Ήμουνα, δεν ήμουνα, πόσο αλήθεια ήμουνα, μια σταλιά μικρούλα, λίγο στρουμπουλούλα,
με τις μπούκλες μου, που τα βράδια αγκαλιά κοιμόμουν με τις κούκλες μου.
Και μια νύχτα μαγική, σ’ ένα μαγικό αστέρι, είχα κάνει μιαν ευχή τύχη να μου φέρει,
να γενώ κι εγώ αστέρι. Και να λάμπω σαν κι εκείνο
και σ’ ένα παλκοσένικο σ’ όλη τη ζωή να μείνω…
Αυτό τραγουδούσε σε ένα θεατρικό της νούμερο η αγαπημένη μας Ζωζώ Σαπουντζάκη. Οι στίχοι αυτοί, κρύβουν μέσα τους όλη την ψυχοσύνθεση της “βασίλισσας της νύχτας” που τα όνειρά της δεν άλλαξαν από την εποχή που έπαιζε με τις κούκλες της στη Θεσσαλονίκη… Κατάφερε να γίνει αστέρι που λάμπει και θα λάμπει όσο υπάρχουν φώτα στο παλκοσένικο. Την συνάντησα στην ιδιαίτερη πατρίδα της τη Θεσσαλονίκη, περπατήσαμε από την παραλία μέχρι το πατρικό της σπίτι στην Τσιμισκή, μια διαδρομή που κράτησε… ώρες, αφού ο κόσμος την σταματούσε κάθε δύο λεπτά για να της πει πόσο την αγαπάει, να φωτογραφηθεί μαζί της και να της εκδηλώσει το θαυμασμό της. Στη βόλτα μας αυτή, μου μίλησε για τα ωραία χρόνια που έζησε στη νύμφη του Θερμαϊκού και για τις υπέροχες αναμνήσεις που έχει από τότε. Απολαύστε την! Κυρίες και κύριοι, η Ζωζώ με αγάπη από τη Θεσσαλονίκη!
Δεν την είχε δει ποτέ με νυφικό, ήταν όμως τρυφερή, νέα και φανταχτερή με πολλές ευαισθησίες, όπως μια νύφη. Δίκαια την αποκάλεσαν “νύφη του Θερμαϊκού”. Αρχοντική και υπερήφανη, με καλλιεργημένο και πολιτισμένο κόσμο, η Θεσσαλονίκη είναι η γενέτειρά της και η πόλη που υποδέχτηκε το “σίφουνα” που λέγεται Ζωζώ Σαπουντζάκη από τα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα.
Νιόπαντροι οι γονείς της έφυγαν από την Πάτρα και βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί γεννήθηκε η Ζωζώ κι όταν ξέσπασε ο πόλεμος του’ 40, η πενταμελής οικογένεια μετακόμισε σε ένα ισόγειο σπίτι, στην οδό Τσιμισκή. Αυτό ήταν το σπίτι της χαράς, όπως το έλεγε η μικρή Ζωζώ. Είχε στο πίσω μέρος μια ωραία αυλή, ενώ όταν άνοιγε την πόρτα κι έβγαινε έξω, ήταν η λυτρωτική συναίσθηση της ανθρώπινης παρουσίας με την κίνηση και τον κόσμο. Οι συμπτώσεις της ζωής, έφεραν την Ζωζώ, να φιλοξενείται πλέον στη Θεσσαλονίκη, σε ένα σπίτι απέναντι από το πατρικό της. Έτσι, ακόμα και τώρα στέκεται και το χαζεύει κάθε φορά που επισκέπτεται τη συμπρωτεύουσα.
Κάθε φορά που η Ζωζώ βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, θυμάται πάντα τα λόγια του πατέρα της, όταν τα Σαπουντζάκια χώρισαν καλλιτεχνικά: Μην διστάσεις ποτέ, παιδί μου. Τράβα μπροστά γιατί εσύ είσαι το ταλέντο. Θυμάται ακόμη, τη γειτονιά της με τα σπίτια της Ζωής Λάσκαρη και του Γιάννη Δαλιανίδη, τα σχολικά της χρόνια, τους συντάκτες των εφημερίδων που μεγαλουργούσαν εκείνες τις εποχές και τις πρώτες εμφανίσεις στα θέατρα της Θεσσαλονίκης. Aλλά αυτά, είναι μια άλλη ιστορία…
Η Ζωζώ με φόντο το θρυλικό Αβέρωφ
Η ατρόμητη Ζωζώ δεν δίστασε να κάνει βόλτα και με ποδήλατο με φόντο το Λευκό Πύργο
Ένα μπουκέτο με δόκιμους υπαξιωματικούς και στη μέση το λουλούδι με το όνομα Ζωζώ!
Απολαμβάνοντας το καφεδάκι της με την καλή της φίλη Έλπη Αθανασοπούλου , στην ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη
Σε κάθε βήμα της, ο κόσμος ήθελε να την αγκαλιάσει και να της μιλήσει. Στο παρακάτω βίντεο, ενώ κάνουμε τη βόλτα μας, της φωνάζουν Ζωζώ είσαι κούκλα! Αυθεντικό ντοκουμέντο 100%
Η Ζωζώ είναι με μια λέξη: χείμαρρος! Οι σκέψεις της, οι ιστορίες της και η άποψή της για τη ζωή, δίνουν μόνο αισιόδοξα μηνύματα και αναδεικνύουν τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Γιατί…
Τη λεν Ζωή, Ζωζώ
μα κάποτε και Ζώγια.
Ζιζή την έλεγε ο μπαμπάς,
κι οι άλλοι Ζοζεφίνα.
Ζωζώκα πάνω στη σκηνή
και κάποτε Ζωζίτα.
Απ’ όλα πιο γλυκύτερο
της πρέπει Ζουζουλίκα!
Σχόλια για αυτό το άρθρο