ΤΩΡΑ |
Ο Άρης Δελαγραμμάτικας από τη νέα γενιά των ηθοποιών, είναι πολυτάλαντος γιατί μεταξύ άλλων, έχει κάνει κλασικό τραγούδι και χορό, έχει σπουδάσει κλασική μουσική και παίζει κλασική κιθάρα, είναι λυρικός βαρύτονος και παράλληλα έχει τελειώσει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με πτυχίο στην πληροφορική με εφαρμογές στη Βιοϊατρική. Την περίοδο αυτή θεατρικά πρωταγωνιστεί στο θέατρο Κιβωτός στη φαντασμαγορική όπερα για παιδιά ”Ο μαγικός αυλός” του Αμαντέους Μότσαρτ, σε σκηνοθεσία της dame Κάρμεν Ρουγγέρη, υποδυόμενος με μεγάλη επιτυχία τον Ταμίνο! Γνωρίστε τον από το Α ως το Ω σε μια συνέντευξη χειμαρρώδη μεν αλλά με ουσία και ποιότητα.
Αρχές: Ο Τζον Λοκ έχει πει ότι «Οι αρχές απαιτούν επιχειρηματολογία και συζήτηση και κάποια άσκηση του νου, προκειμένου να διακριβωθεί η βεβαιότητα της αλήθειας τους». Είναι κάποιες αρχές αξίες που είναι απαραίτητες για την σύσταση και την λειτουργία μιας κοινωνίας. Για μένα πρωταρχική αρχή είναι η ευγένεια. Να είσαι ευγενής με τους ανθρώπους. Οι τρόποι είναι για μένα το παν. Από εκεί και πέρα οι αρχές θεωρώ ενός ανθρώπου ορίζουν και την επιτυχία του στη ζωή. Για παράδειγμα αν ασχολείσαι με πράγματα που αγαπάς, αν δεν διστάζεις να αλλάξεις γνώμη, αν αναλαμβάνεις την ευθύνη σου στις επιτυχίες και στις αποτυχίες και τα λάθη, αν τολμάς να ονειρευτείς και να ρισκάρεις, αν δεν πατάς σε άλλους για να πετύχεις εσύ. Όλα αυτά είναι κάποιες αρχές που, αν όλοι μας προσπαθούσαμε έστω στο ελάχιστο να κρατήσουμε, η κοινωνία θα ήταν πιο λειτουργική και συμπεριληπτική…
Βιαιότητες: Η βία υπάρχει παντού γύρω μας, υπάρχει στον αέρα δυστυχώς και πρέπει συνεχώς να την αναγνωρίζουμε έτσι ώστε να την καταρρίπτουμε. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει η αναφορά της μεγαλύτερη, και αυτό δεν είναι επειδή ο κόσμος έγινε πιο βίαιος αλλά επειδή πλέον με τα media κτλ, μαθαίνονται πολύ περισσότερα και βγαίνουν στο φως. Πλέον χρησιμοποιούμε συχνά λέξεις όπως πατριαρχία, γυναικοκτονία, ομοφοβία και άλλες, και καλά κάνουμε και τα ονοματίζουμε, γιατί έτσι μόνο θα τα διώξουμε. Οι βιαιότητες υπάρχουν, γιατί ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία που θέλει τον κόσμο απόμακρο, αποστασιοποιημένο και άβουλο, και όχι ενεργό και συσπειρωμένο, ώστε να μπορεί να τον ελέγχει. Αυτό κατ’ επέκταση εφαρμόζεται και στο μικρόκοσμο που ζει ο καθένας, γι’ αυτό και υπάρχει μονίμως η ανάγκη του ανθρώπου να θέλει να ελέγξει ο ένας τον άλλο, να ορίσει ο ένας τον άλλο, και έτσι ο «δυνατότερος» νικά, και όλο αυτό ονομάζεται βία. Στην εμφανή βία είναι πιο εύκολο να αντισταθείς, η έμμεση, αόρατη, υποβόσκουσα βία είναι σαν σαράκι για την ψυχική υγεία, γι’ αυτό και οφείλουμε στον εαυτό μας να προσπαθούμε τουλάχιστον να την αναγνωρίζουμε και να μην το αφήνουμε να περνάει έτσι και να διαιωνίζεται.
