ΤΩΡΑ |
Αέναα δημιουργικός ο έγκριτος διδάκτωρ και ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδόσης Πελεγρίνης, μας εκπλήσσει και πάλι ευχάριστα αλλά και ουσιαστικά με το καινούργιο θεατρικό του έργο τους ”Τυχαίους έρωτες του Ζαν Πωλ Σαρτρ” στο οποίο πρωταγωνιστεί παράλληλα. Η παράσταση παίζεται στο φουαγιέ του θεάτρου Τζένη Καρέζη κάθε Τρίτη σε σκηνοθεσία της ικανής Τζένης Κόλλια. Χαίρομαι πολύ που τον φιλοξενούμε στο Cosmopoliti γιατί είχα την ευκαιρία να φιλοσοφήσω μαζί του σε μια συζήτηση πνευματική, λόγια, ποιητική περί θεάτρου, τέχνης, γνώσης, αξιών, ηθικού κώδικα και προ πάντων περί Σαρτρ, τον αγαπημένο μου συγγραφέα!
– Τι είναι εκείνο που σας κάνει κατά καιρούς να θέλετε να ασχολείστε με το θέατρο τόσο με τη συγγραφή όσο και με την υποκριτική;
Στη ζωή μου, όπως εξελίχθηκε, έχω μάθει ως κύριο επάγγελμά μου, να μην κάνω τίποτα άλλο παρά να σκέπτομαι – όχι κατ’ ανάγκην βεβαίως σωστά – και να γράφω – όχι πάντοτε ασφαλώς πετυχημένα. Η ενασχόλησή μου με το θέατρο είτε ως συγγραφέας είτε ως ηθοποιός ικανοποιεί αυτόν τον πνευματικό προσανατολισμό μου. Γιατί, ό,τι και να λένε ορισμένοι κακεντρεχείς και αδαείς, το θέατρο είναι μια κατ’ εξοχήν πνευματική δραστηριότητα. Προφανώς αν είχα γίνει οικοδόμος, θα έκανα οικοδομικές εργασίες, κι όχι θέατρο ή φιλοσοφία, στην οποία, όπως θα ξέρετε, έχω αναλώσει όλο τον πανεπιστημιακό μου βίο.
-Φέτος το καινούργιο σας έργο έχει τίτλο «Τυχαίοι έρωτες», το οποίο αναφέρεται στον Ζαν Πωλ Σαρτρ και παίζεται στο φουαγιέ του θεάτρου Τζένη Καρέζη. Σωστά;
Ακριβώς! Παίζεται από τις 21 Ιανουαρίου και κάθε Τρίτη στις 18:30. Είναι μια τζαζ παράσταση, με τραγούδια και χορό, όπως το σκηνοθέτησε η Τζένη Κόλλια. Ο Σαρτρ ήταν λάτρης της τζαζ κι αγαπούσε το χορό, κι όσο βαθυστόχαστος διανοούμενος κι αν ήταν, παράλληλα ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε έντονα τη ζωή. Λάτρευε τις γυναίκες – όχι μόνο την Σιμόν ντε Μποβουάρ, την μούσα του, που έζησαν μαζί σαν ζευγάρι χωρίς να παντρευτούν μισό αιώνα, αλλά τις γυναίκες γενικώς. Ο ίδιος έλεγε ότι, αν φρόντισε να γίνει ένας επιτυχημένος φιλόσοφος, ήταν για να ρίχνει τις γυναίκες.
