Η Ελευθερία Ρήγου από το Α ως το Ω: “Η υπομονή μου έχει εξαντληθεί σε

Όταν πρωτοβγήκε στην τηλεόραση, όλοι θαυμάσαμε το όμορφο εκείνο κορίτσι με τα υπέροχα μάτια, αλλά και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο! Ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος της Ελευθερίας Ρήγου, που την έκανε ιδιαίτερη γνωστή στο ευρύ κοινό, ήταν στη σειρά της Μιρέλλας Παπαοικονόμου ”Μη φοβάσαι τη φωτιά”. Εν τω μεταξύ προηγήθηκαν και ακολούθησαν, φυσικά, πολλές άλλες σειρές, όπου στις περισσότερες κρατούσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τη σεζόν 2004 2005 ήταν η τελευταία ηθοποιός που ερμήνευσε το ρόλο της Τατιάνας Δράκου στον 14ο κύκλο της καθημερινής σειράς του Νίκου Φώσκολου “Η λάμψη”! Η μία επιτυχία διαδεχόταν την άλλη και με τις θεατρικές της υποχρεώσεις που έτρεχαν, παράλληλα, κάποια στιγμή δεν μπόρεσε να σηκώσει το βαρύ φορτίο γιατί, συγχρόνως με την επαγγελματική της δραστηριότητα, δημιούργησε και μία ευτυχισμένη οικογένεια. Αποτέλεσμα όλων αυτών να κλειστεί στον εαυτό της ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όμως κατάφερε να επανέλθει, δριμύτερη και δυναμικά στο προσκήνιο. Και καλά έκανε! Γιατί τέτοιες ηθοποιούς με ήθος και ταλέντο χρειάζεται το θέατρο και η Τέχνη της υποκριτικής. Ανανεωμένη, βρήκε τον παλιό καλό της εαυτό και ξεκίνησε την ενεργό δράση!

ΣχετικάΆρθρα

Σήμερα, η Ελευθερία Ρήγου είναι μία γοητευτική, ώριμη γυναίκα με κατασταλαγμένες απόψεις που δεν διστάζει να της φωνάξει δυνατά και να αποκαλύψει τις μύχιες σκέψεις της για τα τεκταινόμενα που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας, οι οποίες αποκαλύπτουν την ακεραιότητα, την παιδεία και το βάθος του χαρακτήρα της. Την περιμένουμε ανυπόμονα να την δούμε σε τηλεοπτική σειρά τον επόμενο χειμώνα. Την καλοκαιρινή σεζόν συμπρωταγωνιστεί στη διαχρονική σατιρική μαύρη κωμωδία ”Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού”, σε σκηνοθεσία του Παντελή Παπαδόπουλου , στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 ετών από την γέννηση του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που θα παρουσιαστεί στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (το γνωστό Παληό Πανεπιστήμιο) στην Πλάκα από την Τρίτη 28 Ιουνίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Η υπέροχη ηθοποιός με σεμνότητα και αξιοπρέπεια, Ελευθερία Ρήγου, από το Α ως το Ω!

Απόγνωση: Περιγράφει το συναίσθημα της απελπισίας παραδείγματος χάριν , όταν είμαστε ψυχικά αποδυναμωμένοι . Είναι δυσάρεστο να βρίσκεσαι σε απόγνωση , όπως το να υποφέρει κάποιος και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να τον βοηθήσεις.

Βία: Δεν έχω καμία σχέση με τη βία , παρά μόνο, όταν την ερμήνευσα ως βουβό ρόλο στην Επίδαυρο στον “Προμηθέα Δεσμώτη” σε σκηνοθεσία Σ. Α. Ευαγγελάτου. Κάθε μορφή βίας καταργεί το προνόμιο που έχουμε να επιλύουμε τις διαφορές μας μέσω του ορθού λόγου.

