Ο Πάνος Βλάχος Εχει το Κοκκαλάκι της Νυχτερίδας;

“Θυμώνω και εκνευρίζομαι με πράγματα που βλέπω και με ανθρώπους που στα συντρίμια ενός lifestyle και περασμένων μεγαλείων, ακόμα, φοράνε ένα βρώμικο στέμμα χωρίς μπιζού, διαμάντια, σπασμένο και ακαλαίσθητο! ”
Στα 27 του, ξέρει ποιος είναι, που πάει και τι θέλει να κάνει! Έχοντας κερδίσει το καλύτερο «λαχείο» της φετινής σεζόν, συναντήσαμε τον Πάνο Βλάχο στο φιλόξενο bar “The Gin Joint” -απέναντι από το ..

Θέατρο Μουσούρη στην πλατεία Καρύτση- και μας μιλά για την κρίση, τις ανατροπές, για το ξεκαθάρισμα στον χώρο της υποκριτικής, για τη φιλία και τον έρωτα.

Παίζεις, χορεύεις, τραγουδάς, «τσαλακώνεσαι» στη σκηνή του θεάτρου «Μουσούρη»! Τι άλλο δεν έχουμε δει ακόμα και μας το επιφυλάσσεις για τη συνέχεια;
Μου αρέσουν όλα αυτά –και να τσακώνομαι πάρα πολύ! Τι άλλο θα κάνω; Να είμαι γερός, δυνατός, να έχω έμπνευση -να κάνω ωραία πράγματα- και να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουν κι αυτοί έμπνευση! Χαίρομαι να συνεργάζομαι και να γνωρίζω ανθρώπους που να «παίρνω» από αυτούς την ενέργεια τους και να την τροφοδοτώ στη δικιά μου. Να κάνω πράγματα που είναι φαινομενικά δύσκολα για μένα, που δεν έχω συνηθίσει. Με βοηθάνε να ταξιδεύω και να ζω διαφορετικές ζωές. Αυτός είναι ο σκοπός που έγινα ηθοποιός. Όχι για να κάνω τον εαυτό μου ή κάτι αναμενόμενο. Μακάρι να έχω ευκαιρίες και να κάνω πράγματα μη αναμενόμενα!

Μπορούν να υπάρξουν ευκαιρίες για ανατρεπτικά πράγματα;
Για να κάνεις κάτι ανατρεπτικό, πρέπει να ανατρέψεις κάτι: Μία εικόνα, ιδέα, κατάσταση, οτιδήποτε. Αν έχεις βάλει στόχο τι θα ανατρέψεις, νομίζω ότι πάντα θα υπάρχει χώρος για ανατροπές, είτε εσωτερικές είτε εξωτερικές. Για μένα η κρίση είναι, ίσως, και ευκαιρία! Σήμερα που συζητάμε, εγώ είμαι σε μία δημιουργική φάση, όχι οικονομικής δημιουργίας, αλλά πνευματικής και καλλιτεχνικής. Δυστυχώς, την εποχή που ζούμε, δεν φέρνει κάποια οικονομικά οφέλη που θα έφερνε τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως και να μου βγει σε καλό!
Η κρίση δεν με πειράζει, αλλά μερικές φορές με στεναχωρεί, σκεπτόμενος τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε. Όποτε το σκέφτομαι, θυμώνω με τον εαυτό μου, και λέω «είσαι σε λάθος δρόμο! Φύγε από εκεί». Δημιουργικοί άνθρωποι θα υπάρχουν είτε υπάρχει κρίση, είτε πόλεμος. Απλά, τα πράγματα θα βγαίνουν στην επιφάνεια με μεγαλύτερη δυσκολία. Υπό αυτή την έννοια, ίσως, έχει και ενδιαφέρον…

Με βάση τα παραπάνω, μπορεί να υπάρξει ένα ξεκαθάρισμα για τους ταλαντούχους και μη;

