Λένα Κιτσοπούλου: “Ο Κακός Κι Ο Αγενής Είναι Δυστυχής Άνθρωπος”

Αντικομφορμίστρια, απρόβλεπτη, ανατρεπτική, πολυπράγμων, πολυσχιδής. Έντονη και δυναμική προσωπικότητα. Πολυτάλαντη και δημιουργική τραβά σα μαγνήτης επάνω της το θεατρόφιλο κοινό, αλλά και τους κριτικούς σε κάθε καινούργια της δουλειά, είτε ως ηθοποιός, είτε ως σκηνοθέτις, είτε ως συγγραφέας. Η άξια και ικανή Λένα Κιτσοπούλου έχει φανατικούς θαυμαστές και υποστηρικτές, οι οποίοι παρακολουθούν πιστά και περιμένουν με ενδιαφέρον το κάθε καλλιτεχνικό της εγχείρημα, αλλά και κάποιους άλλους οι οποίοι ‘’σοκάρονται’’ από τους νεωτερισμούς, τις πρωτοπωριακές μεθόδους και την ‘’ιδιαιτερότητα’’ των παραστάσεών της. Παρόλα αυτά η καλλιτεχνική της αξία είναι αδιαμφισβήτητη! Το έργο της ‘’Ο Μουνής’’, σημείωσε μεγάλη καλλιτεχνική αλλά και εισπρακτική επιτυχία ενώ τώρα σκηνοθετεί την ‘’ Κοκκινοσκουφίτσα – Το πρώτο Αίμα’’ , δικό της έργο που παίζεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και ετοιμάζεται για το ‘’ Ματωμένο Γάμο’’ που θα σκηνοθετλησει για το Φεστιβάλ Αθηνών.

ΣχετικάΆρθρα

-Παίζεις, γράφεις, σκηνοθετείς προκαλώντας το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κοινού και όχι μόνο. Τελικά, τι σε ιντριγκάρει περισσότερο;

Είναι φορές που κάνω το καθένα ξεχωριστά και φορές που σε μία παράσταση τα κάνω και τα τρία μαζί. Φυσικά τελευταία παίζω λιγότερο από παλιότερα. Ή παίζω κάτι μικρό σε δικές μου μόνο παραστάσεις. Περισσότερο γράφω και σκηνοθετώ. Όλα όμως αυτά τα κάνω σαν να είναι ένα. Με την ίδια αισθητική, με το ίδιο μυαλό και με την ίδια γλώσσα. Τις περιόδους που γράφω αισθάνομαι ίσως πιο ελεύθερη, επειδή είμαι μόνη. Οι άλλες δύο ιδιότητες απαιτούν την έκθεση και την ώρα της δημιουργίας. Πράγμα το οποίο είναι λίγο πιο επιβαρυντικό για το στομάχι και την καρδιά.

-Τον ‘’Μουνή’’, πώς τον εμπνέυστηκες;

Ο ‘’ Μουνής’’ ξεκίνησε όπως πολύ συχνά μου συμβαίνει, από μία πρώτη φράση που έγραψα και μετά άρχισε να ρέει από μόνος του. Ξυπνούσα κάθε πρωί και ήθελα να τον συνεχίσω. Τον ακολουθούσα σαν να βλέπω ταινία. Το παρατσούκλι ‘’ Μουνής’’ είναι υπαρκτό, αλλά ο ήρωάς μου δεν έχει καμία σχέση με το υπαρκτό πρόσωπο, το οποίο ούτε καν γνωρίζω. Η επαρχία είναι για μένα μεγάλη πηγή έμπνευσης παρ’ όλο που γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Γράφοντας σήμερα συνειδητοποιώ ότι εχουν αποτυπωθεί μέσα μου εικόνες και ανθρώπινες ιστορίες από εποχές που ήμουνα ακόμα παιδί και πήγαινα διακοπές στο χωριό μου. Ο ‘’ Μουνής ‘’ περιέχει πολλά τέτοια συγκεκριμένα τοπία της παιδικής μου μνήμης: πόρτες, παράθυρα, γυναικείς φιγούρες, κουρτινάκια. Όλα αυτά που συμβαίνουν στους ήρωες πίσω από τις πόρτες τους, άλλα τα έχω ακούσει, άλλα τα έχω δει με τα μάτια μου και άλλα τα έχω φανταστεί.

-Το θέατρο είναι για τους ‘’πολλούς’’ ή για τους ‘’λίγους’’;

Το θέατρο είναι μία τέχνη όπως όλες οι τέχνες που απευθύνεται σε όσους την έχουν ανάγκη.