Γενική μόρφωση: Είμαι ο τύπος που έχω άποψη για τα πάντα και θα συμμετάσχω σε συζήτηση με ό,τι θέμα μπορεί να προκύψει! Μου αρέσει πολύ και θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που έχουν γενική και πολύπλευρη μόρφωση. Η κοινωνία κάπως μας ωθεί να είμαστε μόνο experts, και αυτό που λέμε «έκαστος στο είδος του». Σαφώς, αλλά δεν το πιστεύω και απόλυτα αυτό. Όταν έχεις όρεξη, οξυδέρκεια και ενέργεια να είσαι μέλος αυτού του κόσμου που κινείται συνεχώς, παίρνοντας από παντού γνώσεις, πληροφορίες, εκπαίδευση, γίνεσαι και πιο expert ακόμα στο είδος σου. Γιατί σε πλουτίζει ως άνθρωπο και δεν είσαι κλεισμένος στο μικρόκοσμό σου, των δικών σου μόνο ενδιαφερόντων και της δικής σου καθημερινότητας.
Διακριτικότητα: Είναι μέσα στο φάσμα της ευγένειας και αυτή. Τα πάντα χρειάζονται μια διακριτικότητα και ενσυναίσθηση. Νομίζω το κλειδί σε όλα είναι η ενσυναίσθηση. Κάτι που προσπαθώ πάντα να έχω απέναντι στους ανθρώπους που συναναστρέφομαι.
Ερωτεύσιμος: Ο έρωτας υπάρχει παντού γύρω μας αν θέλουμε να τον δούμε. Είναι ένα σήμα που εκπέμπεις και λαμβάνεις και σε κάνει να λειτουργείς λίγο διαφορετικά. Ερωτεύσιμα είναι για μένα αυτά, υλικά και άυλα, που μου φτιάχνουν τη διάθεση, που με κάνουν ευτυχισμένο. Από την άλλη, ερωτεύσιμος άνθρωπος είναι αυτός που δεν το ξέρει ότι είναι ερωτεύσιμος. Ή τουλάχιστον αυτό με γοητεύει εμένα, να μην το ξέρει, να μην το πουλάει, απλώς να είναι.
Ζήλος: Ο Ζήλος κατά τη μυθολογία ήταν ο θεός της αφοσίωσης, του ενθουσιασμού και της δόξας, κάτι σαν το σημερινό Instagram σαν να λέμε! Ωραίος είναι ο ζήλος αλλά ως θεότητα που είναι χρειάζεται την οριοθέτηση του, μέχρι που θα αφήσεις να σε επηρεάσει και πόσο. Μου αρέσει να δείχνω τον ενθουσιασμό, τη θέρμη, και την προθυμία μου αλλά πάντα μού βάζω ένα όριο και φρένο, γιατί από ένα σημείο και πάνω μπορεί να σε κάνει να χάσεις τον εαυτό σου ή να γίνεις εύκολα θύμα.
Ηθοποιός: Ακόμα δεν ξέρω να πω το λόγο που έγινα ηθοποιός. Είναι πιο πολλή ανάγκη παρά λόγος. Αγαπώ τόσο πολύ αυτή τη δουλειά, παρότι με δυσκολεύει, και με ξεβολεύει από τη βολή μου και με κάνει να μπω σε ψυχικά μονοπάτια που δεν θα έμπαινα. Όταν νιώθεις πως έχεις μια κλίση προς τα εκεί είναι αδύνατον να μην το εξερευνήσεις. Αυτό καταλήγει ως κατάρα εν τέλει γιατί πλέον δεν μπορώ να φανταστώ να κάνω κάποιο άλλο επάγγελμα στη ζωή μου.
Θέατρο για παιδιά: Το θέατρο γενικά μορφώνει, ξεκινάμε από αυτό. Από το αρχαίο θέατρο, οι ποιητές δίδασκαν μέσω της θεατρικής πράξης, και μέχρι τώρα το θέατρο έχει και παιδευτικό χαρακτήρα. Στα χνάρια αυτά θεμελιώθηκε και το παιδικό θέατρο, το οποίο αποτελεί για εμάς μεγάλη ευθύνη απέναντι στους νέους πολίτες αυτής της κοινωνίας. Αυτά τα νέα μικρά μυαλουδάκια έχουν εκείνη τη στιγμή την ευκαιρία να πάρουν αρχικά κάτι από την μαγεία του θεάτρου αλλά και όμορφα νοήματα, όμορφες εικόνες, έμπνευση, να σχηματίσουν γνώμη, άποψη, να αποκτήσουν επιθυμίες, να ονειρευτούν! Γι’ αυτό και είναι τόσο δύσκολο το παιδικό θέατρο γιατί φέρει μια έξτρα ευθύνη απέναντι σε αθώα και εύπλαστα πλάσματα.
Ιδεατή κοινωνία: Είναι αυτή που δεν χρειάζεται να αποδείξεις σε κανέναν ότι δεν είσαι ελέφαντας. Κι αν είσαι, μπράβο!
