Στη Σκύρο, στο Θέατρο του Μουσείου Φαλτάιτς, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός αιώνα από τον θάνατο του Μπρουκ, ο Δήμος Σκύρου και ο Δήμαρχος Μίλτος Χατζηγιαννάκης τίμησαν τη μνήμη του ποιητή που τον θεωρούν πια “δικό” τους. Ο Ρούπερτ Μπρουκ (1887-1915) –δες εδώ αναλυτικά– έμεινε στην ιστορία τόσο για την ιδεαλιστική του ποίηση όσο και τη συμμετοχή του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρξε μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές στους λογοτεχνικούς κύκλους της προπολεμικής Βρετανίας και έζησε μια ταραγμένη ερωτική ζωή. Η σεξουαλική του αναζήτηση τού προκάλεσε νευρικό κλονισμό και τον οδήγησε να ταξιδέψει τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ. Άφησε την τελευταία του πνοή σε γαλλικό πλωτό νοσοκομείο που είχε αγκυροβολήσει στον όρμο της Σκύρου Τρίστομο ή Τρεις Μπούκες, εξαιτίας τσιμπήματος που δέχτηκε από μολυσμένο κουνούπι
Η παράσταση «Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα» ήταν παραγγελία του Δήμου Σκύρου, εμπνευσμένη από τη ζωή και το έργο του Ρούπερτ Μπρουκ. Το κείμενο έγραψε ο συγγραφέας και σεναριογράφος Γιάννης Σκαραγκάς.
Η μουσική σύνθεση και διεύθυνση ανήκει στον Θεόδωρο Λεμπέση. Η Παναγιώτα Βλαντή και ο Χριστόδουλος Στυλιανού ερμήνευσαν τους ρόλους και μαζί τους η μεσόφωνος Μαργαρίτα Συγγενιώτου
Ατμοσφαιρικό το σκηνικό, μαζί με τη φυσική ομορφιά του τοπίου, απογείωσε την παράσταση, η οποία εκτός από τους ικανούς και ταλαντούχους ηθοποιούς, συνδύασε την πρόζα με την ορχηστρική μουσική και την όπερα, σε μια ονειρική και πρωτότυπη καταγραφή της ταραγμένης περιόδου του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Η παράσταση «Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα», πρόκειται για μια ιστορία αναζήτησης του προορισμού στην ποίηση, στον έρωτα και τη σκληρή πραγματικότητα της ιστορίας. Μια σειρά από ιστορικά και φανταστικά πρόσωπα καταθέτουν την προσωπική τους μαρτυρία από τη σχέση τους με τον ποιητή, εραστή, φίλο, γιο και στρατιώτη Μπρουκ. Μέσα από μια βαθιά ανθρώπινη διήγηση έρχονται αντιμέτωπα με την ίδια αγωνία της ζωής όλων μας: τι αφήνουν πίσω τους οι άνθρωποι που αγαπήσαμε, ποια είναι η ουσία του ηρωισμού σε έναν κόσμο που διαλύεται, ποιο είναι το νόημα της ποίησης και της ερωτικής μνήμης απέναντι στη βία του πολέμου; Ο στόχος των συντελεστών ήταν μια ατμοσφαιρική αποτύπωση όχι μόνο του παρελθόντος αλλά και ενός κοινού ανθρωπιστικού ονείρου, της ανάγκης μας για συνύπαρξη, για αλήθεια και νόημα. Και το κατάφεραν περίφημα.
Παναγιώτα Βλαντή, Γιάννης Σκαραγκάς, Μαργαρίτα Συγγενιώτου
Χριστόδουλος Στυλιανού
Χρυστόδουλος Στυλιανού, Παναγιώτα Βλαντή, Γιάννης Σκαραγκάς
Παναγιώτα Βλαντή
Χριστόδουλος Στυλιανού
Την παράσταση τίμησε με την παρουσία της η Κωνσταντίνα Νικολαϊδη, η οποία συνεργάστηκε άψογα με τον Χριστόδουλο Στυλιανού την περασμένη σεζόν στην παράσταση 12 Ένορκοι, που θα συνεχίσουν και φέτος την επιτυχημένη τους πορεία. Επίσης, η Κωνσταντίνα ετοιμάζει και άλλα, καινούργια πράγματα σκηνοθετικά, για τα οποία θα σας ενημερώσω όταν έρθει η ώρα.
Δείτε αποκλειστικές φωτογραφίες από την παράσταση και εύχομαι να τη δούμε και στην Αθήνα. Αν και δεν θα είναι στο φυσικό της χώρο, σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον αφού συμμετέχουν τόσοι ταλαντούχοι άνθρωποι, τόσο στη συγγραφή όσο και στην υποκριτική.
Σκηνοθεσία: Λίνα Ζαρκαδούλα
Θεατρικό κείμενο: Γιάννης Σκαραγκάς
Μουσική Σύνθεση/Διεύθυνση: Θεόδωρος Γ. Λεμπέσης
Παίζουν: Παναγιώτα Βλαντή, Χριστόδουλος Στυλιανού, Μαργαρίτα Συγγενιώτου (μεσόφωνος)
Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός Σκηνικά- Κοστούμια: Μαρία Παπαδοπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τζίνα Ηλιοπούλου
Συνοδεύει Ορχήστρα Δωματίου
Σχόλια για αυτό το άρθρο