Την έβλεπα στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου – είναι γνωστό ότι ήταν ένα από τα πρωταγωνιστικά στελέχη επί σειρά ετών- και η φινετσάτη εμφάνισή της αλλά και η εσωτερικότητα και η αισθαντικότητα της που πήγαζαν μέσα από την ψυχή της, με συνέπερναν σε ένα μαγευτικό ταξίδι και η ερμηνεία της μου προκαλούσε ρίγη συγκίνησης. Γιατί, η χαρισματική, με άστρο και ολοφώτεινη Έμιλυ Κολιανδρή, που μοιάζει σαν αέρινη οπτασία , σαν άγγελος και σαν νεράιδα των παραμυθιών, διαθέτει στόφα σπουδαίας ηθοποιού και ακτινοβολεί ταλέντο. Είναι ένα κόσμημα για το θέατρο αμύθητης καλλιτεχνικής αξίας και είναι γέννημα-θρέμμα του σανιδιού. Τα δυνατά εκφραστικά της μέσα, η τεράστια δυνατοτήτων γκάμα της, η άρθρωση της, η σκηνική της παρουσία, την κάνουν να λάμπει σαν διαμάντι επάνω στη σκηνή. Έχει υποδυθεί πολλούς σημαντικούς ρόλους ρεπερτορίου μεγάλων συγγραφέων και έχει συνεργαστεί με τους πιο καταξιωμένους σκηνοθέτες Έλληνες και ξένους στη μακρόχρονη πορεία της στο Εθνικό Θέατρο. Από την πρώτη κιόλας στιγμή έγινε γνωστή μέσα από το θέατρο -ελάχιστοι το καταφέρνουν αυτό, είναι πολύ δύσκολο- και όχι από την τηλεόραση και έτυχε του αμέριστου σεβασμού και της καταξίωσης των συναδέλφων της, αλλά και των κριτικών… Για αυτό και το όνομά της είναι συνώνυμο με την καλλιτεχνική αξία! Είναι παντρεμένη με τον επίσης, χαρισματικό ηθοποιό Χρήστο Λούλη και αποτελούν ένα από τα πιο ταλαντούχα καλλιτεχνικά ζευγάρια, ενώ έχουν αποκτήσει και δύο παιδιά και έχουν δημιουργήσει μία ευτυχισμένη οικογένεια. Πρόσφατα έγινε δημοφιλής στο ευρύ κοινό, όχι μόνον στο φιλοθεάμον, με τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στο σίριαλ ” Έρωτας μετά”, όπου ο κόσμος απόλαυσε μέσα από τους δέκτες του, όμως, μία μεστή θεατρική ερμηνεία. Ύστερα από μετάκληση του άξιου καλλιτεχνικού διευθυντή του Κ.Θ.Β.Ε, Νίκου Κολοβού,- επιτέλους το κοινό της Θεσσαλονίκης θα απολαύσει ρεπερτόριο τη χειμερινή σεζόν Θεού Θέλοντος και όχι μόνο- και με τη σύμφωνη γνώμη του άξιου, επίσης, Βασίλη Παπαβασιλείου, την κάλεσαν να υποδυθεί την ” Ελένη” του Ευριπίδη, ένα ρόλο δύσκολο, όσο εύληπτος κι αν φαίνεται, γιατί είναι πολυσύνθετος και νομίζω ότι της ταιριάζει γάντι και δεν θα μπορούσαν να βρουν πιο ιδανική ηθοποιό για να τον ενσαρκώσει. Υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Βασίλη Παπαβασιλείου, το βέβαιο είναι, ότι θα μας χαρίσει μία συναρπαστική Ελένη και θα μεγαλουργήσει για μία ακόμη φορά. Η παράσταση ανεβαίνει στις 7, 8, 9 Ιουλίου στο Θέατρο Δάσους και εν συνεχεία θα κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και θα παρουσιαστεί και στην Επίδαυρο στις 6, 7, 8 Αυγούστου. Η εξέχουσα και ονειρική ηθοποιός Έμιλυ Κολιανδρή, από το Α ως το Ω!
