Οι παραστάσεις που ανεβάζει είναι υψηλής αισθητικής προσεγμένες μέχρι την παραμικρή τους λεπτομέρεια, μεγάλων απαιτήσεων και προδιαγραφών που μόνον σε αντίστοιχες του εξωτερικού συναντάς. Τα ρεσιτάλ ερμηνείας της κάθε σεζόν σε κάθε έργο καταιγιστικά και ανεπανάληπτα, διαδέχονται το ένα το άλλο αδιαλείπτως, τη μία σεζόν μετά την άλλη. Γιατί , η μία και μοναδική, η εξέχουσα και εκλεκτή grande dame του θεάτρου, Μπέττυ Αρβανίτη, έχει ως στόχο της και αυτοσκοπό το καλό θέατρο 30 συναπτά χρόνια τώρα, από τότε που ξεκίνησε να λειτουργεί το θέατρο της επί της οδού Κεφαλληνίας. Είναι μια μεγάλη μορφή της Τέχνης, με έντονη προσωπικότητα και από τις ελάχιστες θεατρανθρώπους της ελληνικής σκηνής! Πάντα δημιουργεί τη μέθεξη του θεάτρου στις παραστάσεις της και πάντα ο θεατής όταν φεύγει από αυτές αισθάνεται πλήρης ψυχικής ανάτασης και πνευματικής ευφορίας. Σε αυτό συντελούν τόσο οι ερμηνείες της όσο και οι υπόλοιποι συντελεστές που επιλέγει, ώστε να φτάνουν στην τελειότητα και να καθηλώνουν και τον πιο απαιτητικό θεατή… Το ρεπερτόριο που έχει παρουσιάσει τα 30 αυτά χρόνια σημαντικό, επιλεγμένο, ποιοτικό και ουσιώδες. Απέσπασε δάφνες, βραβεία και περγαμηνές, καταθέτοντας την ψυχή της και χαρίζοντας στο κοινό μοναδικές στιγμές, ονειρικές, μαγευτικές, συναρπαστικές, που προκαλούν ρίγη συγκίνησης! Το εκτόπισμα, το κύρος, το βεληνεκές και η στόφα κορυφαίας θεατρίνας που διαθέτει ακτινοβολούν και λάμπουν σαν διαμάντια ανεκτίμητης καλλιτεχνικής αξίας! Το κοινό απολαμβάνει καλό θέατρο όχι μόνο επί σκηνής, αλλά το διαισθάνεται και το μυρίζει από το φουαγιέ του ζεστού και φιλόξενου αυτού χώρου. Το θέατρο της οδού Κεφαλληνίας είναι πυρήνας πολιτισμού! Η εξέχουσα dame τoυ θεάτρου έχει γράψει ιστορία και το όνομά της βρίσκεται ανάμεσα στα πρώτα των πρώτων με αδαμάντινα γράμματα στο θεατρικό Πάνθεον! Φέτος, συνεχίζει για δεύτερη σεζόν, το συγκλονιστικό έργο του σπουδαίου Ευγένιου Ο’Νιλ το ”Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα” σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά, ενσαρκώνοντας έναν πολύπλοκο , πολυσύνθετο, δύσκολο και απαιτητικό ρόλο, την Μαίρη Τάιρον και το ρεσιτάλ ερμηνείας που δίνει κάνει το σανίδι να τρίζει και τη σκηνή να υποτάσσεται με την παρουσία της. Μην το χάσετε, σπεύσατε χωρίς κανέναν ενδοιασμό!
– Με ποια κριτήρια επιλέγετε το ρεπερτόριο σας;
Πρώτα από όλα μας αφορούν και μας ενδιαφέρουν οι συγγραφείς, οι επιλογές των συνεργατών και οι συναντήσεις με συναδέλφους. Τους ερεθισμούς τους παίρνουμε από όλους αυτούς, γιατί το βασικό είναι με ποιους κάνεις κάτι και όχι τι κάνεις. Γιατί, το θέατρο είναι ένα σπορ ομαδικό. Από εκεί και πέρα έχει μεγάλη σημασία αυτό που θα κάνουμε να αφορά το κοινό και την εποχή που ζούμε, επειδή το θέατρο απευθύνεται σε ένα κοινό μιας συγκεκριμένης εποχής και είναι ζωντανό, πρέπει να απευθύνεται σε ανθρώπους της εποχής την οποία βιώνουν. Δεν πιστεύουμε σε ένα θέατρο μουσειακό, αλλά σε ένα θέατρο του σήμερα, επειδή κάθε σεζόν για εμάς είναι μια καινούργια εμπειρία μέσω του έργου που κάνουμε. Δεν βγαίνουμε οι ίδιοι πάντα μετά από κάθε έργο, αλλά βγαίνουμε μαζί με την εμπειρία του έργου που βιώσαμε μία ολόκληρη σεζόν. Και αυτό μας οδηγεί σε καινούργια ερωτηματικά γύρω από το θέατρο και σε καινούργιες αναζητήσεις.
– Τι σας έκανε να θέλετε να ανεβάσετε το ”Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα”;
Ήθελα να δουλέψω με τον Δημήτρη Καραντζά και επειδή όπως προείπα, το βασικό είναι για εμένα οι συναντήσεις και οι άνθρωποι, μέσα από μια μεγάλη κουβέντα που έγινε καταλήξαμε σε αυτό το έργο που είναι σπουδαίο προκειμένου να συναντηθούμε ξανά και να κάνουμε αυτή τη διαδρομή του ”Ταξιδιού της μέρας μέσα στη νύχτα”. Πάντα με την επιλογή συνεργατών που έχουμε μια κοινή ματιά και γλώσσα γύρω από τη θεατρική λειτουργία.