Ποιος είναι ταλαντούχος και ποιος όχι, το δείχνει ο χρόνος και η πορεία. Αυτό συζητάμε με συναδέλφους στο θέατρο, στα καμαρίνια και με όποιους ανθρώπους εκτιμώ και μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί τους. Αυτή είναι η πηγή των συζητήσεων μας: Τότε φαίνεται ποιος είσαι και τι κάνεις! Πίστεψε με, η απάντηση εκεί διαμορφώνεται: Ο χρόνος δείχνει. Όταν έχεις απόσταση από τα πράγματα πως κάνεις μία δουλειά, την επόμενη χρονιά της δίνεις την αξία που είχε και τα βλέπεις πιο καθαρά. Μετά από κάποια χρόνια, θα φανεί ποιος είχε αξία, όραμα. Εμένα αυτό με προβληματίζει… να έχω όραμα, ένα στόχο και μία πορεία.
Τώρα, αν θα γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα ή όχι, δεν θα το πω εγώ, γιατί δεν είναι η θέση μου, ούτε η δουλειά μου. Μέσα μου υπάρχουν κάποιες φωνές και για να σου είμαι ειλικρινής, θυμώνω και εκνευρίζομαι με πράγματα που βλέπω και με ανθρώπους που στα συντρίμια ενός lifestyle και περασμένων μεγαλείων, ακόμα, φοράνε ένα βρώμικο στέμμα χωρίς μπιζού, διαμάντια, σπασμένο και ακαλαίσθητο! Με θυμώνει, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που θα εκθρονίσει, θα θέσει τα πράγματα στη σωστή θέση τους! Ο χρόνος είναι αυτός που θα το κάνει…

Είσαι ικανοποιημένος από την πορεία σου;

Πάντα είμαι ανικανοποίητος και πάντα με ταλανίζει το ερώτημα αν κάνω καλά τη δουλειά μου, αν έχω ταλέντο και αν είμαι επαρκής. Μερικές φορές λέω, ότι σιγά και σταθερά είναι ξεκάθαρος ο στόχος μου το τι θέλω να κάνω: Ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, να είμαι στη διαδρομή του ηθοποιού και όχι να βάζω την ταμπέλα είμαι καλός ή κακός. Όσο κι αν έχω τεράστιες ανασφάλειες μέσα μου, μου αρκεί να γνωρίζω ότι είμαι στη διαδρομή να γίνω ηθοποιός και κάποια στιγμή να αισθανθώ τον κόσμο, όπως οι μεγάλοι καλλιτέχνες τους οποίους θαυμάζω και μελετάω. Ίσως και να μη γίνω ποτέ ούτε ηθοποιός, ούτε καλλιτέχνης! Μου αρκεί να στηθώ γύρω από το μέλι, στη φάση που είμαι, όπως οι μέλισσες. Μου αρκεί να ξέρω που τοποθετούμαι και να προσδιορίζω ή να επαναπροσδιορίζω τον εαυτό μου σε αυτό που κάνω. Σιγά-σιγά να δείχνει ο εαυτός μου, οι δεξιότητες ή ικανότητες μου τι άλλο μπορώ να κάνω και να «μεγαλώνω».

Ως προς ποια θέματα είσαι ανασφαλής;

Αν είμαι επαρκής, αν κάνω καλά αυτό που κάνω –είναι κάτι που με προβληματίζει. Αυτολογοκρίνομαι συνέχεια και έχω προβλήματα…

Έχεις «συλλάβει» τον εαυτό σου σε κάποια δουλειά που να μην είσαι επαρκής;

