Μπορεί να έχει τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά των συνομηλίκων του, αλλά όταν οι σκέψεις του αποτυπώνονται στο γραπτό λόγο, διαφαίνεται ολοφάνερα η ωριμότητα και η σοβαρότητα ενός καταρτισμένου και κατασταλαγμένου άντρα, ο οποίος ξέρει ποιος είναι και πώς πρέπει να συμπεριφέρεται στη ζωή. Ο χαρισματικός και ταλαντούχος Γιώργος Καφετζόπουλος είναι απόλυτα προσγειωμένος, δεν επιζητεί δεκανίκια για να τον στηρίξουν, δεν χρησιμοποιεί ποτέ το όνομα του πατέρα του, του δημοφιλούς ηθοποιού Αντώνη Καφετζόπουλου -παρά μόνο αν ερωτηθεί- θέλει οι πόρτες να ανοίγουν μόνες τους με την αξία του, χωρίς βοήθεια και προπάντων δεν έχει έπαρση σε αντίθεση με την πλειοψηφία σχεδόν των ηθοποιών της γενιάς του. Εκτός από το ταλέντο του στην υποκριτική – σπούδασε στην Ελλάδα και το εξωτερικό- είναι δεινός στη συγγραφή, καθώς επίσης, του αρέσει πολύ ο κινηματογράφος. Ήδη ανέβηκε το θεατρικό του έργο με τίτλο ”Τάο”, όπου πρωταγωνιστούσε ο πατέρας του και παράλληλα, έχει γυρίσει μια μικρού μήκους ταινία. Με την Νάντια Καφφετζή συμπρωταγωνιστεί στο έργο της πολυσχιδούς Δήμητρας Παπαδήμα ”Ρίσκο” που παίζεται στο θέατρο Olvio. Πολλά μπράβο, Γιώργο Καφετζόπουλε, αυτοί είναι οι νέοι εραστές της Τέχνης και οι πραγματικοί εργάτες του λειτουργήματός τους! Συνέχισε, έτσι, την καλή δουλειά! Ο φέρελπις και πολλά υποσχόμενος Γιώργος Καφετζόπουλος από το Α ως το Ω.
Αλήθεια:
Για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική. Στο θέατρο, όμως απαιτείται η προσωπική σου αλήθεια. Όταν ανεβαίνεις στην σκηνή, καλό είναι να είσαι αληθινός, να μην προσπαθείς να κρυφτείς, γιατί στη σκηνή φαίνονται όλα.
Βιώματα:
Καλά και άσχημα , όμορφα και το αντίθετο. Όλα μαζί, διαμορφώνουν αυτό που είναι ο κάθε ένας από εμάς. Στην υποκριτική παίζουν μεγάλο ρόλο τα βιώματα. Τα βιώματα είναι ένα μεγάλο οπλοστάσιο για κάθε ηθοποιό!
Γονείς:
Χώρισαν όταν ήμουν πέντε χρόνων. Αλλά έχουν διατηρήσει καλή σχέση. Είμαι δεμένος μαζί τους και τους αγαπάω πολύ και πιστεύω πως παρότι δεν έχω μεγαλώσει σε μια κλασική/παραδοσιακή οικογένεια, ίσως είναι τα άτομα που με έχουν στηρίξει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. Και για αυτό προσπαθώ να τους το ανταποδίδω, όπως μπορώ.
Δήμητρα Παπαδήμα:
Δυναμική, εύθραυστη, αγρίμι. Ηθοποιός, συγγραφέας του ρίσκου. Είναι η μαμά μας σε αυτή τη δουλειά. Η γυναίκα που έγραψε αυτό το έργο και εκείνη που κατά κάποιο τρόπο μας έφερε σε επαφή μεταξύ μας. Δεν γνωριζόμασταν από πριν με την Νάντια και τον Τάσο.
