ΤΩΡΑ |
Μας έλειψε η φωτεινή και χαρισματική Ελένη Ζιώγα! Μας έλειψε πολύ… Γιατί, λιγοστεύουν με την πάροδο του χρόνου οι σπουδαίες κυρίες στα καλλιτεχνικά δρώμενα αλλά και στην καθημερινή μας ζωή. Μας έλειψε η σοβαρότητα, το ήθος, η παιδεία, η ουσία, η ποιότητα, η αριστοκρατικότητα της. Αν και τα τελευταία χρόνια συνειδητά απέχει από τα τηλεοπτικά δρώμενα -τότε που κυριαρχούσε και γέμιζε με την επιβλητική και συνάμα αισθαντική παρουσία της τις οθόνες μας, όταν έπαιζε στα σίριαλ- αποφάσισε να επανέλθει στο θέατρο με έναν ενδιαφέροντα μονόλογο, βασισμένο στο λογοτεχνικό αριστούργημα του Lewis Carroll ”Αλίκη”, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Χατζάκη. Η παράσταση ανεβαίνει στις 24 Απριλίου στην κεντρική σκηνή του Bios. Η πολυπολυτάλαντη – εκτός από ηθοποιός είναι συγγραφέας, σεναριογράφος και στιχουργός- καταξιωμένη δημιουργός και σημαντικός άνθρωπος της Τέχνης, Ελένη Ζιώγα, από το Α ως το Ω.
Αλίκη: Mας συνδέει η ίδια «Xώρα των θαυμάτων» και η ίδια ημερομηνία γέννησης. Η περιπέτεια της φανταστικής Αλίκης διαδραματίζεται στις 4 Μαΐου, δηλαδή την ημέρα των γενεθλίων της πραγματικής Αλίκης -που αποτέλεσε το πρότυπο για την ηρωίδα του βιβλίου- αλλά και των δικών μου. Με άλλα λόγια , ερμηνεύω μια ηρωίδα με την οποία έχουμε γενέθλια την ίδια μέρα. Αυτό το ανακαλύψαμε όταν ξαναδιαβάσαμε το βιβλίο του Carroll με τον Γρηγόρη και αφού είχαμε πάρει την απόφαση να το διασκευάσουμε για το θέατρο.
Βούληση: «Σκεπτόμενη» επιθυμία.
Γαλήνη: Η γραμμή που ενώνει ουρανό και θάλασσα στο Κυκλαδίτικο Αιγαίο.
Διαυγής: Ο ουρανός στο Κυκλαδίτικό Αιγαίο.
Ενσυναίσθηση: Ο ψυχολογικός όρος “empathy”μεταφρασμένος από τα αγγλικά στα ελληνικά . Προσωπικά προτιμώ τον αντίστοιχο όρο που προέρχεται από τη δική μας ανατολική θεολογική παράδοση, δηλαδή τη λέξη « διάκριση» . Που σημαίνει: η ικανότητα και η διάθεση να παρατηρώ σε βάθος τον άλλον , να αντιλαμβάνομαι και να σέβομαι τις πληγές του και εξ’ αυτού να καταλαβαίνω πώς χρειάζεται να του συμπεριφερθώ . Έτσι, ώστε να καταφέρω να επικοινωνήσω μαζί του με έναν τρόπο ανακουφιστικό για εκείνον.
Ζωή: Το «είναι».
Ήθος: Το ψυχικό ανάστημα.
Θαύματα: Υπάρχουμε από θαύμα.
Ιταμός: Τόσο επιθετική λέξη, όσο αυτό το θρασύ «γιώτα» που την ξεκινάει .
Καλλιέργεια: Το όργωμα, η σπορά, το πότισμα του μυαλού και της καρδιάς για να γίνουμε ευγενικοί άνθρωποι.
Lewis Carroll: Πρώιμος σουρεαλιστής, που αποενοχοποίησε τη φαντασία.
Μαγικός ρεαλισμός: Ένας άλλος τρόπος να βλέπεις τη ζωή και την Τέχνη. Εκεί όπου τα πάντα, κάθε μικρή λεπτομέρεια , κάθε «επουσιώδες» αντικείμενο αλλά κυρίως, κάθε παράδοξο, αποκτούν πρωταγωνιστική οντότητα και προβάλλουν την πραγματικότητα μέσα από τον εαυτό τους, με έναν ολιστικό και βαθύτερο τρόπο , που μας οδηγεί σε μια άλλη, πιο διαισθητική και πιο συγκινητική κατανόηση του κόσμου . Ο Ρενέ Μαγκρίτ , για παράδειγμα, ζωγράφιζε μ’ αυτό τον τρόπο. Η διασημότερη περίπτωση συγγραφέα που θεωρείται πως ανήκει στην κατηγορία είναι αυτή του Marques. Στην Ελλάδα , απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον, έχουμε την Ζυράννα Ζατέλη και στο χώρο της σκηνοθεσίας -αλλά και της συγγραφής- τον Γρηγόρη Χατζάκη.
Νοημοσύνη: Ένας όρος που επινόησε ο «λογικός άνθρωπος» , στην αρχή για να διαφοροποιηθεί , αλλά αργότερα για να νιώσει σπουδαιότερος από τη Φύση και από τα υπόλοιπα όντα του πλανήτη. Νομίζω, ότι στο δυτικό πολιτισμό υπερεκτιμήσαμε τους εαυτούς μας, εξ’ αιτίας αυτής ακριβώς της αυταρέσκειας σχετικά με το πόσο υψηλό σκορ πετυχαίνουμε στον τομέα της νοημοσύνης. Και τώρα το πληρώνουμε.