– Γιατί θεωρείται, κατά γενική ομολογία, ένα από τα σημαντικότερα ψυχολογικά δράματα του εικοστού αιώνα;
Αυτό το έργο είναι αυτοβιογραφικό του Ο’Νιλ και σε ένα μεγάλο βαθμό αγγίζει όλα αυτά τα μεγάλα θέματα που αφορούν την οικογένεια και τις παθογένειές της και τα τραύματα που είναι καθοριστικά για όλη μας τη ζωή. Είναι η πρώτη πρόβα ζωής που λέμε και αυτά καθορίζουν τη μετέπειτα ζωή μας, είτε προσπαθώντας να τα παραβλέπουμε και να ζούμε με ψευδαισθήσεις ή να τα κουβαλάμε σαν πληγές και τραύματα που δεν κλείνουν ή να προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε ή να ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους ή να προσπαθούμε να τους συγχωρήσουμε… Είναι κοινά βιώματα όλων των ανθρώπων, για αυτό και είναι το έργο τόσο σπουδαίο! Μπορεί να αφορά μια αμερικανική οικογένεια, αλλά , εν γένει, αφορά όλες τις οικογένειες του κόσμου.
– Τι σας έχει ιντριγκάρει στο ρόλο της Μαίρης Τάιρον;
Είναι ο πιο δύσκολος ρόλος που έχω αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής. Προσπαθώ να τον προσεγγίσω τελείως με καινούργιους τρόπους. Είναι πολύπλοκος, πολυσύνθετος, πολυδιάστατος και πολύ απαιτητικός. Είναι μια γυναίκα η οποία προσπαθεί να μην βλέπει την πραγματικότητα, ενώ την γνωρίζει πολύ καλά και μέσα από την εξάρτηση της καταφυγής της στη μορφίνη φτάνει να λέει τρομερές αλήθειες γιατί δεν έχει να χάσει τίποτα πια. Έχω μια αίσθηση ότι αυτός ο ρόλος μου έχει ανοίξει ένα καινούργιο δρόμο στην υποκριτική…
– Πώς είναι να συνεργάζεστε με το Δημήτρη Καραντζά;
Υπέροχα! Είναι ένα παιδί εξαιρετικά προικισμένο που σε πολύ μικρή ηλικία βίωσε την πολύ μεγάλη επιτυχία και αυτό θα μπορούσε να τον έχει κάνει να καβαλήσει το καλάμι. Αντ’ αυτού βλέπω κάθε φορά, να πηγαίνει πιο βαθιά στις αναζητήσεις του και προβλέπω ότι θα εξελιχθεί σε πολύ σπουδαίο άνθρωπο του θεάτρου. Εγώ, προσωπικά, έχω βρει μαζί του μια δίοδο επικοινωνίας, η οποία νιώθω ότι με προχωρά και καταφέρνει να με κάνει να έχω αυτήν την έκπληξη από εμένα την ίδια που είναι και το ζητούμενο… Πιστεύω πάρα πολύ σε αυτή την ανταλλαγή της νέας με την παλιά γενιά, έχουν να κερδίσουν και οι δύο από αυτήν. Δεν είναι μόνο η συνύπαρξη με τον Δημήτρη Καραντζά, όμως, αλλά και με τα νέα παιδιά που παίζουν στην παράσταση, τα οποία είναι πολύ αξιόλογα. Ο Αινείας Τσαμάτης και ο Αναστάσης Λαουλάκος, βέβαια, δεν χρειάζεται να συστήσω τον Αλέξανδρο Μυλωνά που έχουμε μια πολύ ωραία σχέση στο θέατρο και στην κοινωνική ζωή μας και φυσικά, η Ελίνα Ρίζου.
– Ποια ήταν η σκηνοθετική του ματιά;
Νομίζω, ότι προσπάθησε να αποκαλύψει όλες αυτές τις αντανακλάσεις και τις ομίχλες του έργου, να εμβαθύνει και να εξορύξει ό,τι σημαντικότερο μπορεί να πάρει κανείς από αυτό το σπουδαίο έργο, με γνώμονα πάντα την αλήθεια!
– Γιατί η ευτέλεια, η διαφθορά και η βία πουλάνε στη σημερινή εποχή;
Πάντα πουλάγανε, όχι μόνο στη σημερινή εποχή… Σήμερα η πρόσβαση είναι πιο εύκολη προς αυτά, γιατί μπορούμε και τα μαθαίνουμε πιο εύκολα και πιο γρήγορα λόγω των μέσων ενημέρωσης και των ηλεκτρονικών που υπάρχουν. Από εκεί και πέρα είναι θέμα, βέβαια, και των Μέσων πώς θα τα προβάλουν όλα αυτά και της ένδειας των αξιών που εκλείπουν από την εποχή μας, δυστυχώς… Είναι πιο εύκολα και πιο πιασάρικα τα θέματα αυτά. Ο κόσμος έχει μια νοσηρή περιέργεια για όλα αυτά και είναι πολύ εύκολο τα ΜΜΕ να τα προβάλλουν κατά κόρον. Πράγμα που δεν πρέπει να γίνεται με αυτόν τον τρόπο. Θέλουν ιδιαίτερο χειρισμό.
– Ο ρεαλισμός είναι η θεατρική γραφή που προτιμάτε πιο πολύ από όλες τις άλλες στα έργα που επιλέγετε;
Δεν υποτιμώ καθόλου το ρεαλισμό, αλλά είναι ένα σκαλοπάτι να πας παραπέρα, δεν είναι αυτοσκοπός…
Σχόλια για αυτό το άρθρο