Γυναικοκτονίες: Οι περισσότερες γυναικοκτονίες πραγματοποιήθηκαν, όταν κάποιες γυναίκες αποφάσισαν να βάλουν τέλος σε μία σχέση με το θύτη τους ή να πουν ‘’όχι’’ . Πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί στην οποιαδήποτε λεκτική πόσο μάλλον σωματική βία, που επαναλαμβάνεται και να μην έχουμε την παραμικρή ανοχή ως κοινωνία απέναντι σε τέτοιες εγκληματικές ενέργειες. Η γυναίκα είναι χαρισματικό πλάσμα . Εκτός, από μητέρα και σύζυγος , εργαζόμενη εντός και εκτός σπιτιού, είναι στυλοβάτης της ελληνικής οικογένειας ! Αξίζει το θαυμασμό, το σεβασμό και την εκτίμηση!

Δικαιοσύνη: Θα ήθελα να είναι ακριβοδίκαιη και να αποδίδεται ισόνομα .

Ευπρέπεια: Θα προτιμούσα να αποτελεί στάση ζωής, αντί να “περιφέρεται” ως αφηρημένη ιδέα στους κοσμικούς κύκλους.

Ζωή: Είναι δώρο! Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει κανείς τόσο το καλύτερο

Ηθική συμπεριφορά: Είναι μία έξη που προφανώς καλλιεργείται, όπως άλλες αρετές. Μπορούμε να πούμε ότι κάποιος τη διαθέτει , όταν με τα συναισθήματά του που απορρέουν από τις επιθυμίες και τα πάθη του, δεν βλάπτει τους άλλους.

Θέατρο ’70: Αστέρες του κινηματογράφου σε θεατρικά σχήματα που άφησαν εποχή όπως η Βουγιουκλάκη, και ο Παπαμιχαήλ. Ο μεγάλος Κάρολος Κουν που ίδρυσε το “Θέατρο Τέχνης”!

Ιατρικά εμβόλια: Είναι τα επιστημονικά μας όπλα για την καταπολέμηση σοβαρών ασθενειών!

Καλλιτεχνικά σχέδια: Τίποτα ανακοινώσιμο προς το παρόν. Αναμένεται ένας δραστήριος χειμώνας.

Λιμός: Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η επισιτιστική κρίση είναι ήδη προ των πυλών και θα επηρεάσει άμεσα και την Ελλάδα. Ειδικός δεν είμαι αλλά βλέποντας καθημερινά τις ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη για το τι μέλλει γενέσθαι.

Μυθοπλασίες: Και η μυθοπλασία καλά κρατεί στην ελληνική τηλεόραση. Επιτέλους, γιατί και καλούς σεναριογράφους έχουμε, και ηθοποιούς οπότε θα πρέπει να ενισχυθούν οικονομικά οι παραγωγές, ώστε να έχουμε αναβαθμισμένο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Νεοέλληνες συγγραφείς: Νίκος Θέμελης, Γιώργος Μανιώτης, Mάνος Ελευθερίου, Αλκυόνη Παπαδάκη

Ξένοι πρόσφυγες: Δυνάμει όλοι μας θα μπορούσαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας να γίνουμε… Οι περισσότεροι έχουν οικογένειες που αφήνουν πίσω και επειδή τους διώχνουν από τον τόπο τους, έρχονται εδώ για ένα οποιοδήποτε είδους μέλλον. Όταν μάθουμε να ζούμε μαζί τους , παρά το ρατσισμό μας απέναντί τους, θα καταλάβουμε ότι με το πείσμα και την εργατικότητά τους πέρα από τις αντιξοότητες που μπορεί να συναντούν, πετυχαίνουν και κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα .

Όρια: Υπάρχουν στον καθέναν μας και πρέπει κανείς να τα θέτει και στους άλλους, είτε με τη συμπεριφορά του, είτε προφορικά, ακόμη και σε γραπτή μορφή… Οι άλλοι έχουν την τάση να ξεχνάνε , να παρεξηγούν, και να παρερμηνεύουν. Όσο για τα δικά μου όρια έχω να πω ότι η υπομονή μου έχει εξαντληθεί σε ανθρώπους , καταστάσεις και πράγματα που είναι τοξικά και κάνουν κακό στην ψυχική μου υγεία.

