Ο Δημήτρης Μοθωναίος ανήκει στην κατηγορία των τάχιστα ανερχόμενων ηθοποιών που κάνουν αργά και σταθερά βήματα, τα οποία κάθε φορά είναι ξεχωριστά. Η πρώτη μας γνωριμία έγινε την περσινή σεζόν που πρωταγωνιστούσε στην «Κολεξιόν» στο Θέατρο Εμπορικόν, ενώ φέτος πρωταγωνιστεί στο «Ματωμένο γάμο» στο Θέατρο Αποθήκη. Ο Δημήτρης είναι από τα πρόσωπα που ξεχωρίζουν για το ήθος και το ταλέντο τους, αλλά και για το πόσο χαμηλών τόνων είναι. Βρεθήκαμε στο café-bar «Boo!» στου Ψυρρή και κάναμε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης!
Ήθελες από μικρός να ασχοληθείς με την υποκριτική; Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
Στο σχολείο δεν είχα σκέψεις να ασχοληθώ με την υποκριτική. Ήμουν πολύ καλός μαθητής και πέρασα στη Νομική στην Αθήνα. Μετά δεν μπόρεσα να συνεχίσω, γιατί δεν έβρισκα κανένα ενδιαφέρον. Το μόνο που συνέβαινε ήταν πως έπρεπε να αποστηθίζεις διαφορετικά είδη Δικαίου. Συμπτωματικά ήμουν συμμαθητής και με τη Νάντια Κοντογεώργη, η οποία τότε είχε αρχίσει να κάνει προετοιμασία για το εθνικό και με παρότρυνε να ασχοληθώ κι εγώ. Έτσι έδωσα κι εγώ εξετάσεις στο Τέχνης.
Και άφησες κάτι σίγουρο, για μία δουλειά που κυριαρχεί το ρίσκο;
Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Τέτοιου τύπου αλλαγές έχω ξανάκάνει στη ζωή μου και γίνονται σαν από μόνες τους. Έτσι λειτουργώ. Όταν με τραβάει κάτι καινούργιο, πηγαίνω προς τα εκεί, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Εκ των υστέρων προσπαθώ να καταλάβω πόσο συνειδητό ήταν κ.λ.π.
Έδωσες εξετάσεις στο Τέχνης, όπου και πέρασες, έχοντας σημαντικούς καθηγητές.
Ναι. Είχε διάβασμα, αλλά ήταν πολύ ενδιαφέρον. Δεν είχα διαβάσει σχεδόν ποτέ θέατρο και θεατρικά έργα και έτσι άνοιξε ένας καινούργιος κόσμος που δεν τον ήξερα. Ως προς την ίδια τη μελέτη της υποκριτικής πήγαινα ψάχνοντας όπως όλοι μας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακριβείς μέθοδοι διδασκαλίας.
Εσύ, όμως, τελείωσες τη σχολή τον Ιούλιο και ένα μήνα μετά ξεκίνησες να δουλεύεις.
Γινόταν μία οντισιόν του Στάθη Λιβαθινού και είχα πάει μαζί με τη Λένα Παπαληγούρα που ήμασταν συμμαθητές. Για την κάτω σκηνή ετοίμαζε τον «Ηλίθιο» και στην επάνω τις «10 εντολές» όπου δέκα σκηνοθέτες έκαναν ένα έργο αυτοσχεδιαστικό με τους ηθοποιούς που επελέγησαν. Εκεί πήρε τη Λένα και εγώ με την Αλεξάνδρα Αϊδίνη και τη Μαρία Κίτσου πήγαμε στο δικό του.
Πιστεύεις ότι πλέον δίνονται ευκαιρίες σε νέους ηθοποιούς για να δείξουν το ταλέντο τους;
Έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μεγαλύτερη αλληλοϋποστήριξη τουλάχιστον μεταξύ των συναδέλφων ειδικά της νέας γενιάς. Η Λένα, για παράδειγμα, έχει πάντοτε υπ’ όψιν της ποιοι νέοι ηθοποιοί έχουν βγει και τους στέλνει σε οντισιόν, όπως προσπαθούμε να κάνουμε και οι υπόλοιποι. Είμαστε λιγότερο ανταγωνιστικοί. Αλλά και εμένα, μ’ έχουν προτείνει φίλοι και συνάδελφοι για δουλειές πολλές φορές.
