ΤΩΡΑ |
Απρόοπτος, ανατρεπτικός, αέναα δημιουργικός , οξυδερκής, πρωτοποριακός και… προσγειωμένος, παρόλα αυτά στη γη, χωρίς έπαρση και φιλαυτία. Τον θυμάμαι, νεαρό αγόρι ακόμη, να ασχολείται με ό,τι λαμπερό, καλλιτεχνικό και στην επικαιρότητα event κυριαρχούσε τότε στο κοσμικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι της Αθήνας. Πάντα όμως, διέκρινες στο βλέμμα του Φραντσέσκο Βιτάλι , μία φλόγα στα μάτια του για το επόμενο επαγγελματικό του εγχείρημα: την αναζήτηση του καινούργιου… Δεν επαναπαύεται και δεν εφησυχάζει ποτέ, γιατί δεν του αρέσει να βαλτώνει σε μία επαγγελματική δραστηριότητα μόνιμα και να μην ανανεώνεται, διαρκώς. Ύστερα από πολλά χρόνια απουσίας στην Αμερική – συγκεκριμένα έχει εγκατασταθεί στο Λος Άντζελες- επέστρεψε στην Ελλάδα πιο ώριμος πια στις απόψεις και τα ” θέλω” του, πάντα ,όμως, κυνηγός του ξεχωριστού! Με ένα επαγγελματικό παλμαρέ τόσο πλούσιο που σου προκαλεί τον αμέριστο θαυμασμό! Ασχολήθηκε με την υποκριτική, έπαιξε” Άμλετ” σε θέατρο του Λος Άντζελες, έγινε σκηνοθέτης, παραγωγός, project manager, γύρισε ταινίες και συνεργάστηκε με τα αστραφτερά ονόματα της διεθνούς showbiz. Πολλοί και πολλές από αυτούς είναι φίλοι του από τον George Clooney μέχρι την Ivanka Trump! Εν συνεχεία δημιούργησε τη δική του εταιρεία καλλυντικών και αφού πέρασε από άλλα πολλά και ενδιαφέροντα επαγγελματικά στάδια, αυτή την περίοδο είναι ιδιοκτήτης εκδοτικού οίκου. Ο πολυδιάστατος και λάτρης των επαγγελματικών αλλαγών που τις πραγματοποιεί με μεγάλη επιτυχία , Φραντσέσκο Βιτάλι φιλοξενείται στο Cosmopoliti και αποκαλύπτει πολλά, άμα τη αφίξει του στα πάτρια εδάφη!
-Κύριε Βιτάλι, σας βρίσκουμε αυτό το διάστημα να δραστηριοποιήστε δυναμικά επιτέλους και στην Ελλάδα. Να ελπίσουμε σε επαναπατρισμό;
Την Ελλάδα την λατρεύω και πράγματι είμαι πάρα πολύ τυχερός που αυτό το διάστημα βρίσκομαι εδώ. Ευτυχώς, μετά από αρκετά χρόνια απουσίας μου δόθηκε η δυνατότητα να βρίσκομαι σε αυτήν την υπέροχη χώρα και να επιχειρώ και να χαίρομαι παράλληλα και να απολαμβάνω την υπέροχη ενέργεια και τον ήλιο. Λόγω της πανδημίας σκέφθηκα να είμαι κοντά στην μητέρα μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα και κατάφερα να συνδυάσω λίγο τις δουλειές και λίγο την ανάγκη για ξεκούραση. Είναι αυτό που λέμε… ουδέν κακόν αμιγές καλού (γέλια). Δεν μπορώ να σκεφθώ τη λέξη επαναπατρισμό, διότι η Αμερική είναι η πατρίδα μου, επίσης. Είναι η χώρα που λατρεύω και αγαπώ, που αισθάνομαι δημιουργικός και ελεύθερος. Το να καταφέρω να συνδυάζω τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες και να μοιράζω τον χρόνο μου και στις δύο αυτές υπέροχες πατρίδες θα ήταν το ιδανικότερο. Όμως δεν μου αρέσει να κάνω σχέδια ούτε είμαι απόλυτος για κάτι, διότι εμείς κάνουμε σχέδια και ο Θεός γελάει…
-Πώς είναι να ζεις την ‘’τέλεια ζωή’’ γεμάτη από φώτα και λάμψη, μέσα στον πλούτο και τη χλιδή, να περιστοιχίζεσαι από ισχυρούς φίλους, και πολύ δυνατές προσωπικότητες όπως η Ivana Trump, ο Anthony Hopkins, ο George Clooney, η Liza Minelli και τόσοι πολλοί άλλοι;