Από μηχανής Θεός: Έρχεται και τα σκεπάζει όλα με ένα σύννεφο και κάνει όλα αυτά που νομίζεις μέχρι τώρα σημαντικά να φαίνονται ασήμαντα… Πόσο θα τον ήθελα και στην πραγματική μας ζωή να υπάρχει…
Βασίλης Παπαβασιλείου: Νομίζω ότι η σκέψη του, το ”είναι” του, η ύπαρξη του, η απόλυτη έμπνευση για κάθε ηθοποιό, σου μεταδίδει ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ελευθερίας, παντοδυναμίας και ανεξάντλητης χαράς. Τι άλλο να ζητήσει κάποιος ηθοποιός από έναν σκηνοθέτη;
Γάμος: Είναι η φυσική συνέχεια ή το επιστέγασμα ενός μεγάλου έρωτα που με τη σειρά του θέλει τεράστια δουλειά, μπόλιασμα, ξεχορτάριασμα, λίπασμα για να μπορέσει να ανθίζει συνέχεια…
Δημιουργία: Ο προορισμός μας στη ζωή είναι να είμαστε δημιουργικοί, γιατί, χωρίς αυτήν, εύκολα μπορείς να φτάσεις σε ένα τέλμα και συνεχώς αυτή η δουλειά εξ ορισμού έχει μέσα της αυτήν την προϋπόθεση, χωρίς δημιουργία δεν πας παρακάτω, νιώθεις μισός… Ευτυχώς. όμως, κάθε φορά με αυτή τη δουλειά, είναι σαν να ξεκινάς από το μηδέν, είναι ένα μεγάλο δώρο με αυτήν την έννοια η δουλειά μας, δηλαδή.
Ευριπίδης: Μεγάλη μούρη γιατί έχει τη μεγάλη ικανότητα και ελευθερία να συνομιλεί μέσα από τα έργα του με τους άλλους συγγραφείς της εποχής του και μέσα από τα έργα να κάνουν μία δημιουργική αναμέτρηση και κόντρα εντελώς ακομπλεξάριστα και με πολύ μεγάλο χιούμορ.
Ζωή: Μεγάλο δώρο και μεγάλη η προσπάθεια να καταφέρεις να την ζεις και όχι να την προσπερνάς…
Ηθοποιός: Προτιμώ το θεατρίνος, γιατί εμπεριέχει το φτιάξιμο, τη δημιουργία εκ του μηδενός ενός κόσμου… Στις μέρες μας χρησιμοποιείται με αρνητική έννοια αλλά για εμένα έχει κάτι γοητευτικό και συγκινητικό.
Θέατρο: Ο χώρος που μπορείς να πάρεις διάλειμμα από τη ζωή και πολλές φορές πιο αληθινός από την ίδια τη ζωή..
Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Αν υπάρχει ένα φωτεινό σημείο σε όλη αυτήν την ιστορία και μία ψευδαίσθηση ή μη για αυτόν τον κυκεώνα, είναι ένα όπλο που επιτέλους έχουμε. Υπάρχει ένα φως στο τούνελ…
Κ.Θ.Β.Ε: Μία ευχάριστη επιλογή για εμένα, ένας θεσμός που λειτουργεί πολύ υποστηρικτικά, με μεγάλο νοιάξιμο και μεγάλη αγάπη για αυτό που πάει να γίνει, χωρίς να αφήνει μικρά και ασήμαντα πράγματα να μπαίνουν στη μέση αυτής της ιστορίας. Είμαι πολύ τυχερή που βρίσκομαι εδώ!
Λόγος ποιητικός της τραγωδίας: Ύψιστος, μεγάλη σαγήνη που μπορεί, όμως, να γίνει και μεγάλη παγίδα… Είμαστε σε μία εποχή που οι μεγάλοι τραγωδοί έχουν τελειώσει με έναν τρόπο, οπότε εμείς οι πιο μικροί φορείς αυτών των μεγάλων αισθημάτων, καλούμαστε να βρούμε έναν καινούργιο τρόπο να μελετήσουμε σήμερα και να βρούμε τη δική μας φωνή.
