ΤΩΡΑ |
Δεν πρόλαβε καλά καλά να τελειώσει τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και να ξεκινήσει την πορεία του στα καλλιτεχνικά δρώμενα- είχε γυρίσει μόνο μία ταινία- και επικράτησε αναστάτωση, λιποθυμίες και χαμός στο γυναικείο πληθυσμό… Τέτοιος καλλονός είχε καιρό να βγει στο χώρο! Με καλοσχηματισμένο κορμί, θελκτική εμφάνιση, πρόσωπο σαν σταρ του Χόλιγουντ, έμοιαζε σαν τον θεό Απόλλωνα, που κατέβηκε στη γη για να παίξει με τη λύρα του! Από τη στιγμή που ξεκίνησε να γυρίζει σίριαλ, ταινίες και να παίζει στο θέατρο, ο χαρισματικός και ακτινοβόλος Αποστόλης Τότσικας, τα δωμάτια των κοριτσιών γέμισαν από αφίσες του, πολλά από αυτά συνέρρεαν στο θέατρο, όπου πρωταγωνιστούσε επιζητώντας ένα αυτόγραφο και άλλα τον ονειρευόταν για σύζυγό τους… Και δεν είχαν άδικο! Τέτοιο αρσενικό είχε καιρό να ταράξει για τα καλά τα καλλιτεχνικά ύδατα και να αποκτήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα φανατικές θαυμάστριες, θαυμαστές και άπλετη δημοσιότητα. Κάποια στιγμή, όμως, ο Αποστόλης, αποφασίζει να αφήσει την εργένικη ζωή και να παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του, την γνωστή φωτογράφο Ρούλα Ρέβη, με την οποία απέκτησε δύο χαριτωμένα παιδιά, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. Προ στιγμήν, η υστερία κόπασε κάπως, αλλά όταν άρχισε να δουλεύει αδιάλειπτα, όλο το φανατικό του κοινό τον ακολουθούσε σε κάθε καινούργιο του καλλιτεχνικό εγχείρημα, σχηματίζοντας ουρές στα θέατρα όπου έπαιζε, στα ταμεία των κινηματογράφων για τις ταινίες και ήταν κολλημένο στην τηλεόραση για τις σειρές του.
Στην ολιγόχρονη πορεία του, ο Αποστολής έχει κάνει πολλές δουλειές, και μάλιστα πολλές από αυτές ουσιαστικές, ιδίως στο θέατρο. Έγινε γνωστός το 2007 με το σίριαλ του Αλέξανδρου Πανταζούδη ” Μαζί σου” στο ρόλο του Άρη, γύρισε πολλές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, ενώ στο θέατρο έπαιξε σε σημαντικά έργα ρεπερτορίου. Θα ήθελα να ξεχωρίσω τρεις παραστάσεις σταθμούς στην καριέρα του που τον καθόρισαν και απέσπασε εξαιρετικές κριτικές από κοινό και ειδήμονες, ενώ με τις περιοδείες που έκαναν στο εξωτερικό, του άνοιξαν πόρτες για διεθνή καριέρα: το 2006- 2007 ερμήνευσε τον Ορέστη στην ”Ηλέκτρα” σε σκηνοθεσία του Πέτερ Στάιν με το Εθνικό θέατρο, το 2012 συμπρωταγωνίστησε στην υπερπαραγωγή ”Οδύσσεια” και πάλι του Εθνικού θεάτρου, σε σκηνοθεσία Robert Wilson και η πιο πρόσφατη δουλειά του – δεν το κρύβω, ενθουσιάστηκα με την ερμηνεία του- ήταν στο έργο” Lungs” ( Πνεύμονες) του Duncan Macmillan με την Βάσω Καβαλιεράτου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου. Όλα αυτά δείχνουν ότι η ομορφιά για κάποιους ηθοποιούς δεν είναι το μόνο τους προσόν -και δυστυχώς προσωρινό- για να αναδειχθούν, αλλά σε κάποιους, όπως στην περίπτωση του Αποστόλη Τότσικα, συμβαδίζουν απόλυτα και με το ταλέντο! Πολλοί τον κατηγόρησαν ότι είναι απρόσιτος, υπερφίαλος και κάνει σταριλίκια. Εγώ διαπίστωσα ένα ευγενικό παιδί, προσηνές με ήθος και χαμηλό προφίλ, παρόλη τη δημοφιλία του.
