ΤΩΡΑ |
Είναι μία από τις πιο σημαντικές grandes dames που διαθέτει το θέατρό μας. Θα μπορούσε όχι μόνο να ανταποκριθεί αλλά και να διαπρέψει στο εξωτερικό, αν της δινόταν η ευκαιρία, γιατί η στόφα και το εκτόπισμα της είναι υψηλών και διεθνών προδιαγραφών. Κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή η καλλονή των καλλονών, η dame Φιλαρέτη Κομνηνού λάμπει σαν διαμάντι και μας αφήνει άφωνους, χαρίζοντας μας μοναδικές και ανεπανάληπτες ερμηνείες. Όπως στη φετινή αριστουργηματική παράσταση 5 αστέρων ”Αμφιβολία” του John Patrick Shanley που σκηνοθέτησε με αριστοτεχνικό και λιτό τρόπο ο πολυτάλαντος και πολυσχιδής Γιώργος Παπαγεωργίου και παίζεται στο θέατρο Δημήτρης Χορν. Κατόρθωσε έτσι να αναδείξει τους χαρακτήρες των ηρώων του έργου τόσο λεπτομερειακά , με τόση πειθώ και αληθοφάνεια με αποτέλεσμα να γίνονται ένα με το κοινό. Η παράσταση ηλεκτρίζει και ανατριχιάζει και τον πιο απαιτητικό θεατή. Η ηθοποιός ογκόλιθος της τέχνης Φιλαρέτη Κομνηνού μαγνητίζει το κοινό με την αδαμάντινη ερμηνεία της – γράφτηκε ήδη στο θεατρικό Πάνθεον- και προκαλεί σοκ και δέος στους θεατές, ακτινοβολώντας το μεγάλου βεληνεκούς ταλέντο της του οποίου γίνονται αποδέκτες απολαμβάνοντας καλό θέατρο. Κατόρθωσε με τα τεράστια και αδιαμφισβήτητα υποκριτικά μέσα που διαθέτει και την κάνουν ξεχωριστή καθώς και τη σπουδαία τεχνική της να ταυτιστεί απόλυτα με τη διευθύντρια-ηγουμένη του σχολείου, την αδελφή Αλοίσιους και να γίνει πιστό αντίγραφο της, του συντηρητισμού και της παράδοσης τα οποία πρεσβεύει. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς στην ερμηνεία της! Την προσέγγισε με τον τρόπο που κινούνται και συμπεριφέρονται οι εκπρόσωποι του Θεού της Καθολικής εκκλησίας: με παγερότητα, αυστηρότητα, χωρίς εκφράσεις στο πρόσωπο της, συναισθήματα και ίχνος μανιέρας, μόνο με τη στεντόρεια φωνή της και την καθαρή σαν κρύσταλλο άρθρωσή της, με κοφτές κινήσεις, πειθαρχημένη, προβάλλοντας το εγώ της κάθε δευτερόλεπτο, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο της ή σταυρώνοντας μονίμως τα χέρια της χαρακτηριστικό των ιερωμένων. Ακόμη και ο τρόπος που τοποθετούσε τα αντικείμενα στο γραφείο της ήταν μελετημένος δείχνοντας την άδεια και στερημένη ψυχή της. Μία από τις must see παραστάσεις της φετινής σεζόν που δεν πρέπει να χάσετε για κανένα λόγο. Η Φιλαρέτη Κομνηνού είναι ανεκτίμητης αξίας θεατρίνα που κοσμεί το σανίδι, ιέρεια της τέχνης της και μας κάνει υπερήφανους τόσο εμάς ως θεατές όσο και το θέατρο που την έχει στους κόλπους του. Υποκλίνομαι Φιλαρέτη Κομνηνού! Αποκλειστικά και μόνο για τους αναγνώστες του Cosmopoliti, θαυμάστε την στη de profundis συνέντευξη της ως ηθοποιό αλλά και ως τρυφερή γιαγιά που έγινε με τον ερχομό της τρισχαριτωμένης εγγονής της.
