ΤΩΡΑ |
Το μεγαλύτερο, ίσως, δώρο του νέου αιώνα είναι η κατάκτηση της ομορφιάς. Όπως τουλάχιστον την εννοεί η καθεμία από μας. Η παλέτα της νεότητας εμπλουτίζεται σε δυσθεώρητους χρόνους με νέες μαγικές λέξεις, επιστημονικά ελιξίρια για όλα τα γούστα και τις ψυχολογίες.
Όταν μιλάμε για ομορφιά στο χώρο της πλαστικής αισθητικής χειρουργικής, το σίγουρο είναι ότι δεν μιλάμε για Ομορφιά. Ή τουλάχιστον με τους κλασικούς της κανόνες, έτσι όπως μας τους δίδαξε η αρχαιοελληνική φιλοσοφία της αισθητικής. Ούτε καν για τους κανόνες που μας επιβάλλουν τα ψηλόλιγνα, αλαβάστρινα κορίτσια στα editorials των περιοδικών και στις διαφημίσεις. Η ψυχολογία μιας αισθητικής χειρουργικής επέμβασης στην ουσία είναι μια πολύ πιο σύνθετη και πιο εξειδικευμένη διαδικασία. Μια απολύτως προσωπική υπόθεση, με τον δικό της ξεχωριστό φάκελο. Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα και την ψυχολογία της κάθε υποψήφιας «ασθενούς».
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να περιγράψουμε το τοπίο με τα ενέσιμα εμφυτεύματα, τις ρινοπλαστικές, τα face liftings, τις βλεφαροπλαστικές, τις αυξητικές στήθους, τις σμικρήνσεις στήθους, τις ανορθώσεις, τις λιποαναροφήσεις, τις ανορθώσεις γλουτών και τις κοιλιοπλαστικές.
ΟΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΚΑΘΕ ΡΥΤΙΔΑΣ
(που όμως την έχουν σβήσει με όσα μέσα διαθέτει η επιστήμη)
Σε αυτή την κατηγορία τοποθετούνται οι διάσημες πανωραίες, ελληνικής και ξένης κοπής, που δεν χάνουν ευκαιρία να δηλώσουν στις συνεντεύξεις τους πόσο ενάντιες είναι στο θεσμό της μετάλλαξης. Και οι πιο πολλές άσημες της διπλανής πόρτας που λένε τα ίδια, αλλά σε ιδιωτικά καφεδώματα με τις φιλενάδες τους. Εκείνες που δηλώνουν ότι τις ρυτίδες τους τις αγαπούν γιατί αντιπροσωπεύουν τις εμπειρίες τους, τη σοφία και την ωριμότητα που απεκόμισαν από τη ζωή.
Λες και όλες μαζί οι εμπειρίες της καθεμιάς μας είναι ένα ονειρεμένο σύνολο από μαγικές αναμνήσεις που πετάς από τη χαρά σου κάθε πρωί που σου τις θυμίζει ο καθρέφτης. Εκείνες που «σιχαίνονται» τα ανέκφραστα από το botox πρόσωπα. Εκείνες που ορκίζονται ότι ποτέ-μα-ποτέ δεν θα παρέμβαιναν στο έργο της φύσης και του Θεού. Εκείνες που κυκλοφορούν αστραπατσάριστες, την ίδια στιγμή που σου δηλώνουν οτι χάνουν τον κόσμο ακόμη και στο άκουσμα της λέξης «βελόνα» και λιποθυμούν στον ήχο μιας «ένεσης».
Κάπου εδώ κρύβεται η συμπαθής κατηγορία που διατηρεί καθημερινή επαφή με τον αισθητικό της χειρουργό, εκείνη που συνδιαλέγεται μαζί του στον ενικό, εκείνη που έχει δοκιμάσει πάνω της κάθε εξέλιξη της επιστήμης, αλλά θεωρεί ντροπή και ήττα προσωπική να το ομολογήσει. Εκείνη που στρουθοκαμηλίζει, θεωρώντας τον εαυτό της προσωπικό φίλο του χρόνου και τους άλλους ανίκανους να αμφισβητήσουν το γεγονός ότι μια πενηντάρα δεν έχει ακόμη εμφανίσει την πρώτη της ρυτίδα.
