Μέγας Αλέξανδρος: Η Dr Truth Pavri αποκαλύπτει τα πάντα για το θάνατο του

Στις 30 Μαίου του 323 π.Χ. όλα ήταν έτοιμα για την νέα εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την κατάκτηση της Αραβίας και της Βόρειας Αφρικής. Ο βασιλιάς θυσίασε στους θεούς για την ευνοϊκή έκβαση της εκστρατείας και ενώ όλο το στράτευμα είχε ριχτεί στην διασκέδαση, αυτός παρέθεσε επίσημο γεύμα προς τιμήν του Νεάρχου, του αρχηγού του στόλου και των άλλων αξιωματικων που επρόκειτο να αναχωρήσουν. Οταν οι περισσότεροι από τους καλεσμένους είχαν φύγει, ο Αλέξανδρος λούστηκε και ήταν έτοιμος να κοιμηθεί, όταν ο νέος αγαπημένος του, ο Μήδιος από τη Θεσσαλία, τον προσκάλεσε σπίτι του για να περάσουν μαζί τη βραδιά. Ο Αλέξανδρος δέχτηκε την πρόσκληση, πέρασε όλη τη νύχτα στο σπίτι του φίλου του και το ξημέρωμα τον αποχαιρέτησε και του υποσχέθηκε να τον δει το επόμενο βράδυ.

Οταν γύρισε στα ανάκτορα της Βαβυλώνας πλύθηκε και κοιμήθηκε ως αργά την άλλη μέρα. Το βράδυ πήγε ξανά στο σπίτι του Μήδιου, πίνοντας ως αργά τη νύχτα περισσότερο από ότι συνήθιζε. Κακόκεφος γύρισε στα ανάκτορα, και αφού λούστηκε, έφαγε και έπεσε στο κρεβάτι με πυρετό.Το πρωί της 1ης Ιουνίου ξύπνησε άρρωστος. Γι΄αυτό τον μετέφεραν με το κρεβάτι του στο ιερό όπου έκανε την καθημερινή θυσία όπως συνήθιζε. Αφού τελείωσε, ξάπλωσε και κοιμήθηκε ως αργά το απόγευμα και όταν ξύπνησε, κάλεσε τους στρατηγούς και τους έδωσε οδηγίες για την εκστρατεία. Την επόμενη μέρα μετά το λουτρό και την πρωινή θυσία έμεινε στο δωμάτιό του με τον Μήδιο, ο οποίος με αστείες διηγήσεις προσπάθησε να διασκεδάσει τον άρρωστο βασιλιά.

Στις 3 Ιουνίου κάλεσε τον Νέαρχο και του είπε ότι λόγω της αρρώστιας του η εκστρατεία αναβάλλεται για μερικές μέρες μέχρι να γίνει καλά. Ομως η υγεία του όλο και χειροτέρευε. Ενιωθε φοβερούς πόνους στην κοιλιά, είχε υψηλό πυρετό, ρίγη και με δυσκολία μπορούσε να μιλήσει. Τις επόμενες μέρες οι πόνοι στην κοιλιά ήταν τόσο έντονοι που παρακαλούσε να έρθει κάποιος να τον σκοτώσει για να γλιτώσει. Οι στρατιώτες του που έμαθαν τα νέα, άλλοι με το καλό και άλλοι με τη βία, απαιτούσαν να δουν το βασιλιά τους. Ετσι, στις 9 Ιουνίου, παρέλασαν όλοι μπροστά από τον Αλέξανδρο, ο οποίος ανήμπορος, με δυσκολία σήκωνε το κεφάλι και αποχαιρετούσε τους συμπολεμιστές του. Βλέποντας ότι το τέλος πλησιάζει, οι στρατηγοί μαζεύτηκαν γύρω από το κρεβάτι του και τον ρώτησαν ποιον αφήνει διάδοχο στην τεράστια αυτοκρατορία του. “Τω κρατίστω”, ήταν το μόνο που μπόρεσε να ψιθυρίσει, στον καλύτερο δηλαδή, χωρίς όμως  να πει κάποιο όνομα.

