Χριστίνα Πολίτη: Λέω πάντα την αλήθεια για ό,τι αφορά εμένα

Η Χριστίνα Πολίτη στο EΓΩ weekly που ήδη κυκλοφορεί, ομολογεί με ειλικρίνεια αλήθειες της. Η θέση της να μην μετανιώνει για τίποτα από ό,τι έχει ζήσει, η άσκοπη κριτική, το Mega με μία, η “κρεατομηχανή” της τηλεόρασης, οι ίντριγκες, η οικογένεια. και όσα της δίνουν δύναμη και ενέργεια. Συνέντευξη στον Ανδρέα Δερμιτζάκη. Φωτογραφίες: Χάρης Χριστόπουλος

ΣχετικάΆρθρα

Πώς ήταν αυτή η χρονιά για εσένα, και δη η τηλεοπτική;

Ήταν μια πολύ ωραία συνεργασία, η καλύτερη ίσως που είχα μέχρι τώρα στην τηλεόραση ίσως γιατί και εγώ ήμουν σε διαφορετική διάθεση, πολύ πιο χαλαρή. Κάνοντας έναν εκ των υστέρων απολογισμό εγώ δεν έχω κανένα παράπονο, το αντίθετο μαλιστα. Mέχρι που συγκινήθηκα και στο φινάλε με τις χαιρετούρες.

Το λες γιατί έτσι συνηθίζεται ή επειδή όντως ισχύει;

Ποτέ δεν λέω κάτι μόνο και μόνο για να το πω. Λέω πάντα την αλήθεια για ό,τι αφορά εμένα.

Σε ρωτώ γιατί όλο αυτό το διάστημα ακούγονταν διάφορα σχετικά με τη συνεργασία σου…

Τί ακουγόταν; Στην αρχή τα κλασικά μόνο. Γιατί εγώ άκουσα και πολλά καλά γι αυτη τη συνεργασία και από το «Τί γυρεύει η Πολίτη με τον Σεφερλή» καταλήξαμε στο «Τι ωραία παρέα είσασταν». Τα πράγματα ήταν πραγματικά καλά, αν όχι και καλύτερα από ό,τι φαίνονταν. Δεν μάλωσα ποτέ με κανέναν και στο πρωϊνό αυτό έκανα αληθινούς φίλους που θα μου μείνουν. Και πέρυσι που ήμουν στο «Just the Two of Us» και φέτος υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι με πρόσεξαν, μου έδωσαν, δηλαδή, σημασία, καθοδήγηση, υποστήριξη και προστασία. Υπήρχε χώρος και συνεννόηση. Μην ξεχνάμε ότι είμαι και δημοσιογράφος, οπότε δεν με απασχολεί μόνο το τι θα φορέσω ή πώς θα βγω – μάλιστα φέτος βγήκα και πιο παχιά από ποτέ..αλλά δόξα τω Θεώ νομίζω οι περισσότερες γυναίκες σαν εμένα είναι. Φτάνουν τα προβλήματά μας , να μην καταντήσουμε εντελώς νευρωσικές..Ήμασταν μια πολύ καλή ομάδα και είδα πώς δουλεύει το σύστημα από μέσα και για ποιο λόγο αυτό το πρωϊνό και η ομάδα του Μεγκα έχει στηρίξει και φτιάξει πολλούς τηλεαστέρες.

Πιστεύεις ότι οι όποιες αρνητικές κριτικές που έγιναν για την εκπομπή ήταν άδικες;

Υπάρχει τηλεοπτικό προιόν στη χώρα μας χωρίς άσχημη κριτική; Είναι η γνώμη του καθενός και πλεόν υπάρχουν πάρα πολλές γνώμες για πολλούς διαφορετικούς λόγους και όσες δεν κρύβουν προσωπικά και εμπάθειες είναι δεκτές. Στα νεανικά νούμερα οι άνθρωποι του Mega απ’ ό,τι έμαθα έμειναν ευχαριστημένοι. Δεν είμαι εγώ η παρουσιάστρια της εκπομπής για να το πάρω πάνω μου και να σου το αναλύσω περισσότερο. Συμμετοχή είχα σε μια εξαιρετική παρέα, με πολιτισμένους και ευγενείς ανθρώπους. Η τηλεόραση είναι «κρεατομηχανή». Έχει μεγάλη δόση ego trip και κατινιάς. Καμία σχέση με τα περιοδικά. Έτσι βαζεις νερό στο κρασί σου και συμβιβάζεσαι. Το θέμα είναι να ξέρεις πολύ καλά τί κανεις και για ποιό λόγο είσαι εκεί. Πρέπει να είσαι σε μια συνεχή επιφυλακή για να μην υποκύψεις στο απόλυτο trash, να προσέχεις πως θα ερμηνευτεί αυτό που θα πεις αλλά να είσαι και ειλικρινής. Επίσης να μη γίνεις ψυχωτικός με το είδος για τη δική σου ματαιοδοξία και να πιστεύεις πως ο τηλεθεατής δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να σε βλέπει φτιασιδωμένο να λες τα δικά σου κάθε μέρα.

