Έφυγα από την παράσταση ο ‘’Αρχιμάστορας Σόλνες’’ που παίζεται στο θέατρο Ιλίσια έμπλεος συναισθημάτων: θαυμασμός, χαρά, αγαλλίαση, ψυχική ανάταση και πνευματικότητα με κατέκλυσαν. Γιατί, είναι μία παράσταση που λάμπει σαν ατόφιο χρυσάφι! Μία από τις must see της φετινής σεζόν και μία από τις καλύτερες της τελευταίας δεκαετίας που έχω δει μέχρι σήμερα. Ο τεράστιος θεατράνθρωπος, ο χαρισματικός και ακτινοβόλος Γρηγόρης Βαλτινός, που τιμά το σανίδι- το υποτάσσει κιόλας με τα τόσα χιλιόμετρα που έχει διανύσει σε αυτό- το όνομα του είναι συνώνυμο με την καλλιτεχνική αξία και καθηλώνει το κοινό με τις σαρωτικές ερμηνείες του, φέτος στην κορωνίδα της ερμηνευτικής του ωριμότητας δίνει καταιγιστικό ρεσιτάλ ηθοποιίας στον ομώνυμο ρόλο! Έχει τέτοια πειθώ και ισχυρή αλήθεια, βγάζει ψυχή που λες και ο ρόλος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του. Έχεις την αίσθηση ότι αυτόν είχε στο μυαλό του, ο διανοούμενος Ίψεν όταν τον έγραφε, σκιαγραφώντας τον εαυτό του. Έχει ντυθεί το ρόλο, έγινε ένα με αυτόν, είναι αυτός, ο ένας, ο Αρχιμάστορας Σόλνες,ολοζώντανος επί σκηνής! Η ενσάρκωση αυτή, θα γραφτεί στην ιστορία του ελληνικού θεατρικού γίγνεσθαι , ενώ στο θεατρικό πάνθεον θα πρωτοστατεί με χρυσά γράμματα ανάμεσα σε πολλούς άλλους… Είναι η επιτομή της μεστής καλλιτεχνικής του πορείας και ας μου επιτραπεί η έκφραση, χωρίς να θέλω να φανώ μεροληπτικός, είναι ο ‘’δικός μας’’ sir Laurence Olivier! Χάρις στην αριστουργηματική σκηνοθεσία της άξιας, Αθανασίας Καραγιαννοπούλου,- μεγαλούργησε και πάλι- η οποία από την πλευρά της έστησε την παράσταση με λεπτή ακρίβεια, με συμβολισμούς , όπου μέσα από ένα εικαστικό περιβάλλον, απέδωσε με τόση λεπτομέρεια και καθαρότητα τους χαρακτήρες των ηρώων, χρησιμοποιώντας ελάχιστους νεωτερισμούς- είναι εμφανείς ιδιαίτερα στα σκηνικά-, ίσα ίσα για να δώσει μία φρεσκάδα στο έργο , δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο το κλίμα της εποχής εκείνης, το ύφος και το πνεύμα του συγγραφέα και την καθημερινότητα τους.
Και κατάφερε να μας μαγέψει, να μας ταξιδέψει,να μας πάει νοερά βέβαια στην εποχή του Ίψεν. Αρωγοί της , αναντίρρητα, οι θεϊκοί φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου, τα λειτουργικά, συμβολικά και παράλληλα εντυπωσιακά σκηνικά του Γιάννη Μουρίκη και τα έξοχα κοστούμια του Γιώργου Σεγρεδάκη. Επανέρχομαι στον intellectual Γρηγόρη Βαλτινό , γιατί αυτός ο ρόλος του είναι ρόλος ζωής και τα λόγια είναι τόσο φτωχά στο να περιγράψουν το μεγαλείο της ερμηνείας του! Πρέπει να τον δείτε για να καταλάβετε αυτά που περιγράφω με λέξεις. Ερμήνευσε έναν πολύπλοκο, σύνθετο, απαιτητικό και δύσκολο ρόλο με μέτρο, υποδειγματική σοβαρότητα, ισχυρή πειθώ με τα σπουδαία εκφραστικά μέσα που διαθέτει, τη στόφα, την πείρα του και την αδιαμφισβήτητη τεχνική του! Τα εφόδια και τα θεία τάλαντα που κάνουν να λέγεται κάποιος ηθοποιός με όλα τα γράμματα κεφαλαία! Έδωσε- και στιγμάτισε με την υπόδυση του αυτή- έναν Σόλνες επιβλητικό, αγέρωχο, αυστηρό, με κύρος και αυταρχισμό αλλά παράλληλα και χειραγωγό- φοβάται μην του πάρουν τη δόξα και το τέλος που έρχεται- επιθυμεί να φτάσει στον Θεό με τις κατασκευές του αλλά είναι αδύνατον, επειδή έχει υψοφοβία, εκδηλώνει σε έντονο βαθμό τα συναισθήματα του, τα πάθη του, τους πόθους του, απατά χωρίς ντροπή τη γυναίκα του για να ξεφύγει από την πραγματικότητα και το θάνατο που πλησιάζει . Δηλαδή, έναν ολοκληρωμένο ιψενικό ήρωα, τον ίδιο τον Ίψεν στο έργο αυτό! Χίλια μπράβο σου αξίζουν Γρηγόρη! Λαμπρύνεις το θέατρο με τις ερμηνείες σου και τις παραστάσεις που ανεβάζεις!