Ματαιότητα: Μετά από όλο αυτό που περάσαμε ως ανθρωπότητα σχεδόν η ίδια μας η ζωή, η Τέχνη, η δουλειά μας, όλα μοιάζουν μάταια… Και είμαστε σε ένα σημαντικό μεταίχμιο να ξαναδούμε το φως…
Νέα γενιά ηθοποιών: Πολύ ελπιδοφόρα! Οι νέοι ηθοποιοί και δη οι Έλληνες έχουν κατακτήσει μεγάλες κορυφές δυνατοτήτων και πιθανοτήτων και με τη σωστή καθοδήγηση μπορούν να κάνουν θαύματα.
Ξένο η ελληνικό ρεπερτόριο: Είναι άδικη η σύγκριση, γιατί υπάρχει μεγάλη πληθώρα ξένων έργων, αλλά όταν πέσουν στα χέρια σου κάποια διαμάντια, παραδείγματος χάρη, όπως τα έργα της Λένας Κιτσοπούλου, τύφλα να έχει ο Άντον Τσέχοφ!
Ορχήστρα αρχαίου θεάτρου: Υπάρχει το αίσθημα της της αγκαλιάς, γιατί ο τρόπος που οι θεατές κάθονται σε αυτά τα θέατρα σου δημιουργεί την αίσθηση της υπέροχης! Γίνεσαι ξαφνικά ένας γίγαντας… Βεβαίως, υπάρχουν και στιγμές που αυτή η αγκαλιά μπορεί να γίνει και δαγκάνα.
Πόλεμος: Υπάρχει πάντα η ανάγκη να βρίσκουμε ένα εξιλαστήριο θύμα η μία αφορμή για να εξωραΐζει πάντα την ανάγκη του πολέμου. Η Ελένη είναι μία τέτοια αφορμή για να μπορούν κάποιοι να κοιμούνται ήσυχοι…
Ρόλοι: Οι ρόλοι είναι ευκαιρίες για συναντηθείς με ανθρώπους.. Από μόνοι τους δεν σημαίνουν τίποτα.
Σαράντα δύο βαθμοί κελσίου: Μία πρόταση και μία ευχή για το πώς θα ήθελα ιδιωτικά να γίνονται τα πράγματα στην τηλεόραση σήμερα!
Τραγωδία: Ελένη! Το μεγαλείο αυτού του έργου είναι ότι από τις μεγαλύτερες τραγωδίες μπορεί να ξεπηδήσει κάτι αφόρητα γελοίο και κωμικό και υπό αυτήν την έννοια θεωρώ ότι η τραγωδία που δεν εμπεριέχει την κωμωδία δεν είναι τραγωδία.
Υπερπέραν: Είναι ένας τόπος που θέλεις πολύ να επισκεφτείς και ταυτόχρονα σε φοβίζει… Και έτσι, εγώ διαλέγω να χαζεύω το υπερπέραν, είναι πιο ασφαλές.
Φθορά: Αναπόφευκτη σε όλα… Η κατάληξη στα πάντα, στη ζωή, στην Τέχνη, στον έρωτα, σε οτιδήποτε…
Χειμερινή σεζόν (σχέδια): Αν όλα πάνε καλά θα κάνω με την Ζωή Χατζηαντωνίου στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά την ιστορία αυτής της πολύ παρεξηγημένης βασίλισσας Αμαλίας , που της φόρτωσαν τόσες πολλές ελπίδες και αυτή ήθελε, απλώς , να φυτεύει λουλούδια στον Εθνικό Κήπο…
Ψυχισμός: Άλλοτε ευάλωτος, άλλοτε σταθερός, άλλοτε φοβισμένος, άλλοτε δυνατός άλλοτε ακατάληπτος…
Ωραία οικογένεια: Με λάθη, με καβγάδες, με διαφωνίες, με πείσματα, με υποχωρήσεις αλλά ταυτόχρονα με όνειρα και απύθμενη, ατελείωτη και αμέριστη αγάπη…
Σχόλια για αυτό το άρθρο