– Ασχοληθήκατε με αυτόν τον Γάλλο συγγραφέα γιατί ταιριάζει απόλυτα με το λειτούργημα που υπηρετείτε, αφού είστε ομότιμος Καθηγητής της Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών;
Πρώτα από όλα βέβαια με είλκυσε η φιλοσοφική διδασκαλία του Σαρτρ, ο υπαρξισμός του. Και όχι μόνο . Ήταν και δοκιμιογράφος, και μυθιστοριογράφος, και δραματουργός, και ακτιβιστής … Όλα αυτά δεν τα βρίσκεις σε ένα πρόσωπο. Ήταν μια σπάνια πολυσχιδής προσωπικότητα και αισθάνομαι ευτυχής που τον γνώρισα το 1978, όταν ήρθε στη Σχολή μας, στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, για να δώσει μια διάλεξη. Εκείνη η συνάντησή μας άλλωστε ήταν η γενεσιουργός αιτία για να γράψω τους ‘’Τυχαίους Έρωτες’’ που παίζουμε τώρα στο Φουαγιέ του ιστορικού Θεάτρου Τζένη Καρέζη
– Γιατί δεν υπάρχουν αξίες στην εποχή μας και κυριαρχούν η βία, οι δολοφονίες και το έγκλημα;
Πώς δεν υπάρχουν αξίες. Υπάρχουν. Όπως άλλοτε, που λέμε ότι υπήρχαν αξίες, υπήρχαν κι αυτά που λέτε: η βία, οι δολοφονίες και το έγκλημα. Απλώς, επειδή σήμερα η πληροφόρηση χάρη στην τεχνολογία είναι απείρως πιο εφικτή, μαθαίνουμε με μεγαλύτερη ευκολία ό,τι κακό συμβαίνει όχι μόνο στο περιβάλλον μας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, με αποτέλεσμα να νομίζουμε ότι οι αξίες που ίσχυαν άλλοτε έχουν ξεφτίσει στην εποχή μας.
– Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον να ξεχωρίζει;
Πολλά είναι εκείνα με τα οποία μπορεί να ξεχωρίζει κανείς. Αν με ρωτάτε ποια θεωρώ μεγαλύτερη αρετή στον άνθρωπο, θα σας έλεγα την ευγένεια! Ένας από τους λόγους που συμπαθώ τους Άγγλους είναι το γεγονός ότι μεταχειρίζονται σε κάθε αντίδρασή τους σχεδόν τις λέξεις «παρακαλώ» και «ευχαριστώ». Πολλοί λένε ότι δεν τα εννοούν οι Άγγλοι. Και λοιπόν; Τα ακούω εγώ; Αυτό μου είναι αρκετό.( σ.σ πόσο συμφωνώ!)
-Η γνώση ή η άγνοια βοηθά να ζούμε καλύτερα;
Εξ υπαρχής σας λέω: η γνώση, χωρίς όμως κι αυτή να είναι αρκετή. Να ξεκινήσουμε με την παραδοχή ότι μπορεί να ζει καλύτερα, και να είναι ευτυχισμένος, ο ενάρετος, εκείνος που κάνει το σωστό. Ο φαύλος δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος. Ένας έμπορος που κλέβει τον Φ.Π.Α. δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, γιατί μπορεί να συλληφθεί και να τιμωρηθεί, ή, ακόμη, κι αν δεν αποκαλυφθεί, θα ζει πάντοτε με το φόβο ότι μπορεί να συλληφθεί. Η γνώση προφανώς μας βοηθάει να κάνουμε το σωστό, γιατί, αν δεν ξέρουμε τι είναι σωστό, δεν θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε. Αλλά επαναλαμβάνω μόνη η γνώση δεν είναι αρκετή. Μπορεί να ξέρεις ότι κάτι είναι σωστό και να μην το κάνεις, γιατί δεν έχεις τη βούληση, τη δύναμη μέσα σου να το κάνεις. Η Μήδεια ξέρει ότι δεν πρέπει να σκοτώσει τα παιδιά της, και παρόλα αυτά τα σκοτώνει, γιατί, τυφλωμένη από το πάθος της εκδίκησης, δεν έχει τη δύναμη μέσα της να κάνει το σωστό και να αποφύγει το κακό.
– Υπάρχουν άνθρωποι που με τη στάση τους μπορούν να επιβάλλουν το μέτρο στην εποχή μας;
Ασφαλώς! Κι άλλοτε ίσχυε αυτό, και τώρα συμβαίνει Τώρα περισσότερο βέβαια, καθόσον με τη δύναμη του διαδικτύου ο τρόπος με τον οποίο θα θελήσει να ασκήσει την επιρροή του κανείς μπορεί να γίνει με άδηλα ύποπτα μέσα.