Ελευθερία:
Τι είναι άραγε η ελευθερία;; Παλιά λέγανε οι Έλληνες: ‘’καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή’’. Σήμερα, γιατί ενώ φαινομενικά οι άνθρωποι έχουν τα πάντα, αισθάνονται σαν να μην ζουν; Τι φταίει;
Ζωή:
Η ζωή συμβαίνει και εμείς είμαστε αλλού, χαμένοι στις σκέψεις μας. Οπότε επειδή το έχω καταλάβει, προσπαθώ να ζω στο εδώ και στο τώρα και να εκτιμώ και αυτά που έχω, χωρίς να τα θεωρώ δεδομένα. Δύσκολο βέβαια. Είναι ρίσκο. Αλλά έτσι είναι η ζωή, κάνει ό,τι της καπνίσει και εσύ απλώς ακολουθείς…
Ηθοποιός:
Ηθοποιός σημαίνει φως. Αλλά πέρα από την πλάκα, εμένα μου αρέσουν πολύ οι κωμικοί ηθοποιοί. Ο Buster Keaton, ο Charlie Chaplin, ο Θανάσης Βέγγος και οι Ιταλοαμερικάνοι, Al Paccino, Robert De Niro, Dani de Vito, και άλλοι. Οι Βρετανοί Christopher Lee, Daniel Day Lewis και πολλοί άλλοι φυσικά. Αν και αγαπημένοι μου είναι ο John Cassavetes από ξένους και η Κατερίνα Γώγου από Ελλάδα. Επειδή εκτός από ηθοποιοί, γράφανε κιόλας και μου θυμίζουν εμένα! Βέβαια, είδα την Μαρία Καβογιάννη στο ‘’Maestro’’ και θεωρώ ότι για ακόμη μια φορά, έδειξε με την ερμηνεία της ότι είναι φοβερή ηθοποιός. Απίστευτη!
Θέατρο:
Το θέατρο είναι πολύ ωραίο όταν έρθει η ώρα της παράστασης, για να το δείξεις επιτέλους στο κοινό. Αλλά τη διαδικασία των προβών την θεωρώ επίπονη και αν μπορούσα να την παρακάμψω θα το έκανα αλλά είναι αδύνατο. Είναι μέρος του παιχνιδιού.
Ισότητα:
Μακάρι να υπήρχε…
Κοινωνία:
Στο «Ρίσκο» υπάρχει η εξής ατάκα: «Ό,τι πιο εύκολο, να βρεις όπλο, 100% αληθινό». Και σκέφτομαι ότι όντως η ελληνική κοινωνία πλέον, έχει γίνει όπως οι αμερικάνικες ταινίες. Ακούς συνέχεια για πυροβολισμούς, δολοφονίες, ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Δυστυχώς. Εκεί φτάσαμε. Επίσης, υποβάθμισαν τα πτυχία των ηθοποιών. Τι να πεις. Και τα δυο δείχνουν πάντως κάτι, όχι και τόσο θετικό θα έλεγα.
Λεοντόκαρδος:
Ο λεοντόκαρδος της καρδιάς μου για φέτος, είναι ο σκηνοθέτης μας, ο Τάσος Σωτηράκης, με τα πυκνά μούσια του και την αρχοντική Νικαιώτικη κορμοστασιά του. Ο ενορχηστρωτής της παράστασης «Ρίσκο». Θεωρώ πως του ταιριάζει γάντι η λέξη λεοντόκαρδος και οπτικά αλλά και ουσιαστικά, μιας και μας πήρε από το χέρι και έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Με βοήθησε πολύ και πιστεύω ότι τον ακολούθησα πιστά σε όλο αυτό που λέμε «Ρίσκο».
Μαύρη κωμωδία:
Μαύρη κωμωδία είναι όταν έχει πλάκα αυτό που θα δεις αλλά ίσως πιο υπόγεια πλάκα. Με ένα χιούμορ που ίσως να μην κάνει τον θεατή να γελάσει κατευθείαν. Αλλά όταν πάει σπίτι του.
Νους:
«Ο στόχος είναι το μυαλό μη μασάς» Κατερίνα Γώγου. Ποσό προφητική αυτή η γυναίκα. Μας χτυπάνε στο μυαλό, πρώτα με εικόνες και λέξεις και αν δεν σε υπνωτίσουν, τότε σε σουτάρουν στο κεφάλι. Κανονικά.
