ΤΩΡΑ |
H Κατερίνα Λάττα φανταζόταν πάντα πως είναι Ρωσίδα. Όπως λέει η ίδια: “Η γραφή και ο ποιητικός ρεαλισμός του Τσέχοφ με αντιπροσωπεύει”. Εκτός από το ταλέντο της στην υποκριτική, ίσως είναι κι αυτός ένας λόγος που ερμηνεύει εξαίσια την Έλενα Πόποβα στην “Αρκούδα” που παρουσιάζεται κάθε Σαββατοκύριακο στο Χοροχρόνο, σε σκηνοθεσία Νίκου Καρδώνη. Η Κατερίνα Λάττα είναι από τις ηθοποιούς που δεν περνούν απαρατήρητες πάνω στη σκηνή. Πρόσφατα ξεχώρισε στην παράσταση “Οι λουόμενες” και τώρα στην “Αρκούδα” αφήνει και πάλι το ερμηνευτικό της στίγμα. Για να την γνωρίσουμε καλύτερα, η Κατερίνα Λάττα σε αποκλειστική συνέντευξη από το Α ως το Ω.
Βασικό συστατικό της ζωής μου: Το χιούμορ, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς γέλια!
Γενιά νέων ηθοποιών: Κουρασμένη, άτυχη αλλά πεισματάρα. Επιστρέφουμε πάλι στην συνύπαρξη ομάδων, στα “μπουλούκια”. Είναι σκληρό, αλλά όποιος καταφέρει να επιβιώσει από αυτήν την κοινωνική και οικονομική πανωλεθρία, θα επιζήσει. Είμαστε σε μια ψυχική αναμονή που δεν ξέρουμε πού να διοχετεύσουμε την ενέργεια μας.
Διάβασμα: Ήρθε με ένα μαγικό τρόπο και μου άνοιξε ένα κανάλι προς τη φαντασία. Τελικά μια σελίδα από ένα βιβλίο μπορεί να σε ταξιδέψει περισσότερο από ένα τοπίο στη θάλασσα ή στο βουνό.
Ελευθερία: Όχι δεδομένη, αν και θα έπρεπε. Πολύ εύκολα πια καταπατούνται τα όρια της προσωπικής ελευθερίας μας. Δεν υπάρχει ενσυναίσθηση. Μέχρι που μπορώ να επέμβω σωματικά και ψυχικά σε κάποιον. Φοβάμαι ότι η ελευθερία θα καταλήξει να είναι προνόμιο λίγων.
Ζωάκι: Η Ρόζα μου.
Ηρεμία: Την επιζητώ.
Θέατρο: Μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
Ικανότητες: Να αιφνιδιάζεις συνέχεια τον εαυτό σου, να μην σε βαριέσαι, να μην επαναπαύεσαι. Να μπορείς να συντονίζεσαι με άλλους ανθρώπους και στιγμές.
Καλοσύνη: Να σέβεσαι.
Λογική vs Συναίσθημα: Συναίσθημα φυσικά.
Μητρότητα: Δεν είναι καταναγκαστικό έργο. Είναι επιλογή.
Νίκος Καρδώνης: Ένα πυροτέχνημα που ήρθε στη ζωή μου.
Ξεχνάω: Εύκολα… ποτέ…. όποιος το διαβάσει αυτό και με ξέρει θα γελάει.
Όνειρα: Μου έχουν λείψει.
Πρόβα vs Παράσταση: Παράσταση. Η αδρεναλίνη που ανεβαίνει κάθε φορά που ζεις μια άλλη προτεινόμενη συνθήκη με ζωντανό κοινό δεν συγκρίνεται.
Ρόλος ζωής: Δεν ξέρω. Υπάρχουν τόσα κείμενα που δεν έχω διαβάσει ακόμα που θα ήταν άδικο να αναφέρω.