Ξένο ή ελληνικό ρεπερτόριο: Αν συγκινείται κανείς από έναν ξένο συγγραφέα έχει κάθε λόγο να ασχοληθεί μαζί του. Στην Τέχνη , άλλωστε, δεν υπάρχουν σύνορα. Ωστόσο, έχουμε Έλληνες συγγραφείς σπουδαίους, παλιότερους και τωρινούς, τους οποίους τείνουμε να ξεχνάμε επιδεικτικά. Και αυτό είναι πρόβλημα. Προσωπικά , στο θέατρο έχω παίξει σε περισσότερα ελληνικά έργα παρά σε ξένα. Επίσης, έχω γράψει και δύο έργα.
Ομοψυχία: Μια συνθήκη που χάσαμε εδώ και δεκαετίες και που θυμάμαι να με συνεπαίρνει στις μεγάλες πορείες για το Πολυτεχνείο , στην εφηβεία μου, τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση της Χούντας. Μια κατάσταση συλλογικού ειρηνικού παλμού που γεμίζει την καρδιά με ελπίδα και που έχει τόση ανάγκη ο πολύπαθος κάτοικος αυτού του τόπου, ο τσακισμένος από πολέμους, εμφύλιους σπαραγμούς, δάνεια, φτώχεια και πολιτική διαφθορά.
Πολιτικοί: Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι πως όσο περνάνε τα χρόνια όλο και λιγότερες εμβληματικές και ηθικού κύρους προσωπικότητες αποφασίζουν να ενταχθούν στο χώρο της πολιτικής. Υποψιάζομαι τους λόγους αλλά δεν έχει νόημα να αναφερθώ. Νομίζω πως δεν είμαι η μόνη που έχω καταλήξει σ’ αυτό το συμπέρασμα.
Ρόλοι: Κάθε ρόλος μια περιπέτεια. Ένας δρόμος προς τα μέσα, αλλά και προς τα έξω. Και κυρίως, μια σχέση.
Συγγραφή: Λυτρωτική συνθήκη.
Τέμπη: Μια τραγωδία που αποκάλυψε το εγκληματικό ψέμα επάνω στο οποίο καλούμαστε να κτίζουμε τις ζωές μας. Πάνω σε σάπιους θεσμούς. Σε αδίστακτες πολιτικές. Σε κινούμενη άμμο. Το γεγονός ότι εκεί χάθηκαν κυρίως ζωές νέων ανθρώπων δίνει έναν τόσο ισχυρό συμβολισμό , που δεν γίνεται και δεν επιτρέπεται να ξεχαστεί.
Ύπαρξη: Πιο συγκλονιστική από την ίδια την ύπαρξη είναι η συνείδηση της ύπαρξης. Και παράλληλα, πιο απελπιστική, η συνείδηση της ανυπαρξίας.
Φωτεινός: Ένα επίθετο που, μεταφορικά , χαρακτηρίζει τις πιο όμορφες περιπτώσεις ανθρώπων. Εκείνους που εξέρχονται από τους εαυτούς τους με ευκολία προκειμένου να συναντήσουν τον Άλλον.
Χωροχρόνος: Μια αναγκαστική συνθήκη της εδώ ζωής, που μας οδηγεί στην επιτακτική ανάγκη να ελπίσουμε πως θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να υπάρξουμε και έξω από αυτήν.
Ωραία παράσταση: Αυτή που θα σε ακολουθεί για καιρό…
Η Αλίκη στη δύση πλέον της ζωής της αφηγείται την περιπέτεια που είχε ζήσει ως κοριτσάκι. Τον μαγικό κόσμο των θαυμάτων που είχε επισκεφθεί όταν αποφάσισε να ακολουθήσει ένα βιαστικό κουνέλι, με γιλέκο και ρολόι, στην κουνελότρυπά του. Έναν κόσμο που φαίνεται να την ακολουθεί ακόμα, στην προσπάθειά της να συμβιβαστεί με τις επιταγές της πραγματικότητάς της. Μεγαλώνει, μικραίνει, αλλά κυρίως μεγαλώνει.
Το λογοτεχνικό αριστούργημα του Λιούις Κάρολ Η Αλίκη Στη Χώρα Των Θαυμάτων, μεταφέρεται σε μία πολυμεσική παράσταση μαγικού ρεαλισμού φωτίζοντας θεμελιώδη ερωτήματα μέσα από το πρίσμα μιας αέναης αναζήτησης στον χωροχρόνο της ύπαρξης.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Lewis Carroll
Μετάφραση: Παυλίνα Παμπούδη
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Χατζάκης
Σκηνικά: Δανάη Χατζάκη
Κοστούμια: Λίλα Νόβα
Κίνηση: Χλόη Αληγιάννη
Μουσική: Βύρων Κατρίτσης
Ηχητικός Σχεδιασμός: Ξενοφών Λουκιανός
Φωτογραφίες: Φίλιππος Μαργαλιάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κική Μπαρμπαβασίλογλου
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Σχεδιασμός Αφίσας: Michelangelo Bevilacqua
Βοηθός Παραγωγής: Κική Σπανούδη
Ερμηνεία: Ελένη Ζιώγα
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις: Από Δευτέρα 24 Απριλίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 15€
Μειωμένο: 10€
Ατέλειες: 5€
Διάρκεια παράστασης 90 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων :Viva.gr: https://www.viva.gr/tickets/theater/aliki-tou-lewis-carroll/
Bios Πειραιώς 84
@ Bios.Main
Πειραιώς 84, 10435, Αθήνα
http://pireos84.bios.gr/
Πληροφορίες και τηλ. κρατήσεων: 2103425335
Σχόλια για αυτό το άρθρο