ΤΩΡΑ |
Άστρο της αυγής: Ρομαντισμός και ευαισθησία μάλλον. Τίτλος στη πρώτη μου επαγγελματική δισκογραφική δουλειά στην Κύπρο. Κυριολεκτικά η υπέρλαμπρη Αφροδίτη. Μεταφορικά η ελπίδα που φέρνει μια νέα αυγή και η υπόσχεση που μπορεί να φέρει η νύχτα (όταν η Αφροδίτη εμφανίζεται στο λυκόφως).
Βροχή στην έρημο: εκεί που τα όνειρα ξεδιψούν, μια αγάπη που έρχεται απρόσμενα στην μοναξιά, η χαρά που έρχεται ξαφνικά στη λύπη. Η ονομασία του δεύτερου μου album μέσα από το οποίο έδωσα πιο ξεκάθαρα το μουσικό μου στίγμα και που έκανε ιδιαίτερη επιτυχία τότε στην Κύπρο.
Γιώργος Παπαδόπουλος: Ενας υπερταλαντούχος συμπατριώτης μου, εξαιρετικός δημιουργός και φίλος. Τον ευχαριστώ με δική του πρωτοβουλία ανέλαβε την παραγωγή της πρώτης μου δισκογραφικής κυκλοφορίας στην Ελλάδα και για τα πολύ όμορφα τραγούδια που μου εμπιστεύτηκε.
Δάντης Χρήστος: Πολύ σπουδαίος! Και πολύ τυχερός εγώ που είχα τη τιμή να μου εμπιστευτεί τραγούδι του. Κάθε συζήτηση μαζί του μπορεί να σου διδάξει τόσα πολλά για όλα όσα αφορούν το τραγούδι και την επιτυχία ή την αποτυχία στις μέρες μας.
Έχω νεύρα: Σαν τίτλος ήταν πιασιάρικος μάλλον για ένα λαϊκό τραγούδι που ήταν όμως και σημαντικό βήμα για μένα αφού ήταν το πρώτο μου single σε δική μου μουσική που κυκλοφόρησε επίσημα και ακούστηκε στα ελληνικά ραδιόφωνα μέσα από το album μου «Στου Μυαλού Μου Την Άκρη». Πάντως δεν είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχουν υπομονή και εξάπτονται εύκολα. Συνήθως χρειάζομαι πολύ για να θυμώσω. ‘Εχω τα συνηθισμένα νεύρα που έχει ένας άνθρωπος όταν απογοητεύεται ερωτικά ή όταν ένα όνειρο του απομακρύνεται.
Ζήνων Ζιντίλης: Πολυπράγμων και σημαντικός στα μουσικά δρώμενα της Κύπρου. Υπέροχος στιχουργός, συνεργάτης, μέντορας, παραγωγός και ο άνθρωπος που με στήριξε περισσότερο από όλους και του οφείλω πολλά.
Ηρεμώ: αργά το βράδυ, μόνος να ξενυχτώ με την κιθάρα μου.
Θαυμαστές: δεν ξέρω αν έχω. Και ξέρω άλλωστε πως δεν θα ένιωθα ποτέ άξιος να με θαυμάζουν. Πιο πολύ χαίρομαι όταν συναντώ ανθρώπους που μου λένε ότι ερωτεύτηκαν με κάποιο τραγούδι μου ή πως ένα άλλο κομμάτι μου τους βοήθησε να ταυτιστούν με ένα συναίσθημα.
Ισραήλ: Μου έκανε εντύπωση το πόσο ξεκάθαρη ήταν η αγάπη τους για την ελληνική μουσική από τη πρώτη εμφάνιση που έτυχε να κάνω εκεί και έκτοτε αρκετές φορές με προσκάλεσαν. Φυσικά και ένα τεράστιο δέος το προσκύνημα στους Αγίους Τόπους.
Κύπρος: Ο τόπος μου. Ταλαιπωρημένη πατρίδα. Προσφυγιά. Οικογένεια. Περηφάνια. Η αγάπη που όλα τα υπομένει.
Λάζαρος Κόντοζης: Κι εγώ καθημερινά τον ανακαλύπτω. Στις αντοχές που νόμιζα πως δεν είχα. Στην έμπνευση που έρχεται απροειδοποίητα. Συστήνομαι καλύτερα όταν με ακούει κάποιος να τραγουδώ.
