Η Όλια Λαζαρίδου από το Α ως το Ω: “Η μνήμη θα μπορούσε να είναι αντίδοτο της καταστροφής”

Το θέατρο ήταν, είναι και θα είναι πάντα η προτεραιότητά της, αλλά και η πλούσια και μεστή παρακαταθήκη που θα αφήσει, όταν αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Και πόσο χαίρομαι για αυτό! Αλήθεια, πόσοι συνάδελφοί της είναι τόσο αφοσιωμένοι και πιστοί στο λειτούργημά τους και μόνο; Η πολυτάλαντη -είναι και σκηνοθέτις, εκτός από ηθοποιός -και χαρισματική Όλια Λαζαρίδου, ξεχωρίζει για τη σεμνότητα, το ήθος, το χαμηλό προφίλ που κρατά , τη σοβαρότητα και τον άκρατο επαγγελματισμό,  προτερήματα πνευματικά και ηθικά με τα οποία διαχειρίζεται αέναα όλες της τις δουλειές. Έγινε γνωστή μέσα από τον κινηματογράφο στο ευρύ κοινό – τηλεόραση δεν έχει κάνει πολύ, επιλογή της κι αυτό- τη δεκαετία του ’80. Η πρώτη της κινηματογραφική συμμετοχή ήταν σε ένα μικρό ρόλο στην ταινία 1922 του Νίκου Κούνδουρου το 1978. Έχει πρωταγωνιστήσει συνολικά σε 17 ταινίες και έχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου του Φεστιβάλ ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τις ταινίες ”Το στίγμα” το 1982 και ”Τεριρέμ” το 1987, ενώ την ίδια χρονιά κέρδισε και το βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία ”Αρχάγγελος του πάθους”. Το 2005 βραβεύθηκε για το σύνολο του έργου της. Στο πλαίσιο του 46ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προβλήθηκαν προς τιμήν της σε ειδική προβολή οι ταινίες ”Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα” του Νίκου Νικολαΐδη, ”Ακατανίκητοι εραστές” του Σταύρου Τσιώλη, ”Το στίγμα” του Παύλου Τάσιου και ”Η νοσταλγός” της Ελένης Αλεξανδράκη. Αν και έχει συνεργαστεί με τους πιο σπουδαίους σκηνοθέτες και παρότι έχει παίξει σημαντικούς ρόλους ρεπερτορίου, ποτέ δεν καβάλησε το καλάμι, ούτε το διατυμπάνισε περίτρανα, αλλά εξακολουθεί να επιλέγει  ποιοτικές δουλειές που είναι και το μόνο της μέλημα και αυτοσκοπός. Αξίζει πολλά μπράβο τόσο για τη στάση ζωής της, τη θεατρική και την κοινωνική, αλλά και για τις εκάστοτε επιλογές που αφορούν στον επαγγελματικό της τομέα! Τη φετινή σεζόν συναντάται στο σανίδι με την σπουδαία Χαρούλα Αλεξίου,  στην κεντρική σκηνή του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά, με αφορμή τα 100 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής, όπου παρουσιάζουν το θεατροποιημένο κείμενο του Φώτη Κόντογλου ”Το Αϊβαλί, η πατρίδα μου”. Η εξέχουσα και διακεκριμένη ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου, από το Α ως το Ω!

Ασυνέπεια: Με πληγώνει όταν τη συναντώ, γιατί ξυπνά κάτι άλλο που έχω εγώ μέσα μου και αρχίζει και αυτό από το άλφα το στερητικό, επίσης, και είναι η ανασφάλεια.

Βούληση:  Ένα όπλο, αλλά εάν δεν το συνοδεύει και η καρδιά είναι ένα όπλο ελλιπές… Μερικές φορές ,προς χάριν κάποιου που αγαπούμε, μπορεί να πρέπει να παραιτηθούμε από αυτή τη δύναμή μας.

Γυναικοκτονίες: Ελπίζω η δημοσιότητα του διαδικτύου που έχει γίνει ένα όπλο εναντίον ενός πράγματος που νομίζω, ότι έρχεται από πολύ παλιά να γίνει ένα όπλο που θα συνδράμει στον περιορισμό τους. Βέβαια, δεν έχω πολλές ελπίδες γιατί η ανθρώπινη φύση είναι θηρίο ανήμερο. Μπορεί έστω, όμως κάποιο όριο να μπει.