Πάντα θα ήθελα κάποια πράγματα να τα κάνω αλλιώς. Η μαγεία του θεάτρου είναι ότι κάθε μέρα μπορείς να διορθώνεις. Κάθε μέρα είναι μία ζωή, σαν τη μνήμη του χρυσόψαρου –χτίζεις έναν «κόσμο» ξανά και ξανά, μέχρι να βελτιώσεις κάποιες… ασχήμιες της ζωής. Στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, πολλά θα ήθελα να ‘χω κάνει αλλιώς, αλλά δεν πειράζει.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ανατροπή που έχεις κάνει στη ζωή σου;

Ότι έχω επιλέξει να κάνω αυτή τη ζωή! Ότι είμαι εδώ και σου μιλάω, χωρίς να λογοκρίνομαι, είμαι ειλικρινής απέναντι σου, σαν να σε ξέρω χρόνια –αυτά που σου λέω είναι αυτά που συζητάω με τους φίλους μου ή με τους ανθρώπους της οικογένειας μου, είναι μία ανατροπή! Ζω τη ζωή που ζω, σ’ αυτή τη χώρα, σ’ αυτό το επάγγελμα και σε μία κοινωνία μεγάλης σαπίλας και φτήνιας, να προσπαθώ να κάνω προσεκτικά βήματα, «ακριβές» επιλογές, το λέω ανατροπή! Διάλεξα να κάνω τη δουλειά του ηθοποιού σε μία εποχή που ξέρω ότι δεν θα γίνω πλούσιος απ’ αυτό, εγκατέλειψα τις σπουδές μου και κάνω μία δουλειά που είναι τρόπος ζωής και όχι δουλειά, είναι ανατροπή! Προσπαθώ να ανατρέψω τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τους νέους ηθοποιούς ο κόσμος και να κάνω δουλειά με περιεχόμενο…

Επειδή η ανεργία και στον χώρο της υποκριτικής έχει «αγγίξει» το κόκκινο, έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με κάτι άλλο;

Είναι σαν να λες, αν θα αλλάξεις τρόπο ζωής. Η δουλειά που κάνω είναι τρόπος ζωής! Δημιουργώ και σκέφτομαι γύρω από τη δουλειά και από τα πράγματα που θέλω να κάνω, από το πρωί που σηκώνομαι μέχρι το βράδυ που πάω για ύπνο. Δεν θέλω να αλλάξω τον τρόπο που ζω, Νομίζω, μου ταιριάζει πολύ και έχω κάνει αρκετές θυσίες. Η κρίση δεν θα με κάνει να αλλάξω, αλλά να βάλω άλλους στόχους, όμως, στο ίδιο…μονοπάτι.

Οπότε το σενάριο να φύγεις στο εξωτερικό, δεν υπάρχει στο μυαλό σου;

Στο εξωτερικό πηγαίνω συχνά για να παρακολουθήσω σεμινάρια ή φεστιβάλ ταινιών –που μου αρέσουν πολύ-. Όποτε έχω την ευκαιρία και δεν έχω δουλειά –χτύπα ξύλο!- πηγαίνω για να τροφοδοτώ τον εαυτό μου γι’ αυτό που κάνω.
Με ιντριγκάρει να δουλέψω στο εξωτερικό. Λατρεύω το σινεμά, συζητάω για το σινεμά όλη μου τη ζωή και ονειρεύομαι! Είναι μεγάλο όνειρο, αλλά το όνειρο μερικές φορές είναι αυτό που λέμε «όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό»… Να κάνεις και σχέδια μέσα από τα όνειρα! Να παίξω σε μία ταινία χωρίς να έχω εφόδια, χωρίς να μιλάω τη γλώσσα; Μου αρκεί να δημιουργήσω στη χώρα μου, να σχεδιάσω ξανά τον εαυτό μου και να τον τοποθετήσω δίπλα στους κορυφαίους, όπως γίνεται στο θέατρο με τον Πέτρο Φιλιππίδη! Με γεμίζει και με τροφοδοτεί για να κάνω ακόμα περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα. Οι νέοι έχουν χάσει το ενδιαφέρον και είναι πάντα με αισθητική.

