Η Ελένη Ράντου από το Α ως το Ω: “Όλη η Ελλάδα μία Τζάσμιν”

Κάθε φορά που παρακολουθώ  έργο της Ελένης Ράντου, φεύγω πλήρης ψυχικής ευφορίας και πνευματικής ανάτασης! Γιατί, πάντα κατορθώνει και δημιουργεί τη λεγόμενη μέθεξη του θεάτρου. Όλες οι παραστάσεις της έχουν ψυχή, βγάζουν αλήθεια και διαθέτουν όλες εκείνες τις προδιαγραφές και τους συντελεστές που συμπλέουν σε αυτό που ονομάζεται καλό θέατρο! Το γλυκόπικρο ‘’Τζάσμιν’’, βασισμένο στην οσκαρική ταινία του Woody Allen ‘’Blue Jasmine’’- σε παγκόσμια πρώτη θεατρική διασκευή-  είναι μία παράσταση διαμάντι! Η ιδιοφυής Ελένη Ράντου έχει την ικανότητα να επιλέγει , εκτός από τα έργα, τους ιδανικούς συνεργάτες, έτσι ώστε να επιτυγχάνει ένα άρτιο αποτέλεσμα! Δεν ήξερα τί να πρωτοθαυμάσω σε αυτήν την παράσταση! Πρώτα από όλα θα αναφερθώ στο αριστοτεχνικά  δουλεμένο κείμενο που έφτιαξε με τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου- φαίνεται ότι δούλεψαν σκληρά, έδωσαν την ψυχή τους, κοπίασαν- στη λεπτομερειακή δραματουργική επεξεργασία των χαρακτήρων των ηρώων που ζωντανεύουν επί σκηνής τόσο αληθοφανείς και πειστικοί αλλά και στη σκηνοθεσία κέντημα του μαιτρ και αρχιτέκτονα του είδους, του εμπνευσμένου Σταμάτη Φασουλή!

Όσο για την Ελένη Ράντου; Συναρπάζει και καθηλώνει με την συνταρακτική ερμηνεία της και τον πιο απαιτητικό θεατή… Αυτή η υπέροχη γυναίκα με το καθάριο βλέμμα ,τη σιλουέτα και τα χαρακτηριστικά του προσώπου της που μοιάζουν σχεδόν με μικρού κοριτσιού, όταν βγαίνει στο σανίδι μεταμορφώνεται σε λέαινα με μάτια που βγάζουν σπίθες από το πηγαίο και πληθωρικό ταλέντο  που διαθέτει έτοιμη να απογειώσει το ρόλο που ενσαρκώνει.  Χάρις στα τεράστια εκφραστικά μέσα, το εύρος της γκάμας και της τεχνικής για τα οποία ξεχωρίζει , το υποτάσσει, σπάει την απόσταση μεταξύ σκηνής- πλατείας και γίνεται ένα με το κοινό. Έτσι, λοιπόν, στον κολοφώνα της υποκριτικής της δεξιότητας και καλλιτεχνικής δημιουργίας, δίνει μοναδικό ρεσιτάλ ερμηνείας ως Τζάσμιν- μία σύγχρονη Blanche Dubois- ταυτίζεται με την ψυχοσύνθεση της ηρωίδας και αφήνει ανεξίτηλο το ερμηνευτικό της αποτύπωμα παράδειγμα προς μίμηση για τη νέα γενιά των ηθοποιών και όχι μόνο, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι! Ιδιαίτερα στην κορύφωση των δραματικών της μονολόγων- οι κωμικές σκηνές εναλλάσσονται διαρκώς με τις τραγικές- είναι συγκλονιστική! Έπιασα τον εαυτό μου αλλά και τους άλλους θεατές να την παρακολουθούμε χωρίς αναπνοή, με κομμένη την ανάσα, σε αυτόν τον δύσκολο ,απαιτητικό  και πολυσύνθετο ρόλο! Μπράβο Ελένη Ράντου, χίλια μπράβο, λαμπρύνεις και κοσμείς με τις ερμηνείες και τις παραστάσεις σου την ελληνική σκηνή! Δεν έχεις ανάγκη από βεντετισμούς και σταριλίκια γιατί πατάς γερά στα πόδια σου, έχεις την πείρα, την εμπειρία, είσαι εργάτρια της Τέχνης σου και είσαι πραγματική σταρ μέσα από τη δουλειά σου και μόνο και τα αμέτρητα χιλιόμετρα που διήνυσες επί σκηνής! Γι’αυτό  είσαι χαμηλών τόνων και προσηνής, ένα γλυκύτατο και τρυφερό πλάσμα! Η επιτυχία σου είναι δεδομένη και θριαμβευτική! Δεν μπορώ να παραβλέψω το ονειρεμένο cast των ηθοποιών που λειτουργεί σαν μια γροθιά και με τις ερμηνείες τους συμβάλλουν τα μάλα στη μαγική αυτή παράσταση! Για ένα μήνα, από τις 12 Μαρτίου, η Τζάσμιν, έρχεται στο Ράδιο Σίτυ Θεσσαλονίκης, μετά το θρίαμβό της στην Αθήνα.

Χαρείτε την θεϊκή Ελένη Ράντου από το Α ως το Ω!