Ξενισμός:
Pou sai bro mou, OMG, Troll, Cool, Imao, Slatina, Slung, Flexάρουμε. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Βέβαια ένας καθηγητής ή υπέρμαχος της ελληνικής γραμματείας, θα κλαίει. Αλλά τι να κάνουμε. Ας πρόσεχαν. Ας έκλειναν τα σύνορα και το ίντερνετ!
Όρια:
Συχνά στη ζωή είναι σαν να είσαι σε πίστες. Είτε χωροταξικές πίστες, είτε εγκεφαλικές πίστες. Και έρχεται η ώρα που δεν αντέχεις άλλο και θες κάτι νέο αλλιώς δεν την παλεύεις. Τότε είναι η εποχή αλλαγής πίστας. Είτε το θες είτε όχι. Πολλές φορές, έχω νιώσει ασφυκτικά σε ένα περιβάλλον που παλιότερα με έκανε να αισθάνομαι καλά. Πιστεύω καλό είναι να αλλάζεις και να ξεβολεύεσαι. Να φεύγεις, να αλλάζεις πόλη, χώρα ή ότι χρειαστεί. Καλό είναι να μην σε σταματάνε αυτά τα όρια. Να τα ξεπερνάς.
Προκλήσεις:
Οι προκλήσεις είναι πολλές και συνεχείς. Σε όλα τα επίπεδα. Διαχρονικά. Θα αντέξουμε όμως …
Ρίσκο:
Ρίσκο υπάρχει σε όλα, πάντα, ακόμα και σε κάτι πολύ απλό. Το ρίσκο να κάνεις λάθος. Ο φόβος που συνήθως υπερισχύει. Όποτε, καλύτερα κάτσε σπίτι, μην κανείς τίποτα και έτσι θα πάνε όλα καλά! Δεν χρειάζεται να ρισκάρεις. Και η παράσταση που θα έρθεις να δεις, μπορεί και να μην σου αρέσει. Αλλά αν δεν πάρεις το ρίσκο, δεν θα το μάθεις και ποτέ.
Συγγραφή:
Η συγγραφή μου αρέσει πολύ. Δεν ξέρω πως προέκυψε. Έχω γράψει ένα θεατρικό το ‘’Τάο’’. Έχω κάνει ήδη μια μικρού μήκους. Δεν ξέρω που μπορεί να οδηγήσει όλο αυτό, θα δούμε.
Τάσος Σωτηράκης:
Αρχικά μου φάνηκε σκληρός τύπος, λόγω, ίσως, μιας σοβαρότητας που τον διακατέχει, τελικά όμως είναι ψυχούλα. Είναι και φοβερός μουσικός. Έχει γράψει και την μουσική της παράστασης, η οποία μου αρέσει πολύ. Ήταν σαν μια πατρική φιγούρα για εμένα σε αυτή τη δουλειά. Κάπως αυστηρός και απαιτητικός αλλά όταν πήγαιναν καλά οι πρόβες, κάναμε και χαβαλέ και περάσαμε όμορφα. Τον εκτιμώ ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη και πιστεύω έχει κάνει μια πολύ όμορφη σκηνοθεσία για το «Ρίσκο». Βέβαια είναι από αυτούς που πιο πολύ θα μείνει στα αρνητικά για να τα διορθώσουμε, παρά στα θετικά και έτσι δεν επαναπαυόμαστε. Πάντα μας λέει τι δεν έγινε σωστά αλλά εμένα με βοηθάει. Θεωρώ πως ταιριάξαμε και συνεργαστήκαμε καλά. Ελπίζω να έχει και εκείνος την ίδια άποψη.