Η επιμονή μου, η θετική μου σκέψη και η πολύ σκληρή δουλειά κατά καιρούς, μου φέρνουν υπέροχες στιγμές. Δεν θα έλεγα όμως σε καμία περίπτωση πως ζω μία “τέλεια ζωή”, απλώς ενδιαφέρουσα. Και κανείς δεν μου δώρισε ποτέ τίποτα από όλα αυτά. Δούλεψα, δουλεύω και θα συνεχίζω να δουλεύω πολύ σκληρά. Ο πλούτος σε εμένα πάντα έρχεται ανά διαστήματα. Υπάρχουν στιγμές που έχω πολλά και άλλες στιγμές που έχω λίγα. Δεν θέλω να λαμβάνει μια ουτοπική λανθασμένη εικόνα ο κόσμος. Δεν προέρχομαι από «τζάκια», ούτε από μεγαλοαστική οικογένεια, ούτε στάθηκα ιδιαίτερα ευεργετημένος από κανέναν. Τα πάντα στη ζωή μου τα διεκδικώ. Τα διεκδικώ με σκληρή δουλειά και πάθος, πείσμα, επίπονη προσπάθεια.
Θέλω να πιστεύω πως με ό,τι και να καταπιάστηκα έβαλα το πάθος μου, και σαν στρατιώτης προσπάθησα καταρχήν να το αντιμετωπίζω με σεβασμό. Ζω πάντα δημιουργικά, αλλά σχεδόν ανέκαθεν οριοθετούσα τα δικά μου στεγανά και τα δικά μου πλαίσια. Δεν υπήρξα ποτέ ανεξέλεγκτος. Τυχερός κατά καιρούς υπήρξα αλλά όχι πάντα. Με μέτρο και ισορροπία. Στις φιλίες μου είμαι πιστός ανεξάρτητα πόσο πιστοί στη φιλία τους είναι οι άλλοι απέναντι μου. Δεν το εξετάζω και ούτε το θέτω ως προϋπόθεση.
-Με όλα αυτά τα τεράστια ονόματα που συνεργαστήκατε κατά καιρούς, είτε ως σκηνοθέτης , είτε ως ηθοποιός ή παραγωγός, ποιος παραμένει στην καρδιά σας;
Με τους περισσότερους έχω υπέροχες αναμνήσεις και μόνο καλές στιγμές να θυμάμαι. Ο George Clooney, όμως, ήταν ένας μοναδικός συνεργάτης υπόδειγμα για όλα! Ταπεινός, με σεβασμό ακόμα και στον ελάχιστα σημαντικό τεχνικό, ηθοποιό, κομπάρσο. Θυμάμαι μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση, πως στην σειρά που γυρίσαμε για το HBO, είχαμε ένα τραπέζι και τρώγαμε όλοι μαζί , ανάμεσα τους η Αντζελίνα Τζολί, ο Μπραντ Πιτ, και όλοι όσοι συμμετείχαμε σε ρόλο guest star, ο Clooney, πήγαινε και καθόταν στο τραπέζι με τους τεχνικούς και τους κομπάρσους. Ήταν ένα με όλους, ανεξαιρέτως. Χαμογελαστός πάντα, καλοδιάθετος πάντα. Όταν με σκηνοθετούσε στη δική μου τη σκηνή ήταν άψογος, πολύ βοηθητικός και εξαιρετικά εμψυχωτικός. Είχαμε για αρκετά χρόνια μία καλή επαφή και εκείνος ήταν αυτός που επέμενε να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο σε πολλά επίπεδα. Εκείνος θυμάμαι σκηνοθετούσε, έγραφε, ήταν παραγωγός, τα έκανε όλα! Και για εμένα ήταν πηγή έμπνευσης. Γιατί έδωσα με τη σειρά μου προτεραιότητα στην παραγωγή και τη σκηνοθεσία. Δεν με ένοιαξε ποτέ σοβαρά η ηθοποιία, ήτανε απλώς μία φάση υπέρμετρης ματαιοδοξίας. Τη χάρηκα, την απόλαυσα, αλλά δεν μπορούσα να γίνομαι το επίκεντρο, δεν μου άρεσε ποτέ αυτό. Προσωπικά, ήθελα να συμμετέχω στην ομάδα, να είμαι μέρος των δημιουργών. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ τη φήμη, ένιωθα πάντα άβολα. Στο Hollywood, ήμουν στις γιγαντοαφίσες, σε όλους τους δρόμους και όταν με σταμάταγαν να μου μιλήσουν να με αγκαλιάσουν, να φωτογραφηθούν μαζί μου, εγώ το έπαιζα άσχετος και έλεγα δεν είμαι αυτός που βλέπετε απλώς του μοιάζω. (γελάει). Προτιμούσα πάντα να είναι κάποιος άλλος το επίκεντρο της προσοχής και εγώ να έχω συνεισφέρει με τη σειρά μου και από τη δική μου πλευρά στην επιτυχία του. Θυμάμαι κάθε φορά που κάποιος σταρ, ανέβαινε στη σκηνή, εγώ ως παραγωγός ή σκηνοθέτης ή μάνατζερ από κάτω ζούσα με τις ατάκες του, τις κινήσεις του, τον αέρα του. Χαιρόμουν με την ομορφιά τους, με το χειροκρότημα του κοινού… Υπήρξαν στιγμές που κάποιοι από αυτούς για ευγνωμοσύνη έλεγαν το όνομά μου και με έδειχναν ανάμεσα στους θεατές και εγώ ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
-Πρέπει να έχει μεγάλο ενδιαφέρον να ζείτε τα πάθη τους, τα μυστικά τους, τις ιδιαίτερες στιγμές τους. Πώς αισθανόσασταν κάθε φορά που κάποιοι από εκείνους μοιράζονταν αυτές τις μοναδικές στιγμές μαζί σας; Σκεφθήκατε ποτέ να γράψετε ένα βιβλίο για κάποιους από αυτούς;
Ποτέ, ούτε για ένα λεπτό δεν μου πέρασε αυτό από το μυαλό μου. Εδώ , κατά καιρούς οι δημοσιογράφοι με έπαιρναν να τους πω πράγματα μυστικά και με μεγάλα ανταλλάγματα οικονομικά. Δεν μπορούσα ποτέ να το κάνω. Για εμένα όλοι αυτοί ήταν εκείνη τη δεδομένη στιγμή ο φίλος, ο συνεργάτης, ο αδερφός, η αδερφή. Και να είχα μαλώσει ή τσακωθεί ή χαθεί με κάποιους κατά καιρούς, ο,τιδήποτε είχε ειπωθεί σε καιρό φιλίας όφειλα και οφείλω να το διαφυλάξω. Ποτέ δεν μπορούσα να μοιραστώ τα προσωπικά του ενός και του άλλου. Απλώς, κάποιες φορές η αλήθεια είναι, αναρωτιόμουν και έλεγα μα καλά δεν μπορεί να καταλάβει η τάδε λόγου χάρη πως είναι αυτή που είναι και δεν θα έπρεπε να κλαίει για μία ερωτική αποτυχία, ή κάτι που θα πήγαινε στραβά εκείνη τη δεδομένη στιγμή στη ζωή της. Είναι αυτή που είναι και ο κόσμος την λατρεύει, φερ’ ειπείν, γιατί εκείνη να νιώθει τόσο χάλια, επειδή μάλωσε με τον σύντροφό της. Σκεφτόμουν πώς είναι δυνατόν να την ονειρεύονται εκατομμύρια θαυμαστές στον πλανήτη και γιατί «εκείνη» να το πάρει τόσο κατάκαρδα… Και, όμως, όλοι μας είμαστε το ίδιο ευάλωτοι με όλους μπροστά στην ερωτική αποτυχία, στην προσωπική κρίση , όποια και να είναι αυτή…
-Υπήρξαν κατά κάποιον τρόπο κάποιοι από αυτούς που διαφοροποίησαν το χαρακτήρα σας;
Ναι, υπήρξαν, πολλές φορές, που ο χαρακτήρας μου διαμορφώθηκε προς το καλύτερο μετά από τη γνωριμία μου με κάποιους. Κάποιοι έγιναν λαμπρά παραδείγματα προς μίμηση και κάποιοι λαμπρά παραδείγματα προς αποφυγήν. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους λαμπερούς και επώνυμους που έτυχε να γνωρίσω ή να συνεργαστώ. Αναφέρομαι γενικότερα. Το σημαντικό στη ζωή του καθενός είναι να μην παραμένει στάσιμος. Και θέλω να πιστεύω πως εξελίσσομαι ως άνθρωπος, κάθε φορά προς το καλύτερο. Στην Ελλάδα για παράδειγμα συνεργάστηκα στενά με κάποιους που το «εγώ» τους ήταν μεγαλύτερο από το μπόι τους. Για εμένα τέτοιες περιπτώσεις είναι “case studies”. Τους παρατηρώ προσεχτικά και προσπαθώ να τους αναλύσω με σκοπό να τους συμπονώ και να τους συγχωρώ.