Διωγμός: Μια πολύ μεγάλη πληγή, η οποία πιστεύω ότι υπάρχει ως πληγή μέσα στη συνείδηση όλων, ακόμη και αν δεν την έχουμε ζήσει προσωπικά. Θα ήταν ευχής έργον να αναγνωρίσουμε ότι αυτή την πληγή την κουβαλάνε και άλλοι άνθρωποι άλλων εθνικοτήτων που βρίσκονται στη χώρα μας, δίπλα μας στις μέρες μας…

Ελληνισμός: Είναι η λέξη πατρίδα. Είναι πολύ στενάχωρο που στις μέρες μας ντρεπόμαστε καμιά φορά να την προφέρουμε γιατί έχει αλλοτριωθεί από έννοιες που την αλλοιώνουν.

Ζωή: Πιστεύω ότι κρύβει μέσα της πολλά δώρα μαζί με την οδύνη που περιέχει, τα οποία για να σου αποκαλυφθούν χρειάζεται να αγωνιστείς φυσικά, αλλά πάνω από όλα να έχεις ευγνωμοσύνη…

Ηθοποιός: Το ότι είμαι ηθοποιός, εμένα προσωπικά μου έδωσε έναν τόπο να σταθώ, να βρω μια ταυτότητα για να μπορέσω λίγο πιο άφοβα να ανοιχτώ στη ζωή και στους άλλους ανθρώπους, γιατί ήμουν ένα κορίτσι στα νεανικά μου χρόνια, απροσάρμοστο.

Θέατρο: Είναι ένα ονειροδρόμιο και θέλω να ελπίζω να μην αλλοιωθεί αυτή του η σπουδαία ιδιότητα με την επέλαση του διαδικτύου.

Ισότητα: Είναι κάτι σπουδαίο, και θεωρώ ότι, εάν οι άνθρωποι αγαπιούνται, συμβαίνει χωρίς να χρειάζεται να ματώσουν για να το διεκδικήσουν.

Καταστροφή: Κοιτάζω γύρω μας πόσα πράγματα έχουν καταστραφεί ανεπανόρθωτα, πράγματα για τα οποία εγώ προσωπικά είχα μνήμες, γι’ αυτό και σκέφτομαι ότι ο τόπος που μπορεί κάποιος να προστατευτεί αλλά και να προστατέψει από την καταστροφή τα πράγματα που αγαπάει είναι το εσωτερικό του τοπίο… Ένα αντίδοτο θα μπορούσε να είναι η μνήμη.

Λογοπλάστης: Είναι όμορφο να μπορείς να εκφράζεσαι με πλούσιο τρόπο, αρκεί αυτή σου ή δεξιότητα, ας την πούμε έτσι, να μην γίνεται για να κρύψει την ειλικρίνεια.

Μαντάμ Ορτάνς: Είχα δει την ταινία όταν ήμουν μικρή, είχα κλάψει με αυτόν το ρόλο και όλο αυτό μαζί με την επιθυμία να δουλέψω με τον Γιάννη Κακλέα, ήταν ο λόγος που με έκανε να δεχτώ να παίξω στο ”Ζορμπά” όταν μου έγινε η πρόταση!  Ελπίζω, σε αυτό που θα κάνω αυτή η πρώτη συγκίνηση να γίνει μια δημιουργική δύναμη στο πώς θα φτιάξω το ρόλο μου.

Νέα γενιά ηθοποιών: Εκ των πραγμάτων, επειδή δεν είμαι δασκάλα, δεν τη γνωρίζω πολύ καλά τη νέα γενιά των ηθοποιών, αλλά την παρακολουθώ ως θεατής. Αυτό το θέατρο, το οποίο εγώ γνώρισα και αγάπησα, έχω την εντύπωση ότι δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Αλλά εύχομαι όμως από όλο αυτό το χάος που επικρατεί αυτή τη στιγμή στα θεατρικά πράγματα να βγει κάτι καινούργιο που εγώ αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να αισθανθώ ότι γεννιέται… Και πιστεύω και θέλω να πιστεύω ότι θα με εκπλήξει ευχάριστα. Πολλές φορές συμβαίνει και αυτό γιατί φυσικό είναι να αναγνωρίζουμε ότι μας είναι ήδη γνωστό.

