Από την/τον Τάσος Κατρής Θεοδωρόπουλος (TAZ) | 28 Ιανουαρίου 2020
Ο ΤΑΖ αναρωτιέται γιατί το «Τζόζο» είναι το απόλυτο outsider (6 υποψηφιότητες) των φετινών Όσκαρ;
Επειδή είναι φτιαγμένο από καλά υλικά και με αγάπη. Ο Τάικα Γουατίτι μεταφέρει με δραματοκωμική διάθεση την ιστορία ενός 10χρονου που είναι φανατικός ναζιστής, έχει για φανταστικό φίλο τον Χίτλερ και με φρίκη ανακαλύπτει ότι η μητέρα (Σκάρλετ Γιόχανσον) κρύβει στο σπίτι τους μια Εβραία. Η κωμωδία και το συναίσθημα εναλλάσσονται με σωστούς ρυθμούς ενώ ο ίδιος ο Γουατίτι αναλαμβάνει να παίξει με πατρική αλλά κωμική σοβαροφάνεια το ρόλο του αντρικού προτύπου στη ζωή του Τζότζο». Τον Χίτλερ.
Ο Γουατίτι δεν θέλει να γυρίσει ένα μανιφέστο. Απλώς επιδιώκει να δει τα χρόνια της αθλιότητας μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού που αναζητά ταυτότητα. Υποψήφιος ξανά για Όσκαρ σε προηγούμενη δουλειά του, αναζητά την αθωότητα στον καιρό της χολέρας. Και κάπως έτσι, η πραγματική και η φανταστική ζωή του Τζότζο σε ένα φρικαλέο φόντο μπερδεύονται δίνοντάς μιας μια εικόνα του τι σήμαινε να είσαι παιδί στη ναζιστική Γερμανία. Μη φοβού, το έργο δεν είναι βαρύ, είναι γλυκόπικρο και γεμάτο ευαισθησίες. Το να μπορείς να βιώσεις εκείνη την εποχή μέσα από την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού δεν είναι εύκολο πράγμα. Όμως ο Γουατίτι κρατάει γερά τις ισορροπίες προσφέροντάς σου πολλές στιγμές απελευθέρωσης. Κι από την άλλη συντηρεί το δράμα σε μια συγκλονιστική, ευγενικά γυρισμένη σκηνή όταν ο Τζότζο ανακαλύπτει τη μοίρα της μαμάς του.
Στιλιζαρισμένο όσο πρέπει και γεμάτο σκηνές παιδικής αθωότητας, ο Τζο Τζο καταφέρνει να περάσει τα μηνύματα του όχι με εκβιασμό αλλά με απλότητα, διεισδύοντας όχι μόνο στην ψυχολογία του μικρού του ήρωα, αλλά και κάθε πιτσιρικά που θέλει να ενταχθεί από μοναξιά σε μια ομάδα, χωρίς να εξετάσει τι πρεσβεύει αυτή η ομάδα. Το εύρημα του βιβλίου που γράφει ο Τζότζο για τους Εβραίους με σκίτσα είναι απολαυστικό και το φινάλε χορευτικά λυτρωτικό. Μια ταινία για όλη την οικογένεια επειδή ακριβώς δεν ξεχνάει ποτέ της ότι αναμετριέται τόσο με την ιστορία όσο και με τα παιδικά συναισθήματα. Με απλά λόγια, ο Τζοτζο είναι γλύκας, το βραβείο στο φεστιβάλ του Τορόντο του αξίζει όπως και οι 6 υποψηφιότητες – έκπληξη για Όσκαρ (Καλύτερης ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου, Kαλύτερου Β Γυναικείου Ρόλου για την Σκάρλετ Γιόχανσον, Κοστούμια, Σχεδιασμός Παραγωγής και Μοντάζ). Το πιθανότερο είναι να μην κερδίσει σε καμία κατηγορία, θα κερδίσει όμως τις καρδιές σας.
Flashdanced
2020/01/28 στις 15:25
Πραγματικά υπέροχο σε όλα του!!!