Ο εξέχων καλλιτέχνης Γρηγόρης Βαλτινός από το Α έως το Ω!
Αρχιμάστορας Σόλνες: είναι ένα έργο που με βασάνιζε καιρό. Άφησα τα χρόνια μόνα τους να κυλήσουν και να συναντηθούμε τη στιγμή που έπρεπε. Η ιδανική στιγμή ήταν φέτος, όχι μόνο γιατί ωρίμασα ηλικιακά και υποκριτικά αλλά γιατί με αφορά περισσότερο η θεματολογία.
Βάθος: Εκεί προσπάθησα να είμαι σε όλη μου τη ζωή. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν, ότι για να μπορέσει κανείς να πετάξει στην Τέχνη ή και στη ζωή, πρέπει να βουτήξει βαθιά, γιατί ο προορισμός μας στο πέρασμα μας από τη ζωή είναι να εμβαθύνουμε στα πράγματα και όχι να τα κοιτάμε επιφανειακά. Στην επιφάνεια ανεβαίνουν ακαθαρσίες και αφρός…Όσον αφορά στην Τέχνη σου δεν μπορείς να την πας παραπέρα , αν ο στόχος σου δεν είναι το βάθος.
Γκάμα: Είναι μία ζηλευτή ικανότητα που όχι μόνον πρέπει να την διαθέτεις αλλά πρέπει και να την καλλιεργείς. Πρέπει να δοκιμάζεσαι και να γυμνάζεσαι σε πολλά πράγματα, γιατί το ένα λειτουργεί με δάνεια του άλλου τόσο στη ζωή όσο και στην Τέχνη, αλλά κυρίως στο μυαλό. Γιατί, χωρίς μυαλό δεν έχεις ταλέντο ούτε για τη ζωή ούτε για την Τέχνη.
Διαίσθηση: Πολύ χρήσιμο εργαλείο! Μόνο που πρέπει να τη βουτάς πάντα στην εμπειρία, στο μυαλό και τη λογική. Παρ’ όλα αυτά, αν είναι ισχυρή, μπορεί και να τα νικήσει , όποτε έρχεται το μεγάλο δίλημμα του τι πρέπει να ακολουθήσεις.
Ευγένεια: Νομίζω, ότι είναι τεράστιο προσόν. Δίνει ηρεμία και γλύκα στη ζωή, γιατί όχι και επιτυχία. Επίσης, είναι ανταποδοτική.
Ζήλος: Δεν γίνεται τίποτα χωρίς αυτόν! Πρέπει να πέφτεις σε κάτι που σε ενδιαφέρει και σε αφορά και να δουλεύεις με μεγάλη δύναμη και ζήλο. Όπως, γίνεται με τον έρωτα…
Ήθος: Μιλάμε για το πρώτο συνθετικό του ηθοποιού. Είναι κάτι που πρέπει να κυριαρχεί στη ζωή. Πρέπει να έχουμε πολύ ανεπτυγμένη την αίσθηση τον ήθους και της ηθικής προς όλα τα πράγματα. Πρέπει να βλέπουμε τον άνθρωπο σαν σύνολο και σαν ένα. Ό,τι συμβεί σε όλους θα συμβεί και σε εμάς. Άρα πρέπει να φροντίζουμε για το σύνολο.
Θεατές: Είναι η πιο αγαπημένη λέξη του θεάτρου! Πέρα από αυτό, όμως, έχει να κάνει με σπουδαίες Τέχνες, όπως είναι οι παραστατικές. Η παρουσία θεατών σημαίνει ανησυχία, ενδιαφέρον για την ανθρωπότητα, αλληλεγγύη, αγάπη, συγκίνηση, απαραίτητα για την ευτυχία του ανθρώπου. Σημαίνει, επίσης, και σωστές επιλογές των καλλιτεχνών, οι οποίοι λαχταρούν την παρουσία θεατών.
Ιδανικά: Δεν πρέπει να λείπουν από τη ζωή μας γιατί γινόμαστε ευάλωτοι, αδιάφοροι, μοναχικοί και σκληροί.