Ξένο ή ελληνικό ρεπερτόριο: Δεν έχω κάποια προτίμηση. Η επιλογή που κάνω τα τελευταία χρόνια είναι εντελώς προσωπική στο τι επιλέγω να κάνω και είναι ανεξάρτητη από την εθνικότητα των έργων.

Όρια: Είναι απαραίτητα όταν δεν είναι πολύ στενά και δεν σε πνίγουν, αλλά δημιουργούν μια κοίτη, όπου μέσα το ποτάμι μπορεί να κυλήσει χωρίς να σκορπιστεί.

Παράσταση: Για εμένα η ώρα της παράστασης είναι αυτά τα 40 χρόνια που δουλεύω! Ένα πεδίο αγωνίας αλλά και μεγάλης δημιουργικότητας!

Ρόλοι: Μια αφορμή μέσα από τα λόγια ενός αλλού να καταλάβεις και να σε καταλαβαίνουνε…

Σειρές τηλεοπτικές: Δεν έχω δει τίποτα ακόμη. Οι προτάσεις που έκαναν ήταν αρκετές, μέσα σε αυτές δεν έτυχε κάτι, όμως, που να μου αρέσει για να το κάνω.

Το Αϊβαλί η πατρίδα μου: Είναι ένα βιβλίο που με συγκλόνισε όταν το διάβασα με την αθωότητα και τον καρδιακό τρόπο που ο Κόντογλου το περιγράφει, όπως το θυμάται με τα παιδικά του μάτια.  Είμαι πολύ χαρούμενη που συνυπάρχω με έναν άνθρωπο, όπως  η Χαρούλα Αλεξίου που καμιά φορά επάνω στη σκηνή ξεχνιέμαι ακούγοντας την και νομίζω ότι μου λέει δικές της ιστορίες…

Υπομονή: Είναι μια πολύ μεγάλη αρετή που αισθάνομαι πως δεν την έχω καθόλου…

Φώτης Κόντογλου: Είναι ο απόλυτος παραμυθάς της πατρίδας μας για εμένα! Πρόσφατα δεν ήταν πολύ γνωστός και χαίρομαι που αυτή η παράσταση μας συμβάλλει στο να τον γνωρίσουν ακόμη περισσότεροι άνθρωποι.

Χάρις Αλεξίου: Η Χάρις Αλεξίου, αρχικά είναι ένα πρόσωπο που έχει καταφέρει κάτι που λίγοι το έχουν πετύχει στη ζωή τους. Εκτός, από το να την θαυμάζουν, να την αγαπούν και να την θεωρούν δικό τους άνθρωπο, έφτασε σε σημείο και έγινε η Χαρούλα όλων!

Ψυχισμός: Αγωνίστηκα για να τον μάθω και να τον γνωρίσω, αλλά από τη στιγμή που άρχισα να περιπλανιέμαι για σχετική αναζήτηση μέσα στα σκοτεινά του μονοπάτια, έγινε για εμένα και ένα στήριγμα για τη ζωή και τη σχέση μου με τους άλλους ανθρώπους…

Ωριμότητα: Είναι ένα στάδιο της ζωής όπου από αποχαιρετάς ορισμένα πράγματα, αλλά αυτά που έχεις, μαθαίνεις να τα εκτιμάς, αλλά και να τα αξιοποιείς περισσότερο…

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, παρουσιάζει το κείμενο του Φώτη Κόντογλου «Το Αϊβαλί η Πατρίδα μου», σε μια θεατροποιημένη σκηνική παρουσίαση με τη Χάρις Αλεξίου και την Όλια Λαζαρίδου, στη Κεντρική Σκηνή του Δ.Θ.Π., από για λίγες  ακόμη παραστάσεις (έως 24 Σεπτεμβρίου).

Η παράσταση παρουσιάζεται στο πλαίσιο του ΠΕΙΡΑΙΑΣ ARTPORT II μια διοργάνωση του Δ.Θ.Π.