Οι στατιστικές, ωστόσο, άλλα έχουν να μας πουν. Πολλές από τις υπέρμαχες των ρυτίδων, άσχετα αν έχουν δεσμευτεί με βαρύγδουπες δηλώσεις στα 25 τους, τρέχουν χωρίς δεύτερη σκέψη στον ειδικό μόλις αντικρίσουν στον καθρέφτη το πρώτο από τα σημάδια των αγαπημένων τους «εμπειριών», διότι από την θεωρεία στην πράξη της γυναικείας ψυχολογίας ο δρόμος είναι χάος. Ιδιαίτερα εκείνες οι ευνοημένες από τη θεά Αφροδίτη, εκείνες που συνήθισαν στο θαυμασμό και στα κομπλιμέντα, είναι δύσκολο να δεχτούν την εκθρόνιση, την απόρριψη, την ημερομηνία λήξης της παντοδυναμίας της ομορφιάς. Κυρίως δε, αυτές είναι που υποκύπτουν στις μεγαλύτερες αισθητικές υπερβολές, χάνοντας μέσα στον πανικό τους κάθε αίσθηση του μέτρου.
Οι χυμοί που εγκαταλείπουν την επιδερμίδα, οι ρυτίδες, οι σακούλες κάτω από τα μάτια, οι παραμορφωμένες κοιλιές, η χαλάρωση και το πεσμένο στήθος, δυστυχώς για την κάθε εκθρονισμένη καλλονή, ταυτίζονται στο μυαλό της με το τέλος του θηλυκού της ρόλου. Την αποστρατία της από την τεκνοποιία, από την ενεργή γυναικεία ζωή, το φάσμα της κλιμακτηρίου, την απόσυρση. Σε αυτές της περιπτώσεις, μια ένεση μπότοξ, πέρα από μια ρυτίδα λιγότερη, είναι μια ένεση ζωής, μια ψευδαίσθηση νίκης στην άνιση μάχη με τη φθορά.
Είναι μια αναβολή, μια τονωτική ενέργεια, μια παράταση γοητείας, ένα άμεσο δεκανίκι, ευεργετικότερο από κάθε μακρόχρονη ψυχανάλυση.
ΤΑ LASER ΤΑ ΚΑΛΛΗ ΜΟΥ
Σ’αυτή την κατηγορία ανήκουν οι συμφιλιωμένες με τα καλά της εξέλιξης της επιστήμης, εκείνες που χωρίς φόβο, πάθος και πανικό αντιμετωπίζουν τις επεμβάσεις όπως ακριβώς αντιμετωπίζουν τα καινούρια μοντελάκια στις βιτρίνες σε κάθε αλλαγή σαιζόν: απλά μπαίνουν στο κατάστημα και καταναλώνουν. Και με την ίδια ευκολία που πετάνε το μοντελάκι της παρελθούσας μόδας, αλλάζουν νούμερα στο σουτιέν τους, βάζουν και βγάζουν τη σιλικόνη από τα χείλη τους. Οι περίφημες «φτιαγμένες», εκείνες που δεν δίνουν δεκάρα αν όλοι σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους μετράνε πάνω τους τις επεμβάσεις. Αυτές με τον αέρα της περιουσίας που έχουν επενδύσει στην επιδερμίδα τους περιφέρονται αυτάρεσκα, σίγουρες για το αποτέλεσμα το οποίο στην περίπτωσή τους επιδρά μάλλον στον εγκέφαλο και τα ποσοστά της ανασφάλειάς τους, παρά στο αφύσικο χαμόγελο του ροφού που κοσμεί τα χείλη τους.
ΟΙ ΣΥΝΕΤΕΣ
Σ’αυτή την κατηγορία ανήκουν αυτές που πανικοβάλλονται στην ιδέα του γενικού λίφτινγκ στα 60, οπότε προσέχουν για να έχουν και ξεκινάνε νωρίς-νωρίς με μικρές διορθωτικές κινήσεις, προκειμένου να «μην το πάρει κανείς μυρουδιά». Αυτές, θα έλεγα ότι είναι και η πιο υγιής κατηγορία, αυτή που ξέρει να κουμαντάρει τα καλά της επιστήμης, που δεν αφήνει τους ειδικούς και τη διαφήμιση να την «χειριστούν». Η έξυπνη καταναλώτρια.
ΟΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤ’ΑΛΛΑ
Και βέβαια, εδώ θα τοποθετήσουμε το περίφημο παράδοξο της εμμονής. Εχουμε ας πούμε, μια 20χρονη κοπέλα με πανέμορφο πρόσωπο και την περιφέρεια της χοντρής του Θησαυρού, εμπλουτισμένη με τόνους κυτταρίτιδας και χαλάρωσης. Η αγαπητή μας κοπέλα περνά το κατώφλι του χειρούργου για να λύσει επιτέλους το πρόβλημά της. Μόνο που έχει έρθει ως εδώ για να αλλάξει την τέλεια μύτη της, στην οποία από μικρή εστιάζει τον προβληματισμό της, αδιαφορώντας παντελώς για το οφθαλμοφανές των γοφών της.
Διότι, όπως είπαμε και πριν, η ομορφιά είναι μια πολύ προσωπική εμμονή, η οποία δεν έχει σχέση με το πώς μας βλέπουν οι άλλοι, ούτε με το πού αντικειμενικά χωλαίνουμε ως ωραίες με τα κλασικά πρότυπα. Εν ολίγοις ένα είδωλο στον καθρέφτη έχει τόσες όψεις όσοι και οι άνθρωποι που θα το κοιτάξουν. Και στον χειρούργο δεν καταφεύγουμε ποτέ γι’αυτό που βλέπουν οι άλλοι αλλά γι’αυτό που βλέπουμε εμείς. Την κρυφή πληγή που θρέφουμε μόνοι μας, εκείνη που αποκτά διαστάσεις ενίοτε δράματος, ένα κουσούρι με το οποίο έχουμε φορτώσει την εμφάνισή μας, συνήθως από την πρώτη μέρα που συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε γυναίκες. Τα σημάδια του χρόνου, κάθε γυναίκα τα μεταφράζει-και τα βλέπει-με το δικό της, προσωπικό στυλ. Κάποτε τόλμησα να πω στην καλύτερή μου φίλη ότι πλέον η επιστήμη μπορεί να κάνει πανεύκολα ένα μικρό θαύμα με τις δυό βαθιές ρυτίδες που διέθετε από το σχολείο ακόμη, εκείνες που ξεκινούν στη βάση της μύτης και την δείχνουν μεγαλύτερη από ότι είναι. «Ποιες ρυτίδες;» μου απαντά έκπληκτη λες και δεν είχε ποτέ της κοιταχτεί στον καθρέφτη. «Εγώ να σου πω σκέφτομαι άμα είναι να δώσω λεφτά, να κάνω μια λιποαναρρόφηση στην κοιλιά, εκεί, δηλαδή που έχω πραγματικά το πρόβλημα», συμπληρώνει δείχνοντάς μου την επίπεδη, λεία, γραμμωμένη, σχεδόν αρνητική, κοιλιά της.
Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη και συνδιαλέγεται με τα κάλλη και τα ελαττώματά της.
Στο ηθικό δίδαγμα του τέλους, να παρατηρήσω πως καμιά, μα καμιά επαναστατική μέθοδος δεν κατάφερε μέχρι τώρα να κουρδίσει πίσω τον χρόνο. Όσο κι αν τον ξεγελάσεις, αυτός θα σε προδίδει μέσα από το βάθος που κρύβει ένα βλέμμα.
Γιατί η η ηλικία κατοικεί στο βλέμμα.
Και δυστυχώς, δεν έχει ακόμη εφευρεθεί το μπότοξ που σβήνει μια ματιά.
Όταν ήμουν 40, τιμούσα τακτικά τα παντός είδους ενέσιμα, εκστασιασμένη από το μαγικό τρικ μιας βελόνας που σβήνει σαν γομολάστιχα τη γυναικεία μοίρα και τα σημάδια της, χωρίς κανείς να το αντιληφθεί ή να σου το επισημάνει.
Με τα χρόνια κατάλαβα ότι κανείς δεν στο επισημαίνει επειδή όλοι το καταλαβαίνουν, άρα περιττή η ερώτηση. Ένα μπότοξ ποτέ δεν περνά απαρατήρητο. Έτσι τα σταμάτησα. Έκτοτε παραπαίω ανάμεσα στην εικόνα της Αρβελέρ και της Φέι Νταναγουέι, τη μια μέρα αποφασίζω να ‘μαι φίλη κολλητή του χρόνου την άλλη να τον ακυρώσω με μια μαχαιριά.
Προς το παρόν, περιμένω την απόφαση. Αυτή που μπορεί να αργήσει, αλλά σε κάθε γυναικείο εγκέφαλο ωριμάζει μέσα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Θα σας κρατήσω ενήμερες!
Σχόλια για αυτό το άρθρο