Καραγιαννοπούλου Αθανασία: Σπουδαία καλλιτέχνις με ευαισθησία και εξυπνάδα. Καθώς προχωρούν οι παραστάσεις μπροστά στο κοινό καταλαβαίνεις πόσο σοφές ήταν οι επιλογές της!
Λάμψη: Ε, τώρα…αυτήν ή την έχεις ή δεν την έχεις. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν κάποιες τεχνικές για να τη βελτιώνουν.
Μεταμοντέρνο θέατρο: Δεν μπόρεσα να το καταλάβω και γενικά δεν ασχολούμαι με τα επίθετα και τα υπόθετα που βάζουν στο θέατρο. Πάρα πολλές φορές βλέπω παραστάσεις, οι οποίες θέλουν να αποδομήσουν παρά να δομήσουν από μεγάλη αδυναμία. Στην Τέχνη, όμως, πρέπει να έχουμε μία συλλογική ευθύνη γιατί μία κακή παράσταση διώχνει θεατές από το σύνολο των θεάτρων και των έργων. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι ενάντια στον πειραματισμό και στις νέες προτάσεις, αρκεί να γίνονται με γνώση, με σοφία,με ευθύνη και να έχουν λόγο ύπαρξης. Πάντα πρέπει να συνδέεται το περιεχόμενο με τη μορφή.
Νατουραλισμός: Είναι μία τάση της Τέχνης, η οποία είναι εξαιρετικά χρήσιμη στις σωστές της δοσολογίες. Προσωπικά νιώθω περισσότερο καλλιτέχνης στον ποιητικό ρεαλισμό.
Ξένο ρεπερτόριο: Μοιραία είναι περισσότερο γιατί είναι περισσότερος ο υπόλοιπος κόσμος από την Ελλάδα.
Οικογένεια: Το στήριγμα της κοινωνίας και το στήριγμα της ηρεμίας, αν την αποζητάς…
Παράσταση: Πράγμα ιερό… Όχι μόνον την ώρα που διαδραματίζεται αλλά και στη περίοδο της γέννησης της. Αυτά που θα επιλέξεις ως τέλειο προϊόν, είναι αυτά που θα της δώσουν τη ζωή ή το θάνατο, γι’ αυτό είναι τεράστια η ευθύνη.
Ρόλοι: Πανεπιστήμια! Κάθε ρόλος είναι και ένα ταξίδι μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Από κάθε ρόλο βγαίνεις πλουσιότερος, πιο πλήρης, πιο ολοκληρωμένος. Φοβάσαι λιγότερο…
Στόφα: Όλοι πρέπει να φροντίζουν για τη στόφα τους, είτε σε ό,τι έχει να κάνει με την προσωπικότητα τους είτε με την πορεία τους στην Τέχνη. Πρέπει κάποιος να την δει σαν ένα πανέμορφο κατασκεύασμα που χτίζεται σιγά σιγά.
Τραγωδία: Το ξεκίνημα του θεάτρου, η πηγή όλων, το τεράστιο σχολείο γιατί συνήθως εκεί συνδιαλέγεσαι με Θεούς, με ιδέες και σύμβολα.
Υπέρβαση:Είναι απαραίτητη σε όλα τα πράγματα και στα πρακτικά και στα συναισθηματικά. Πρέπει, όμως, να γίνεται με μέτρο και σοφία. Πάντα το κάτι παραπάνω πρέπει να είναι το ζητούμενο. Άλλωστε, αυτό πηγαίνει τα πράγματα μπροστά…
Φώτα: Όταν λέμε ηθοποιός σημαίνει φως, σίγουρα δεν εννοούμε τον προβολέα αλλά το φως που ρίχνει η Τέχνη του ηθοποιού στο σκοτάδι, στην ψυχή… Όποιος εντοπίσει το φως μόνο στο πρόσωπο του, δεν έχει καταλάβει την φράση.
Χένρικ Ίψεν: Μεγάλος διανοούμενος! Αν τον μελετήσεις βαθιά, καταλαβαίνεις πόσα έργα περιέχονται μέσα σε κάθε τίτλο του.
Ψυχισμός: Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα, γι’ αυτό πρέπει να φροντίζουμε να την καλλιεργούμε για να της δίνουμε μία προσωπικότητα που θα είναι αρωγός και συμπαραστάτης στις δυσκολίες της ζωής. Ο ψυχισμός του καθενός τον πάει είτε μπροστά είτε πίσω. Πρέπει, ανά πάσα στιγμή,να είμαστε συνδεδεμένοι μαζί του. Να μην τον θεωρούμε δευτερεύοντα.
Ωραία ζωή: Μπορεί να την πετύχει κάποιος, όταν είναι ολιγαρκής, ταπεινός, γενναιόδωρος, ευγενής, διαβαστερός, και όταν αγαπάει την αγάπη…
Σχόλια για αυτό το άρθρο