Mιχαήλ Άνθης: «Πιστεύω στην αθανασία της ύπαρξης»

Μέσα του καίει ασίγαστη η φλόγα του πάθους που έχει για το θέατρο γι’ αυτό και δεν διστάζει να ρισκάρει τα χρήματά του σε αυτό που υπεραγαπά για να μην σβήσει ποτέ… Και όλα αυτά χάρις στον ιδεαλισμό που τον διακρίνει! Οι απόψεις του κρύβουν μέσα τους ποιητικό άρωμα και τις λέει σταράτα, με θάρρος και παρρησία, γιατί δεν εξαρτάται από κανέναν… Ο πολυτάλαντος δημιουργός Μιχαήλ Άνθης, διαθέτει τόσα πολλά προτερήματα και χαρίσματα που φοβάμαι μήπως ξεχάσω κάποιο από αυτά, καθώς τα αναφέρω. Εκτός από ηθοποιός και σκηνοθέτης, είναι πολυβραβευμένος συγγραφέας θεατρικών έργων -έχει γράψει περισσότερα από 75 στο σύνολο τους- τηλεοπτικών σεναρίων, τελείωσε Φιλοσοφική, σπούδασε μουσική- έχει ηχογραφήσει πολλά cd- χορό, τραγούδι και έχει συμμετάσχει στα πιο επιτυχημένα σπικάζ. Τελευταία, είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Με τον, επίσης ιδεαλιστή και ικανό συνάδελφό του, Γιώργο Χατζή, ανεβάζουν από τις 13 Νοεμβρίου στο Θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη τη μαύρη μουσική κωμωδία “Οι σκέτοι”. Ο εραστής του θεάτρου Μιχαήλ Άνθης σε αποκλειστική συνέντευξη από το Α ως το Ω.

ΣχετικάΆρθρα

Ανατροπές: Όσο κι αν τις περιμένω, πάντα οι ανατροπές της ζωής θα με εκπλήσσουν. Δεν θα μπορούσαν, ως εκ τούτου, να απουσιάζουν απ’ τα έργα μου. Περιέργως, δεν τις ανακαλύπτω. Μου αποκαλύπτονται.

Βιβλία: Μεγάλη αγάπη! Η μυρωδιά τους είναι ο καλύτερος πρόλογος. Κι όσο πιο καλό το βιβλίο, τόση μεγαλύτερη η ευωδία. Να’ ναι καλά τα δέντρα που μας τα χαρίζουν.

Γέννηση (μτφ): …και βάπτιση κάθε στιγμή στις κρυφές και φανερές ομορφιές του σύμπαντος κόσμου. Κι, ω! του θαύματος, οι μεγαλύτερες ομορφιές στα μικρά πράγματα τρυπώνουν.

Διαφορετικότητα: Αποδοχή και σεβασμός. Χωρίς αυτά, αναιρούμε την όποια αξία νομίζουμε ότι κουβαλάμε.

Έμπνευση: Δώρο Θεού! Σπάνια με στήνει. Τα πάμε καλά, μου το δείχνει και προσπαθώ να της το ανταποδώσω.

Ζωή: Ποίηση. Ζωή που δεν ανάγεται σε ποίηση είναι απλός βίος…

Ηθοποιός ή σκηνοθέτης: Πρωτίστως δημιουργός και μετά… φούρναρης. Βάζω το φαγητό στο φούρνο και περιμένω να γίνει.

Θέατρο Αυλαία: Γλυκό, ζεστό, φιλόξενο, ό,τι πρέπει για ένα ουσιαστικό πάρε-δώσε με τους φίλους που μας τιμούν με την παρουσία τους.

Ιδέα: Να ξεκολλήσουν μυαλά και καρδιές απ’ τη λάσπη και να πιάσουν ουρανό.

Κοινό: Καχύποπτο μέχρι να σε εμπιστευτεί. Η εμπιστοσύνη φέρνει αμφίδρομη δοτικότητα.

Λασπολογία: Τι κρίμα να μιλάμε για ανθρώπους και πράγματα που δεν ξέρουμε απλώς και μόνο για να πούμε ή να θίξουμε κάποιον ή κάτι. Την αιτία της θα τη βρείτε στις ανεπάρκειες του καθένα.

Μαύρη κωμωδία: Στην ουσία κάθε τι γκρίζο με το οποίο βρίσκουμε το θάρρος να γελάμε.

Νεωτερισμοί: Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές οι νεωτερισμοί στην τέχνη ταυτίζονται με το ναρκισσισμό. Σπάνια είναι ατόφιοι, αλλά όταν είναι, γίνονται ουσία.

