχονται.

–Καριέρα ή προσωπική ζωή;
Για μένα και τα δύο, εννοείται, γιατί να στερηθώ το ένα απ’ τα δυο; Πάντα, βέβαια, εξαρτάται από την κάθε γυναίκα και το τι προτιμάει εκείνη.

–Ποιο είναι το πρότυπο του ιδανικού συντρόφου για σένα;
Τα στοιχεία που θέλω να έχει είναι η γλυκύτητα του χαρακτήρα, ο ερωτισμός, η παιδεία, η έλλειψη κόμπλεξ, η αγάπη, η εντιμότητα, το μοίρασμα.
–Πώς σε κέρδισε και συνεχίζει να σε κερδίζει ο άντρας σου;
Έχοντας όλα τα παραπάνω, και πολλά ακόμα υπέροχα και σπάνια.
–Ποιος τύπος γυναίκας αντέχει τελικά να είναι δίπλα σε έναν νεότερο άντρα, με ασφάλεια;
Δεν θα ’πρεπε στην εποχή μας να μας απασχολούν ακόμα τέτοιου είδους ερωτήματα. Ο καθένας πρέπει να ζει τη ζωή του όπως θέλει και όπως μπορεί, πέρα από κοινωνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις περί ηλικίας, φύλου, χρώματος ή κοινωνικής τάξης. Το δικαίωμα στην ευτυχία είναι αδιαπραγμάτευτο για όλους μας.
–Σκέφτηκες ποτέ να κάνεις παιδί;
Όχι.

–Πιστεύεις στον γάμο χωρίς την ανάγκη να κάνει το ζευγάρι παιδί;
Εξαρτάται από το ζευγάρι. Αν το θέλουν και οι δύο, ας το κάνουν. Πιστεύω στο δικαίωμα της ελευθερίας της καλύτερης προσωπικής επιλογής.

–Μπορεί μια γυναίκα να είναι πετυχημένη ηθοποιός και μητέρα συγχρόνως;
Τόσες τα κατάφεραν, γιατί όχι; Η Meryl Streep έχει τέσσερα παιδιά. Είχε, βέβαια, και τα λεφτά για να τα μεγαλώσει. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο, όπως και για κάθε άλλη εργαζόμενη, λόγω των οικονομικών συνθηκών. Πρέπει να ’χεις τον άνθρωπό σου για να σε στηρίζει, γονείς για να κρατούν τα παιδιά τις ατέλειωτες ώρες που λείπεις απ’ το σπίτι, χρήματα για την μπέιμπι σίτερ. Θαυμάζω όλες εκείνες τις υπέροχες συναδέλφους μου που έχουν κάνει παιδιά και τα βγάζουν πέρα παλληκαρήσια, πολλές απ’ αυτές ακόμη και μόνες τους. Πολύ τις καμαρώνω.

Πουκάμισο Brooks Brothers, Attica

–Έχεις φίλους;
Έχω πολύ καλούς φίλους, λίγους αλλά σταθερούς και πιστούς χρόνια ολόκληρα.

–Είσαι καλή φίλη;
Δυστυχώς, συχνά, οι πολλές υποχρεώσεις μου και η μεγάλη κούραση δεν μου επιτρέπουν να βλέπω τους φίλους μου όσο τακτικά θα ’θελα. Επειδή, όμως, πρόκειται για μακροχρόνιες και δοκιμασμένες σχέσεις, όπου υπάρχει αμοιβαία αγάπη, το κατανοούν και με αποδέχονται όπως είμαι. Ξέρουν άλλωστε ότι στις δύσκολες στιγμές θα είμαι δίπλα τους.