-Υπάρχουν συμβουλές που σας έδωσαν τις οποίες να έχετε κρατήσει βαθιά μέσα σας και να μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας;
Θυμάμαι κάποια στιγμή με μία πολύ μεγάλη σταρ, είχε συμβεί κάτι το αδιανόητο. Όταν αυτό το περιστατικό συνέβη, ήμουν έξαλλος. Θυμάμαι φώναζα, και απειλούσα ότι θα πάω να τους φωνάξω, να τους εκθέσω με κάποιον τρόπο για αυτό που είχαν κάνει. Και τότε εκείνη με κράτησε σφιχτά και μου είπε: Μόλις ανοίξεις αυτή την πόρτα, θα κοιτάς τους γύρω σου με το πιο εντυπωσιακό σου χαμόγελο. Κανείς ποτέ δεν θα πρέπει να νιώσει ότι πονάς ή υποφέρεις ή πως αδικήθηκες. Να θυμάσαι πως όλα είναι εξαιρετικά! Κανείς ποτέ να μην σε καταλάβει λαβωμένο. Εκεί, θα σου κατασπαράξουν τις σάρκες σου. Ήταν ένα πολύ δυνατό μάθημα. «Κανείς ποτέ να μην σε δει λαβωμένο γιατί τότε γίνεσαι το μεγάλο θήραμα». Είχε απόλυτο δίκιο! Με το θυμό και τη λύπηση δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά. Αυτό έγινε ο μεγάλος κανόνας της ζωής μου. Χαμογέλασε, πάρε βαθιές αναπνοές και συνέχισε με αισιοδοξία γιατί τα πάντα είναι στο χέρι σου και μόνο στο χέρι σου να αλλάξουν.
-Στην Ελλάδα δραστηριοποιείστε με τις εκδόσεις και δημιουργήσατε την «Creamy W Books». Πώς σκεφθήκατε να ασχοληθείτε με το χώρο των εκδόσεων;
Το βιβλίο πάντα το αγαπούσα, και, κατά καιρούς, το είχα σκεφθεί σοβαρά να ασχοληθώ πιο εκτεταμένα με το χώρο των εκδόσεων. Τα πάντα γίνονται την κατάλληλη στιγμή. Και κάθε στιγμή στη ζωή μας είναι η «κατάλληλη στιγμή» για κάτι συγκεκριμένο. Αυτήν την περίοδο από τα projects που υπήρχαν στο συρτάρι μου διάλεξα συνειδητά αυτό. Πάντα πιστεύω όλα έχουν να κάνουν με το κατάλληλο “timing”. Δεν είμαι από τους χαρακτήρες όμως που θέλει να «κατασταλάξει» σώνει και ντε κάπου συγκεκριμένα. Το έχω λύσει αυτό το θέμα εδώ και χρόνια που με ξέρω καλά. Ανέκαθεν ήμουν πιο πολύ σαν ένας project manager, που κάτι δημιουργεί κατά καιρούς, το γεύεται, το χαίρεται, μετά το εξαντλεί, και μετά το πουλάει ή καταπιάνεται με το επόμενο πιο ενδιαφέρον. Πολλοί μπορεί να σκεφθούν μα γιατί αφού είναι τέλειο, είναι όλα εξαιρετικά γιατί προχωράς στο επόμενο… Γιατί έτσι είμαι εγώ. Διότι δεν θέλω να αφήσω τίποτε που αισθάνομαι πως θέλω να ζήσω και να μην το τολμήσω. Δεν θεωρώ ούτε με ενδιαφέρει αν αυτό είναι σωστό ή λάθος. Προσωπικά , αισθάνομαι κάθε φορά και πιο ολοκληρωμένος μέσα από όλα όσα έχω κατά καιρούς καταπιαστεί. Μου αρέσει, όμως, να ξεβολεύομαι και να δημιουργώ κάθε φορά και κάτι διαφορετικό. Όταν κάτι φθάνει στο απόγειο του, πάντα κατά την προσωπική μου κρίση, τότε απλά χάνω το ενδιαφέρον του κυνηγού. Και εγώ είμαι και θα παραμείνω κυνηγός της ζωής. Δεν μου άρεσε ποτέ το «the end” προτιμώ πάντα το “to be continued”