Ο ζωγράφος και ποιητής Φώτης Κόντογλου(1895-1965), αντιπροσωπευτικός της Γενιάς του ’30, αναπολεί και καταγράφει μαρτυρίες ανθρώπων και ιστορίες από την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Αϊβαλί. Εκεί που γεννήθηκε και έζησε μέχρι και τα 17 του χρόνια. Μέσα από την προσωπική του γλώσσα, αναζητά την αυθεντική ελληνικότητα κι αφήνει να ξεφύγει μέσα από τις λέξεις και το ύφος του, ένας βαθύς αναστεναγμός για εκείνα τα σκοτεινά χρόνια του Διωγμού και της Καταστροφής.

 «Στης Ανατολής τα μέρη βρίσκεται ένα μπουγάζι κλεισμένο ολοτρόγυρα
σαν να ‘ναι ένας κόσμος χωρισμένος από τον άλλο κόσμο…

εκεί πέρα βρίσκεται μια πλάση της φαντασίας γεμάτη ειρήνη και αγαλλίαση…

όλα είναι μικρά και καθαρογραμμένα σα να’ναι ζωγραφισμένα με το πινέλο…

Με ένα λόγο όλα είναι σα ψεύτικα παιχνίδια της φαντασίας γιατί είναι τόσο όμορφα
και τέτοια ευφροσύνη αισθάνεται ο άνθρωπος όπου μπαίνει σε τούτο το μέρος
ώστε αν πει πως ο παράδεισος δε θα’ναι ομορφότερος δε λέγει κανένα ψέμα»

Φώτης Κόντογλου

Η παράσταση βασίστηκε σε αποσπάσματα από το «Αϊβαλί η Πατρίδα μου» του Φώτη Κόντογλου.

Το έργο-υπό μορφή θεατρικού αναλογίου-σχεδιάστηκε από τις Όλια Λαζαρίδου, Αμαλία Μουτούση και Δάφνη Ρόκου και πρωτοπαρουσιάστηκε το 2018, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση της Μονάδας ανακουφιστικής φροντίδας Γαλιλαία.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΟΝΤΗΡΗΣ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ ARTPORTII

«Το Αϊβαλί η Πατρίδα μου»

μια θεατρική αφήγηση βασισμένη στο βιβλίο του Φώτη Κόντογλου

για λίγες ακόμη παραστάσεις

Παίζουν: Χάρις Αλεξίου και Όλια Λαζαρίδου.

Σκηνοθεσία: Όλια Λαζαρίδου

Μουσική επιμέλεια: Ανδρέας Κατσιγιάννης

Σκηνικά: Δάφνη Ρόκου – Μαγδαληνή Αυγερινού

Κοστούμια: Εύα Νάθενα

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Ρούσσου

Συμμετέχουν μέλη της ορχήστρας Εστουδιαντίνα  Νέας Ιωνίας υπό τη διεύθυνση Ανδρέα Κατσιγιάννη.

Σαντούρι: Ανδρέας Κατσιγιάννης – Σταυρούλα Σπανού

Βιολί: Σωτήρης Μαργώνης – Δημήτρης Στεφόπουλος

Ούτι: Γεώργιος Παππάς – Χάρης Τριανταφυλλίδης

Κιθάρα: Θεοδόσης Συκιώτης

Ώρες και ημέρες παραστάσεων:

09.09 – 24.09.22 (εκτός 11 & 19.09)

Ώρα έναρξης:

20:30

Διάρκεια:

70 λεπτά

Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.ticketservices.gr/event/to-aivali-i-patrida-mou-xaris-alexiou-olia-lazaridou/?lang=el

 

 

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ηρώων Πολυτεχνείου 32
Πειραιάς
www.dithepi.gr

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Διακεκριμένη: 20€
Α Ζώνη: 15€
Μειωμένα: 12€ (*)

(*) τα μειωμένα εισιτήρια αφορούν φοιτητές, ΑμεΑ και άτομα άνω των 65 ετών

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
– ΤΑΜΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
Ηρώων Πολυτεχνείου 32
τηλ. 210 4143310

– TICKETSERVICES
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Αθήνα
Τηλεφωνικά: 2107234567
Online: www.ticketservices.gr