ΤΩΡΑ |
Πριν λίγες ώρες μάθαμε τα εξαιρετικά δυσάρεστα νέα για τον αγαπημένο συνεργάτη μας Τάσο Θεοδωρόπουλο.
Ο θρυλικός ΤΑΖ ή το μαύρο πρόβατο, μία πένα οξυδερκής και ανεπανάληπτη, μια προσωπικότητα εκρηκτική, ευαίσθητη και ανεξέλεγκτη αυτή τη στιγμή δίνει σκληρή μάχη για τη ζωή του διασωληνωμένος στην εντατική του Γ. Γεννηματάς με covid-19 και σοβαρότατη σηψαιμία.
Προσευχόμαστε στέλνοντάς του όλη μας την αγάπη.
Προσεύχομαι να γίνει καλά, να μου ξαναγράψει, να με “στείλει” με τις βιρτουόζικες αναλύσεις του. Να τον ξαναμαλώσω και να του ξαναπώ πως “δεν είσαι η Αλίκη, αλλά ο Σακελλάριος”..
Θα ήθελα να κλείσω με τη δική του απάντηση στο σχόλιο που του είχα κάνει παράλληλα με άλλα πολλά που αναλύαμε.
Ξέρω ότι δε θα μου απαντήσεις στο ερώτημα μου γιατί δεν είσαι χαφιές, ξέρω ότι με αγαπάς και λατρεύω τον τρόπο που μου απαντάς. Το όχι Αλίκη αλλά Σακελλάριος είναι επικό.
Προσπαθώ Χριστίνα.
Να ξεπεράσω το υπέρμετρο εγώ μου και μετά μπουρδουκλώνομαι. Κι εσύ έχεις μπει κι έχεις φύγει από δουλειές. Στη δική μου ιστορία το ένα τρίτο ήταν δικό μου λάθος, το δεύτερο δικό τους και το τρίτο αμοιβαίο λάθος συνεννόησης, Ζω μια προσωπική Πομπηία στην οποία περιπλανώμενος πρέπει να ανακαλύψω ανάμεσα στις στάχτες τι σημαίνει ζωή. Όπως και να χει σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου,
Σόρι που εξαφανίστηκα από το site αλλά πέρασα ένα μήνα με τη μάνα μου σε γιατρούς και νοσοκομεία και γενικά δεν έγραψα λέξη πουθενά ούτε μιλιόμουνα με άνθρωπο.Από την άλλη εβδομάδα το μαύρο πρόβατό σου επανέρχεται.
Έχεις χαράξει μια γραμμή χαϊκού ανάμεσα στο πως κρίνεις την ελληνική ας γελάσω σόουμπιζ και τα δικά σου κοσμοπολίτικα κριτήρια. Είσαι μαστόρισα αυτής της ισορροπίας και σε ζηλεύω.Απλά δέξου ότι κάποιοι σαν εμένα μπορεί να είναι πιο άξεστοι.
Να είσαι πάντα όμορφη μέσα έξω.
Μέσα σου έξω σου.
Τώρα κοιμάσαι. Να είσαι όμορφη όσο κοιμάσαι κι ευτυχισμένη και χαρούμενη όταν ξυπνάς. Καληνυχτοκαλημέρα.
Όταν έσπευσε να με στηρίξει στην καμπάνια για δημοτική σύμβουλος Αθήνας ο Τάσος έγραψε αυτό το μικρό αριστούργημα. Άλλο ένα μικρό αριστουργηματικό κείμενο στο puzzle των γραπτών του.
Δεν είμαστε φίλοι με τη Christina Politi. Είμαστε δυο άνθρωποι που η δουλειά ή το κάρμα μας έφερε κοντά και μας έδωσε χαρά. Οι εικόνες που έχω από τη Χριστίνα είναι πάντα γεμάτες χαμόγελο για μια Αθήνα που σε βιάζει να ξεχνάς γιατί την αγαπάς. Μια Αθήνα γεμάτη μαγεία που όμως την ρίχνουν όλοι στα σκουπίδια. Μου ήρθε αστραχάν η συμμετοχή της Χριστίνας ως δημοτικός σύμβουλος για τις δημοτικές εκλογές στην ομάδα του ευγενέστατου Παύλου Γερουλάνου. Πρώτη κουτουβάθρα μου ήρθε από την ευγένεια και των δύο. Η δεύτερη μου ήρθε από την χαρισματική ευγένεια της Χριστίνας σε συνδυασμό από το πευκόμηλο οξύ που κουβαλάει. Και νεράιδα και αδίστακτη στοργική Άρτεμις με βέλη. Και Τα μηνύματα της για μια πραγματικά νέα πνοή στην Αθήνα. Γιατί αγάπη μου δεν μπορείς να βοηθήσεις αυτήν την πόλη αν δεν τη ζεις. Την έχω δει να απολαμβάνει σαμπάνια σε ακριβό μαγαζί πριβέ με την ίδια λαχτάρα που τρώει κουλούρι στου Ψυρρή. Να με βλέπει να αγκαλιάζομαι στο πάτωμα κλασάτου μπαρ με ψαρόσκυλο σε μαγαζί στο Μοναστηράκι και να κρατάω λαμπάδα το Πάσχα στο εκκλησάκι βάζοντας φωτιά στα μαλλιά κομμωτηρίου της μπροστινής. Και πάντα γελούσε. Δεν ξέρω πολλά για τη Χριστίνα. Γνωρίζω όμως ότι ξέρει περισσότερα για τη χρυσή εκδοχή της πόλης, εκεί που απλοί άνθρωποι, μεγιστάνες και μετανάστες απλά οφείλουν να ευχαριστήσουν το χρυσό κλειδί της πόλης που τους δόθηκε. Κι αν δεν μπορούν μόνοι τους, εδώ είμαστε να τους βοηθήσουμε να ξεκλειδώσουν. Και μετά γιορτή.
Σχόλια για αυτό το άρθρο