Πατάω το rec, η Μαρία φέρνει νερό πάλι πετώντας, όπως παλιά.
Μαρία μεγάλωσες με μεγάλους, συνομήλικους ή με φανταστικούς φίλους;
Κώστα, υπάρχει μία μουσική που εμπνεύστηκες από την Μαρία;
Ποιό ήταν το προσωπικό σου καλλιτεχνικό σταυροδρόμι; Γιατί επέλεξες το δρόμο του κοσμήματος;
Κώστας: Μεγάλωσα μέσα στα υλικά και στο εργαστήρι, όμως μεγάλωσα και μέσα στην μουσική με τον πατέρα μου. Για πολλά χρόνια καταπιάστηκα με την μουσική σε πολλούς τομείς της. Αρκετά χρόνια τώρα με το κόσμημα. Αγαπώ και τα δύο, οπότε το καλλιτεχνικό μου σταυροδρόμι μάλλον θα παραμείνει σταυροδρόμι και είμαι πολύ καλά με αυτό.
Όταν δημιουργείς, υπάρχει κάποιο πρόσωπο στο οποίο απευθύνεις την δημιουργία σου; Μπορεί να είσαι εσύ;
Έχεις σχεδιάσει κάποιο κόσμημα επιλέγοντας από πριν αυτήν που θα το φορέσει;
Κώστας: Όλες τις φορές που μας έχουν παραγγείλει custom κοσμήματα.
Το κόσμημα έχει κοινωνικό πρόσημο;
Οι δημιουργίες σου έχουν χαρακτηριστεί αυτάρκεις, σχεδόν εγωιστικές. Ότι δηλαδή δεν αφήνουν περιθώρια για συνδυασμούς. Πρόκειται για έπαινο ή για κατηγορία;
Το κόσμημα που έχεις σκεφτεί, σχεδιάσει και υλοποιήσει, μπορεί να φορεθεί με τέτοιο τρόπο που να μην το αναγνωρίζεις;
Κώστας: Συχνά σχεδιάζουμε κοσμήματα που μπορούν να φορεθούν με παραπάνω από έναν τρόπους. Επίσης, έχουμε επισκευάσει αρκετά που αν δεν είχαμε φωτογραφία δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Για παράδειγμα, το μισό το έχει φάει ο σκύλος.
Ανήκετε πλέον στην ίδια σχεδιαστική ομάδα, την COSMO2.Είστε κάτι σαν το πιάνο με τέσσερα χέρια, δηλαδή εργάζεσθε στο ίδιο αντικείμενο, ή ο καθένας παραμένει σολίστ στην ίδια συναυλία;
Υπάρχει κάποιο κόσμημα που φοράς/φόρεσες και δεν ήταν δικό σου, αλλά ήσουν εσύ;
Μαρία: Άπειρες φορές. Έχω φορέσει κοσμήματα άλλων Ελλήνων δημιουργών, έχουμε πολύ σημαντικούς σχεδιαστές στο κόσμημα, αλλά και ξένων που θαυμάζω τις δουλειές τους και έχω νιώσει υπέροχα αγοράζοντας ένα κομμάτι τους, αλλά έχω φορέσει και κοσμήματα που ανακάλυψα σε υπαίθριες αγορές στα ταξίδια μου, που τα λάτρεψα και τα συνδύασα με τα δικά μου.
Υπάρχει κάποιο κόσμημα με το οποίο δέθηκες τόσο πολύ που τελικά το κράτησες για τον εαυτό σου;
Κώστας: Στην αρχή το σκεφτόμουν έντονα αυτό όταν έφτιαχνα κάτι που μου άρεσε πολύ. Δεν ήθελα να το αποχωριστώ. Στην πορεία όμως συνειδητοποίησα πως παίρνω μεγαλύτερη χαρά όταν κάποιος το αγοράζει γιατί βλέπει και αυτός αυτό που βλέπω και εγώ.
Σχόλια για αυτό το άρθρο