Είναι σημαντικό ένας ηθοποιός να «τσαλακώνεται»;

Στην κωμωδία είναι το αναμενόμενο να τσαλακώνεται, να αλλάζει την εικόνα του. Εμένα μου αρέσει και το επιζητώ! Τώρα αν θα αρχίσει να με κάνει να δυσκολεύομαι να παίξω ρόλους πιο «φυσιολογικούς»… Στο θέατρο έκανα κωμωδία πάντα, όμως, ο κόσμος τώρα με είδε σαν πιο κωμική φυσιογνωμία, περφόρμα. Το να τσαλακώνομαι είναι θείο δώρο για μένα! Όποτε έχω την ευκαιρία θέλω να… βουτάω σ’ αυτό! Θέλω να χαλάω την εικόνα μου.

Μετά την καλοκαιρινή περιοδεία με τον «Οδυσσεβάχ», ουσιαστικά είναι η πρώτη σου θεατρική εμφάνιση. Είχες αγωνία;

Η πρώτη φορά που μου δόθηκε μεγάλος ρόλος στο θέατρο είναι από τον Πέτρο Φιλιππίδη και δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό! Δεν είναι και πολύ απλό, να σου λέει ένας άνθρωπος αυτής της αξίας και αυτού του μεγέθους ότι θα κάνεις μεγάλο ρόλο.

Πώς αισθάνεσαι που βρίσκεσαι στον «Υπηρέτη με δύο αφεντικά», μ’ έναν θίασο που συνδέει διάφορες γενιές ηθοποιών και σε μία ιστορική σκηνή του θεάτρου Μουσούρη;

Το συγκεκριμένο έργο, το… γλυκοκοίταζα πολύ καιρό! Ήταν ένα από τα έργα που πάντα ήθελα να παίξω σ’ αυτό. Οι συγκυρίες το έφεραν έτσι, ώστε να ‘ναι ο πρώτος μου μεγάλος ρόλος, αλλά και κωμωδία που τη λατρεύω! Όσο για τους ηθοποιούς της παράστασης είναι λαχείο… Εγώ το λαχείο μου το κέρδισα για φέτος! Δεν έχει εκατομμύρια, αλλά δισεκατομμύρια εμπειριών που μπορούν να με κάνουν καλύτερο. Τζακ ποτ!

Ποια η αποδοχή του κόσμου;

Το έργο πηγαίνει πάρα πολύ καλά, ο κόσμος το αγκαλιάζει και ενθουσιάζεται! Η αλήθεια είναι ότι μου δείχνουν, ότι αρχίζουν να με εκτιμούν στο θέατρο…

Ο ρόλος του «Τζώρτζη» στη «Ζωή της άλλης», θεωρείς, ότι είχε δώσει μία άλλη εικόνα στον κόσμο;

Πιστεύω ότι στο θέατρο «συστήνεσαι» με το κοινό. Πως εμείς είναι αλλιώς να μιλήσουμε από το τηλέφωνο, αλλιώς με μήνυμα και αλλιώς όταν συναντηθούμε; Έτσι και με το κοινό γίνεται μία συνάντηση. Εκεί αισθάνεσαι τον ηθοποιό! Μπορεί να τον γνωρίζεις μέσα από μία εικόνα, από την τηλεόραση, αλλά στο θέατρο τον ανακαλύπτεις! Ανακαλύπτεις τα εκφραστικά του μέσα, τον ψυχισμό του και άλλες φορές, ίσως, και το ταλέντο του. Χαίρομαι όταν έρχονται άνθρωποι και μου λένε «εμείς, τώρα σε γνωρίσαμε».

