Στις νέες γενιές, το όνομά της δυστυχώς δεν θυμίζει τίποτα. Η Νίκη Τριανταφυλλίδη όμως, αποτελεί ένα σπουδαίο κεφάλαιο στην ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού, στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Ηθοποιός του θεάτρου κυρίως, με πολύ καλές εμφανίσεις στη θεατρική σκηνή με ρόλους κλασικού ρεπερτορίου, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Έπαιξε σχεδόν όλα τα είδη, (ακόμα και επιθεώρηση το 1987) και έργα: Ντοστογιέφσκι, Τουργκένιεφ, Τσέχωφ, Λόρκα, Μπρεχτ, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Ουίλλιαμς, Καμπανέλλη κ.α. Το cosmopoliti την αποχαιρετά στη γειτονιά των Αγγέλων, με ένα μεγάλο αφιέρωμα με σπάνιες φωτογραφίες (πολλές από αυτές αδημοσίευτες) και πληροφορίες για την σημαντική της πορεία.
Γεννήθηκε στην Αθήνα με Ρωσίδα γιαγιά και πατέρα τον Πάνο Τριανταφυλλίδη, γνωστό συνθέτη. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου και στη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Το 1963, σε ηλικία 21 έτους, εμφανίζεται στο θέατρο με το έργο Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμα, δίπλα στην Αλέκα Κατσέλη. Συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους: Αλεξανδράκη – Γεωργούλη, Παξινού – Μινωτή, Δ. Χορν, Μ. Κατράκη, Μ. Βολανάκη κ.α. Πρωταγωνίστρια του Εθνικού Θεάτρου αλλά και του Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδας σε 9 παραστάσεις.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του <<Θεάτρου συνόλου>> και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής κίνησης. Τιμήθηκε με το βραβείο Μ. Κοτοπούλη για το ρόλο της νύφης στο Ματωμένο Γάμο και με βραβείο θεάτρου Ιθάκης. Δίδαξε υποκριτική στη Δραματική σχολή Πέλου Κατσέλη και έδωσε σεμινάρια αυτοσχεδιασμού στη Δραματική σχολή του Κ.Θ.Β.Ε. Τη δεκαετία του ’90 ίδρυσε το θέατρο Νίκης Τριανταφυλλίδη, στην πλατεία Βάθη. Εκεί ανέβασε σημαντικές παραστάσεις και στην παιδική σκηνή, όλες με δική της σκηνοθεσία.
Στο σινεμά έπαιξε στον Ουρανό το 1962 και σύντομα καθιερώθηκε ως δραματική ενζενί. Έπαιξε σε 28 ταινίες, με πιο γνωστή τον Αστραπόγιαννο, δίπλα στο Νίκο Κούρκουλο. Άλλες ταινίες: Όμορφες Μέρες, Ο κράχτης, Το νυφοπάζαρο, Βρώμικη πόλη, Ψωμί για έναν δραπέτη, Ένα κορίτσι αλλιώτικο από τ’ άλλα, Το όνειρο της Κυριακής, Αμόκ, Ο τάφος των εραστών, Ο κατάδικος, Ευριδίκη ΒΑ 2037, Χωρίς συνείδηση κ.α.
Μπορούσε να συνδυάζει θαυμάσια ένα δακρύβρεχτο μελό (βλέπε: Καταραμένη αγάπη) με μια πιο καλλιτεχνική ταινία (βλέπε: Το κανόνι και το αηδόνι).
Το 1970 σκηνοθετεί την ταινία μικρού μήκους Το συνηθισμένο όνειρο και κερδίζει Α’ βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους με υπόθεση πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη από κοινού με την ταινία Εγκαίνια. Εκτός από τη σκηνοθεσία, είχε γράψει το σενάριο και πρωταγωνιστούσε, μαζί με τον Παντελή Βούλγαρη και το Θόδωρο Αγγελόπουλο. Η υπόθεση αφορούσε μια κοπέλα που κοιμάται και βλέπει το συνηθισμένο της όνειρο. Όνειρο καλλιτεχνικής δημιουργίας…
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη αγάπησε και τη μικρή οθόνη. Έπαιξε σε αρκετές σειρές, από τα πρώτα χρόνια ακόμα της tv, με κορυφαία στιγμή, το ρόλο της Κατερίνας στο σήριαλ του Βασίλη Γεωργιάδη Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται.
Η χήρα ελαφρών ηθών του χωριού που γοητεύεται από το Μανωλιό, το βοσκό που θα κάνει τον Χριστό στην αναπαράσταση, είναι ο ρόλος που θα την γνωρίσει σε όλη την Ελλάδα και θα αγαπηθεί πολύ. Πριν τον Χριστό, έχει ξεχωρίσει και στο Εν τούτω Νίκα, του Ν. Φώσκολου.
Cosmo tips: Η Νίκη ήταν εκείνη που κλείδωσε στο κοινό τους καμαρίνι την Νόνικα Γαληνέα, όταν έπαιζαν μαζί στα Μεγάλα Χρόνια, πλάι στον Αλέκο Αλεξανδράκη και εκείνος την “έσωσε”, ξεκινώντας έτσι τη μεγάλη τους σχέση ζωής.
Για επίλογο, διάλεξα κάποια λόγια που είχε γράψει η ίδια στο πρόγραμμα Ηχώ και Νάρκισσος το 1997, σε δική της σκηνοθεσία και μ’ αυτά θα την κρατήσουμε για πάντα στις καρδιές μας: “Η επικοινωνία με τους άλλους, η ομαδικότητα, η συνεργασία που δεν περιορίζει την προσωπικότητα κανενός αλλά την αναπτύσσει, νομίζω πως δεν είναι απλώς καλά πράγματα, αλλά οι μεγαλύτερες απολαύσεις στη ζωή. Λοιπόν καλή διασκέδαση. Αν μέσα απ’ αυτήν νιώσετε την αγάπη μας, τότε έχουμε πετύχει…”’
Σχόλια για αυτό το άρθρο