Συνεργασίες: Ευλογία. Να βρεθείς με συνεργάτες και φίλους που να χαίρεσαι να πηγαίνεις στην πρόβα. «Οι Λουόμενες» της Κ. Μαυρογεώργη και η «Αρκούδα» του Ν. Καρδώνη είναι από αυτές τις δουλειές που νιώθω μεγάλη περηφάνια.
Τσέχοφ: Πάντα φανταζόμουν πως ήμουν Ρωσίδα! Η γραφή του και ο ποιητικός του ρεαλισμός με αντιπροσωπεύει.
Υστεροφημία: Θα χρησιμοποιήσω μια φράση από τις «Λουόμενες» που έλεγε η Μαρία: «Αν πεθάνω τώρα θα με θυμάστε;» Μια ερώτηση που από μικρά παιδιά, θυμάμαι να το ρωτάμε στις γειτονιές που παίζαμε χωρίς να καταλαβαίνουμε ακριβώς τη σημασία του. Οι άνθρωποι είμαστε πολλές φορές σκληροί με τον εαυτό μας και ερήμην μας.
Φόβοι: Χρειάζονται φροντίδα για να μπορούμε να διαχειριστούμε την καθημερινότητα. Είναι λίγο ύπουλες οι φοβίες. Μπαίνουν και ριζώνουν εκεί που δεν το περιμένεις.
Χωρισμοί: Είναι ο ήχος του καραβιού που φεύγει.
Ψάχνω συχνά: …τον εαυτό μου!
Ωραία παράσταση: Αυτές που θυμάμαι με τα μάτια της ψυχής.
(Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη, Δομνίκη Μητροπούλου)
Ο έμπειρος ηθοποιός Νίκος Καρδώνης καταπιάνεται για πρώτη φορά με τη σκηνοθεσία μ’ αφορμή το κλασικό αριστούργημα του Τσέχοφ «Η αρκούδα» με μια ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών επί σκηνής.
Η παράσταση ανέβηκε στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή χορού, το Χοροχρόνο, στο Γκάζι, εγκαινιάζοντας έτσι ένα άνοιγμα της σχολής στο χώρο του θεάτρου. Στη σκηνή η Κατερίνα Λάττα, ο Γιάννης Λατουσάκης και ο Γιάννης Δενδρινός.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η υπόθεση εξελίσσεται σ’ ένα αγρόκτημα στην επαρχία του Ρίπλοβο, όπου κατοικεί η Έλενα Πόποβα μια όμορφη χήρα που μήνες τώρα πενθεί για την απώλεια του συζύγου της.
Κλεισμένη και πλήρως απομονωμένη στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της, δέχεται την επίσκεψη του απόστρατου υπολοχαγού Σμιρνόφ που απαιτεί με άκομψο τρόπο την εξόφληση δυο γραμματίων που του χρωστούσε ο εκλιπών.
Η βαρυπενθούσα δεν έχει αντίρρηση, η συμπεριφορά του όμως και οι απόψεις που έχει ο ίδιος για τις γυναίκες την ταράζουν. Η ένταση ανάμεσα τους κορυφώνεται και η σύγκρουση είναι μοιραία και αναπόφευκτη.
Η μονομαχία είναι μονόδρομος.
Το πένθος, το χρέος και τέλος ο έρωτας αντιμετωπίζονται από τον Τσέχοφ με αθωότητα και αυτοσαρκασμό .
Σε μια επιστολή του, στις 28 Φλεβάρη 1888, ο Τσέχοφ γράφει:
«Απλά για να σκοτώσω την ώρα μου έγραψα ένα ασήμαντο, μικρό βοντβίλ, σε ύφος γαλλικό , που ονομάζεται Αρκούδα. Εάν αντιληφθούν στους ”Μοντέρνους Καιρούς” ότι γράφω βοντβίλ θα με εξοστρακίσουν! Τι να κάνω , σχεδιάζω κάτι βαρυσήμαντο και προκύπτει τρα-λα-λα. Παρά τις απόπειρες μου για σοβαρότητα , αποτέλεσμα μηδέν. Με εμένα καθετί σημαντικό μεταμορφώνεται σε ασήμαντο».