Τα δύο τελευταία χρόνια σε βλέπουμε σε κωμικές δουλειές. Τι ρόλο παίζει το γέλιο στη ζωή σου;

Γελάω και κλαίω στα άκρα! Προσπαθώ καθημερινά να βρίσκω τρόπους, να προκαλέσω το αστείο γέλιο στον άλλον…

Μοιράζεσαι το ίδιο καμαρίνι με τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη, με τον οποίο έχετε ξανά συνεργαστεί. Πόσο σημαντικό είναι, να επικρατεί αυτό που λέμε «καλό καμαρίνι»;

Με τον Αλέξανδρο δεν συνεργαζόμαστε απλά, αλλά είμαστε φίλοι. Τον νιώθω δικό μου άνθρωπο και συνοδοιπόρο σε αυτό που ονομάζουμε θεατρική ζωή. Είναι ένας καλός μου φίλος και νομίζω ότι θα κρατήσουμε αρκετά χρόνια αυτή τη φιλία.

Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σου;

Έχω 5 ανθρώπους που είμαστε παιδικοί φίλοι, έχουμε μεγαλώσει μαζί και οι οποίοι είναι στο μυαλό και στην ψυχή μου ό,τι κι αν κάνω. Τροφοδοτούν τον ψυχισμό και την έμπνευση μου συνέχεια, αυτοί οι άνθρωποι. Η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Λόγω των ωραρίων, δεν μπορώ να τους βλέπω τόσο συχνά, δυσκολεύομαι πάρα πολύ. Οι φίλοι είναι ο καθρέφτης μου, γιατί είναι τόσο βαθιά μέσα μου και τόσο παλιά στη ζωή μου, όπου είναι ο καθρέφτης που ξανά βλέπω τον εαυτό μου. Είναι η αφετηρία μου για να ξεκινήσω ένα καινούριο ταξίδι.

Λόγω του έντονου ανταγωνισμού, στον χώρο της υποκριτικής μπορούν να υπάρξουν οι φιλίες;

Όλη η κοινωνία και τα επαγγέλματα έτσι είναι! Μία σαπίλα, δυσοβία και μικρότητα ανθρώπων. Εμείς γιατί να είμαστε διαφορετικοί; Το λουλούδι που έχει δυνατό σπόρο θα ανθίσει παντού. Στα πιο ψηλά βουνά φυτρώνουν υπέροχα κυκλάμινα, έτσι είναι και η φιλία, ακόμα και στα πιο δύσβατα εδάφη και στις πιο υψηλές βουνοκορφές. Η φιλία, ο έρωτας και η αξία φυτρώνουν παντού.
Από ένα κακό σήριαλ μπορεί να πάρεις κάτι, μία φορά. Από μία κακή συναναστροφή θα πάρεις και από εκεί κάτι, αν είσαι καλός γεωργός, κάτι θα αντλήσεις και από εκεί, αλλά μία φορά! Συνέχεια θα σου κάψει το χωράφι και τον σπόρο…

Οι αξίες μπορούν να ανακτηθούν;

Όχι. Πώς να ανακτηθούν;

Επειδή πολλοί λένε ότι έχουμε έρθει πιο κοντά ο ένας στον άλλον.

Ψευδαίσθηση και σωματέμπορα του εγωισμού μας είναι αυτά. Τι και πόσο πιο κοντά έχουμε έρθει; Ξέρεις πόσες φορές είμαστε σε ένα χώρο με εκατοντάδες ανθρώπους και είμαστε τελείως μόνοι; Ξέρεις τι σημαίνει να είμαστε κοντά πραγματικά; Να λέμε έρωτας και να αντιλαμβανόμαστε το ίδιο πράγμα. Να λέμε αισθητική και να αντιλαμβανόμαστε το ίδιο πράγμα. Να λέμε ελευθερία και να αντιλαμβανόμαστε το ίδιο πράγμα. Όχι αλλιώς είναι ο έρωτας για σένα και αλλιώς για μένα. Είμαστε κοντά επειδή κάνουμε παρέα, μιλάμε και κάνουμε «χαχαχα»; Αυτό θα πει οι κοινωνίες που είναι κοντά και αντιλαμβάνονται τις μεγάλες έννοιες με τον ίδιο τρόπο και να προσδιορίζουν τις ζωές τους μέσα απ’ αυτό.

