Ευλογημένο το οξυγόνο στο Πήλιο. Βάλε την αλλαγή της ώρας και βάλε και την έξτρα Β12 που μου έδωσε ο γιατρός σαν συμπλήρωμα, νιώθω σα να βρίσκομαι ένα σύννεφο που με πάει για νάνι. Τώρα τελευταία κατάφερα να κοιμάμαι λίγο πιο αργά το πρωί χωρίς τύψεις. Ο πατέρας μου που ήταν στρατιωτικού μενταλιτέ, θεωρούσε χυδαίο το να κοιμάσαι μέχρι το μεσημέρι έτσι δρομολογήθηκα να ξυπνάω νωρίς, ότι και να είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ. Το πολέμησα και αυτό όμως και απολαμβάνω το περίφημο cat nap που έχει ώρες πρωϊνής εκπομπής, είναι τεράστια πολυτέλεια και έχω διεκδικήσει στη ζωή μου όπως η Σκάρλετ Ο Χάρα την Τάρα.
Στη διαδρομή από το Βόλο θαυμάσαμε για μία ακόμα φορά τους χάλια δρόμους που χρυσοπληρώνουμε στα ατελείωτα διόδια. Καλά εκεί στο κομμάτι όταν βγαίνεις από την πόλη πρέπει να σε πληρώνουν και να είσαι και τυχρός αν σε κάποιο βουναλάκι της εθνικής δε σπάσεις το αυτοκίνητό σου..είναι κανονικό ρόλερ-κόστερ και φροντίζω πάντα ο Άλεξ που έχει και ευαισθησία στις διαδρομές να έχει πάρει primperan..
Να βάζω και μία φωτό το μπαμπα και μία τον παππού μου το Θόδωρο που ήταν μέγας στρατηγός να δείτε που κρατάει η σκούφια της πειθαρχίας. Ότι λέμε εδώ στην οικογένεια το κάνουμε..
Με το που φτάσαμε δεν άφησα τη βιταμίνη Β12 να με ρίξει και πήγα στην τελευταία παράσταση του Εscuela του Λευτέρη Γιοβανίδη σε αυτό το υπέροχο θέατρο Θησείον. Η Τουρναβίτου είναι το στενάκι των θαυμάτων..
Η παράσταση θα ανέβει και πάλι τη νέα σεζόν και εύχομαι να ανέβουν και άλλες πολλές εκεί γιατί ο χώρος και η περιοχή είναι αριστούργημα.
Στο μαγικό στενό της Τουρναβίτου κάθε τοίχος έχει και διαφορετικό χρώμα και όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Από τον περασμένο Απρίλιο, η φωτογραφία ενός εντυπωσιακού ελληνικού γράφιτι του street artist Achilles που κλέβει τις εντυπώσεις και δημοσιεύτηκε και στην Guardian.
O κόκκινος τοίχος του θεάτρου, η μπλε πόρτα της Quinta και το τρισδιάστατο δρακουλογκράφιτι.
Σχόλια για αυτό το άρθρο