Πνεύμα: Είναι τιμωρία να συνεχίζουμε να ζούμε μέσα σε ένα σώμα , χωρίς να έχουμε διαύγεια πνεύματος. Συμπονώ τους μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους που ενώ ήταν πνευματικά ζωντανοί μέχρι κάποια ηλικία και ικανοί για τόσα πράγματα , να φτάνουν στο σημείο να μην θυμούνται βασικές τους ανάγκες…

Ρόλοι: Είναι πρόκληση και ευτυχία, παράλληλα, να μπορώ να ερμηνεύω διάφορους ρόλους . Νομίζω είναι η πεμπτουσία της υποκριτικής τέχνης και ο λόγος που έγινα ηθοποιός.

Συμπόνια: Πιστεύω ότι λείπει από τους ανθρώπους. Προσωπικά, δεν θα ήθελα να μένω μόνο στο συναίσθημα της συμπόνιας προς τους άλλους, αν αυτό δεν ακολουθείται και από πράξεις. Μακάρι να είμαι σε θέση δύναμης και να προσφέρω τη βοήθεια μου σε όποιο πλάσμα την έχει ανάγκη

Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού: Διαχρονική μαύρη κωμωδία του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Παντελή Παπαδόπουλου, σκηνικά-κοστούμια Λαμπρινής Καρδαρά , μουσική Διονύση Τσακνή. Είναι πραγματικά μία σπαρταριστή αποκαλυπτική σάτιρα και απολαμβάνουμε τους ρόλους μας σε αυτή την παράσταση. Σας περιμένουμε στον υπέροχο εξωτερικό θεατρικό χώρο στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (ή αλλιώς Παλιό Πανεπιστήμιο) που θα παίξουμε από 28 Ιουνίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Παίζουν: Μαίρη Ραζή, Σωτήρης Τσόγκας, Κώστας Δαρλάσης, Ελευθερία Ρήγου, Κοραλία Τσόγκα, Άννα Πορφύρη, Αντώνης Ζιώγας, Υάκινθος Μάινας.

Υπερβατικότητα: Η έννοια της θρησκείας και του ότι μπορεί να πιστεύω σε μία δύναμη ανώτερη από εμένα , πέρα από τα φυσικά και ανθρώπινα , μπορεί να είναι μια καθημερινή υπέρβαση που με βοηθάει να πορεύομαι στη ζωή.

Φρίκη πολέμου: Οι προηγούμενες γενιές δυστυχώς, έχουν ζήσει τη φρίκη του πολέμου. Η μητέρα μου, μου έλεγε ότι εκτός από την πείνα, έπρεπε ως παιδάκι να αντιμετωπίζει τον καθημερινό τρόμο γιατί φοβόταν ότι οι κατακτητές θα σκοτώσουν εκείνη ή τον πατέρα της. Οι μνήμες αυτές δεν φεύγουν ποτέ από την ανθρώπινη ψυχή.

Χάος: Μέσα από χαώδεις καταστάσεις , που επιζητούν λύση, μαθαίνουμε πώς να φτάνουμε στο ζητούμενο , μόνο αν αναγνωρίσουμε ότι έχουμε πρόβλημα και αναζητήσουμε βοήθεια.

Ψυχοσύνθεση: Η σύνθεση της ψυχής του κάθε ανθρώπου είναι μοναδική . Οφείλουμε να τη σεβόμαστε και να την προστατεύουμε κι όταν νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά να τη φροντίζουμε όπως θα φροντίζαμε και οποιοδήποτε άλλο θέμα υγείας.

Ωραίες προτάσεις: ‘’Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας’’. Κάρολος Κουν