-Σε μια επαναστατική περίοδο θα μπορούσες να είσαι με αυτούς που θα αγωνίζονταν να ανατρέψουν τα δεδομένα, θα μπορούσες, δηλαδή, να είσαι επαναστάτρια;

Δεν νομίζω, γιατί δεν πιστεύω πολύ στις ομαδικές επαναστάσεις. Δεν έχω όμως ζήσει καταστάσεις που να κινδυνεύει η ζωή μου, οπότε σε μία τέτοια περίπτωση, ίσως και να μπορούσα.

-Αν σε ρωτούσα να μου πεις ποια είναι η Λένα Κιτσοπούλου, τι θα μου απαντόυσες;

Είναι πολύ προσωπικό αυτό και πολύ ασήμαντο. Είμαι αυτό που είναι ο καθένας. Γεννήθηκα, θα πεθάνω και όλο το ενδιάμεσο μου φαίνεται λίγο θλιβερό, λίγο μάταιο, λίγο ωραίο, λίγο γελοίο, αστείο, τραγικό, ανούσιο, μαγικό.

Διαβάστε επίσης:

Ελεωνόρα Ζουγανέλη, τι έκανες στην Τεχνόπολη; Η συναυλία της Ελεωνόρας Ζουγανέλη στην Τεχνόπολη
Άκης Σακελλαρίου: «Ο ηθοποιός οφείλει να τολμά» Ο Άκης Σακελλαρίου σε αποκλειστική συνέντευξη
Αθηνά Μαξίμου: «Δεν πιστεύω στα κλισέ» Η Αθηνά Μαξίμου σε αποκλειστική συνέντευξη
Ράνια Σχίζα: «Ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι μελλοθάνατοι» Η Ράνια Σχίζα σε αποκλειστική συνέντευξη
Μαρία Αλιφέρη: «Tα ομορφότερα είναι πάντα μπροστά μου» Η Μαρία Αλιφέρη σε αποκλειστική συνέντευξη

-Τελικά αυτό που κάνουμε στη ζωή μας καθορίζεται περισσότερο από τις επιρροές που δεχόμαστε ή από τις επιλογές που κάνουμε;

Νομίζω ότι οι επιλογές που κάνουμε στηρίζονται στις επιρροές που μας έχουν διαμορφώσει. Δεν είναι καθαρές. Είμαστε προιόντα κάποιων, έχουμε γαλουγηθεί με συγκεκριμένο τρόπο και πιστεύω ότι τα πολύ παιδικά βιώματα καθορίζουν τα πάντα και άρα και τις επιλογές μας.

-Τι σε γεμίζει στη ζωή σου;

Ο,τιδήποτε μου δίνει χαρά. Όποτε δεν έχω έλεγχο. Όποτε δρα το σώμα πριν τη σκέψη. Όποτε υπάρχει ταραχή. Γέλιο. Συγκίνηση. Όποτε συμπικνώνεται η ζωή σε μία στιγμή και χάνω την αίσθηση του χρόνου. Θέλω κάθε μέρα να έχει έστω μία τέτοια στιγμή.

-Είσαι άνθρωπος των άκρων; Τι σε ενοχλεί στους ανθρώπους;

Δεν είμαι ακριβώς των άκρων. Έχω απλώς μία ελευθερία να εμπιστεύομαι αυτό που μου ζητάει ο οργανισμός μου και να μην φοβάμαι να χάσω.

Αυτά που δεν μου αρέσουν στους ανθρώπους, δεν με ενοχλούν, με θλίβουν. Ένας κακός, ή ένας αγενής άνθρωπος είναι πολύ δυστυχής. Έχει πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν έχει πάρει στη ζωή του επιβεβαίωση, τότε που έπρεπε να την πάρει. Τότε που μπουσουλούσε στα τέσσερα. Είναι κακοποιημένος άνθρωπος. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να δώσει τίποτα, παρά μόνο την κακία που νιώθει για τον εαυτό του. Αυτό είναι πολύ θλιβερό. Φυσικά δεν τον θέλω στην παρέα μου έναν τέτοιον άνθρωπο, αλλά δεν με ενοχλεί η ύπαρξή του, γιατί δεν φταίει αυτός που έγινε έτσι.

-Πότε κάποιος είναι σε θέση να απολαύσει την πραγματική τέχνη;

Όταν τον συγκινεί, χωρίς να απαιτεί από αυτόν τίποτα. Καμία εγκεφαλική επεξεργασία. Όταν το έργο τέχνης δεν του ζητάει να αναλύσει τίποτα και απλώς τον παρασέρνει. Όταν κάποιος σταθεί μπροστά σε ένα τέλειο ηλιοβασίλεμα και σκέφτεται αν στο τέλος του μήνα θα του κολλήσουν τα ένσημά του, τότε δεν είναι ικανός για την τέχνη. Απ’ την άλλη μεριά, η τέχνη οφείλει να είναι το ιδανικό ηλιοβασίλεμα.