– Η τέχνη έχει τη δυνατότητα να κατευνάσει τα πάθη, τα μίση, τις δολοπλοκίες και να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους;
Ο Αριστοτέλης στον περιώνυμο ορισμό του για την τραγωδία καταλήγει λέγοντας ότι ο στόχος της είναι η κάθαρση. Πρόκειται για έναν όρο που ο Αριστοτέλης, παιδί ιατρών ο ίδιος, αρύεται από την ιατρική, ο οποίος σημαίνει τον καθαρισμό του σώματός μας όταν αρρωστήσουμε από βλαβερά στοιχεία και τις αιτίες που τα προκαλούν. Κατ’ ανάλογο τρόπο ο στόχος της τραγωδίας είναι, παρακολουθώντας την στο θέατρο, να καθαρίσει την ψυχή μας από πάθη και αδυναμίες και μικρότητες που ταλαιπωρούν την ψυχή μας, έτσι ώστε αποχωρώντας μετά το τέλος της τραγωδίας από το θέατρο να νιώθουμε καλύτεροι άνθρωποι από ό,τι ήμασταν πριν πάμε να την παρακολουθήσουμε. Αυτό, λοιπόν, που ισχύει με την τραγωδία, μια μορφή της τέχνης, ισχύει και με κάθε άλλο είδος τέχνης – με τη μουσική, την πεζογραφία, την ποίηση, τις εικαστικές τέχνες κ.ά. –, με την τέχνη στο σύνολό της. Ναι, ο απώτερος και βασικός στόχος της τέχνης είναι να μας απαλλάξει από τα πάθη, τα μίση, τις δολοπλοκίες, τις μικρότητες κ.ά. που μας κατακλύζουν στην καθημερινή μας ζωή, κι έτσι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι .
Ένας νέος εναλλακτικός κύκλος παραστάσεων αρχίζει στο φουαγιέ του ιστορικού θεάτρου «Τζένη Καρέζη» με μουσική, φαντασία, στοχασμό, φιλοσοφία, χιούμορ.
Θεωρώντας ότι το παρελθόν είναι η αφετηρία του μέλλοντος και η ιστορία του κόσμου ο καθρέπτης μας, ξεκινάμε με τον κορυφαίο Υπαρξιστή Ζαν Πωλ Σαρτρ στον Α’ κύκλο «φιλοσοφικό θέατρο» και το νέο έργο του Θεοδόση Πελεγρίνη «Τυχαίοι Έρωτες».
Ένα φαινομενικά ανώδυνο και υποδόρια ύπουλο παιχνίδι ανάμεσα σε δυο ζευγάρια, το οποίο παίχτηκε σε κάποιο διαμέρισμα στο Κολωνάκι στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν ήρθε ο Σαρτρ στην Αθήνα για να μιλήσει στην Φιλοσοφική Σχολή.
Μια τζαζ μπλουζ παράσταση για την ασυμβίβαστη ζωή και την καινοτόμο σκέψη του Ζαν Πολ Σαρτρ.
«Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να ζει ελεύθερος»
«Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός»
«Η κόλαση είναι οι άλλοι»
Συντελεστές:
Κείμενo: Θεοδόσης Πελεγρίνης
Σκηνοθετική-σκηνική επιμέλεια, κοστούμια: Τζένη Κόλλια
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Φωτογραφίες: Ευάγγελος Κάλοου
Graphic design: Δημήτρης Παγγές
Social media: Minor 6 Media
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Παίζουν: Θεοδόσης Πελεγρίνης, Μάμυλι Μπαλακλή, Γιάννης Μαστρογιάννης, Νάταλη Φλουρή
Φωνή: Αλέξανδρος Καζάκος
Σαξόφωνο: Βίκτωρ Φιλιπποπολίτης
Πληροφορίες:
Θέατρο Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας 3, Αθήνα 106 71
Κάθε Τρίτη στο Φουαγιέ του θεάτρου, στις 18:30
Τιμή εισιτηρίου: Κανονικό: €14 | Συνταξιούχοι, Φοιτητές, ΑμεΑ: €12
Προπώληση εισιτηρίων:
More: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/tyxaioi-erotes/
Στο ταμείο του θεάτρου
Σχόλια για αυτό το άρθρο