Απώλεια: Κάθε απώλεια σε μαθαίνει κάτι για σένα.  Έχω μετρήσει τόσες… όσα και τα μαθήματα που έχω πάρει. Κακά τα ψέματα, αν δεν τη βιώσεις δεν ωριμάζεις…

Βάθος: Η δύναμη  να βλέπεις το σκοτάδι και να μην το βάζεις στα πόδια. Χωρίς να το φοβάσαι. Ποτέ δεν τρόμαξα το βάθος. Ώρες, ώρες νομίζω ότι κάνω ελεύθερη πτώση μέσα του…

Γούντι Άλλεν:  Καλλιτεχνικά ευφυής!

Δραματουργική επεξεργασία:  Να ξαναγράφεις το έργο κάποιου  με το δικό σου τρόπο. Κάτι σαν σεξουαλική επαφή με το μυαλό ενός  άλλου και κοινή κορύφωση!

Έκφραση:  Δροσερό  ζωογόνο αεράκι!

Ζωή: Μεγάλο μυστήριο!

Ηθοποιός: Μπερδεμένο πλάσμα.  Γοητευτικό και επικίνδυνο μαζί. Λυτρωτικό αλλά και παράλογο. Να το θαυμάζεις και να το λυπάσαι. Να το συναναστρέφεσαι και να το αποστρέφεσαι.

Θέατρο:   Αν μπορείς να ανατριχιάζεις…  Αλλιώς δεν έχει νόημα.

Ιδανικά:  Οι ιδανικές περιπτώσεις είναι πάντα θεωρητικές. Πρακτικά είναι ανέφικτες.

Κοινό: Ο κοινός τόπος. Αυτό που μπορεί να ενώσει. Μια παράσταση που έχει κοινό πάει να πει ότι ενώνει επιθυμίες.  Χαλαρώνει τη δυσανεξία μας για τους άλλους.

Λογική:  Παλαιότερα δεν την εκτιμούσα. Τώρα , με τόσο παραλογισμό γύρω , την εκτιμώ βαθύτατα. Δεν είναι πια αυτονόητη!

Μικροψυχία: Το χαρακτηριστικό της έλλειψης.  Ευτυχώς είμαι πολύ χορτασμένη. Δεν την καταδέχτηκα. Μεγάλο χάσιμο χρόνου.

Νους:  Πειραγμένος αλλά  όχι σαλεμένος.

Ξενοφοβία: Ό, τι έχει φόβο και μίσος με τρομάζει…

Οικογένεια:  Βάση. Όλων των παιδικών τραυμάτων μας. Αλλά, χωρίς τραύματα ποιος μπορεί να μεγαλώσει;

Πειραματισμοί (σκηνοθετικοί ): Πολλές φορές βαφτίζονται έτσι οι αποτυχημένες προσπάθειες. Οι υπόλοιπες είναι πολύ γόνιμες. Πάνε τα πράγματα παρακάτω. Κοιτάζουν το μέλλον όχι το παρελθόν.  Οι δικοί μου πειραματισμοί είναι αυτοί που διαμορφώνονται στα κείμενα μου. Καμιά φορά κάνω  κρυπτοσκηνοθετικές νύξεις….

Ρόλοι:  Αρκεί να έχουν σύνθετη ψυχοσύνθεση, να γελούν και να κλαίνε μαζί με τη ζωή.

Σταμάτης Φασουλής: Από τους τελευταίους μιας ολόκληρης εποχής. Δεν έχουμε πολλούς Σταμάτηδες.

Τζάσμιν:  Χωρίς να έχω καμιά συγγένεια, νιώθω να την ξέρω τόσο καλά! Όλη η Ελλάδα μία Τζάσμιν!

Υποκριτική δεξιότητα: Ε, με τα χρόνια κάτι  μάθαμε…. Πολλά χιλιόμετρα πάνω στο σανίδι. Ίσως περισσότερα από όσα έχω περπατήσει στους δρόμους.

Φαντασία: Νικάς το θάνατο με τη φαντασία …. Η μεγαλύτερη, όμως ,απόλαυση είναι να πραγματοποιείς τα πιο φανταστικά σενάρια. Να κάνεις πιθανό το πιο απίθανο. Εκεί κι αν είναι νίκη…

Χρόνος: Ο άτιμος είναι λίγος. Όσος και να είναι δεν φτάνει.

Ψυχική ανάταση: Οι ωραίοι άνθρωποι γύρω σου. Να μοιράζομαι πράγματα μαζί τους.

Ωραία παράσταση: Αυτή που έχει ψυχή, μεράκι, λεπτομέρεια και καταθέτει μια μεγάλη αλήθεια.

Σενάριο: Γούντυ Άλλεν
Θεατρική απόδοση: Ελένη Ράντου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μαγιού Τρικεριώτη
Βοηθός σκηνογράφου: Δήμητρα Χίου
Κοστούμια: Κική Γραμματικοπούλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Κρυσταλία Λιονάκη
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα
Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος
Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης

ΠΑΙΖΟΥΝ:
Ελένη Ράντου, Μέμος Μπεγνής, Καλλιρρόη Μυριαγκού , Παντελής Δεντάκης, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης και Νεκτάριος Φαρμάκης.