Ξένο ρεπερτόριο: Χρειάζεται, αρκεί να μην καταλήγει καταφύγιο της ξενομανίας μας. Πρωτίστως, ευκαιρίες στους ντόπιους δημιουργούς που μπορεί να λέγονται και Μήτσοι, Μπάμπηδες, Χαρίκλειες και Σοφοκλήδες και να είναι εξίσου ευφυείς με τους ξένους, αν όχι ευφυέστεροι. Αλλά, είπαμε. Ουδείς προφήτης στον τόπο του.

Οι Σκέτοι: Πετάμε τα στολίδια και βγαίνουμε να τα πούμε νέτα σκέτα.

Παρόν: Άντε πιάσ’ το. Μέχρι να πεις το παραμικρό, το έχει πουλήσει στο παρελθόν.

Ρόλοι (προτιμήσεις): Κωμικοί με δραματικό υπόβαθρο ή δραματικοί με κωμικό υπόβαθρο.

Συγγραφή: Ανάγκη, δώρο, τυραννία, χαρά, ξενύχτια.

Τηλεόραση: Ερωμένη, που αντί να σου ζητάει χρήματα, σου δίνει, για να μπορείς να κάνεις θέατρο.

Υλισμός: Το κακό αντίδοτο της πνευματικότητας. Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά, αλλά αυτός που χρειάζεται λίγα.

Φαίνεσθαι: Μας παίζει μπάλα όλους. Καταντήσαμε…δείξε μου τα like σου, να σου πω ποιος είσαι.

Χρόνος: Εφεύρημα. Δεν υπάρχει. Πιστεύω στην αθανασία της ύπαρξης. Γεννιόμαστε αθάνατοι και για αλλαγή, πεθαίνουμε μόνο και μόνο για να αθανατιστούμε.

Ψυχαναγκαστικός: Φουλ! Έκλεισα το θερμοσίφωνα; Κλείδωσα το αυτοκίνητο; Η επανάληψη, εκτός από μήτηρ μαθήσεως, είναι και μήτηρ βασανιστηρίων.

Ωραίες παραστάσεις: Εκείνες που αναδίδουν μυρωδιά αυθεντικού θεάτρου και δεν πουλάνε δηθενιές. Που τιμούν το λόγο και δεν τον αποδομούν για να αποθεωθεί ο σκηνοθέτης.

Δύο – άγνωστοι μεταξύ τους – δολοφόνοι της συμφοράς, συναντιόνται τυχαία σ’ ένα γιαπί. Είναι…ΣΚΕΤΟΙ. Δεν έχουν όπλα μαζί τους. Τα έχουν παραγγείλει και τα περιμένουν…με κούριερ! Στόχος τους το πλούσιο ζευγάρι που ζει στην απέναντι έπαυλη. Τον ένα τον έχει πληρώσει ο σύζυγος να σκοτώσει την γυναίκα του, τον άλλο τον έχει πληρώσει η σύζυγος να σκοτώσει τον άντρα της. Περιμένοντας τα εργαλεία της δουλειάς τους αλλά και τα υποψήφια θύματά τους, θα έρθουν αντιμέτωποι με τον πραγματικό τους καθρέφτη που, για τον καθένα, είναι ο άλλος.

Και ο άλλος είναι αμείλικτος.

Ο συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης Μιχαήλ Άνθης, συναντάει τον εξαιρετικό ηθοποιό και μουσικό Γιώργο Χατζή σε μία ανατρεπτική, μαύρη κωμωδία-μιούζικαλ τσέπης πάνω στο φαίνεσθαι και το είναι.

Οι δυο τους γελάνε, κλαίνε, αστεΐζονται, τραγουδάνε, χορεύουν, τρώνε, χωνεύουν, παίζουν, ερωτεύονται, αυτοσχεδιάζουν, μέχρι την τελική ανατροπή που θα τους δείξει πως, όταν δεν αντέχουμε αυτό που είμαστε, δεν είμαστε ούτε αυτό που θέλουμε να φαινόμαστε.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο, σκηνοθεσία, φωτισμοί : Μιχαήλ Άνθης

Παίζουν : Γιώργος Χατζής, Μιχαήλ Άνθης

Πρωτότυπη μουσική, ενορχηστρώσεις : Γιώργος Χατζής

Τραγούδι τέλους : Μιχαήλ Άνθης

Κίνηση : Δέσποινα Τσουκαλά

Βοηθός σκηνοθέτη : Βάλια Καρατζογιάννη

Επιμέλεια παραγωγής : Μάγκυ Μοντζολή

Επικοινωνία Αθηνών: Αγλαΐα Παγώνα

Επικοινωνία Θεσσαλονίκης: Ρεβέκκα Ρουμελιώτη

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2024, 21:00