Περίγραψέ μου μία τυπική σου ημέρα.
Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Επειδή στη δική μας δουλειά τα δεδομένα αλλάζουν συνεχώς, υπάρχουν περίοδοι όπου έχω και πρόβα και παράσταση ή μόνο πρόβες ή μόνο παράσταση ή και διπλές πρόβες, οπότε η μέρα μου διαφοροποιείται ανάλογα. Τα τελευταία χρόνια πάντως, συνήθως με το που ανεβαίνει μία παράσταση, αρχίζουν αμέσως οι πρόβες για την επόμενη, οπότε τρέχω από το πρωί μέχρι το βράδυ από το ένα θέατρο στο άλλο. Μου ’χει τύχει και εποχή όπου έκανα το πρωί πεντάωρη πρόβα και μάλιστα για τραγωδία, μετά απογευματινή παράσταση τρεισήμισι ωρών σε ένα θέατρο κι αμέσως μετά βραδινή παράσταση σε άλλο θέατρο. Κι ύστερα έπρεπε να γυρίσω στο σπίτι και να μελετήσω για την πρόβα της επομένης!

–Γυμνάζεσαι, προσέχεις τον εαυτό σου;
Όταν έχω τόσο γεμάτη μέρα, δυστυχώς δεν προλαβαίνω να πάω και στο γυμναστήριο. Όταν όμως έχω μία μόνο απασχόληση, πηγαίνω οπωσδήποτε, γιατί μου κάνει καλό στη βελτίωση της ενέργειάς μου, στην υγεία, την εμφάνιση, ακόμα και στη διάθεσή μου. Προσέχω επίσης τη διατροφή μου, φροντίζοντας να καταναλώνω πολλά λαχανικά, όσπρια, φρούτα και ξηρούς καρπούς, να αποφεύγω το τζανκ φουντ και τα πολλά γλυκά και να πίνω πολύ νερό. Επίσης δεν καπνίζω και δεν αγαπώ καθόλου το αλκοόλ, εκτός από ένα ποτήρι κρασί πού και πού.

Έχεις ανασφάλειες;
Είναι φυσικό κι ανθρώπινο να ανησυχείς για το μέλλον, για το απρόοπτο, για την ασθένεια, για την οικονομική σου ασφάλεια. Τίποτε δεν είναι δεδομένο και όλα είναι πιθανά.

–Όταν ήσουν κοριτσάκι τι ονειρευόσουν;
Ειλικρινά δεν θυμάμαι να έκανα όνειρα. Αυτό είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου. Δεν ονειροπολώ ποτέ. Συνήθως με απασχολεί το τώρα και καμιά φορά ταξιδεύω στο παρελθόν. Είχα μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία και πίστευα ότι θα ήταν πάντα έτσι. Όμως, ναι, ήθελα να γίνω ηθοποιός.

–Ποια ήταν τα πρότυπά σου;
Οι γονείς μου, οι αγαπημένοι μου θείοι και θείες, οι δάσκαλοί μου. Και οι ηθοποιοί που έβλεπα στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες, κυρίως η Αλίκη. Ή οι φωνές που άκουγα με φανατική προσήλωση στο ραδιόφωνο, στο θέατρο της Τετάρτης, του Σαββάτου και της Κυριακής, σε έργα συναρπαστικά, και που δεν ήξερα πώς είναι τα πρόσωπά τους, ήξερα όμως καλά τα ονόματά τους: Κατίνα Παξινού, Ελένη Χατζηαργύρη, Αντιγόνη Βαλάκου, Βέρα Ζαβιτσιάνου.

–Αν δεν ήσουν η Καρυοφυλλιά, ποια θα ήθελες να είσαι;
Είναι πολύ εύκολο να θελήσεις να είσαι κάποιος άλλος βλέποντας την εξωτερική του εικόνα, αλλά και παρακινδυνευμένο, γιατί δεν ξέρεις τα σκοτάδια και τους δαίμονές του. Τουλάχιστον ο γνώριμος εαυτός σου, με όλη την επίγνωση των αδυναμιών του, είναι πιο ασφαλής επιλογή. Θα ήθελα, βέβαια, μια πιο βελτιωμένη έκδοσή του. Να ήμουν πιο έξυπνη, πιο όμορφη, πιο νέα και, Θεέ μου, να είχα το ταλέντο της Meryl Streep ή της Cate Blanchett!

