με τούτα και με εκείνα του
λάτρευε την Χριστίνα
που ήταν αφεντικίνα του.
Κοιμόταν στα βελούδα
και πάντα όταν ξημέρωνε
πήγαινε τη μουσούδα
και στα σεντόνια έχωνε.
Κάνανε χράτσα-χρούτσα
τα νύχια όταν περπάταγε
κι η γλώσσα του σαν βούρτσα
να γλείφει δεν σταμάταγε.
Στου Αλεξ τα χεράκια
πάντα κουλουριαζότανε
και του ΄δινε φιλάκια
τις νύχτες που φοβότανε.
Αγάπαγε τον Νίκο
την Υακίνθη κι άπαντας
μέσα σ΄αυτόν τον οίκο
ήταν πάντα ο άρχοντας.
Πάνω από δέκα χρόνια
έζησε το pugάκι μας
καθόταν στα σαλόνια
κι ήταν το φιλαράκι μας.
Όμως προχτές το βράδυ
χαμήλωσε τα αυτάκια του
γάβγισε στο σκοτάδικι έκλεισε τα ματάκια του.
Αν έχουνε οι σκύλοι
Θεό μέσα στην άβυσσο
σίγουρα θα έχει στείλει
τον Ρόμπι στον Παράδεισο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΡΙΑΝΟΣ
Σχόλια για αυτό το άρθρο