Μια φορά κι έναν καιρό, στη Θεσσαλία, υπήρχε μία πόλη που την έλεγαν Τραχίνα. Βασιλιάς της ήταν ένα όμορφο, πλούσιο και γενναίο παλικάρι, ο Κήυκας. Όταν αποφάσισε να παντρευτεί πήρε γυναίκα του την όμορφη Αλκυόνη, η οποία είχε μητέρα την Ενάρετη και πατέρα τον Αίολο, τον θεό των ανέμων. Το ζευγάρι ζούσε πολύ ευτυχισμένο, τόσο ευτυχισμένο που τους μπήκε στο μυαλό ότι είναι ισάξιοι των θεών του Ολύμπου. Έτσι, άρχισε η Αλκυόνη να αποκαλεί τον άντρα της Δία και ο Κήυκας την γυναίκα του Ήρα! Το έμαθε ο Δίας και όπως ήταν φυσικό εξοργίστηκε και αποφάσισε να τους τιμωρήσει. Μια μέρα λοιπόν που ο Κήυκας μπήκε στο καράβι του για ένα σύντομο ταξίδι, ένας κεραυνός από τον Όλυμπο έκανε κομμάτια το καράβι και ο Κήυκας πνίγηκε. Η Αλκυόνη, μόλις έμαθε το νέο, έτρεξε στην ακρογιαλιά και άρχισε να ψάχνει στα συντρίμμια για τον άντρα της αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μέρες καθόταν στα βράχια και έκλαιγε απαρηγόρητη, μέχρι που την λυπήθηκε ο Δίας και την μεταμόρφωσε στο ομώνυμο πουλί. Αλλά ακόμα και έτσι, τα βάσανα της δεν τελειώσανε, γιατί γεννούσε τα αβγά της μέσα στο χειμώνα και δεν μπορούσε να τα κλωσήσει. Έτσι ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, όρισε για δύο βδομάδες να λάμπει ο ήλιος ώστε η δυστυχισμένη Αλκυόνη να κάνει τα κουμάντα με τα αβγά της.
Ο μύθος είναι μια αλληγορία για το ομώνυμο αστέρι Αλκυόνη που ανήκει στον αστερισμό των Πλειάδων, της Πούλιας, όπως τη λέει ο λαός. Η Αλκυών λοιπόν, μεσουρανεί αυτή την εποχή στο ζενίθ, στην υψηλότερη περιοχή του ουρανίου θόλου. Είναι ορατή τις ανέφελες νύχτες του χειμώνα. Από αυτό το φυσικό φαινόμενο, όλες οι συνεχόμενες μέρες που η Αλκυών λάμπει στο χειμωνιάτικο ουρανό ονομάζονται “Αλκυονίδες”. Από καθαρά μετεωρολογική άποψη οι Αλκυονίδες εξηγούνται από το γεγονός ότι ανάμεσα στο γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται η Ελλάδα, μέχρι το γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται η Βορειοανατολική Ευρώπη, κατά τη διάρκεια του χειμώνα παρατηρείται υψηλή βαρομετρική πίεση με συνέπεια να μην δημιουργούνται άνεμοι και ο καιρός να είναι ψυχρός και ηλιόλουστος
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως κάθε χρόνο υπάρχουν Αλκυονίδες. Υπήρξαν χρονιές, όπως το 1947, που έλειψαν τελείως. Επίσης δεν έχουν σταθερή ημερομηνία έναρξης και λήξης. Συνήθως εμφανίζονται κατά το δεύτερο 15θήμερο του Ιανουαρίου. Επειδή όμως έχουν εμφανιστεί νωρίτερα ή όπως φέτος, αργότερα, μπορούμε να πούμε ότι το διάστημα εμφάνισης κυμαίνεται από τις 15 Δεκεμβρίου έως τις 15 Φεβρουαρίου. Οι φετεινές, όψιμες Αλκυονίδες, θα γίνουν με “δόσεις” γιατί θα διακόπτονται από βροχές κατά τόπους ισχυρές. Ακόμα και έτσι όμως, το κέφι μας θα φτιάξει για λίγο και οι μικρές αλκυόνες θα προλάβουν να γεννήσουν τα αλκυονάκια τους…
Σχόλια για αυτό το άρθρο