Τι καινούργιο να γράψω για τον ηθοποιό που λέγεται Δάνης Κατρανίδης που να μην είναι γνωστό. Το ότι είναι ένας από τους ελάχιστους θεατρανθρώπους που διαθέτει αυτή τη στιγμή η ελληνική σκηνή, για την τεράστια υποκριτική του γκάμα, για τους σπουδαίους ρόλους που έχει παίξει και τους έχει «σφραγίσει» με την ερμηνεία του – παράδειγμα προς μίμηση για τη νέα γενιά των ηθοποιών – το ότι είναι ένας gentleman στην προσωπική του ζωή, για το δικό του χώρο που έχει δημιουργήσει το ΠΟΛΗ-ΘΕΑΤΡΟ, όπου ανεβάζει έργα σημαντικών συγγραφέων, παράγοντας πολιτισμό με παραστάσεις υψηλού επιπέδου και αισθητικής. Για τη μακρόχρονη και μεστή καλλιτεχνικά πορεία του που μόνο επιτυχίες γνώρισε και για τους ρόλους που μάς χάρισε, υποτάσσοντας τη σκηνή με την υποκριτική του, με το εκτόπισμα και την εξαιρετική θεατρική του στόφα και δεινότητα… Θα μπορούσα να γράψω πολλές σελίδες εκθειάζοντας τα προσόντα του που τον χαρακτηρίζουν ως ηθοποιό και ως άνθρωπο, αλλά δεν θέλω να το κάνω, μήπως φανώ μεροληπτικός σε κάποιους. Το μόνο καινούργιο που θέλω να πω, είναι ότι βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, και συγκεκριμένα στο θέατρο Εγνατία, για να παρουσιάσει το έργο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Σκηνές από ένα γάμο», που δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα! Πηγαίνετε αμέσως να εξασφαλίσετε το εισιτήριο σας..!
Γιατί αποφάσισες να επωμιστείς και την ευθύνη του παραγωγού αφού είσαι ένας περιζήτητος και άξιος ηθοποιός;
Καταρχήν, με έχρισαν θιασάρχη δύο από τους μεγαλύτερους παραγωγούς του ελληνικού θεάτρου, ο Βαγγέλης Λιβαδάς και ο Γιώργος Λεμπέσης. Στη συνέχεια πήρα την απόφαση να αναλάβω περισσότερες ευθύνες, εδώ και πολλά χρόνια τώρα. Άλλωστε, δεν θεωρώ τον εαυτό μου παραγωγό αλλά ως έναν ηθοποιό που υποστηρίζει τις επιλογές του.
Ειδικά στο θέατρο, τα τελευταία χρόνια , παίζεις δραματικούς ρόλους και έργα ρεπερτορίου. Δεν σου λείπει ένας πιο εύκολος ρόλος;
Δεν υπάρχουν εύκολοι ρόλοι. Τα εύκολα και τα δύσκολα εναλλάσσονται στους ρόλους στο παγκόσμιο ρεπερτόριο και αυτό θεωρώ ότι είναι αρκετό για να καλύψει έναν ηθοποιό που αγαπάει το θέατρο μέσα του και όχι τον εαυτό του μέσα στο θέατρο.
Τι σε εντυπωσίασε στο έργο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Σκηνές από ένα γάμο» και αποφάσισες να το ανεβάσεις;
Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά έργα του παγκόσμιου θεάτρου και κινηματογράφου. Το κείμενο είναι αριστουργηματικό. Μιλάει με τρόπο επώδυνο αλλά ταυτόχρονα και λυτρωτικό για την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων, είναι ένα εγχειρίδιο επάνω στο πώς οι άνθρωποι καταφέρνουν να είναι μαζί, πώς βρίσκουν τον τρόπο, όταν δεν μπορούν να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλον.
Με ποια κριτήρια επέλεξες την Παναγιώτα Βλαντή ως συμπρωταγωνίστριά σου;
Αμιγώς καλλιτεχνικά. Θεωρώ ότι όλο αυτό που έγινε με την Παναγιώτα ήταν μια ευτυχής συγκυρία. Πρώτη φορά τη συνάντησα ως μαθήτρια στη Σχολή του δασκάλου μας Γιώργου Θεοδοσιάδη και τη συνάντησα ξανά μετά από 20 χρόνια, πρωταγωνίστρια πια. Η επιλογή έγινε φυσικά με τη συνεργασία και τη σύμφωνη γνώμη του σκηνοθέτη της παράστασης, του Ένκε Φεζολλάρι.
Πώς είναι να δουλεύεις με τον Ένκε Φεζολάρι;
Ο Ένκε είναι σαν την τζαζ μουσική. Εναλλάσσεται συνέχεια, με υπέροχους αυτοσχεδιασμούς που όμως είναι παραλλαγές πάνω στο αρχικό θέμα. Με ήρεμα κομμάτια, με εξάρσεις και απρόβλεπτα γυρίσματα. Πάντα δημιουργικά.
Από την παράσταση Νυφικό Κρεβάτι
Περλιμπλίν και Μπελίσα – Οι φασουλήδες του Κατσιπόρα (1977), Δάνης Κατρανίδης, Τιτίκα Βλαχοπούλου
Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο Καμπαρέ!
Το έργο πραγματεύεται τον έρωτα και τις σχέσεις ενός ζευγαριού. Πόσο τις έχει επηρεάσει η οικονομική δυσπραγία και η κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην οποία ζούμε;
Επειδή η ζωή δεν είναι μόνο ένα πράγμα, σαφώς τις έχει επηρεάσει. Τόσο, όμως, όσο μπορούν να επηρεαστούν δυο άνθρωποι, που τους ενώνει η πραγματική, η αληθινή αγάπη. Για αυτό και προχωράνε μαζί.
Θεωρείς ότι το αντίτιμό του εισιτηρίου, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, κάνει το θέατρο να είναι το πιο φτηνό είδος διασκέδασης;
Το θέατρο δεν είναι μόνο διασκέδαση, είναι κυρίως ψυχαγωγία. Δεν ξέρω αν είναι το πιο φθηνό αλλά είναι σίγουρα από τα πιο φθηνά είδη ψυχαγωγίας.
Οι Έλληνες είναι θεατρόφιλοι;
Αναμφισβήτητα ναι.
Το ματς – Το παιχνίδι και μια τύψη (1978), Δάνης Κατρανίδης, Αλέκα Κατσέλη, Ιάκωβος Ψαρράς
Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται το θέατρο εν έτει 2015;
Σε μια εποχή κρίσης και αξιών σαν αυτή που ζούμε, το θέατρο θεωρώ ότι είναι σε αρκετά υψηλό επίπεδο.
Τι καινούργιο ετοιμάζεις;
Δεν ετοιμάζω, προετοιμάζω, δηλαδή γεννιέται κάτι, άρα προσεχώς… θα δείξει!
Σχόλια για αυτό το άρθρο