– Τι σε έκανε να πεις το ”ναι” στην ”Αμφιβολία”;
Τώρα πια για να πω το “ναι” σε μια πρόταση πέρα από το ρόλο και το υλικό ερμηνείας που μου προσφέρει θα ήθελα να με ενδιαφέρει και το ιδεολογικό υπόβαθρο του έργου, να μπορεί, δηλαδή, να μετακινεί το θεατρόφιλο κοινό όταν φύγει από το θέατρo. Η “Αμφιβολία” ακουμπάει το θέμα της παιδεραστίας σε ένα καθολικό σχολείο με έναν τρόπο αριστοτεχνικό. Στρέφει τον προβολέα σε διαφορετικές γωνίες, δημιουργεί διλήμματα αποφεύγοντας το λαϊκισμό και τη δημαγωγία. Ειδικά τώρα μετά τα σκάνδαλα που ξέσπασαν και παγκόσμια και στη χώρα μας. Διαβάζω τον τελευταίο καιρό αυτά που έγιναν στην Αμερική με τον Diddy και έχω φρικάρει. Πέρα από τα οργιώδη λευκά πάρτι ειδικά αυτά που έκανε στον Justin Bieber όταν ήταν παιδί. Βέβαια αυτά τα μαθαίνουμε από καταγγελίες στο διαδίκτυο, η δίκη θα γίνει την άνοιξη. Έχει πέσει αυτή η σκιά της αμφιβολίας και η καχυποψία δηλητηριάζει τις ζωές μας.
– Πώς είναι να σε καθοδηγεί σκηνοθετικά ο γιος σου ο πολυτάλαντος Γιώργος Παπαγεωργίου;
Με τον Γιώργο έχουμε ξανασυνεργαστεί στον “Αρίστο” μια παράσταση που πήρε διθυραμβικές κριτικές και παίζονταν για 5 χρόνια σε γεμάτα θέατρα. Εμπιστεύομαι τη σκηνοθετική του ματιά και έχουμε καταφέρει στις πρόβες να λειτουργούμε ως επαγγελματίες.
– Μίλησέ μου για τον συγγραφέα του έργου John Patrick Shanley.
Αρχικά ο Shanley έγραψε το θεατρικό έργο το 2005 που βραβεύτηκε με σημαντικά βραβεία: Πούλιτζερ, Τόνι και ανέβηκε σε σκηνή του Broadway. Πολυτάλαντος ο συγγραφέας μας, έγραψε σενάρια για ταινίες, λιμπρέτα για όπερα, σκηνοθέτησε μάλιστα και κάποια από τα έργα του. Η ταινία έγινε αργότερα, το 2008 και την σκηνοθέτησε ο ίδιος ο συγγραφέας. Η επιλογή της Meryl Streep και του Philip Seymour Hoffman ήταν ιδιοφυής. Πολύ σπουδαία και η ερμηνεία στην ταινία της Viola Davis στον ρόλο της μαύρης μητέρας του 12χρονου αγοριού που σύμφωνα με τις υποψίες της μοναχής Αλοίσιους έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον ιερέα.
– Aν φωλιάσει η αμφιβολία στη ζωή μας, τι θα συμβεί;
Η αμφιβολία έχει ήδη φωλιάσει στη ζωή μας και όσο κι αν έχουμε ανάγκη τη σταθερότητα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι έχουν μετακινηθεί με αλματώδη ταχύτητα πολλά πράγματα. Η αμφιβολία δεν έχει πάντα αρνητικό πρόσημο, μπορεί να γίνει δημιουργική και ανατρεπτική, να θεραπεύσει κάτι που έχει κακοφορμίσει χρόνια τώρα π.χ την πατριαρχία και την κακοποιητική συμπεριφορά γενικώς από ανθρώπους που ασκούν εξουσία.