«Η ζωή είναι μια πορεία προς τη φυλακή , η αληθινή λογοτεχνία οφείλει να διδάσκει πως να διαφεύγεις ή να υπόσχεται την ελευθερία».
Δια χειρός Άντον Πάβλοβιτς Τσέχοφ
Σκηνοθετικό Σημείωμα:
Ένα θέατρο που χωράει σε μια βαλίτσα ή σε ένα ασανσέρ, ακόμα και σε μια μπαμπούσκα, μα και σε μια σάλα χορού.
Εξωστρεφές βοντβίλ, οριακά ακραίο,γεμάτο ανατροπες .
Ο μάγος Τσέχοφ κυνηγώντας το μεγάλο όνειρο, κάνει το πένθος ζωή και το σκοτάδι φως,ταξιδεύοντας μας σε μια όαση γέλιου και συγκίνησης.
Έτσι κι εμείς αναμετριόμαστε με όλη μας τη δύναμη με το μεγαλείο του συγγραφέα και με εργαλεία τη μουσική, την ποίηση και τα ίδια μας τα σώματα, κυνηγούμε μια πατρίδα στην ατέλειωτη και θλιβερή στέπα της πραγματικότητας.
Νίκος Καρδώνης
Λίγα λόγια για τον Χοροχρόνο:
Τον Ιούνιο του 2015, ένα παλιό ξυλουργείο της οδού Ορφέως 76 στον Βοτανικό μεταμορφώνεται σε χώρο τέχνης και εκπαίδευσης.
Στο χώρο αυτό, η Ανώτερη Σχολή Χορού «ΧοροΧρόνος» καταρτίζει τη νέα γενιά Χορευτών και Καθηγητών Χορού, ενώ λειτουργούν και απογευματινά ανοιχτά τμήματα Κλασικού και Σύγχρονου χορού, για όσους επιθυμούν να ασχοληθούν ερασιτεχνικά με την Τέχνη του Χορού ή να προετοιμαστούν για την εισαγωγή τους στην επαγγελματική φοίτηση.
Παράλληλα, από τον Ιανουάριο του 2023, ο ΧοροΧρόνος χαράζει μία νέα καλλιτεχνική πορεία. Γίνεται ακόμα πιο δυναμικά χώρος φιλοξενίας της Τέχνης, με την διοργάνωση παραστάσεων, θεάτρου και χορού.
Ελένη Τζάρου, Καλλιτεχνική διευθύντρια της σχολής Χοροχρόνος
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία : Νίκος Καρδώνης
Μετάφραση : Δαυίδ Μαλτέζε
Επιμέλεια κίνησης : Υβόννη Τζάθα
Μουσική : Μιχάλης και Γιάννης Λατουσάκης
Διασκευή και επιμέλεια στίχων : Βασίλης Ανδρέου
Κοστούμια – σκηνικά : Αλεξάνδρα-Αναστασία Φτούλη, Νίκος Καρδώνης
Φωτισμοί : Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Φωτογράφιση παράστασης: Δομνίκη Μητροπούλου
Teaser: Αλέξης Ορφανίδης
Υπεύθυνη Επικοινωνίας : Γιώτα Δημητριάδη
Ηθοποιοί: Κατερίνα Λάττα, Γιάννης Λατουσάκης, Γιάννης Δενδρινός
Ζωντανή μουσική επί σκηνής: Μιχάλης Λατουσάκης
Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:15
Για 14 παραστάσεις
Τιμές εισιτηρίων : 13€ κανονικό
10€ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων,πολυτέκνων,άνω των 65 )
Διάρκεια παράστασης: 70’ χωρίς διάλειμμα
Τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=z-wbWxC2fi8
Facebook page: https://www.facebook.com/profile.php?id=100089054655251
Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή χορού, Χοροχρόνος
Διεύθυνση : Ορφέως 76 , Αθήνα
5 λεπτά από το μετρό του Κεραμεικού
Σχόλια για αυτό το άρθρο