Τι έμαθες από τις συνεργασίες σου με το Λευτέρη Βογιατζή, το Γιάννη Κακλέα κ.ά.;
Προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ να δουλεύω με διαφορετικούς ανθρώπους και να ανακαλύπτω τον τρόπο σκέψης τους. Νομίζω πως αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι στις συνεργασίες: Ο ηθοποιός πρέπει να αντιληφθεί και σε πολλές περιπτώσεις να μεταφράσει αυτό που του ζητά ο σκηνοθέτης προκειμένου εν συνεχεία να μπορέσει να ανεξαρτητοποιηθεί και να αποτελέσει έναν αυτόνομο μοχλό της παράστασης.
Έχουν γραφτεί πολλά για την ματαίωση της συνεργασίας σου με τον Olivier Py στην παράσταση “Vitrioli”. Τι έφταιξε και δεν σε είδαμε στην εν λόγω δουλειά;
Ήταν μια συνεργασία που δεν πήγε καλά, αλλά ακόμα και σʼ αυτές τις περιπτώσεις κάτι μαθαίνεις. Τώρα το βλέπω πιο ψύχραιμα και αντιλαμβάνομαι περισσότερα πράγματα για εκείνη την περίοδο. Η αλήθεια είναι ότι μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι μου ζήτησε να φύγω από την παράστασή του, γιατί η συνεργασία μας ήταν πολύ καλή. Αρχικά, δεν μπόρεσα κι εγώ να αντιληφθώ σε πόσο γρήγορο χρόνο έγινε αυτή η πλήρης μεταστροφή της διάθεσής του απέναντί μου. Μέχρι τότε δεν είχα αντιδράσει ως ηθοποιός αρνητικά σε ό,τι κι αν μου ζητούσε, παρόλο που κάθε μέρα προέκυπτε μια καινούργια ιδέα. Την πρώτη μέρα μου είπε να κρεμαστώ και λέω «ωραία, θα το δοκιμάσουμε», την δεύτερη μέρα άρχισα να τυλίγομαι με ταινία και σιγά -σιγά άρχισε να γίνεται όλο αυτό. Μέχρι την ημέρα που κάναμε και το πέρασμα με είχε περάσει για υπέρ ήρωα, με αγκάλιαζε και με λάτρευε. Από τη μεριά μου δεν είχα βάλει όρια και τα έδωσα όλα, αλλά αυτό δεν εκτιμήθηκε!
Πλέον αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Φέτος πρωταγωνιστείς στο «Ματωμένο γάμο» όπου περάσατε από σαράντα κύματα μέχρι να βρείτε στέγη στο Θέατρο Αποθήκη.
Περάσαμε πραγματικά από σαράντα κύματα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήρθαν έτσι τα πράγματα. Αυτό όμως μας έδεσε τρομερά μεταξύ μας! Είχαμε ξεκινήσει την προετοιμασία από τον Αύγουστο και το έργο κατέληξε να ανέβει στις 18 Δεκεμβρίου. Αλλάξαμε χώρους, παραλίγο να μην γίνει και όλα αυτά σε συνδυασμό με τη διαδρομή μιας προσωπικής πάλης για να συναντήσουμε τους ρόλους και να μπορέσει να δουλέψει η ομάδα. Φυσικά, μετά από αυτό κανείς μας δεν ήθελε να το παρατήσει.
Μίλησε μου για την παράσταση.
Ακριβώς για όλους αυτούς τους λόγους, η παράσταση είναι μια πολύ ιδιαίτερη και πολύ προσωπική δουλειά για τον καθένα μας. Είναι μια ιδιαίτερη παράσταση και στην κατασκευή της, μια πρόταση για την ανάγνωση του «Ματωμένου Γάμου» χωρίς τα φολκλόρ στοιχεία της Ισπανίας που μπαίνει κατευθείαν στον πυρήνα του έργου και προσπαθεί να τον φωτίσει.
