To λατρεμένο παρεάκι Σπύρος Μπιμπίλας, Σπύρος Θεοδόσης, Κώστας Βενετσάνος, Τριαντάφυλλη Μπουτεράκου, Λιζέττα Νικολάου με έκτακτη συμμετοχή την αφεντιά μου, πήγαμε στο μπαρ-εστιατόριο Pulitzer, όπου κάθε Πέμπτη έχει Βραδιές Νοσταλγίας με γκεστ σταρ τον Τέρη Χρυσό.
Ίσως πολλοί να μην γνωρίζουν ποιος είναι ο Τέρης Χρυσός, αλλά σίγουρα έχετε ακούσει τις επιτυχίες Τάκα τάκα τα, Μύλος η καρδιά μου (Κάνεις λάθος φίλη μου μικρή, παιχνιδάκια κι έρωτας δεν πάει…), Οπτασία, Όνειρα και πολλά ακόμα, grand σουξέ στα ΄60ς και στα ΄70ς.
Στο Pulitzer λοιπόν, ο γλυκύτατος Τέρης, είπε όλα τα γνωστά του τραγούδια στην πρώτη του εμφάνιση, ενώ στο δεύτερο μέρος είπε μέχρι και λαϊκά που σήκωσαν τον κόσμο από τα τραπέζια και τον έφεραν στην πίστα. Όταν φώναξε κοντά του τη Λιζέττα Νικολάου, το κέφι φούντωσε και τα λουλούδια έπεφταν βροχή.
Λιζέττα και Τέρης στην πίστα
Το λεβεντόπαιδο Σπύρος Θεοδόσης μεράκλωσε και χόρεψε ένα ζεϊμπέκικο, ενώ του φώναζα Λεβεντόπαιδο Αρίστο (άσχετο), μπες στο μαγαζί και κλείστο!
Η βραδιά όμως έκρυβε κι άλλες ευχάριστες εκπλήξεις. Ανάμεσα στο κοινό που είχε έρθει να ακούσει τον Τέρη Χρυσό, ήταν και η Άντζελα Ζήλεια, τραγουδίστρια με συμμετοχές σε φεστιβάλ, συμπρωταγωνίστρια σε πολλές ταινίες με το Νίκο Ξανθόπουλο, θυμηθείτε την και στο Θησαυρό του μακαρίτη να τραγουδά Πινακωτή-πινακωτή, από τ΄άλλο μου τ΄αφτί, ακριβοθώρητη πια σε εκδηλώσεις και εξόδους. Ευγενική φυσιογνωμία και αξεπέραστη φωνή, μου έκανε την τιμή να τη φωτογραφίσω.
Άντζελα Ζήλεια
Στο διπλανό τραπέζι και ο Μεγακλής Βιντιάδης, που χάρηκε πολύ όταν είδε τη Λιζέττα Νικολάου
Τέρης Χρυσός και Σπύρος Θεοδόσης
Στο τραπέζι μας ήταν και ο παλιός ηθοποιός Γιάννης Σμυρναίος -αν είστε φαν της σειράς Μαντάμ Σουσού, θα τον θυμάστε στο ρόλο του καθηγητή των Γαλλικών- ο οποίος είχε δουλέψει πολύ στο θέατρο με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Μου είπε μια πολύ αστεία ιστορία, ήταν στο διπλανό καμαρίνι και η Ρένα του φώναζε κάθε βράδυ, πριν την παράσταση: Γιαννάκη ντύθηκες; Όχι κυρία Ρένα, απαντούσε αυτός. Άντε ψυχούλα μου, πήγαινε στο μπαρ και πάρε μου ένα ουίσκι να προλάβω να ντυθώ, του΄λεγε η Βλαχοπούλου. Πήγαινε εκείνος, έπαιρνε το ποτό, αυτό γίνοταν τέσσερις πέντε φορές, μέχρι που του έλεγε: Γιαννάκη μου τσαντσαρίνι μου, μπουγαρίνι μου πήγαινε πάρε μου ένα τελευταίο ουϊσκάκι, να προλάβω να κολλήσω τις βλεφαρίδες, και πεσ΄του να μη βάζει τόσο πάγο!
Αν σας βγάλει ο δρόμος σας κάποια Πέμπτη στο Pulitzer, θα νοσταλγήσετε αλλά και θα διασκεδάσετε σίγουρα.
Σχόλια για αυτό το άρθρο