Τι είναι αισθητική; Δεν έχει αισθητική μία κωμωδία ή μία παράσταση; Ένας άνθρωπος; Πώς ντύνεται, ο τρόπος που μιλάει και οι λέξεις που χρησιμοποιεί; Δεν έχει αισθητική ένας ηθοποιός; Η αισθητική και η ηθική είναι το ίδιο πράγμα. Αυτά κατευθύνουν έναν καλλιτέχνη ή έναν ηθοποιό. Σε λένε γραφικό αν μιλήσεις γι’ αυτά τα πράγματα. Γραφικό και συντηρητικό, λένε και εμένα.

Γιατί σε λένε συντηρητικό;

Επειδή δεν πάω να μιλήσω για κοιλιακούς, οπίσθια, στήθη και για το ποια τα ‘χω και δεν τα ‘χω. Μερικές φορές στεναχωριέμαι! Τόσο αδιάφορος τους είμαι ή αυτό που εκπέμπω μέσα από τη δουλειά μου ή από αυτά που έχω να πω; Δεν είναι ότι είμαι αδιάφορος, αλλά θέλουν να μοιραστούμε άλλα πράγματα. Όχι τι είναι αισθητική, που πηγαίνουμε, τι σκεφτόμαστε. Άλλοι παρανομαστές. Εγώ δεν θέλω να ζήσω σ’ αυτό το πλάσμα, σ’ αυτή την πρόσθεση. Θέλω να ζήσω σε άλλη σφαίρα και πολλές φορές νιώθω μόνος μου! Και απογοητεύομαι που πρέπει να ασχολούμαι με πάρα πολύ ασήμαντα πράγματα, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι το έχουν θέσει αυτό. Και αισθάνομαι άσχημα, έρχομαι σε πολύ μεγάλη ρήξη με τον εαυτό μου, με τους φίλους μου και με ανθρώπους που αναγκάζεσαι, από τη μία, να μιλάς για τις απόψεις σου, αλλά μετά για να προωθήσεις τη δουλειά σου να πηγαίνεις κάπου και να μιλάς γι’ αυτή τη δουλειά. Δεν έχει σημασία, πλέον, το τι λες, αλλά από πού είσαι και το λες! Γι’ αυτούς είναι η εικόνα σου! «Ο Βλάχος παίζει στο καθημερινό, άρα είναι αυτό», «Ο Βλάχος παίζει στον Φιλιππίδη είναι αυτό», αλλά δεν είναι μόνο αυτό…

Έχει υπάρξει κάποια «ετικέτα» που να σε έχει στεναχωρήσει περισσότερο, με βάση αυτά που προανέφερες;

Δεν έχω πρόβλημα. Όταν έπαιζα στο καθημερινό, το βράδυ ήμουν στο Εθνικό. Και τα δύο τα έκανα με το ίδιο πάθος! Με είχαν καλέσει στη Λεόντειο να μιλήσω για το νέο ηθοποιό σε ημερίδα του Επαγγελματικού Προσανατολισμού και έγραφε στην καρτέλα «Πάνος Βλάχος-Ηθοποιός». Ξεκίνησα από εκεί: Είμαι ηθοποιός; Δεν ξέρω. Θέλω να γίνω. Είμαι στη διαδικασία. Ζω ενάντια στις ετικέτες.