Στις 10 Ιουνίου, το πρωί, μερικοί από τους στρατηγούς του πήγαν στο Σεραπείο και ρώτησαν αν θα ήταν καλό να μεταφέρουν στο ιερό τον άρρωστο βασιλιά. Ο θεός απάντησε ότι καλύτερα να μην τον φέρουν. Το ίδιο βράδυ ο Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικία 32 ετών και 11 μηνών. Ο βασιλιάς που νίκησε τόσες στρατιές δεν υπήρχε πια. Θρήνος ξέσπασε από άκρη σε άκρη στο στρατόπεδο των Μακεδόνων. Κραυγές ακούγονταν σε όλο το στράτευμα, οι στρατιώτες έριχναν στάχτη στα κεφάλια τους και σε ένδειξη πένθους έκαψαν τα ανακτορα που ζούσε και έκοψαν τις ουρές σε 1000 άλογα. Εφεραν ένα χρυσό φέρετρο και οι ιερείς με θρήνους έπλυναν το σώμα με μόσχο και ροδόνερο, έριξαν πάνω του καθαρή καμφορά και το τύλιξαν με ένα χρυσοϋφαντο σάβανο. Τοποθέτησαν το σώμα, τυλιγμένο με βαρύτιμο κινέζικο ύφασμα, μέσα στο χρυσό φέρετρο, που ήταν γεμάτο ως απάνω με μέλι, για να μείνει αναλλοίωτο και περίμεναν να έρθουν οι  ταριχευτές από την Αίγυπτο για να τον βαλσαμώσουν.

Αγνωστη παραμένει η αιτία θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πολλοί ισχυρίζονται ότι δηλητηριάστηκε με αρσενικό ή με στρυχνίνη, είτε από κάποιον στρατηγό του, είτε από κάποιο εχθρό του, είτε από κάποια από τις γυναίκες του. Αλλοι εξετάζοντας τα συμπτώματα που παρουσίασε μιλούν για φυσικά αίτια όπως αλκοολική ηπατοπάθεια, ηπατίτιδα, περιτονίτιδα, σαλμονέλωση, τυφοειδή πυρετό, ελονοσία, ακόμη και μια σπάνια διαταραχή κατά την οποία επιτίθεται το ανοσοποιητικό σε κύτταρα του νευρικού συστήματος προκαλώντας παράλυση. Το πιο πιθανό είναι να πέθανε από χολολιθίαση, που τον ταλαιπωρούσε όσο ζούσε, η οποία εξελίχθηκε σε οξεία νεκρωτική παγκρεατίτιδα.

Μεγάλη διαμάχη ξεκίνησε την επομένη του θανάτου για δύο πράγματα. Πρώτον για το μοίρασμα των κατακτήσεων του. Μετά από ίντριγκες, μάχες, δολοφονίες και συγκρούσεις, που κράτησαν χρόνια, χωρίστηκε σε τέσσερα βασίλεια, της Μακεδονίας, της Μικράς Ασίας, της Συρίας- Μεσοποταμίας-Ιράν και της Αίγύπτου. Οσο για το σώμα, μόλις πέθανε ο Αλέξανδρος άρχισε μια μεγάλη διαμάχη για το που θα θαφτεί, γιατί υπήρχε προφητεία ότι η πόλη που θα δεχτεί το σώμα του θα είναι για πάντα ευτυχισμένη και απόρθητη. Τελικά αποφασίστηκε να ταφεί στο ναό του Αμμωνα Δία, στην όαση της Σίβας. Την επιμέλεια της ταρίχευσης του νεκρού και την κατασκευή της άμαξας, που θα μετέφερε τη σορό στην Αίγυπτο, ανέλαβε ο Αρριδαίος. Χρειάστηκε σχεδόν δύο χρόνια για να κάνει όλες τις ετοιμασίες. Σε όλο αυτό το διάστημα, όταν οι στρατηγοί ήθελαν να αποφασίσουν για κάτι σημαντικό, τοποθετούσαν στη μέση το φέρετρο με το σώμα του Αλέξανδρου.

Τέλος ο Αρριδαίος ξεκίνησε από τη Βαβυλώνα για να μεταφέρει το σώμα στο ναό του Αμμωνα. Η πορεία αυτή ήταν ένας διαρκής θρίαμβος. Κόσμος συνέρεε από παντού να συναντήσει και να προσκυνήσει τον νεκρό βασιλιά. Οταν όμως η σωρός έφτασε στην Αίγυπτο, ο βασιλιάς Πτολεμαίος δεν άφησε να ταφεί στην όαση της Σίβας, αλλά έφτιαξε ναό στο κέντρο της Αλεξάνδρειας και εκεί τοποθέτησε το φέρετρο. Η τελευταία μαρτυρία που έχουμε είναι ότι προσκύνησε τον τάφο του Αλέξανδρου ο Ιούλιος Καίσαρας. Από εκεί και πέρα δεν έχουμε πληροφορίες, με αποτέλεσμα σήμερα να μην ξέρουμε που βρίσκεται θαμμένος. Τι ειρωνεία αλήθεια! Ονομάστηκε Μέγας, κατέκτησε όλο τον κόσμο, γνώρισε νίκες και δόξες και παρ΄όλα αυτά, ο τόπος που δέχτηκε το θνητό του σώμα παραμένει άγνωστος. Ισως όμως γι΄αυτό να δημιουργήθηκε ο μύθος ότι ο βασιλιάς Αλέξανδρος “ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει”…