Αναγνωρισιμότητα: Είναι πολύ ωραίο, αν μπορέσεις να την κατακτήσεις, γιατί είναι ένα βήμα, για να πας στις επόμενες δουλειές και να έχεις αρκετές επιλογές… Επίσης, σου δίνει το πάτημα να τρίβεσαι στη δουλειά και να γίνεσαι καλύτερος, ακονίζοντας τα εργαλεία που διαθέτεις.
Βιώματα: Για τη δουλειά μας, όσο πιο πολλά έχεις, τόσο το καλύτερο, γιατί έχεις πιο πολλά να ανασύρεις. Σχετικά με τη ζωή, όσο ζεις μαθαίνεις και μέσα από τα λάθη σου καταλαβαίνεις…
Γενναιοψυχία: Σπάνιο προτέρημα, αλλά εμένα με μεγάλωσαν με αυτή, γι’ αυτό τη διαθέτω. Και είναι κάτι που , ουσιαστικά, όσο δίνεις δεν πρέπει να περιμένεις αντάλλαγμα , γιατί το κάνεις με την ψυχή σου..
Διαίσθηση: Είναι, επίσης, ένα από τα προτερήματα που έχω από πολύ μικρός και με έχει βοηθήσει σε πολλά πράγματα. Κατά κύριο λόγο, η διαίσθηση με κάνει να οραματίζομαι μία δουλειά. Αν δεν τη βλέπω να προχωρά, δεν θα γίνει και αυτό το διαισθάνομαι, ακόμη και αν όλες οι προοπτικές δεν είναι εναντίον της.
Εθνικό Θέατρο: Νιώθω σαν στο σπίτι μου, όταν βρίσκομαι στο Εθνικό Θέατρο, έχω τελειώσει και τη δραματική μου σχολή σε αυτό! Νιώθω τόσο οικεία γιατί έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που βρίσκονται ακόμη εκεί και τους αγαπώ πολύ, όπως και αυτοί εμένα.
Ζωή: Το πιο ωραίο δώρο, το οποίο πρέπει να εκτιμάμε, όπως ένα μικρό παιδί που δεν θέλει να χάσει το παιχνίδι του…
Ηθοποιός: Διαρκής κίνηση, διαρκής εγρήγορση, διαρκές ψάξιμο και ποτέ κατακτήσιμο…
Θανάσης Σαράντος: Τον ευχαριστώ που ήρθε και με βρήκε για να μου αναθέσει αυτό το ρόλο. Και, επίσης, ότι είδε σε εμένα ότι μπορώ να υποδυθώ τον Κοβάλσκι. Ποτέ δεν ήθελα να παίξω ρόλους, αλλά να κάνω καλές συνεργασίες. Το να παίξω αυτό το ρόλο και να συνεργαστώ με τον Θανάση, είναι μια πολύ ευτυχής συγκυρία. Μου αρέσει πολύ αυτή η επιμονή και η πίστη που έχει σε εμένα και στο συγκεκριμένο ρόλο.
Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Θεωρώ ότι σε μια οργανωμένη κοινωνία πρέπει να εμβολιαστούμε για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Εγώ αυτό το βλέπω και στο θέατρο τι αντίκτυπο έχει.
Καλλιέργεια: Πολύ σημαντική, αλλά επίσης μην ξεχνάμε και την ”καλλιέργεια” του δρόμου… Ο συνδυασμός είναι το απόλυτο. Υπάρχει, δηλαδή, η καλλιέργεια μέσω της μόρφωσης και των Τεχνών, αλλά και η καλλιέργεια των εμπειριών μας με τη ζωή.
Λεωφορείον ο Πόθος: Τεράστιο έργο, επίκαιρο και ως προς το συγκεκριμένο αρσενικό τον Κοβάλσκι. Από τη μία είναι η Μπλανς, η οποία συμβολίζει το ρομαντισμό και ίσως την ψευδαίσθηση απέναντι σε μια ζωή με πολλές ανέσεις και από την άλλη είναι ο Κοβάλσκι, το πρότυπο του άντρα που όλα του ανήκουν, όλα είναι δικά του, όπως ο βασιλιάς της αγέλης. Ανάμεσά τους η σκληρή πραγματικότητα, που δεν τη φέρει ο κόσμος της Μπλανς και δεν υπάρχει κατανόηση μεταξύ αυτών των δύο κόσμων, ως προς την πολιτική, την κοινωνική και την ηθική πλευρά τους.