– Μπορεί η επαγγελματική σου ζωή να σε καλύψει τόσο ώστε να φέρει την ευτυχία;
Όταν η επαγγελματική ζωή έχει σχέση με τη δημιουργία, σου χαρίζει και πληρότητα και ευτυχία αλλά όταν το κυνήγι της καριέρας γίνει εμμονή τότε αρχίζουν τα προβλήματα γιατί χωρίς προσωπική ζωή είμαστε ανισόρροποι. Η εξωφρενική δημοσιότητα δεν είναι μια φυσιολογική κατάσταση και γι’ αυτό έχει συνέπειες και παρενέργειες στο “ανοσοποιητικό σύστημα”. Δείτε την περίπτωση του Seymour Hoffman, του ηθοποιού που έπαιξε στην ταινία “Αμφιβολία” τον ρόλο του ιερέα Φλιν. Ένας τεράστιος ηθοποιός, περιζήτητος με βραβείο Όσκαρ απόλυτα επιτυχημένος βρέθηκε σε ηλικία 46 ετών νεκρός από χρήση ηρωίνης, μόνος και αβοήθητος στο διαμέρισμα του. Ένας τόσο χαρισματικός ηθοποιός να καταλήγει έτσι. Τι να πεις…
– Δουλεύεις τους ρόλους κυρίως με το μυαλό ή με την ψυχή;
Με την αποθέωση της τεχνολογίας κινδυνεύουμε να πιστέψουμε ότι το παν είναι το μυαλό ή η λογική. Μ’ έναν πολύ επιδέξιο τρόπο κάποιοι σκέπασαν με μια “βαριά κουβέρτα” τα συναισθήματα μας. Η ψυχή, όμως, κάνει τον καθένα μας αναντικατάστατο. Για μένα η σύζευξη, η συνάντηση μυαλού και ψυχής είναι το ιδεατό ζητούμενο. Χρειάζεται να τροφοδοτούμε το μυαλό με χρήσιμο πληροφοριακό υλικό μελέτης του έργου και μετά στη συνέχεια να εμπιστευόμαστε την έμπνευση μας. Η έμπνευση βέβαια είναι απρόβλεπτη και δεν πειθαρχεί σε χρόνους και στάδια δουλειάς οπότε μπορεί και να σου κάνει ξαφνικά την επίσκεψη της. Όπως και να ‘χει καλοδεχούμενη είναι.
– Πώς κατάφερες να αποφύγεις τη μανιέρα;
Αν φτάσεις στο σημείο να επαναλαμβάνεσαι συνεχώς είναι σαν να βαλσαμώνεις τα όνειρα σου, χρησιμοποιείς τις ευκολίες σου, βλέπεις ότι αυτό αποδίδει, σου δημιουργεί ένα είδος ασφάλειας και αρνείσαι να το εγκαταλείψεις. Η αλήθεια είναι ότι η επιτυχία καμία φορά είναι ο πιο κακός σύμβουλος ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη. Τον καθηλώνει και δημιουργεί μανιέρα. Το ταλέντο, όμως, ενός ηθοποιού πρέπει να ανανεώνεται. Προσωπικά φροντίζω να βάζω κάθε φορά βαθμό δυσκολίας στις ερμηνείες μου για να προκαλώ έτσι και τον εαυτό μου και να μην βαριέμαι. Στις πρόβες προκαλώ σχεδόν την αμφιβολία. Να που πάλι έρχεται στην κουβέντα μας η έννοια της αμφιβολίας. Όσο καλή και επιτυχημένη να είναι η μανιέρα ενός ηθοποιού καταλαβαίνετε ότι καταντάει βαρετή μέσα στα χρόνια…
– Νιώθεις ακόμη τρακ όταν βγαίνεις στη σκηνή;
Ναι. Οι πρεμιέρες δεν είναι οι καλύτερες μου μέρες. Έχω τρακ και θυμώνω που δεν μπορώ να το ελέγξω .Το έχω αποδεχτεί όμως τώρα πια και προσπαθώ να το χαϊδεύω για να μην αγριέψει πιο πολύ.
– Αυτή τη στιγμή τι πολυτιμότερο έχεις στη ζωή σου;
Την αγάπη της οικογένειας μου και ό,τι μπορώ να απολαμβάνω, με έναν σχεδόν εφηβικό ενθουσιασμό, στις ερμηνείες κάποιων ηθοποιών όπως του Andrew Scott στον “Θείο Βάνια” και το συναρπαστικό χορό του Δανού Mads Mikkelsen στο φινάλε της ταινίας του Thomas Vinterberg “Another Round”. Όταν βλέπω αυτούς τους ηθοποιούς ανανεώνεται ο θαυμασμός μου στην τέχνη της υποκριτικής
– Τι καινούργιο ετοιμάζεις για την τηλεόραση;
Μετά τον Γενάρη θα προβληθεί η τηλεοπτική σειρά 8 επεισοδίων με τίτλο “Να με λες μαμά”. Έχουμε ολοκληρώσει τα γυρίσματα και περιμένουμε την προβολή της στο κανάλι του Alpha.
– Θέλεις να σε φωνάζουν ΄΄γιαγιά΄΄;
Μα φυσικά! Περιμένω με λαχτάρα τη στιγμή που θα ακούσω την εγγόνα μου να ψελλίσει τη λέξη γιαγιά!
Σχόλια για αυτό το άρθρο