Κάρμεν Ρουγγέρη: Ο άνθρωπος που μου έδωσε την ευκαιρία και μπήκα σε αυτόν τον κόσμο του παιδικού θεάτρου. Κάθε συνεργασία μας είναι συνεχώς και μια σπουδή για μένα. Με αποκορύφωμα τη φετινή δουλειά που κάνουμε όπερα για παιδιά! Η ενέργεια της είναι ενέργεια μικρού παιδιού, γι’ αυτό και έχει καταφέρει να συνδεθεί τόσο πολύ μαζί τους και την αγαπάει έτσι ο κόσμος. Όσο βρίσκομαι πλάι της προσπαθώ να κλέβω ό,τι μπορώ από την τέχνη της και τη μαγική της ματιά που ζωντανεύει πάνω στη σκηνή.
Λυρικό τραγούδι: Ένας μικρός φτερωτός θεός που πάντα με γοήτευε, και πάντα γυρόφερνα με κάποιο τρόπο. Τα μαθήματά μου με τους καθηγητές μου φωνητικής με οδηγούσαν μοιραία πάντα προς σε αυτή την κατεύθυνση και φέτος έχω την ευκαιρία να το αποδώσω και επαγγελματικά πάνω στη σκηνή. Είναι απαιτητικό και με αέναη εκπαίδευση. Χαίρομαι πολύ που το μοιράζομαι αυτό το κομμάτι μου με τον κόσμο και εύχομαι να συνεχίσει και στο μέλλον.
Μουσουργοί: Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στους ελάχιστους που έχουν κατακτήσει το υπέρτατο level ιδιοφυΐας. Η μουσική είναι βαριά μαθηματικά. Πόσο μάλλον αυτού του επιπέδου, που σε κάνει να απορείς με το πόσο λαμπρά ήταν αυτά τα μυαλά που συνέθεσαν αυτά τα έργα και καταφέρνουν να αγγίζουν μέχρι σήμερα κάθε άνθρωπο θέλει δε θέλει.
Νιότη: Η νιότη είναι κάτι που θέλω να μην πάρω ποτέ ως δεδομένη. Θέλω να γελάω, να παίζω, και να ζω τη ζωή. Αυτό είναι η μεγαλύτερη πρόκληση.
Ξένοι: Ξένοι είμαστε όλοι, μέχρι να γνωριστούμε.
Μαγικός Αυλός: Ένα όνειρο μου χτύπησε την πόρτα. Απολαμβάνω κάθε στιγμή που βρίσκομαι σε αυτό το έργο. Λατρεύω το ρόλο μου, την μουσική, τις άριες που ερμηνεύω, και όλο αυτό έχει δεθεί σε μια τόσο όμορφη παράσταση που πιστεύω μαγεύει τα παιδιά. Είναι ένα εμβληματικό έργο του Μότσαρτ, με βαθιά νοήματα, και ιδιοφυή μουσική σύνθεση που θεωρώ πως μαγεύει και δημιουργεί έμπνευση κάθε είδους σε μικρούς και μεγάλους.
Πρότυπα (καλλιτεχνικά): Είναι οι άνθρωποι που είναι αληθινοί και πιστοί σε αυτό που κάνουν. Χωρίς εκπτώσεις, χωρίς τρικ, χωρίς ευκολίες. Αυτοί που δεν μπήκαν στο χώρο για να πουλήσουν την τρέλα τους είτε στο κοινό είτε στους συναδέλφους τους. Αντίθετα είναι αυτοί που έχουν κάτι μέσα τους που πρέπει διακαώς να το εκφράσουν, κάτι που είναι γραμμένο στη ψυχή τους και είναι η μόνη λύτρωση το να το μοιραστούν με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Και αυτό είναι και το μοναδικό χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τους καλλιτέχνες, τίποτα άλλο. Απλοί αφηγητές μιας ιστορίας, μια ιδέας, μιας σύνθεσης, μιας νότας.
Ρόλοι: Εγώ σε μια διαφορετική εκδοχή μου. Μόνο έτσι βλέπω κάθε ρόλο. Πότε δεν υποδύομαι κάποιον άλλον. Εγώ είμαι σε μια διαφορετική συνθήκη απλώς.
Στόχοι: Όλη η διαδικασία της στοχοθεσίας εμένα μου κάνει λίγο μίζερη. Έχω όνειρα, ‘’θέλω’’, αγωνίες, προσδοκίες, απαιτήσεις και πολλά άλλα τέτοιου είδους πιο ζωντανά ας πούμε, από άψυχους, στεγνούς, επίπεδους στόχους. Νιώθω πως όταν αντιμετωπίζω τους στόχους μου ως ζωντανά αισθήματα, είμαι πιο κοντά στο να τους πετύχω. Άσε που, αν βάλω στόχο μπορεί να αστοχήσω!