-Είσαστε ο δημιουργός και επί σειρά ετών Executive Producer του Διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου 48 Project. Σταματήσατε λόγω της πανδημίας και τώρα κάνετε επιστροφή σε αυτό με το 48 GO GREEN! Διακρίνω κάποια ιδιαίτερη αδυναμία ως προς αυτό το project;
To 48 Project είναι ένα φεστιβάλ πολύπλευρο, εξαιρετικά δημιουργικό, και ανεξάντλητο ως project. Μαζί με τον στενό μου συνεργάτη-συνέταιρο Chris Siametis, φτιάξαμε ένα διαγωνιστικό φεστιβάλ κινηματογράφου, που οι ομάδες των κινηματογραφιστών, θα έπρεπε να δημιουργήσουν μία ταινία μικρού μήκους σε μόλις 48 ώρες. Το ξεκινήσαμε το 2007 από την Ελλάδα και φανταστείτε πως στα 13 χρόνια που «τρέχαμε» αυτό το φεστιβάλ, έχουν συμμετάσχει πάνω από 250.000 κινηματογραφιστές από 130 χώρες του πλανήτη. Το 48 στη διάρκεια των χρόνων, έγινε 48FILM project, 48ISFF, 48MUSIC, 48Fashion, 48 GO GREEN. Είναι ένα μοναδικό project ανεξάντλητο που δεν πρόκειται να μας κάνει να βαρεθούμε ποτέ. Στο 48FILM, έπρεπε να δημιουργήσεις μία ταινία μικρού μήκους 3-9 λεπτών σε μόλις 48 ώρες. Σου δίνουμε εμείς, όμως, τρία διαφορετικά στοιχεία που θα πρέπει να περιλαμβάνονται στην ταινία σου: ένα χαρακτήρα, ένα φροντιστηριακό υλικό και μία ατάκα. Αντίστοιχα στο 48MUSIC, σου δίναμε το θέμα του τραγουδιού που έπρεπε να δημιουργήσεις και μία φράση ή λέξη που θα έπρεπε να περιλαμβάνεις μέσα στο στίχο του τραγουδιού σου και πάλι μέσα σε 48 ώρες θα έπρεπε να ετοιμάσεις ένα cd single. Το ίδιο και με το 48Fashion, θα έπρεπε να φτιάξεις μία δημιουργία σου με ένα συγκεκριμένο θέμα και συγκεκριμένα υλικά. Το αγαπημένο και πιο επίκαιρο όλων των 48 παραμένει το 48 GO GREEN, διότι θα πρέπει μέσα σε αυτές τις 48 ώρες να φτιάξεις μία ταινία μικρού μήκους οικολογικού χαρακτήρα. Με ένα από τα πολύ σημαντικά θέμα της εποχής. Save the energy, the environment, the water, the animals, the next generation, save the Planet! Ανοίγουμε λοιπόν πάλι το Διεθνή Διαγωνισμό στις αρχές Φεβρουαρίου και στην Ελλάδα ετοιμάζουμε τα Awards στις 5 Ιουνίου που είναι και η παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος. Ο μεγάλος νικητής θα περάσει κατευθείαν στον τελικό και θα διαγωνιστεί με τους παγκόσμιους νικητές των άλλων χωρών στο Directors Guild of America στο Hollywood, τον επόμενο Δεκέμβριο. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το https://www.48filmproject.com/
Σχόλια για αυτό το άρθρο