Στο έργο υποδύεσαι έναν τρελά ερωτευμένο, όπου έρχεσαι… δεύτερος. Μίλησε μας για τον ρόλο σου και αν έχεις βρεθεί σε ανάλογη θέση ως Πάνος;

Υποδύομαι το Λορέντζο, όπου είναι ένας νέος, τρελά ερωτευμένος με τη Κλαρίσα, που θέλει να γίνει τραγουδιστής-ηθοποιός της όπερας, και κάποια στιγμή μαθαίνει ότι είναι ήδη αρραβωνιασμένη με κάποιον άλλον και του την παίρνει μέσα από τα χέρια. Γι’ αυτόν ξεκινά ένα δράμα, αλλά κωμικό για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Εμένα, ευτυχώς, δεν μου ‘χει συμβεί κάτι τέτοιο, γι’ αυτό και το διακωμωδώ.

Που θα έφτανες για έναν έρωτα;

Νομίζω δεν έχει όρια. Για κάτι ακραίο για τον υπόλοιπο κόσμο, για σένα μπορεί να μην είναι τόσο ή τονα βυθιστείς στον εαυτό σου είναι ακόμα πιο ακραίο. Ή αν χρειαστεί να αλλάξεις. Εξαρτάται πόσο διατεθειμένος είσαι να αλλάξεις και αν μπορείς. Αυτή είναι η επαφή με τον έρωτα. Από πληθυντικός αριθμός να γίνεις ενικός. Να γίνεις ένα! Για να γίνεις ένα με τον άνθρωπο σου πρέπει να αλλάξεις.

Έχει χρειαστεί να αλλάξεις για κάποιο πρόσωπο;

Καθημερινά αλλάζεις. Προσπαθώ να αλλάζω…

Βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία «Η αγάπη έρχεται στο τέλος», η οποία στηρίζεται σε τρεις πραγματικές, ανεκπλήρωτες ιστορίες. Σου έχει συμβεί κάτι ανάλογο;

Ο πραγματικός έρωτας είναι τόσο υψηλός στόχος που ουσιαστικά πάντα μένει ανεκπλήρωτος. Τις περισσότερες φορές είναι ανεκπλήρωτοι. Εκτός κι αν είναι κάποιος τόσο τυχερός στη ζωή του που έχει καταφέρει να πετύχει τόσες φορές, κάτι τόσο σημαντικό…

Με την «Αλίκη» (Κατερίνα Γερονικολού) είστε φίλοι, αλλά της λες ψέματα. Έχεις πράξει ανάλογα, επειδή φοβόσουν να εκφράσεις τα συναισθήματα σου;

Παλιότερα, ναι, πιο μικρός. Το έχω ζήσει μία φορά, δεν μπορούσα να εκφράσω που ήμασταν σχεδόν φίλοι. Ήταν κάπως, ξέρεις, περίεργα. Τον καταλαβαίνω τον… «Γιώργο» στην ταινία.

Είσαι μόλις 27 χρονών και ήδη έχεις κάνει κάποια σημαντικά βήματα. Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;

Για μένα δεν έχω κάνει τίποτα! Για προσεχώς να έχω έμπνευση, υγεία και δημιουργία για να κάνω νέα πράγματα και να μην μπορώ να βαλτώνω. Να μπορώ να κρατάω τις εντάσεις μέσα μου, που με κάνουν και να ονειρεύομαι και να σχεδιάζω. Είναι δύο ισότιμοι σύζυγοι. Να μπορώ να «παντρεύω» αυτά τα δύο μέσα μου και να διατηρώ την έμπνευση και τη ζωντάνια μου.

Προσβλέπεις σε μία μεγάλη καριέρα όπως ο «Λορέντζο»;

Δεν κοιτάω αν θα κάνω καριέρα ή όχι. Ότι έχω ονειρευτεί, δεν έχει γίνει ποτέ. Στο παρελθόν που ασχολήθηκα με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο και ότι είχα ονειρευτεί δεν έγινε. Καλύτερα να κοιτάω άλλες πιο γενικές έννοιες από την καριέρα.