Μόλις χθες: Εκδίκηση, κλεμμένη ζωή, ο ήρωας τραβά τα πάνδεινα από ανθρώπους οι οποίοι έχουν εξουσία και έναν τρόπο δικό τους να συμπεριφέρονται. Μια σειρά που κρατά σε αγωνία τον τηλεθεατή και για αυτό πηγαίνει πολύ καλά , έχει δυνατές ερμηνείες και πολύ καλούς σκηνοθέτες, όπως τον Βασίλη Θωμόπουλο.
Νιότη: Αχ, τα νιάτα τι ωραίο πράγμα που είναι ως προς την ανεμελιά! Τα χαρακτηρίζει δύναμη, αυτοπεποίθηση, χωρίς φόβο αντιμετωπίζουν τα πράγματα και χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Ξένο ή ελληνικό ρεπερτόριο: Ο,τιδήποτε έχει να κάνει με την Τέχνη και το πόσο ενδιαφέρον είναι ένας ρόλος. Δεν τα ξεχωρίζω. Επίσης, θέλω να υπάρχουν καλές συνεργασίες είτε σε εθνικό επίπεδο, είτε σε διεθνές, από άποψη σκηνοθετών…
Οικογένεια: Η καλύτερη φάση της ζωής μου! Η δεύτερη ευκαιρία μέσα από τα μάτια των παιδιών μου.
Παιδιά: Μεγάλη ευτυχία και βλέπεις, πολλές φορές, εσένα μέσα από αυτά, ωστόσο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι η προέκτασή σου… Γιατί δεν πρέπει να βάζεις τα στεγανά σου επάνω στα παιδιά σου ή να προσπαθείς να ακολουθήσουν το δρόμο που εσύ θέλεις. Πρέπει να τα αφήνεις να ακολουθούν αυτό που εκείνα θέλουν. Εμείς, πρέπει να τα μεγαλώνουμε με αλήθεια, ειλικρίνεια και ήθος…
Ρόλοι: Μου αρέσουν οι εμμονικοί ρόλοι αυτοί, όπου οι ήρωες έχουν μια εμμονή και προσπαθούν να την πραγματοποιήσουν…
Στάνλεϊ Κοβάλσκι: Τι ωραίος ρόλος! Τι ολοκληρωμένοι ρόλοι είναι αυτοί του κλασικού ρεπερτορίου. Και χαίρομαι πολύ γιατί η σκηνοθεσία του Θανάση Σαράντου δεν είναι από τις σκηνοθεσίες με περίεργη άποψη. Δεν υπάρχει καμία σκηνοθετική παρεμβατικότητα… Όλα είναι στο πνεύμα, το κλίμα και την εποχή που το έγραψε ο συγγραφέας. Είναι ωραίο να βλέπεις κλασικά έργα και πόσο οι αξίες τους είναι διαχρονικές.
Τενεσί Γουίλιαμς: Είναι τεράστιος συγγραφέας με πολλά μηνύματα στα έργα του πολύ δυνατά και πολύ μπροστά για την εποχή τους.
Υπόσχεση: Πρέπει να την κρατάς πάντα, αν δεν την κρατάς κάτι λάθος έχει γίνει, εξαρτάται, βέβαια, και από τις συγκυρίες.
Φινάλε: Είναι μόνο η αρχή…
Χαρά: Οι στιγμές που νιώθεις πλήρης στη ζωή σου, είτε αφορούν στην οικογένεια είτε στο επάγγελμά σου.
Ψυχοσύνθεση: Σημασία έχει να ρουφάμε από παντού τα καλύτερα και να είμαστε θετικοί και αισιόδοξοι.
Ωραία εξωτερική εμφάνιση: Θα ήμουν χαζός, αν έλεγα ότι δεν ανοίγει πόρτες. Από εκεί και πέρα, όμως , πρέπει να έχεις και τις ικανότητες για να μπορέσεις να προχωρήσεις. Εμένα, μου αρέσει να τσαλακώνομαι επί σκηνής, αδιαφορώντας για την εξωτερική μου εμφάνιση. Ο ηθοποιός δεν πρέπει να στηρίζεται στην εξωτερική του εμφάνιση, αλλά να αποδεικνύει τα εκφραστικά μέσα που διαθέτει. Παρ όλα αυτά, δεν θα ενοχοποιήσω κιόλας το θέμα της ομορφιάς…
Φωτογραφίες (προσωπικά πορτρέτα): Ρούλα Ρέβη
Φωτογραφίες για την παράσταση: Ανδρέας Σιμόπουλος
Σχόλια για αυτό το άρθρο