Η παράσταση έχει πολλά στοιχεία σωματικού θεάτρου.Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισες;
Είναι και σαν performance. Μας βοήθησε πάρα πολύ στις χορογραφίες η Αγγελική Τρομπούκη, αλλά και μεταξύ μας βοηθήκαμε αρκετά. Η Λένα βοηθούσε εμένα, εγώ τη Λένα, ο Λάμπρος και τους δύο και πάει λέγοντας. Πρέπει να υπάρχει ένα συγκεκριμένο αισθητικό αποτέλεσμα, οπότε έπρεπε να αλληλοεπηρεαζόμαστε.
Πώς προσέγγισες τον ρόλο του Λεονάρντο;
Ο Λεονάρντο στην αρχή μου φαινόταν τρομερά αντιπαθητικός, γιατί σε πρώτη ανάγνωση είναι απίστευτα εγωιστής, μπρουτάλ, ωραιοπαθής, ένας νάρκισσος. Καταστρέφει την οικογένειά του και στη συνέχεια πηγαίνει και κλέβει τη νύφη. Για τον ηθοποιό που θέλει να τον θεωρούν καλό κι ευγενικό παιδί όπως συνέβαινε για χρόνια σε μένα, είναι δύσκολο να κάνει το άλμα προς τα εκεί. Με βοήθησε πάρα πολύ ο Γιάννης Κακλέας ώστε να βρω τα κίνητρα και την αδυναμία του ήρωα πίσω από όλη αυτή την έπαρση και τον εγωισμό.
Έχεις βρει κάποια κοινά στοιχεία με το ρόλο που υποδύεσαι;
Παρά την αρχική μου άρνηση στη συνέχεια βρήκα πολλά κοινά στοιχεία. Δεν χρειάζεται, όμως, να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα. (γέλια).
Από το ρόλο της Νύφης αποχώρησε η Λένα Παπαληγούρα και ήρθε η Λίλα Μπακλέση.
Η Λένα είχε προγραμματίσει να κάνει τις «Δούλες» στο Εθνικό Θέατρο. Τα είχε ρυθμίσει έτσι ώστε να μην προκύψει εμπλοκή .Όμως, καθυστέρησε να ανέβει η παράσταση, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να φύγει νωρίτερα. Τώρα, το ρόλο της Νύφης κάνει η Λίλα Μπακλέση.
Ήταν εύκολη η προσαρμογή της Λίλας στην ήδη δεμένη ομάδα;
Την υποδεχτήκαμε με πολλή αγάπη. Ήρθε, είδε πάρα πολλές φορές την παράσταση, είδε dvd, μετά έμπαινε από πίσω και σιγά-σιγά άρχισε να μπαίνει στην ομάδα.
Κεφάλαιο τηλεόραση. Τελευταία σου τηλεοπτική δουλειά ήταν το «Κάρμα» και έκτοτε σε χάσαμε. Γιατί δεν κάνεις τηλεόραση;
Δεν έτυχε! Το «Κάρμα» ήταν μια τρομερή εμπειρία! Ήταν σαν να κάνω πολλά χρόνια τηλεόραση, μέσα σε ένα χρόνο. Είναι πολύ δύσκολο μέσο η τηλεόραση και θέλει πολύ ειδική αντιμετώπιση.
Δηλαδή, αν προκύψει κάποια ενδιαφέρουσα πρόταση, θα ενέδιδες;
Ναι, με μεγάλη χαρά!
Όμως, δεν επαναπαύεσαι και ήδη κάνεις τα “μαγειρέματα”σου για του χρόνου. Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
Έχω ξεκινήσει ήδη πρόβες για του χρόνου, αλλά δεν είναι κατάλληλη στιγμή για να ανακοινωθεί. Όπως και για μία παράσταση που θα γίνει το καλοκαίρι.
Σχόλια για αυτό το άρθρο