Ο αθλητισμός βοηθάει στο να είμαστε λίγο πιο «ανοιχτοί»;

Εμένα όχι μόνο μ’ έχει στηρίξει, αλλά μ’ έχει σώσει! Ασχολούμαι με το τρίαθλο, λίγο τρέξιμο, ποδήλατο… μ’ έχει σώσει γενικά ο αθλητισμός και τα σπορ. Με έχει σε μία τέτοια ένταση και υπέρβαση των δυνάμεων μου, που βλέπω τα πράγματα ξεκάθαρα. Λειτουργείς σε μία πνευματική διαδικασία! Τα σπορ και το θέατρο δεν είναι πολύ μακριά. Είναι ομαδικές διαδικασίες!

Οπότε σε βοηθάει όταν έχεις προβλήματα.

Όταν έχω κάποιο πρόβλημα, παίρνω το ποδήλατο και γυρνάω μετά από 4 ώρες. Τα ‘χω λύσει όλα!

Πρόσφατα ακούστηκε ότι ξεστήθηκαν τα σκηνικά των «Βασιλιάδων». Σου λείπει ο «Λεωνίδας»;

Πάνε οι «Βασιλιάδες»…
Μου λείπει ένας γενναίος αριθμός συνεργατών και ανθρώπων που εκτίμησα και εκτιμώ! Αυτή η συναναστροφή μου λείπει. Τίποτα άλλο! Η τηλεόραση μπορεί να κάνει εξαιρετικά πράγματα, αλλά επιλέγει να κάνει μέτρια συνειδητά. Δεν έχω τίποτα με το μέσο, αλλά η τηλεόραση είναι ένα μέσο διοχέτευσης μίας ιδεολογίας. Πάντα αυτό έκανε και αυτό θα κάνει. Δεν θα το αλλάξει ούτε ο Βλάχος, ούτε κανένας άλλος.
Απογοητεύτηκα μόνο από τον τρόπο που μας αντιμετώπισαν! Η τηλεόραση ξέρει πολύ καλά πώς μας «χρησιμοποιεί». Σε αυτή την περίπτωση, καταστράφηκε και η προσπάθεια μας και ένα concept που πήγαινε εξαιρετικά. Είναι η πρώτη σειρά στην ελληνική τηλεόραση που μέσα σε μία νύχτα… «γεια σας»! Από το 56-58% που έκανε η σειρά, σε μία νύχτα… διαλύθηκε. Φαντάσου! Κακό του κεφαλιού τους…

Έχει ακουστεί στα δημοσιογραφικά γραφεία, ότι η συνέχεια της σειράς, θα μεταφερθεί στο θεατρικό σανίδι. Όντως εξετάζεται αυτό το σενάριο;

Μου φαίνεται πολύ αστείο! Θα γελάσει το παρδαλό κατσίκι! Θα παρεξηγηθούν κάποιοι άνθρωποι μ’ αυτό που θα πω, αλλά από το παγκόσμιο ρεπερτόριο και τα κείμενα που γράφονται τα τελευταία 10 χρόνια (από Έλληνες συγγραφείς, πνευματική κληρονομιά μας, ποιήματα, χοροθέατρα) εμείς θα κάνουμε τους «Βασιλιάδες»; Είναι λίγο παράλογο!

(Η συνέντευξη δόθηκε στον Παναγιώτη Μουλόπουλο και δημοσιεύτηκε χθες στη Free Sunday.
Ο Πάνος Βλάχος πρωταγωνιστεί στην κωμωδία “Υπηρέτης με δύο αφεντικά” του Θεάτρου Μουσούρη. Την διασκευή υπογράφει ο Πέτρος Φιλιππίδης με τον Χρήστο Σιμαρδάνη, ενώ τη σκηνοθεσία ο πρώτος. Επίσης, πρωταγωνιστούν: Πέτρος Φιλιππίδης, Τάκης Παπαματθαίου, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Χρήστος Σιμαρδάνης, Άννα Μονογιού, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Ηλίας Γιαννάκης, Σταυρίνα Ψιμοπούλου, Σπύρος Μπιμπίλας.)