Εσύ, ως Χριστίνα, ήσουν έτοιμη να μπεις σε αυτό το καθημερινό παιχνίδι της τηλεοπτικής «κρεατομηχανής»;

Ποτέ δεν είμαι έτοιμη να μπω σε ένα τέτοιο παιχνίδι και ποτέ δεν μπήκα εξάλλου, ούτε την εποχή που ήταν της μόδας να γράφεις στα περιοδικά κακίες, εξυπνακίστικα και πράγματα που “πουλάνε”. Γιατί άλλο πράγμα είναι να κάνεις ένα πικάντικο στιλιστικό σχόλιο για κάποιον –ισχυρό πάντα- και τελείως διαφορετικό το να τον περνάς από γενεές δεκατέσσερις για να ανεβάσεις την τηλεθέαση. Δεν μπήκα και δεν θα μπω ποτέ σε αυτή τη λογική. Δεν είμαι εδώ για να κρίνω τον κόσμο. Ούτε τους μεν ούτε τους δε. Ειδικά τους αδύναμους κρίκους.

Θεωρείς πως στην τηλεόραση υπάρχει πλέον και μεγάλη ανθρωποφαγία;

Αυτή η ανθρωποφαγία πηγάζει πρώτα από όλα από την κοινωνία που ζούμε και φυσικά έχει μεταφερθεί και στην τηλεόραση και στα λοιπά μέσα με βασιλιά το διαδίκτυο. Ο κόσμος έχει πλέον την τηλεόραση που «του αξίζει» εφόσον όλα κατευθύνονται βάσει τηλεθέασης. Κανείς δεν τολμά το καινούργιο ή το ποιοτικό γι’ αυτό και αναμασά τα ίδια και τα ίδια και η όποια καλή αρχή τελειώνει με το σχολιασμό του τεχνητού θεσπέσιου στήθους μιας τηλεστάρ χωρίς εκπομπή και τηλεθέαση αλλά που εσένα όταν τη… σκίζεις με το γάντι, σου κάνει τηλεθέαση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να ασχολούνται τόσο εμμονικά με τα νούμερα… Τόσα κουϊζ με αδιάφορες απαντήσεις. Ούτε αυτά τα «αποκλειστικά» με τις μεταγραφές τύπου “ποιος θα κανει πάνελ πού”… λες και του κλήρωσε υπουργείο. Άσε που έχεις να αντιμετωπίσεις και αυτούς που πέρασαν από την τηλεόραση, τώρα είναι στην απέξω και μανιάζουν να ξαναμπούν. Έχουμε και αυτές τις αναμεταδόσεις … Η χώρα καταστρέφεται και αυτοί συζητούν ακόμη με δέκα κανάλια.

-Ο λόγος που μπήκες τελικά στη διαδικασία να δουλέψεις στην τηλεόραση είχε να κάνει με τη ματαιοδοξία σου;

Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση περί ματαιοδοξίας. Στην τηλεόραση μπήκα με δοκιμαστικά για ειδήσεις από το ’94 και ποτέ δεν της “έκατσα” κανονικά. Είχα και μυωπία που με δυσκόλευε να διαβάζω το autocue. Θα μπορούσα να κάθομαι με στιλό και να κάνω συνεντεύξεις με πολιτικούς και λόγω status. Ευτυχώς δεν το έκανα! Και εκπομπή δική μου δοκίμασα και δεν μου άρεσε… Και πάρα πολλές προτάσεις αφέθηκαν στο κενό. Προτιμούσα πάντα τα περιοδικά όσο ήταν καλά τα πράγματα. Και εκεί δεν κυνήγησα ποτέ καριέρα, ούτε θέσεις. Πάντα προτιμούσα σχέσεις. Στην τηλεόραση με έβαλε ξανά η Ελένη Μενεγάκη γιατί και ξέρει να επιλέγει όσο κανένας και είδε τα αστρολογικά μου. Λόγω αλλαγής της εποχής έκατσε σωστά. Μετά ανεξαρτητοποίησα το cosmopoliti.com και θεώρησα πως η έκθεση θα μου έκανε καλό. Περιέργως δεν έχω το ίδιο κοινό, αλλα έναν κόσμο που με ακολουθεί από παλιά και δεν με ρωτάει μόνο τι χρώμα έχω βάψει τα νύχια μου. Για να είμαστε όμως και ειλικρινείς, η τηλεόραση δεν έχει βλάψει κανέναν. Μόνο τους ήδη “βλαμμένους”. Και στα περιοδικά παρατηρητής παραμένω, απεχθάνομαι να πασάρω θέματα, να φαίνομαι πάνω από τους άλλους, να δέχομαι διευθυντικές θέσεις. Ψάχνω την ποιότητα στους συνεργάτες μου και μέχρι τώρα δεν έχω πέσει έξω..

-Πιστεύεις πως ένα από τα ταλέντα σου είναι να προσαρμόζεσαι στις καταστάσεις;

Μπορεί, γιατί παίρνω τα πράγματα όπως έρχονται.Είμαι προσαρμοστική, έχω κατανόηση, καταλαβαίνω. Εχω υπομονή και ξέρω να βάζω νερό στο κρασί μου όταν πρέπει. Δεν κάνω την επιλεκτική και τη σνομπ για λάθους λόγους, αλλά για καθαρά δικούς μου.

-Όλα αυτά τα χρόνια έχεις αναθεωρήσεις απόψεις σε βασικούς τομείς της ζωής σου;
Δεν αναθεωρώ και δεν μετανιώνω γιατί και τα λάθη με έφεραν εδώ που είμαι. Τα αναγνωρίζω αλλά δεν αφήνω να με πάρει από κάτω. Πάω παρακάτω. Απέναντι στη ζωή έχω μια βουλιμική στάση, ζω, δηλαδή, σαν να μην υπάρχει αύριο. Σαν να είναι η σημερινή μέρα η πιο πολύτιμη που υπάρχει…

-Ισχύει ότι λίγο πριν από το τέλος της σεζόν, διαταράχτηκαν οι σχέσεις σου με την Έλενα Τσαβαλιά, όπως ακούστηκε;

Η σχέση μου με την Ελενα δεν διαταράχτηκε ποτέ. Φτάσαμε στο σημείο να τα διαβάζουμε όσα γράφονταν και να αναρωτιόμαστε με γουρλωμένα τα μάτια – χαρακτηριστικό της Έλενας- «Έλα Παναγία μου!». Καμιά φορά με αυτά που διαβαζεις πιστεύεις πως πραγματικά κυκλοφορούν ληγμένα. Τον τελευταίο χρόνο, δε, διαβάζω διάφορα μεταγραφικά σενάρια που αφορούν το πρόσωπό μου γραμμένα από τρομερές πηγές και με μεγάλη σιγουριά. Έχω αναρωτηθεί μήπως ξερουν, δηλαδή, κάτι που αγνοώ εγώ. Και να έχω προτάσεις, τι σημαίνει αυτό; Ότι θα πρέπει να κάτσω να κάνω δηλωση στον ελληνικό λαό την ώρα που καιγόμαστε, τι θα κάνω και γιατί και αν θα το κάνω;

– Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε η χώρα βιώνει μια πολύ περίεργη κατάσταση. Πίστευες ποτέ ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο;

Δεν το πίστευα. Όλο αυτό που ζούμε ήταν σαν ένα εφιαλτικό σενάριο και παράλληλα κάτι που καταλαβαίνω, γιατ,ί απ΄ότι φαίνεται έβραζε και έπρεπε να σκάσει. Δύο βδομάδες τώρα δεν έχω ησυχάσει. Αγωνία, λίγος ύπνος, αβεβαιότητα. Ήταν λες και πετούσαμε με ένα ακυβέρνητο αεροπλάνο μέχρι που προσγειωθήκαμε αναγκαστικά. Και δεν μπορώ καθόλου να ακούω απόψεις τύπου «εσύ είσαι βολεμένος, τι σε νοιάζει, θα τα καταφέρεις». Δεν υπάρχει αυτό. Εγώ αγαπώ τη χώρα μου και θέλω να είμαστε καλά. Δεν είμαι άνθρωπος που κοιτά μόνο την πάρτη του, ούτε θέλω να μεταναστεύσω . Εδώ θέλω τη ζωή μας πίσω, χωρίς διχασμό να προσπαθήσουμε βοηθόντας ο ένας τον αλλον να τα ξεπεράσουμε όλα.

– Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες ποιο ήταν;

Τα παιδιά μου. Όταν είσαι γονιός, είσαι πάρα πολύ ευάλωτος και σκέφτεσαι πρακτικά. Πανικοβάλλεσαι με το χειρότερο σενάριο πολύ πιο εύκολα. Είναι δύσκολο να πεις «όχι» στο φόβο. Δεν είμαι όμως και η υστερική που τιγκάρει τα ντουλάπια με μακαρόνια, ενώ μπορώ να ζήσω και χωρίς γάλα. Απλά νομίζω ότι ο κόσμος δεν ξέρει τι θέλει πια. Δραχμή δεν θέλει, ευρώ δεν θέλει, να πληρώνει δεν θέλει, να χρωστάει δεν θέλει, λύση δεν θέλει. Κανείς δεν ξέρει τι θέλει…

Όταν έγινες μητέρα για πρώτη φορά, ποια ήταν τα πράγματα που αναθεώρησες και ποιο φόβοι σου βγήκαν στην επιφάνεια;

Από το να μπαίνω στο αεροπλάνο μέχρι ό,τι μπορείς να φανταστείς. Όταν κάνεις παιδιά, αλλάζεις αμέσως. Δεν κοιμάσαι ποτέ πια ήσυχος. Δεν πας για ύπνο ανέμελος κλείνοντας το κινητό σου για να μη σε ενοχλήσει κανείς. Με τα παιδιά τελειώνει επισήμως η ξεγνοιασιά σου.

Αν δεν είχες την τύχη να αποκτήσεις δικά σου παιδιά, θα έμπαινες στη διαδικασία της υιοθεσίας;

Δεν ήταν ποτέ το απόλυτο σχέδιο μου να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Τύχαινε. Παιδιά έκανα για δικούς μου λόγους, με ευκολία μάλιστα και ευχαριστώ πολύ το Θεό για αυτό. Αλλά αν δεν είχα αυτή την τύχη, θα υιοθετούσα ένα παιδί ή θα βοηθούσα κάποιο στηρίζοντας το οικονομικά.

Όσον αφορά την προσωπική σου ζωή, γράφτηκε πως βγήκες από ένα χωρισμό και μπήκες σε μια άλλη σχέση. Ποια είναι η αλήθεια;

Μετά το χωρισμό μου δεν μπήκα σε καμία σχέση. Από το φθινόπωρο του 2013 ήμουν μόνη. Έχω διαβάσει πολλά πράγματα για εμένα που δεν ισχύουν έτσι όπως γράφτηκαν και δεν θεώρησα ότι είμαι τόσο… σταρ για να τα διαψεύσω, εφόσον οι συνάδελφοι δεν με έθιγαν – το αντίθετο μάλιστα. Τα προσπερνούσα γιατί επικεντρωνόμουν αλλού και ίσως γιατί είμαι μέσα σε αυτόν το χώρο και δεν δίνω σημασία. Μόνο μια φορά φώναξα που έγραψαν πως τα είχα παλιά με έναν άνθρωπο που έχω χαιρετήσει τρεις φορές στη ζωή μου. Η αλήθεια είναι πως έχω στενούς και παλιούς φίλους που έχουν “εξωφυλλικές” δυνατότητες για τέτοια δουλειά, και με έχουν στηρίξει, όπως και εγώ εκείνους… Όμως τελικά δεν πρέπει να τα αφήνεις αυτά να αιωρούνται και να περνούν έτσι γιατί όταν έρθει η στιγμή που θα βρεις τον άνθρωπό σου, θα πρέπει να κάτσεις να «καθαρίσεις» το τοπίο από κάτι που αναμασήθηκε λανθασμένα στο Διαδίκτυο. Και για μένα το πιο σημαντικο πράγμα στις σχέσεις είναι η ειλικρίνεια.