Μίλτος Καρατζάς: Τεράστιο κεφάλαιο στην ελληνική δισκογραφία. Πόσοι και πόσοι μεγάλοι καλλιτέχνες οφείλουν σε αυτόν την καριέρα τους. Εγώ ταπεινά του οφείλω ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη που ήταν ο πρώτος άνθρωπος από την Ελλάδα που με πίστεψε και με βοήθησε να κάνω το πρώτο μου δισκογραφικό εγχείρημα εκτός Κύπρου, κυκλοφορώντας τη δουλειά μου από την Final Touch της οποίας ήταν τότε ιδιοκτήτης και διευθυντής.
Νίκος Απέργης: από τους πιο αξιόλογους σύγχρονους τραγουδοποιούς. Kαι από τα πιο καλά παιδιά του χώρου. Τον ευχαριστώ που μου εμπιστεύτηκε ένα τόσο ωραίο τραγούδι του για να γίνει το καινούριο μου single, όπως και τον Παναγιώτη Σίμο για το μουσικό «συνοικέσιο».
Ξένη μουσική: το «Stand By Me», o Lennon, o Βob Marley, κάποιες διαχρονικές ροκ μπαλάντες και μια αγάπη για τις μουσικές της ανατολής, αυτές που συγγενεύουν πιο πολύ με τη δική μας μουσική παράδοση. Γενικά δεν ασχολούμαι συστηματικά με τη ξένη μουσική αλλά η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα.
Όταν χωρίζω: …Κλαίω, ραγίζω… Φτάνει στον πάτο η ψυχή… έλεγε ο στίχος του Νικόλα Νικολάου σε μουσική Γιώργου Παπαδόπουλου. Η αλήθεια είναι πως ένας χωρισμός με πληγώνει βαθιά. Τον ξεπερνώ δύσκολα και αργά.
Παιδικά είδωλα: στις παιδικές μου φωτογραφίες πάντως κρατούσα είτε ένα μικρόφωνο είτε μια κιθάρα. Από μωρό ήθελα να γίνω τραγουδιστής. Είδωλο – σαν πρότυπο πιο πολύ- μεγαλώνοντας είχα τον Αντώνη Βαρδή, για το ύφος του, την καλλιτεχνική του διαδρομή και βέβαια τα τραγούδια του που ήταν το πιο κοντινό σε αυτό που ευχόμουν κάποτε να μπορέσω να υπηρετήσω.
Ρεπερτόριο: Αυθεντικό λαϊκό τραγούδι, διαχρονικό έντεχνο, λίγο ροκ και αναλόγως επαγγελματικής ανάγκης οτιδήποτε σύγχρονο αρκεί να μου ταιριάζει και να μπορεί να με αγγίζει όταν το ερμηνεύω.
Στου μυαλού μου την άκρη: όλα εκεί στριμώχνονται η αγάπη, τα όνειρα και ο πόνος εκεί. Κάποτε μετατρέπονται σε έμπνευση. Τίτλος επίσης αγαπημένου μου τραγουδιού σε μουσική Γιώργου Παπαδόπουλου και στίχους της αδελφής του Όλγας.
Τ΄αδύνατο θα κάνω δυνατό: το καινούριο μου single από την Panik Platinum, σε μουσική Νίκου Απέργη και στίχους Ζήνωνα Ζιντίλη, που θέλω να ακούσετε. Και σαν μότο ζωής κάτι που με εκφράζει. Πρέπει πάντα για όλα τα θέλω μας να μην συμβιβαζόμαστε, να παλεύουμε τα αδύνατα να κάνουμε δυνατά.
Υπάρχω για να…: γράφω και να τραγουδώ όμορφα τραγούδια
Φιλία: το πολυτιμότερο δώρο και το πιο δύσκολο στις μέρες μας. Λίγοι οι αληθινοί.
Χριστίνα Μαραγκόζη: Την θαύμαζα από την εποχή της πλάι στον Αντώνη Βαρδή. Κατά τη γνώμη μου μια από τις 3-4 καλύτερες γυναικείες φωνές των τελευταίων δεκαετίων. Μεγάλη η τιμή που μου έκανε να μοιραστεί μαζί μου ένα ντουέτο, το ‘Αναντικατάστατοι» στη τελευταία ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά μου.
Ψέμα ή αλήθεια: Μένει πάντα και αξίζει μόνο η αλήθεια.
Ωραία χρόνια: Μαθαίνω να ζω ωραία στο εδώ και στο τώρα.
Σχόλια για αυτό το άρθρο