Υποκριτική:
Η υποκριτική είναι Τέχνη που υπήρχε πολύ πριν υπάρξει το επάγγελμα του ηθοποιού. Οι πρώτοι ηθοποιοί ήταν νεάντερνταλ, οι οποίοι είχαν κυνηγήσει τα μαμούθ και έφτανε η ώρα να φάνε, τότε λοιπόν, μετά το φαγητό με τη φωτιά να σιγοκαίει και γεμάτο το στομάχι, έχοντας χαλαρώσει μέσα στη σπηλιά, λέγανε ιστορίες ο ένας στον άλλο. Αυτή είναι η Τέχνη της υποκριτικής, να λες ιστορίες. Για εμένα ο καλύτερος ηθοποιός είναι αυτός που όταν κινδυνεύει η ζωή του, θα σωθεί χάρις στην ιστορία που θα πει, ακόμη και αν δεν ξέρει να μιλάει την γλώσσα του ακροατηρίου. Αυτό πιστεύω θα το έκανε ο Robin Williams ή ο Roberto Benini.
Φωνή:
Χαίρομαι που βλέπω αρκετά άτομα του χώρου μου και ειδικά γυναίκες να μιλάνε για διάφορα ζητήματα. Όπως η έμφυλη βία. Ή η σεξουαλική εκμετάλλευση. Όντως υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν φωνή και ίσως όταν βλέπουν μια ηθοποιό να μιλάει για τέτοια ζητήματα να παίρνουν θάρρος. Να αισθάνονται ότι δεν είναι μόνες. Σίγουρα το να παίρνει το θάρρος έστω να μιλήσει κάποιος είναι σωστό. Πολύ καλύτερο από το να μένουν τα στόματα κλειστά κάτω από την οποιαδήποτε απειλή.
Χάρισμα:
Είμαι πολυλογάς, πιστεύω θα μπορούσα να μιλάω για τρεις ώρες ακατάπαυστα και να αυτοσχεδιάζω . Σκέφτομαι έντονα τελευταία ότι πρέπει να γράψω έναν τεράστιο μονόλογο και θα το κάνω. Επίσης, έχω το χάρισμα να φεύγω αθόρυβα.
Ψυχισμός:
Ο ψυχισμός είναι κάτι περίεργο. Ευμετάβλητο. Μια είσαι έτσι, μια είσαι αλλιώς. Ζούμε σε μια εποχή όπου η ψυχολογία είναι το Α και το Ω. Όλοι μιλάνε για αυτά. Όταν αρχίζεις και πιέζεσαι, ο οργανισμός αντιδρά. Πολλή πληροφορία. Εικόνες αντιφατικές. Όλοι με ένα κινητό στο χέρι. Πολλή σκέψη. Πολλές επιλογές, διάσπαση προσοχής. Χρειάζεται κάπου και λίγη ηρεμία. Ο ψυχικός μας κόσμος καλώς ή κακώς είναι σαν το σώμα μας. Χρειάζεται φροντίδα.
Ωραία χρόνια:
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα. Και αυτό πιστεύω με επηρεάζει ακόμη και σήμερα. Στα εφηβικά μου χρόνια επίσης, έζησα πολύ δυνατές στιγμές. Με φίλους, παρέες, βόλτες, έρωτες, ταξίδια. Αυτό κρατάει ακόμη… Όταν μεγαλώνεις και έρχονται ευθύνες, υποχρεώσεις και πρέπει να ξέρεις τι θες, να έχεις απόψεις κλπ, αρχίζεις και ξενερώνεις λίγο. Εγώ έτσι το βίωσα τουλάχιστον. Ψάχνω πάντα λίγη από την ανεμελιά και την αθωότητα που υπήρχε μέσα μου τότε…
Ρίσκο
Κείμενο: Δήμητρα Παπαδήμα
Σκηνοθεσία – Πρωτότυπη μουσική: Τάσος Σωτηράκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Θαλασσινή Βοστ
Σκηνικά – Κοστούμια: Αλεξάνδρα Στεφανίδου
Φωτισμοί: Γιώργος Φωτόπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Ερμηνεύουν: Γιώργος Καφετζόπουλος, Νάντια Καφφετζή
Θέατρο OLVIO: Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, 118 55, πληροφορίες στο ταμείο του θεάτρου 18:00 – 21:00, τηλέφωνο: 21 0341 4118
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00
Διάρκεια: 75 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 13 ευρώ (γενική είσοδος), 11 ευρώ (μειωμένο)
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/risko/
Προσφορά προπώλησης: 9 ευρώ
Σχόλια για αυτό το άρθρο