Audrey Hepburn: Παντοτινή “My fair lady”

Σ΄έναν κόσμο σκληρό και γεμάτο ασχήμια, η Audrey Hepburn ήταν η ζωντανή απόδειξη πως ο Θεός μπορεί ακόμα να έχει έμπνευση και να φτιάχνει το τέλειο, είπε ο Ρεξ Ριντ την ημέρα που η Audrey νικήθηκε από τον καρκίνο. Ο Ζιβανσί αναρωτήθηκε: Υπάρχει καμιά γυναίκα που να μη θέλει να μοιάσει στην Audrey; Η ίδια δεν είχε συναίσθηση της ομορφιάς της. Ποτέ δεν θα τραβούσε την προσοχή μου ένα πρόσωπο σαν το δικό μου, έλεγε.

ΣχετικάΆρθρα

Στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στην Ολλανδία, πέρασε στην αντίσταση, μεταφέροντας απόρρητα μηνύματα στα παπούτσια του μπαλέτου της. Γνώρισε την πείνα και το φόβο. Η Αudrey είχε πολλές ομοιότητες με την Άννα Φρανκ. «Είχα ακριβώς την ίδια ηλικία με την Άννα Φρανκ. Ήμαστε και οι δύο δέκα ετών όταν ξέσπασε ο πόλεμος και δεκαπέντε όταν έλαβε τέλος. Μου δόθηκε το βιβλίο στα Ολλανδικά, το 1946 από ένα φίλο – και με καταρράκωσε. Το κάνει σε πολλούς ανθρώπους όταν το διαβάζουν για πρώτη φορά αλλά εγώ δεν το διάβαζα ως βιβλίο, αλλά σαν τυπωμένες σελίδες. Αυτή ήταν η ζωή μου. Δεν γνώριζα τι επρόκειτο να διαβάσω. Ποτέ δεν ήμουν η ίδια ξανά, με επηρέασε πολύ βαθιά».

Η καριέρα της ως ηθοποιού ξεκίνησε με την εκπαιδευτική ταινία: «Dutch in Seven Lessons» (Ολλανδικά σε επτά μαθήματα). Έπειτα εμφανίστηκε σε μουσικές παραστάσεις. Ο πρώτος της ρόλος στον κινηματογράφο ήταν στη βρετανική ταινία «One Wild Oat» όπου υποδύθηκε μια ρεσεψιονίστ. Έπαιξε αρκετούς μικρούς ρόλους σε ταινίες μέχρι την πρώτη αξιοπρόσεκτη εμφάνισή της στον κινηματογράφο το 1952 στην ταινία «Secret People» όπου και υποδύθηκε μια σπουδαία μπαλαρίνα. Η Χέπμπορν έκανε η ίδια όλα τα χορευτικά που απαιτούνταν.

Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος και μάλιστα σε Αμερικανική ταινία ήταν μαζί με τον Γκρέγκορι Πεκ στην ταινία «Διακοπές στη Ρώμη» (Roman Holiday). Ήταν η αγαπημένη της ταινία και το φιλμ που την έκανε σταρ. Στη συνέχεια η μία επιτυχία διαδεχόταν την άλλη. Σαμπρίνα, Πόλεμος και Ειρήνη, Ωραία μου κυρία, Breakfast at Tiffany’s, Funny Face, Paris When it sizzles, Charade, The children’s our και πολλές ακόμη. Τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση το 1988 στην ταινία Always.

H Audrey υπήρξε από τις λίγες ηθοποιούς που είχαν τιμηθεί και με τα τέσσερα βραβεία, δηλαδή Όσκαρ, Τόνι, Γκράμι και Έμι. Το 1989 κατετάγη στην τρίτη θέση της λίστας των μεγαλύτερων γυναικών σταρ όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Επίσης αποτέλεσε για πολλά χρόνια σύμβολο της μόδας, καθώς το στιλ της ήταν παροιμιώδους κομψότητας, ενώ αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε ανθρωπιστικά έργα. Από το 1986 μέχρι και το θάνατό της υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της.

Η Audrey έκανε δύο γάμους (είχε προηγηθεί κι ένας αρραβώνας με τον Τζέιμς Χάνσεν) πρώτα με τον Αμερικανό Mel Ferrer και κατόπιν με τον Ιταλό γιατρό, Αντρέα Ντότι. Με τον καθένα τους απέκτησε από έναν γιο – τον Σον με τον Φέρερ το 1960, και τον Λούκα το 1970 από τον Ντότι.