Ευτυχώς που υπάρχουν καλλιτέχνιδες, όπως η σπουδαία Νένα Μεντή -θεατρίνες είναι πιο ταιριαστή λέξη – που κοσμούν και λαμπρύνουν με το ήθος , το υποκριτικό τους τάλαντο, το χάρισμα, τη στόφα, την τεράστια γκάμα , τα εξαιρετικά εκφραστικά μέσα αλλά και την τεχνική που διαθέτουν, τη θεατρική σκηνή και μας κάνουν υπερήφανους! Όπως, επίσης, και σκηνοθέτες του βεληνεκούς και του εκτοπίσματος του Πέτρου Ζούλια – το έχω ξαναγράψει αυτό ότι είναι ο σκηνοθέτης των επιτυχιών – που δημιουργούν με την ευφάνταστη, εμπνευσμένη και αριστοτεχνική σκηνοθεσία τους παραστάσεις, όπως αυτή που είδα στο θέατρο Χώρα, ‘’Γυναίκες του Παπαδιαμάντη’’. Κάνουν θέατρο, καλό θέατρο και δημιουργούν τη λεγόμενη μαγεία και μέθεξη του θεάτρου που με τη σειρά τους προσφέρουν στον θεατή την πνευματική ανάταση που τόσο λείπει στην εποχή μας. Πηγαίνετε στο Χώρα για να ζήσετε αυτή τη μαγική στιγμή, όπου ένας εμβληματικός συγγραφέας ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συναντάται με τον άξιο σκηνοθέτη Πέτρο Ζούλια να μεγαλουργεί και την κυρία του θεάτρου μας Νένα Μεντή – εξαιρετικές και οι υπόλοιπες ηθοποιοί – η οποία σαρώνει κυριολεκτικά το σανίδι, γίνεται απόλυτη κυρίαρχός του και δίνει ένα καθηλωτικό ρεσιτάλ ερμηνείας που θα το θυμόμαστε για χρόνια… Απολαύστε την σημαντική ηθοποιό από το Α έως το Ω αποκλειστικά στο Cosmopoliti.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Μεγάλη αγάπη, την τελευταία δεκαετία καρφώθηκε στο μυαλό μου ότι ήθελα να κάνω κάτι δικό του και το πραγματοποίησα.
Βουλευτές: Ούτε να τους ακούω. Δεν θέλω κανέναν τους…
Γαλήνη: Στους καιρούς που ζούμε δεν ξέρω πως μπορεί κάποιος να κατορθώσει να την πετύχει. Εγώ προσπαθώ να τη νιώσω το καλοκαίρι που πηγαίνω στο νησί.
Διάθεση: Ευτυχώς, λόγω γονιδίου μάλλον, είναι καλή. Ακόμη και στη μαυρίλα που ζούμε είναι θετική.
Εκφραστικά μέσα: Είναι τα όπλα μας. Η διαδρομή της ζωής του καλλιτέχνη δημιουργεί και τα εκφραστικά μέσα.
Ζωή: Δύσκολη και υπέροχη.
Ηθοποιός: Ειδικά στις μέρες μας είναι μεγάλη ταπείνωση να είσαι ηθοποιός και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά. Ηθοποιός σημαίνει μαύρο σκοτάδι και όχι φως…
Θέατρο: Για εμένα, παρ’όλο ότι δεν είμαι ούτε ειδική, ούτε αναλύτρια ούτε διανοούμενη, είναι η ζωή μου! Είναι τα πάντα.! Τώρα που γερνώ, ακόμη πιο πολύ, είναι η μεγάλη μου αγάπη!
Ιδεολογία: Μου φαίνεται βέκιο πράγμα πια, κάτι παλιομοδίτικο. Στις μέρες μας ιδεολογία είναι το internet. Πάντως εγώ δεν είμαι ιδεολόγος.
Καλό: Υπάρχει ακόμη και σήμερα αλλά δεν κυριαρχεί. Άλλωστε ποτέ δεν κυριαρχούσε. Ο άνθρωπος είναι έτοιμος και για το καλό και για το κακό.
Λογοτεχνία: Τα τελευταία χρόνια που διαβάζω πιο πολύ, κατάλαβα ότι είναι μεγάλη συντροφιά. Πρέπει οι νέοι να αφήσουν τα ηλεκτρονικά από το χέρι και να διαβάζουν…
Μανιέρα: Υπήρχουν συνάδελφοι, ιδιαίτερα κωμικοί του παλιού κινηματογράφου που είχαν μανιέρα, όταν έπαιζαν, και ήταν σπουδαίοι. Η μανιέρα τους ήταν μοναδική, υψηλής τέχνης.
Νένα Μεντή: Ας την περάσουμε, πάμε παρακάτω…
Ξενομανία: Χρόνια τώρα ο τόπος μας έχει δεινοπαθήσει από αυτήν και ειδικά από την αμερικανιά.
Οι γυναίκες του Παπαδιαμάντη: Αν και οι γυναίκες σήμερα είναι χειραφετημένες και ανεξάρτητες, εγώ, δεν ξέρω για ποιον λόγο, βρίσκομαι αντίθετα κοντά στις γυναίκες του Παπαδιαμάντη.
Πέτρος Ζούλιας: Αγαπημένος μου άνθρωπος…
Ρόλοι: Δεν έχω, ευτυχώς, κολλήματα με ρόλους. Με ενδιαφέρουν οι συνεργασίες και οι ωραίες ιδέες.
Στόφα: Πιστεύω πολύ στη στόφα. Για τους συναδέλφους μου εκείνους που τη διαθέτουν, τους εκτιμώ και τους θαυμάζω. Αν έχεις στόφα είναι σαν να είσαι γεννημένος καλλιτέχνης.
Τεχνική: Μεγάλη ιστορία. Ίσως η μεγαλύτερη. Αυτό, δηλαδή, που λέμε χάρισμα του ηθοποιού.
Υστεροφημία: Άμα κλείσω τα μάτια μου από αυτόν τον κόσμο, δεν με ενδιαφέρει καθόλου…
Φωνή: Μεγάλη υπόθεση στο θέατρο. Δεν είχα αντιληφθεί ότι ο κόσμος κάτι αισθάνεται και από τη δική μου φωνή και την αναγνωρίζει Τα τελευταία χρόνια που έχω παίξει σημαδιακά πράγματα και μου μιλούν γι’αυτήν, έχω αρχίσει και εγώ να την εκτιμώ…
Χρόνος: Δεν έχω κανένα θέμα μαζί του πραγματικά, αρκεί να είμαι γερή.
Ψυχισμός: Περίπλοκη ιστορία. Είναι θέμα το πώς τον διαχειρίζεται ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με το μυαλό του, την αυτογνωσία του, την παιδεία και την καλλιέργειά του.
Ωραίο τέλος: Κατ’αρχάς δεν μου αρέσει το τέλος, συνεπώς για εμένα δεν υπάρχει και ωραίο τέλος. Εγώ συνηθίζω να λέω: ‘’Συνεχίζουμε…’’
Σχόλια για αυτό το άρθρο