Δέσποινα Γερουλάνου, η τελευταία μούσα του Χορν

ΣχετικάΆρθρα

Ένα θεατρικό γεγονός αναστατώνει τη θεατρόφιλη Αθήνα το 1983. Ο Δημήτρης Χορν αποφασίζει να ανεβάσει το έργο “Αρχιμάστορας Σόλνες” του Ίψεν και δίπλα του επιλέγει για συμπρωταγωνίστριες του μία νεαρή φοιτήτρια χωρίς θεατρική πείρα, την Δέσποινα Γερουλάνου και την Ελένη Χατζηαργύρη που εγκαταλείπει το Εθνικό Θέατρο μετά από 22 χρόνια συνεργασίας για να παίξει μαζί του. Αυτά από μόνα τους ήταν αρκετά για να ιντριγκάρουν το ενδιαφέρον του κοινού που περίμενε με ανυπομονησία τη φιλόδοξη παράσταση.

Η πρεμιέρα δόθηκε στο θέατρο Διονύσια -το σημερινό Θέατρο Δημήτρης Χορν- στις 2 Νοεμβρίου 1983. Ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο που έτρεξε να θαυμάσει τον αγαπημένο του ηθοποιό στον “Αρχιμάστορα Σόλνες” που θα ήταν ο τελευταίος του ρόλος και η τελευταία του θεατρική εμφάνιση της σπουδαίας καριέρας του. Ο Αλέξης Σολωμός σκηνοθέτησε, ο Μάριος Πλωρίτης είχε κάνει τη μετάφραση, η Λίλα Ζαΐμη τα σκηνικά και τα κοστούμι και ο Αριστείδης Καρύδης – Φουξ τους φωτισμούς. Το θίασο ολοκλήρωναν εκτός από την Δέσποινα Γερουλάνου και την Ελένη Χατζηαργύρη στο ρόλο της συζύγου Αλίνα Σόλνες , ο Θεόδωρος Μορίδης, ο Άγγελος Γιαννούλης, η Ιουλία Βατικιώτη και ο Αλέξανδρος Βερώνης.

Η Δέσποινα Γερουλάνου σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Κουν. Μόλις είχε έρθει στην Αθήνα, γνώρισε τον Δημήτρη Χορν που της πρότεινε να παίξει στον “Αρχιμάστορα Σόλνες” την Χίλντα Βάνγκελ, ρόλο που είχαν ερμηνεύσει στο παρελθόν η Ελένη Χαλκούση και η Γκέλυ Μαυροπούλου. Η Δέσποινα Γερουλάνου δέχτηκε την πρόταση, χωρίς να καταλάβει ότι πρόκειται για τον πρωταγωνιστικό γυναικείο ρόλο. Ο Ίψεν είχε εξομολογηθεί το 1891, ότι εμπνεύστηκε την Χίλντα από μια νεαρή βιεννέζα που είχε γνωρίσει στο Τυρόλο. Εκείνη η ενδιαφέρουσα κοπέλα, όπως την αποκάλεσε, δεν ήθελε να παντρευτεί κάποιον καθωσπρέπει νεαρό αλλά τρελαινόταν να ξεμυαλίζει τους άντρες των άλλων γυναικών. Αυτή τη δαιμονική σχεδόν γυναικεία φιγούρα, έπρεπε να υποδυθεί η Δέσποινα Γερουλάνου που παρά τη θεατρική απειρία της, καθοδηγήθηκε περίφημα από τον Δημήτρη Χορν και τον Αλέξη Σολωμό. Το κοινό και οι κριτικοί της εποχής διχάστηκαν από την ερμηνεία της αλλά ο συνδυασμός με την ερμηνεία και την επιβλητική παρουσία του Δημήτρη Χορν στη σκηνή, έκαναν την παράσταση επιτυχία. Έσπασαν τα ταμεία μέχρι και την τελευταία παράσταση, στις 16 Απριλίου 1984.

Η Δέσποινα Γερουλάνου θα ολοκληρώσει τη σύντομη θεατρική της διαδρομή το 1985 με τη συμμετοχή της στις “Θεσμοφοριάζουσες” του Αριστοφάνη, που θα ανεβάσει το Θέατρο Τέχνης σε μετάφραση του Κώστα Ταχτσή, σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν και σκηνικά και κοστούμια του Διονύση Φωτόπουλο. Ο Γιώργος Αρμένης, ο Μίμης Κουγιουμτζής, ο Τάκης Παπαματθαίου, ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, ο Γιάννης Καρατζογιάννης και η Νάντια Μουρούζη ερμήνευσαν τους βασικούς ρόλους, ενώ στο Χορό, μαζί με την Δέσποινα Γερουλάνου συμμετέχουν η Λυδία Κονιόρδου, η Χριστίνα Τσάφου, η Υρώ Μανέ, η
Μαρία Καραγεωργιάδου -αργότερα Μαρία Γεωργιάδου- η Μαρία Γκαβογιάννη -αργότερα Μαρία Καβογιάννη- και ο Γιάννης Καπετάνιος.

Θα περάσει και από τον κινηματογράφο με συμμετοχές σε δύο ταινίες, το “Ταξίδι στα Κύθηρα” του Θεόδωρου Αγγελόπουλου το 1984 και το “Βαριετέ” του Νίκου Παναγιωτόπουλου το 1985, σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρόλο που της εμπιστεύτηκαν πρωταγωνιστικούς ρόλους, η Δέσποινα Γερουλάνου πήρε την απόφαση να μην συνεχίσει με την υποκριτική. Η ζωή την πήγε σε άλλα μονοπάτια Τέχνης όπου εκεί έλαμψε και λάμπρυνε τον Πολιτισμό της χώρας μας.