–Το όνομά σου είναι ιδιαίτερο. Γιαγιά ή έμπνευση γονιών;
Γιαγιά, η μητέρα του πατέρα μου. Γράφεται με δύο ύψιλον και δύο λάμδα και είναι βότανο με αρωματικές και θεραπευτικές ιδιότητες, αλλά και το φυτό που παράγει τα μοσχοκάρφια.

–Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια πιο έντονα;
Τη φύση μέσα στις εποχές. Τους κατάλευκους χειμώνες, ιδίως τις νύχτες με φεγγάρι, το τρίξιμο του χιονιού, τους σταλακτίτες του πάγου στις στέγες των σπιτιών. Την καταπράσινη άνοιξη με τις ανθισμένες αμυγδαλιές και κερασιές. Τα καλοκαίρια με τα βαριά ηλιοτρόπια, με τα καρπούζια στα μποστάνια, τα πεπόνια να μοσχοβολούν, με το θερισμό και τις πυγολαμπίδες. Τα φθινόπωρα με τις γλυκιές κολοκυθόπιτες, με τις καταιγίδες και τα ουράνια τόξα. Το σχολείο, τα παιχνίδια στους δρόμους, τα γλέντια στους γάμους και στα πανηγύρια. Τους ανθρώπους. Την ξεγνοιασιά. Την αθωότητα. Την αγάπη.

–Παρακολουθείς τηλεόραση;
Όπως σου είπα πριν, δουλεύω πολύ και λείπω ατέλειωτες ώρες από το σπίτι. Στον σπάνιο ελεύθερο χρόνο μου, προτιμώ να δω μια ταινία ή κάποια αγαπημένη ξένη σειρά.

–Πιστεύεις πως έχουμε πιάσει πάτο;
Εδώ και χρόνια κάποιοι έλεγαν ότι είχαμε πιάσει πάτο, πολύ πριν από την κρίση. Με την κρίση κάποιοι είδαν τον πάτο για πρώτη φορά και κάποιοι άλλοι πίστεψαν ότι κάτι μπορεί και να άλλαζε, αλλά φαίνεται ότι ο πάτος αντιστέκεται δυνατά.

–Πώς κρίνεις τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας τα τελευταία χρόνια;
Δεν είναι το φόρτε μου οι πολιτικές αναλύσεις. Ο κόσμος είχε κάποιες ελπίδες για μια αλλαγή στη ζωή του, αλλά με τόσο αβίωτο χρέος και με τόσους αδέξιους χειρισμούς, βλέπει πια ότι οι ελπίδες του απομακρύνονται.

–Είναι τελικά αυτή η κρίση το τέλος του κόσμου;
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα, που λέει κι ο ποιητής. Ας ευχηθούμε να την αφήσουν ήσυχη να κάνει τη δουλειά της. Εμείς είμαστε μικροί κι άλλοι ρυθμίζουν τις τύχες μας. Θα δούμε. Έχω πάντως την εντύπωση ότι τώρα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία εκείνη η προτροπή του Strindberg: «Ας είμαστε μακρόθυμοι με τους ανθρώπους, γιατί η νύχτα έρχεται και οι λύκοι πλησιάζουν».

Περισσότερα στο Gynaikamagazine.gr:

ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ Η ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΙΑ ΚΑΡΑΜΠΕΤΗ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΣΕΞ;

Η ηθοποιός αποκαλύπτεται στη Χριστίνα Πολίτη, σε μια συνέντευξη που μιλά για όλα – την καριέρα, τους ρόλους, την προσωπική ζωή, τη μητρότητα.

—«Ο Γλάρος», Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, από 15/11/2017 έως 21/01/2018, www.dithepi.gr

«Βάκχες», Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, από 21/03/2018 έως 01/04/2018, www.sgt.gr

Στην κορυφή της σελίδας: Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη φοράει παλτό και σακάκι Theory, και ζιβάγκο Zeus+Dione, όλα Αttica.

Φωτογραφίες Vangelis Kyris Photography
Fashion Editor Λάζαρος Τζοβάρας
Hair Στέφανος Βασιλάκης (D-TALES)
Make up Βίβιαν Κατσάρη (D-TALES)
Συνεργασία Styling Στέλλα Παπακώστα