ΤΩΡΑ |
Η έναρξη του 17ου Φεστιβάλ για Σολίστες και Πρωταγωνιστές με την παράσταση «Είμαι ένας άλλος» που πρωταγωνιστεί ο Γιάννης Στάνκογλου, έγινε με απόλυτη επιτυχία. Δε θα σας πω κάτι διαφορετικό απ’ ότι είπα και στον ίδιο: Καθηλωτικός. Άπλωσε τη θεατρική του ενέργεια από άκρη σε άκρη και, αν και μόνος, «γέμισε» την μεγάλη σκηνή που διαθέτει το Δημοτικό μας θέατρο. Παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα, το θέατρο ήταν φίσκα και όλα τα σχόλια ήταν ικανοποίησης κι ενθουσιασμού για την ερμηνευτική οντότητα του ηθοποιού και του περιεχομένου της παράστασης , η οποία επιδέχεται δεύτερη, τρίτη και βάλε «ανάγνωση» και την ξανάβλεπα με τα χίλια. Όλο αυτό οφείλεται εκτός από το δυνατό κείμενο, και στην εξαιρετική σκηνοθεσία της Αλίκης Δανέζη- Knutsen. Στη χώρα μας παρουσιάζεται πρώτη φορά.
Είδα ανθρώπους που δεν βλέπω συχνά στο θέατρο κι αυτό πιστεύω πως οφείλεται στο Γιάννη Στάνκογλου. Προσέλκυσε εκτός απ’ το θεατρόφιλο κοινό της πόλης και καινούργιους θεατές που μπήκαν πρώτη φορά στο θέατρο κι είμαι βέβαιη ότι θα ξαναμπούν μιας κι ανακάλυψαν έναν καινούργιο κόσμο. Σας μεταφέρω λοιπόν, όσα λέγονταν στο φουαγιέ από γνωστούς κι αγνώστους που έβγαιναν έκπληκτοι: «ο άνθρωπος είναι ηθοποιάρα», «είμαι ένας άλλος κι εγώ», «δεν το περίμενα τόσο καλό», «συγκινήθηκα», «υπέροχο», ένας φίλος μου μάλιστα που αξιώθηκε να δει στο θέατρο από Λαμπέτη, Καρέζη, μέχρι Κούρκουλο μου είπε ότι ο Στάνκογλου του θύμισε το εκτόπισμα τέτοιων ανθρώπων στο θεατρικό σανίδι. Πέρα από όσα εισέπραξα προσωπικά, στάθηκα ιδιαιτέρως στον απόηχο που άφησε κι αφουγκράστηκα πως κάτι δυνατό συνέβη μέσα στον καθένα. Έχω την αίσθηση πως φεύγοντας δεν είσαι ο ίδιος που ήσουν πριν μπεις. Είσαι ένας άλλος. Και αντιλαμβάνεσαι πως δεν υπάρχει μοναξιά στις αναζητήσεις σου γιατί κι άλλοι είναι όπως εσύ. Ψάχνουν και λαχταρούν να ανακαλύψουν έναν άλλο εαυτό που θέλει να ζει μια ελεύθερη κι αληθινή ζωή σ’ έναν ελεύθερο κι αληθινό κόσμο.
Η επιλογή της καλλιτεχνικής διευθύντριας Ελένης Δουνδουλάκη του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης και των ανθρώπων του, ανταμείφθηκε με την παρουσία του κόσμου που υποδέχτηκε το Γιάννη Στάνκογλου με ιδιαίτερη θέρμη. Χαίρομαι που έρχονται τέτοιες παραστάσεις με αφορμή το Φεστιβάλ κι οι θεατές μαζεύονται σαν τα μυρμήγκια όταν «μυρίζονται» πως θα βρουν πνευματική τροφή. Έπειτα παίρνει καθένας το ψιχουλάκι του στο σπίτι κι επεξεργάζεται τα συναισθήματα, τα μηνύματα, τις σκέψεις, τον πολυεπίπεδο εαυτό του, τους άλλους και συνεχίζει το ταξίδι όταν σβήνουν τα φώτα. Ο Γιάννης Στάνκογλου ακόνισε για τα καλά τους προβληματισμούς μας με την επιλογή του να υποδυθεί τον Ρεμπώ και να μας μυήσει στην προσωπική του πορεία. Ένιωσα πως «είδα» επι σκηνής ένα φως με χέρια, πόδια και καθαρό λόγο. Κι αν ό,τι σας μεταφέρω σας φαίνεται υπερβολικό δεν έχετε παρά να το ανακαλύψετε στο θέατρο «Αθηνών» όπου παίζεται η παράσταση από σήμερα για λίγες παραστάσεις.
Ο Γιάνης Στάνκογλου στο καμαρίνι είναι ένας «κανονικός» άνθρωπος, φιλικότατος ενώ …
Σχόλια για αυτό το άρθρο