Ταμίνο: Ο πρίγκιπας που θα γινόταν αμέσως φίλος σου. Έτσι τον έχω φανταστεί και έτσι τον ερμηνεύω στο μυαλό μου πάνω στη σκηνή. Ρόλος που αγαπώ πάρα πολύ και κάθε μέρα που βάζω αυτό το φοβερό κοστούμι που έφτιαξε για μένα η Χριστίνα Κουλουμπή, νιώθω λες και κάποιος με μεταμόρφωσε με ένα μαγικό ραβδί. Dream came true ο Ταμίνο και η ευκαιρία να τραγουδήσω αυτές τις συγκλονιστικές άριες του στο θέατρο.
Υποχωρήσεις: Άπειρες. Δυστυχώς είναι μέρος της ζωής. Βέβαια έχω πάντα άρνηση, και πρέπει τουλάχιστον να υπακούν στα όρια που έχω θέσει με τον εαυτό μου. Είναι ουτοπικό να νομίζουμε ότι δεν θα κάνουμε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, αρκεί όμως να ξέρουμε πότε είναι αυτό απαραίτητο και δεν είναι εν τέλει υποχώρηση αλλά θυσία. Σε μια σχέση π.χ μπορώ να τις κάνω πιο εύκολα γιατί είναι πολύ πιθανό να είναι για καλό, στην δουλειά 99% δεν θα είναι για καλό.
Φωνή: Αυτό που ανακάλυψα πρώτο- πρώτο για τον εαυτό μου και με οδήγησε στο σήμερα. Είναι το όργανο στο οποίο οφείλω μάλλον τα πάντα. Έχω αναμνήσεις μαζί της από όσο μικρό θυμάμαι τον εαυτό μου. Δηλαδή πολλές αναμνήσεις όταν ήμουν μικρός έχουν τον ήχο της φωνής μου. Εννοείται θα μπορούσα να είμαι ηθοποιός και χωρίς τη φωνή, όμως είναι πολύ πιθανό να μην είχα στραφεί στο θέατρο με τόση θέρμη, αν δεν είχα αυτό το μέσο για συνοδοιπόρο. Έχω ταυτόχρονα μεγάλη ασφάλεια και ανασφάλεια, μάλλον επειδή τυχαίνει εμένα να είναι λίγο παραπάνω ευαίσθητη από όσο θα ήθελα. Όμως, παραμένει αυτή που με ξεχώρισε, αυτή που με βοήθησε, που με έσπρωξε, με παρακίνησε, με σκούντηξε, με ξύπνησε, με στήριξε.
Χαρά: Ο νούμερο ένα λόγος για να κάνω το ο,τιδήποτε σε αυτή τη ζωή. Ό,τι μου δίνει χαρά, μου δίνει και ζωή. Και ό,τι μου δίνει ζωή, μου δίνει και χαρά. Θεωρώ ότι στον κόσμο είμαστε τόσο λίγο και πρέπει αυτόν τον χρόνο να τον περάσουμε καλά, δημιουργικά, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Εύκολα και ελεύθερα χωρίς καταπιέσεις, αλλά κάνοντας πραγματικά αυτά που μας δίνουν άπλετη χαρά. Έτσι για μένα παίρνει νόημα η ζωή.
Ψυχισμός: Τα πάντα είναι ψυχισμός! Καλώς και κακώς, ο εσωτερικός μας κόσμος επηρεάζεται πολύ από τον εξωτερικό κόσμο, και εκεί φέρνω την λογική μπροστά και συμμαχεί μαζί μου. Κάπου θέλω να βρω το κατάλληλο φίλτρο αυτό που θα αφήνει ό,τι χρειάζεται και θα εμποδίζει αντίστοιχα ό,τι πρέπει να μείνει απέξω για την ψυχική μου υγεία…
Ωραία εμφάνιση: Κάπου έχει χαθεί η μπάλα σε σχέση με την αξία της. Αναρωτιέμαι συχνά, οι πολύ μεγάλοι ηθοποιοί του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, θα μπορούσαν να γίνουν τώρα αυτό που έγιναν τότε; Νιώθω ότι πλέον η ωραία εμφάνιση είναι το ταλέντο σου που το κουβαλάς σαν ένα πακέτο με τα υπόλοιπα. Δεν θέλω να ακουστώ μίζερος ή δήθεν ότι τάχα η ομορφιά δεν έχει αξία κτλ., όχι είναι και αυτό χάρισμα και την θαυμάζω κι εγώ πολύ, απλώς θεωρώ ότι έχει υπερεκτιμηθεί σε βαθμό μη συμπερίληψης. Είμαι υπέρμαχος της απόλυτης συμπερίληψης και ενώ ήδη αυτό πάσχει στην Ελλάδα, ταυτόχρονα με την υπερεκτίμηση και της ομορφιάς στην τέχνη κάνει τη συμπερίληψη ακόμα πιο αδύναμη και ανυπόστατη σαν αξία…
Σχόλια για αυτό το άρθρο