Ο Κωσταντίνος ήταν η χαρά της ζωής παρόλα τα σκληρά χτυπήματα της μοίρας που του πήρε ένα ένα τα μέλη της αγαπημένης οικογένειας του.
Διηύθυνε τα οικογενειακά ξενοδοχεία ΑΜΑΛΙΑ, σε Σύνταγμα, Ναύπλιο, Ολυμπία, Πρέβεζα, Καλαμπάκα και Δελφού, μετά το θάνατο του πατέρα του Χρήστου Κουλουβάτου. Ο μικρός του αδελφός Αλέξης σκοτώθηκε σε ατύχημα στα 25 του, μετά έφυγε η μητέρα τους Αλίκη και αργότερα ο αδελφός του Θοδωρής έπεσε σε κώμα. Ο Κωνσταντίνος τον κράτησε ζωντανό επί 15 ολόκληρα χρόνια, ενώ δεν ανταποκρινόταν σε κανέναν ερεθισμό από το περιβάλλον, ελπίζοντας ότι μπορεί να αναρρώσει.Τον επισκεπτόταν συχνά.
Ο Κωσταντίνος με τη γυναίκα του Μίνα και τα παιδιά τους ζούσαν μία ευτυχισμενη οικογενειακή ζωή.
Ταξιδεύαμε μαζί για Λονδίνο όταν ξέσπασε η πανδημία. Δεν είχε χάσει το χιούμορ που ήταν και το χαρακτηριστικό του.
Ο Μήνας Γκούμας τον περιέγραψε άψογα στο Facebook: Χειμαρρώδης, γλεντζές, άνθρωπος με ήθος, τίμιος, κοινωνικός, αγαπητός σε όλους, χειμαρρώδηςκαι γαλαντόμος, ευχάριστα φωνακλάς, καλός γιος, σύζυγος, πατέρας, φίλος και εργοδότης. Αμφιβάλλω αν υπάρξει ποτέ κάποιος να πει το παραμικρό κακό για τον Κωνσταντίνο. Τον έβλεπες και άνοιγε η καρδιά σου, επιζητούσες την παρέα του που απολάμβανες στο φουλ διότι ήξερε να ζει την κάθε στιγμή και που μοιραζόταν με τους γύρω του. Δεν θα υπάρξει άλλος σαν και αυτόν, ήταν μοναδικός. Θα μου λείψει αφάνταστα. Αιωνία σου η μνήμη γλυκέ και αγαπημένε μου φίλε”.
Κωσταντίνε, θα μου λείψει η ζεστή αγκαλιά σου κάθε φορά που βρισκόμασταν. Αυτό το μπλε βλέμμα. Όπως έλεγε και ο Θοδωρής μας ” Years and Years of Experience”. Άλλωστε το γραπτό “αντίο” στο Θοδωρή πριν λίγα χρόνια στο είχα αφιερώσει.
Διάλεξα μία φωτογραφία με τον καλό σου φίλο Ρίζο που μου είχε στείλει πριν λιγες ημερες τυχαία η Μαρία και μια που κρατάς με αγάπη τη Χαρά και χαμογελάς ευτυχισμένος δίπλα στον Αλέξανδρο Σταματιάδη, που σε περίμενε μαζί με τους δικούς σου στον παράδεισο. Άλλη μία προσθήκη στους φύλακες αγγέλους μας.
Σχόλια για αυτό το άρθρο