ΤΩΡΑ |
Ο κόσμος με έκανε πόρνη, τώρα θα κάνω εγώ τον κόσμο πορνείο. Σκληρός λόγος από μια πιο σκληρή, επιβλητική και αγέρωχη γηραιά κυρία, την Κλαίρ Ζαχαναζιάν. Η κραταιά κυρία κάνει come back στον έρωτά της, Άλφρεντ Ιλ ,για να του φέρει την καταστροφή.
Οικονομική ανάπτυξη με αντάλλαγμα ένα πτώμα! Μαύρη προσφορά από τη «Μεγάλη Δωρήτρια», που όσο «μεγάλη» κι αν είναι, δεν ξεχνά και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Το χρήμα αλλοτριώνει τους ανθρώπους και τους κάνει διεφθαρμένους εκτελεστές των ηθών και των αξιών. Κι αυτό η εν λόγω κυρία το ξέρει και παίζει το δικό της παιχνίδι στο χρηματιστήριο των αξιών..
Ο Φρήντριχ Ντύρρενματ έχει παραδώσει το πιο επίκαιρα διαχρονικό έργο όλων των εποχών. Βάζει στο μικροσκόπιο την Ευρώπη και ασκεί αυστηρή κριτική στις κοινωνικοπολιτικές αξίες της. Στο διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο του συγγραφέα, οι άνθρωποι, και συγκεκριμένα οι κάτοικοι του Γκύλεν, δεν μπορούν να παραμείνουν αλώβητοι και με συνειδητή θέληση ή με τη δύναμη που τους δίνει η επί πιστώσει ευδαιμονία, αποδέχονται τη μακάβρια συμφωνία. Εθελοτυφλώντας, σκάβουν το λάκκο της αμαρτίας, εν ονόματι μιας ακριβοπληρωμένης δικαιοσύνης.
Στην Επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας είναι πρόδηλο το τραγικό τέλος. Ήδη από το πρώτο μέρος προοικονομείται η καταστροφή. Η τραγική ειρωνεία αυτού του έργου, είναι ότι πρωταγωνιστεί το χρήμα, που αν και είναι ένα «άφθαρτο» υλικό αντικείμενο, τελικά τους δια-φθείρει.
Σαν έργο συνιστά «μαύρη κωμωδία» και η θεατρική του μεταφορά ακολουθεί το είδος της ιλαροτραγωδίας. Ίσως να επιλέχθηκε από τονσκηνοθέτη Αλέξανδρο Κοέν, μια πιο έντονα ψυχοδραματική και αιφνιδιαστικά κλειστοφοβική προσέγγιση, όπου φωτίζονται μόνο οι μαύρες σκιερές πλευρές των χαρακτήρων του έργου και η οπτική γωνία είναι απαισιόδοξη. Αν η ψυχολογική και συναισθηματική δυσφορία ήταν το point, τότε η σκηνοθεσία πέτυχε το σκοπό της σε πρώτο επίπεδο.
Ερμηνευτικά ξεχωρίζουν ο Δημήτρης Πιατάς και η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, ως βετεράνοι των διαφόρων ειδών κωμωδίας. Ο Πιατάς στέκεται απλός και ειλικρινής ερμηνευτής του παλιού αγαπητικού της Κλαίρ, δίνοντας μια αργή, βασανιστική και ποιοτική αλλαγή της προσωπικότητάς του Ιλ, που συνειδητοποιεί το μοιραίο και το υπομένει στωικά. Η Παπακωνσταντίνου, είναι επιβλητική και αγέρωχη ως Κλαίρ, με μια ψυχρότητα που αποτυπώνεται στις εκφράσεις του πρόσωπου της και αυτό είναι το ατού της. Η Αιμιλία Υψηλάντη, ως Δήμαρχος του Γκύλεν, στέκεται αξιοπρεπώς, με σταθερή ερμηνεία, θυμίζοντας κάτι από την ρετρό εποχή. Σταθερή αξία είναι η Υβόννη Μαλτέζου, ως η συμπαθέστατη δασκάλα του Γκύλεν που αν και προβάλει σθεναρή αντίσταση, στο τέλος συμπαρασύρεται από την μηχανή του χρήματος. Από τους υπόλοιπους ερμηνευτές, ξεχωρίζουν ο Άλεξ Κάβδας με το ιδιόρρυθμο στυλ του, ο Φαίδωνας Κεφαλέας για τη μελωδική φωνή του και η εξαιρετική Τζούλη Σούμα.
Εν κατακλείδι πρόκειται για μια total black παράσταση, που αν και είναι επίπεδη σκηνοθετικά και ερμηνευτικά, διακρίνεται για την πληθώρα των ουσιαστικών μηνυμάτων της, δίνει τροφή για σκέψη αλλά δεν τέρπει. Πάντως ένα είναι σίγουρο: Money makes the world go round!
Η Δέσποινα Κορεντίνη είναι κριτικός Θεάτρου και Τέχνης, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Σχόλια για αυτό το άρθρο