Ο Γιώργος Χατζηνάσιος έκανε πραγματικότητα το μουσικό Άγγιγμα Ψυχής που περιμέναμε να συμβεί στο Δημοτικό θέατρο Λαμίας. Με τις συνθέσεις του και τραγούδια που έχουν ακριβή θέση στη ψυχή μας, με τους συνεργάτες του Νίκο Καρακαλπάκη και Μαίρη Στεφανακίδη παρουσίασαν ένα ‘’χορταστικό’’ υπέροχο ταξίδι μουσικής. Ο σκοπός φιλανθρωπικός κι η ατμόσφαιρα είχε συναισθηματική φόρτιση, συγκίνηση μα κι ελπίδα. Τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν για τα παιδιά του Συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ.
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος με τη Γωγώ Οικονόμου η οποία με ιδιωτική πρωτοβουλία, οργάνωσε κι επιμελήθηκε την εκδήλωση.
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος και ο Δημήτρης Λόζος από το Ωδείο Εν Ωδαίς που απολαύσαμε μουσικά στην έναρξη και διοργάνωσαν μαζί με το 9ο Νηπιαγωγείο Λαμίας.
Πέτρος Κουτσής, Γιώργος Χατζηνάσιος, Αλέξης Τριανταφύλλου, Μαίρη Στεφανακίδη και Νίκος Καρακαλπάκης
Ο Αλέξης Τριανταφύλλου επιμελήθηκε με μαεστρία τα φώτα, ο Νίκος Καρακαλπάκης εκτός απ’ τις φωνητικές δυνατότητες εντυπωσίασε και με τη σκηνική παρουσία του. Στη φωτο μαζί με το Νίκο στο πιάνο ενώ βγάζαμε φωτογραφίες με μουσική υπόκρουση.
Η Μαίρη Στεφανακίδη με λάμψη στη φωνή και στην παρουσία της.
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος είναι από τους πιο αγαπημένους μου συνθέτες. Τα περισσότερα τραγούδια τα έχω χιλιοακούσει αλλά πάντοτε ο ήχος τους στη ψυχή μου είναι τόσο καινούργιος και σύγχρονος σα να τον ακούω πρώτη φορά. Με αγγίζουν βαθύτατα οι μελωδίες του.
Όσο παρατηρούσα τα χέρια του να μεγαλουργούν στο πιάνο σκεφτόμουν ότι αυτά δεν είναι δάχτυλα, μαγικά ραβδιά είναι και μεταμορφώνουν τα πλήκτρα σε συμπαντικά όργανα. Συνήθως λέμε ‘’πιάνο –φωνή’’ αλλά σε αυτή την περίπτωση είχαμε ‘‘ορχήστρα- φωνή’’. Το συζητούσα με ένα φίλο μου μετά κι είχαμε την ίδια αίσθηση. Σα να ήταν πολλά όργανα επι σκηνής. Δεν ξέρω πως το κάνει αυτό αλλά ήταν συγκλονιστικό.
‘’Απλά σας αγαπώ, δεν μου βγαίνει τίποτα άλλο να πω’ , ‘’Υπάρχει κάτι πιο ωραίο από αυτό;’’ μου είπε. Εκπέμπει τέτοιο φως που έχω ‘’δει’’ σε σπάνιες περιπτώσεις να συμβαίνει και να διαχέεται παντού. Έχουν περάσει κάποια χρονάκια απ’ τη τελευταία φορά που τον είχα δει και διαπίστωσα ότι είναι αναλλοίωτος όπως και το φως της μουσικής του. Με υπομονή και ευγένεια δεν αρνήθηκε σε κανέναν να φωτογραφηθεί μαζί του που προσευχήθηκα να αποκτήσω έστω τη μισή κάποτε. Ήταν απ’ τις πιο ‘’ζεστές’’ βραδιές του χειμώνα.
Ο Νίκος Καρακαλπάκης και η Μαίρη Στεφανακίδη ερμήνευσαν τραγούδια του Γιώργου Χατζηνάσιου που έχουμε αγαπήσει από μεγάλες φωνές κι όμως τα έκαναν ‘’δικά τους’’ όπως λέμε. Προσωπικά δεν μπήκα σε κανένα πειρασμό σύγκρισης. Στο μόνο πειρασμό που μπήκα ήταν μια σκέψη για το Γιώργο Χατζηνάσιο ‘’Ποιος να συγκριθεί μαζί σου’’; Κι αφού στην εποχή μας ‘’Κλείσανε τα κέντρα, τα σινεμά και τα καφενεία’’ ‘’ σε παρακαλώ Κλείσ’ το ραδιόφωνο σφάζουν σα μαχαίρι οι ειδήσεις’’ και ‘’Τι να πούμε τι’’ αφού Το σώμα που ζητάς το πήρε ο βοριάς. ‘’Καμιά φορά λέω ν’ αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι’’ κι αισθάνομαι σαν ‘’Ανθρωπάκος’’ που ‘’θέλω να ζήσω ελεύθερος δίχως ταυτότητα πια’’. Όμως ξανά ‘’Το φιλί της ζωής’’ ψιθυρίζει ‘’Γι’ αυτό σου λέω πάμε’’ ‘’Εσύ κι εγώ με βήμα αργό πάνω σε μια ρόδινη αμμουδιά’’ μιας κι ‘’Όλα μας τα πλούτη η αγάπη ετούτη’’. Τότε παίρνω ανάσες και ‘’Αβάντι ντο φα φα …. Μάθημα σολφέζ γύρω απ’ το παλιό πιάνο, νότες δυνατές νότες απαλές πιάνω’’. ‘’Κοίτα κάτι πράματα’’ που μπορούν να συμβούν μετά μουσικής. ‘’Άγγιγμα ψυχής’’ με Γιώργο Χατζηνάσιο στα ‘’220 volt.’’
Σχόλια για αυτό το άρθρο